Ο Μαρτίνο Φινότο δεν ήταν ευρέως γνωστός, όμως, άφησε έντονα τη «σφραγίδα» του στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, καθώς υπήρξε οδηγός, ιδιοκτήτης ομάδας και κατασκευαστής.
Επί σειρά ετών είχε για συνοδηγό τον συμπατριώτη του Κάρλο Φακέτι, με τον οποίο πανηγύρισε το 1979 το European Touring Car Championship, ενώ οι δύο συνεργάτες επιχείρησαν καινοτόμες για την εποχή μηχανολογικές αλλαγές σε οχήματα αγώνων.
Ο Φινότο προσπάθησε ως ιδιοκτήτης ομάδας να καθιερωθεί και στη Formula 1, ένα εγχείρημα που τελικά δεν ευοδώθηκε.
Το Sport-Retro.gr τιμά τη μνήμη του Ιταλού οδηγού, ο οποίος «ήρθε» στον κόσμο σαν σήμερα (11 Νοεμβρίου) το 1933.
***
Ο Μαρτίνο Φινότο γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1933 στο Καμπορόσο της Λιγυρίας, κατά τις πρώτες δεκαετίες της ζωής του εργάστηκε ως φαρμακοποιός (ή χημικός) κι εν συνεχεία αποφάσισε να θέσει μία νέα αρχή στην επαγγελματική καριέρα του.
Το… βάπτισμα του πυρός στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού έγινε το 1971, όταν έτρεξε στο Campionato Italiano di Tourismo με μία Ford Escort RS 1600 για την ομάδα Jolly Club, η οποία συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι και είχε συνδέσει το όνομά της κυρίως με τη Lancia και την Alpha Romeo.
Tα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στον μηχανοκίνητο αθλητισμό
Το 1972 ο Μαρτίνο κατέκτησε την 8η θέση, την επόμενη χρονιά τερμάτισε 7oς και την ίδια διετία αναδείχθηκε δύο φορές νικητής του Coppa CASI di Classe 2000cc.
Εν έτει 1974, πραγματοποίησε την παρθενική συμμετοχή του στο European Touring Car Championship, μία αξιόλογη διοργάνωση που πλέον έχει καταργηθεί.
Εγένετο «Scudderia Finotto»
Κατά την πρώτη του χρονιά στο τουρνουά, ο Φινότο αγωνίστηκε για λογαριασμό της Jolly Club με Ford Escort RS και BMW 3.0 CSL, ανέβηκε δύο φορές στο πόντιουμ (σ.σ. στο Ζάλτσμπουργκ και στη Ρώμη) και με συνοδηγό τον Μάνφρεντ Μορ από τη Γερμανία κατέλαβε την 7η θέση στο τέλος της σεζόν.
Το 1975 εκπροσώπησε την Castrol Zakspeed (σ.σ. ταυτόχρονα ανήκε στην Jolly Club) και με τον Χανς Χάιερ για συνοδηγό τα πήγε περίφημα, αφού πανηγύρισε την 3η θέση.
Την επόμενη χρονιά ο Φινότο μετακινήθηκε στη Luigi Racing, αγωνίστηκε με ΒΜW 3.0, αλλά λόγω μίας σειράς μηχανολογικών προβλημάτων απέτυχε να τερματίσει σε αρκετούς αγώνες και στο τέλος της σεζόν βρέθηκε στη 17η θέση, η οποία και ήταν η χειρότερή του στο European Touring.
Περίπου δύο χρόνια νωρίτερα, επιχείρησε να μπει στον κόσμο της Formula 1, όταν αγόρασε δύο μονοθέσια με πλαίσιο Brabham BT42 και κινητήρα Ford Cosworth DFV 3.0 V8 που νοίκιασε στον Γιoυργκ Ντούμπλερ, έναν Ελβετό παλαίμαχο πιλότο.
Εκείνος βρήκε χορηγούς και με αυτόν τον τρόπο συστάθηκε η «Scudderia Finotto», πιλότοι της οποίος υπήρξαν ο Ζεράρ Λαρούς, ο Χέλμουτ Κόινιγκ και ο Κάρλο Φακέτι.
Λόγω έλλειψης προσωπικού και άλλων προβλημάτων, η ομάδα δεν κατάφερε ποτέ να λάβει μέρος σε Grand Prix.
Βέβαια, ο Φινότο ως ιδιοκτήτης ομάδας γνώρισε μεγάλη επιτυχία, όταν κατέκτησε το 1983 το νεοσύστατο World Group C Junior Championship, ενώ έπειτα από έναν χρόνο θριάμβευσε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2.
Πρώτος σε 12 αγώνες
Το 1977 πανηγύρισε την 1η θέση στο Coppa Intereuropa, στο οποίο έλαβε μέρος με μία Porsche 935. Την ίδια χρονιά κι έχοντας στο πλευρό του τον Κάρλο Φακέτι, ο Μαρτίνο κατέγραψε μία ακόμη επιτυχία, αφού κατέκτησε με τη Jolly Club το 24 Hours of Daytona.
Στο European Touring, ωστόσο, κατέλαβε την 5η θέση, το 1978 επέστρεψε στην Jolly Club και τερμάτισε τέταρτος, ενώ έναν χρόνο μετά πανηγύρισε με τον Φακέτι και με BMW την 1η θέση, βγάζοντας… νοκ-άουτ τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου.
Επίσης, το ίδιο έτος το δίδυμο κατέκτησε και το εμβληματικό 24 Hours of Daytona, στο οποίο αγωνίστηκε με την Porsche 935.
Να σημειωθεί ότι τη διετία 1977-1979 ο Φινότο τερμάτισε πρώτος σε 12 αγώνες στο European Touring, ενώ ο θρίαμβος του 1979 τον ώθησε να ασχοληθεί πιο σοβαρά με τα motorsports.
Το 1980 συμμετείχε στο 5ο group του παγκοσμίου πρωταθλήματος με συνοδηγό τον Φακέτι και με μία ολοκαίνουργια Lancia Beta Montecarlo Turbo.
Στην πορεία το δίδυμο πρότεινε συνεργασία στη Ferrari. Οι δύο οδηγοί ήθελαν να ενισχύσουν αρκετά το μοντέλο 308 GTB, με την ιταλική εταιρεία να τους επιτρέπει τελικά να «πειράξουν» το όχημα, βέβαια, με την προϋπόθεση ότι δεν θα αλλάξει η εξωτερική όψη του.
Το τροποποιημένο μοντέλο επικράτησε να αποκαλείται Carma FF, παρατσούκλι που προέκυψε από τα αρχικά των ονομάτων τους (σ.σ. Car-Ma Facetti και Finotto).
«Ο Φινότο ήταν παθιασμένος»
Γενικά, η πορεία του Ιταλού στις παγκόσμιες διοργανώσεις δεν θα χαρακτηριζόταν η καλύτερη, αφού τις περισσότερες φορές απέτυχε να βρεθεί στην κορυφαία δεκάδα.
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Φακέτι δοκίμασε την τύχη του στο τουρνουά IMSA Camel Lights, οι αγώνες του οποίου διεξάγονταν ως επί τον πλείστον στις ΗΠΑ, ενίοτε και στον Καναδά.
Στο μεταξύ, ο Ιταλός οδηγός άλλαξε πολλές φορές το πλήρωμά του και στο 12 Hours of Serbing η καλύτερη επίδοσή του ήταν η 2η θέση το 1988 και η 3η το 1990.
«Κύκνειο άσμα» του στον χώρο του αθλητισμού αποτέλεσε η συμμετοχή σε αυτήν τη διοργάνωση το 1995, όπου κι έτρεξε με την αγαπημένη του Ferrari 308 GTB, αλλά απέτυχε να τερματίσει λόγω μηχανολογικών προβλημάτων.
Ο Φινότο «έφυγε» από τη ζωή στις 13 Αυγούστου 2014 σε ηλικία 80 ετών, έπειτα από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο.
Άφησε το στίγμα του στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, δεδομένου ότι υπήρξε οδηγός, κατασκευαστής μηχανών και ιδιοκτήτης ομάδας.
Ο Ιταλός οδηγός Άλμο Κοπέλι που συνεργάστηκε με τον Μαρτίνο στο Carma Alba κι εν συνεχεία στο IMSA Camel Lights είπε ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο που λάτρευε τα αυτοκίνητα, ενώ ήταν πολύ απαιτητικός στη δουλειά του.
«Ο Φινότο ήταν παθιασμένος και πάντα αυστηρός μαζί μου. Αυτός κι ο Φακέτι ήταν της παλιάς σχολής κι είχαν απαιτήσεις από εμένα, αλλά έμαθα πολλά δίπλα τους. Ο Φακέτι ήταν… πολυεργαλείο. Εκτελούσε χρέη οδηγού, μάνατζερ και μηχανικού. Ο Φινότο πλήρωνε τους λογαριασμούς, όμως, πέρα από αυτό ήταν και εκπληκτικός οδηγός», ήταν τα λόγια του.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα