Τα πανό «Nick the Greek» και τα ρεκόρ με τον ΠΑΟΚ. Ο Νίκος Μιχόπουλος στο Sport-Retro.gr

«Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις», αναφέρει στο βιβλίο «Αλχημιστής» ο Πάολο Κοέλιο.

Το απόφθεγμα αυτό ταιριάζει… γάντι στην περίπτωση του Νίκου Μιχόπουλου, ο οποίος με το ταλέντο και τη σκληρή δουλεία του, εκπλήρωσε πολλές από τις επιθυμίες του.

Έγινε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, αγωνίστηκε στο κορυφαίο επίπεδο, φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής, αλλά κάθισε και κάτω από τα δοκάρια του ΠΑΟΚ, της ομάδας που λάτρεψε από τότε που πρωτοπερπάτησε.

Ο «Nick the Greek», όπως αποκαλείτο χαϊδευτικά στην Αγγλία, υπερασπίστηκε την εστία του «δικεφάλου» σε μία από τις πιο αξιόλογες στιγμές της ιστορίας του, όταν απέκλεισε την Άρσεναλ στο πλαίσιο του επαναληπτικού του πρώτου γύρου του Κυπέλλου UEFA τη σεζόν 1997-98.

Με αφορμή τα 49α γενέθλια του σπουδαίου βετεράνου γκολκίπερ, το Sport–Retro.gr επικοινώνησε μαζί του για μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.

***

Ο Σαργκάνης και το έπος με Άρσεναλ

-Σε ποια ηλικία αποφασίσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο;

«Ήταν κάτι που ήθελα από πολύ μικρός και την απόφαση την πήρα όταν ήμουν 15 ή 16 χρονών. Με παρότρυναν και οι προπονητές μου στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, καθώς πίστευαν ότι μπορώ να κάνω επαγγελματική καριέρα. Ακολούθησα πιστά τις οδηγίες τους και τελικά τα κατάφερα».

-Η οικογένεια σάς στήριξε σε αυτή σας την απόφαση;

«Σαφώς, η οικογένειά μου ήταν πάντα δίπλα μου. Οι προπονητές με βοηθούσαν στο αθλητικό κομμάτι, ενώ η οικογένειά μου με υποστήριζε ψυχολογικά».

-Ο παίκτης-ίνδαλμα των παιδικών σας χρόνων;

«Θαύμαζα τον Νίκο Σαργκάνη κι αυτό διότι μου άρεσαν οι αποκρούσεις του. Είχα βάλει στόχο να του μοιάσω, να αγωνίζομαι όπως κι εκείνος στο κορυφαίο επίπεδο και τελικά τα κατάφερα. Αργότερα γίναμε και φίλοι».

-Προώθησε κάποιος τη μετακίνησή σας από τον Απόλλωνα Λάρισας στον ΠΑΟΚ;

«Δεν θα το έλεγα. Την εποχή εκείνη δεν ήταν στη… μόδα οι ατζέντηδες. Οι ίδιες οι ομάδες παρακολουθούσαν τους υπόλοιπους συλλόγους, συνεπώς αν τους άρεσε κάποιος ποδοσφαιριστής τον προσέγγιζαν.

Ο Απόλλων Λάρισας ανήκε στον Βόρειο όμιλο της Γ’ Εθνικής. Οι ομάδες αυτού του γκρουπ βρίσκονταν από πάντα στα ‘ραντάρ’ του ΠΑΟΚ, επομένως επειδή τους άρεσα, θέλησαν να με εντάξουν στο δυναμικό του κλαμπ. Επίσης, την εποχή εκείνη οι ιθύνοντες των ομάδων έπαιρναν πληροφορίες κι από φίλους τους προπονητές».

-Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο με το οποίο νιώθατε μεγάλη ασφάλεια;

«Γενικά, είχα στο πλευρό μου πολύ αξιόλογους σέντερ μπακ, οπότε δεν θα ήθελα να πω κάποιο κεντρικό αμυντικό δίδυμο, προκειμένου να μην αδικήσω κάποιο άλλο. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο Κώστας Λαγωνίδης κι ο Αλέξης Αλεξίου ήταν κάποιοι από τους συμπαίκτες μου που είχα καλή συνεργασία».

-Πριν από το ματς στο «Χάιμπουρι», είχε ειπωθεί από τον Άγγελο Αναστασιάδη ή κάποιον συμπαίκτη σας κάτι που να θυμάστε πολύ χαρακτηριστικά;

«Δεν θυμάμαι να είχε ειπωθεί κάτι πολύ χαρακτηριστικό, αλλά το γεγονός ότι η ομάδα κατάφερε να προκριθεί στον 2ο γύρο του Κυπέλλου UEFA οφείλεται στο φανταστικό κλίμα που επικρατούσε στα αποδυτήρια και τη χημεία που είχαμε.

Η Άρσεναλ ήταν το φαβορί, όμως, βαθιά μέσα μας πιστεύαμε ότι μπορούσε να επιτύχουμε την υπέρβαση, όπως κι έγινε τελικά. Μπορώ να πω ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη πρόκριση στην ιστορία του ΠΑΟΚ, που όσον αφορά στο μέγεθος της επιτυχίας είναι η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου».

-Η ομάδα πήρε κάποιο πριμ;

«Σίγουρα πήραμε πριμ, αλλά πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και δεν θυμάμαι το ακριβές χρηματικό ποσό» (γέλια).

Ο Νίκος Μιχόπουλος μιλά στο 8:20

 

«107 σερί συμμετοχές!»

-Οι περισσότεροι Έλληνες τερματοφύλακες που έχουν αγωνιστεί στο εξωτερικό δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα. Εντούτοις, εσείς πραγματοποιήσατε πολύ καλές εμφανίσεις στην Μπέρνλι. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτή η επιτυχία;

«Πιστεύω ότι οφείλεται στο πάθος που είχα να αγωνιστώ στην Αγγλία. Ενδεχομένως να τα κατάφερα, επειδή το στιλ του παιχνιδιού μου να ταίριαξε στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα. Δούλεψα σκληρά και προσπάθησα να είμαι όσο πιο συγκεντρωμένος γίνεται. Τότε καθιερώθηκε και το παρατσούκλι «Nick the Greek». Θυμάμαι τα πανό που υπήρχαν στο γήπεδο και νιώθω υπερηφάνεια.

Μερικές αγωνιστικές προτού ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, τραυματίστηκα και δεν κατάφερα να κερδίσω το στοίχημα που είχα βάλει με τον εαυτό μου, να ξεπεράσω τις 100 συμμετοχές στην Championship.

Στο σημείο αυτό επίτρεψέ μου να αναφέρω ότι έχω καταγράψει δύο ρεκόρ. Ένα επί ελληνικού εδάφους, που είναι οι 107 συνεχόμενες συμμετοχές στο πρωτάθλημα κι ένα ευρωπαϊκό, καθώς σε μία αγωνιστική περίοδο είχα δεχτεί μόλις τρία τέρματα στην Τούμπα!»

-Κάποια προσπάθεια αντιπάλου που να εξουδετερώσατε και να έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη σας; 

«Δεν θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο, απλά σε αρκετά ματς με την Μπέρνλι κατάφερα να κρατήσω την εστία ανέπαφη. Αυτό δεν είναι εύκολο, δεδομένου ότι στην Αγγλία γίνονταν πολλές φάσεις, περισσότερες απ’ ότι στην Ελλάδα. Επιπλέον, την περίοδο εκείνη οι αγώνες ήταν δύο την εβδομάδα (κάθε Τρίτη και Σάββατο) κι όπως είναι λογικό υπήρχε πολλή κούραση».

-Ο επιθετικός που σας δημιουργούσε… πονοκέφαλο;

«Δεν φοβόμουν κάποιον, διότι όταν φοβάσαι δεν μπορείς να πας μπροστά. Μόνο το δημιουργικό άγχος βοηθά. Αντιμετώπισα πολλούς ποιοτικούς επιθετικούς, όπως οι Βαζέχα, Αλεξανδρής, Σαραβάκος, Προτάσοφ κ.α. Επίσης, θεωρώ αξιόλογο τον Καραπιάλη. Να επισημάνω, βέβαια, ότι κι ο ΠΑΟΚ είχε τρομερούς ποδοσφαιριστές που αποτέλεσαν φόβητρο για τις αντίπαλες ομάδες».

-Ο προπονητής με τον οποίο είχατε την καλύτερη συνεργασία;

«Έχω συνεργαστεί με πολλούς καλούς προπονητές, ωστόσο, ο Άρι Χάαν βοήθησε αρκετά τον ΠΑΟΚ, καθώς καθιέρωσε την άμυνα ζώνης στην Ελλάδα. Επρόκειτο για έναν συνεργάσιμο, επικοινωνιακό και εξαιρετικά μεταδοτικό προπονητή, ο οποίος μας βοήθησε να αφομοιώσουμε γρήγορα την τακτική του.

Ήταν πρωτόγνωρα όλα αυτά για εμάς και παρά το γεγονός ότι δυσκολευτήκαμε στην αρχή, στην πορεία καταφέραμε να εφαρμόσουμε ό,τι ήθελε. Έφερε στην Ελλάδα νέα πράγματα, τα οποία ήταν βασισμένα στην ολλανδική σχολή».

 

«Με πόνεσε το γκολ του Βιέρι»

-Τι πιστεύετε ότι έφταιξε κι ο ΠΑΟΚ δεν κατέκτησε κάποιο πρωτάθλημα τη δεκαετία του 1990;

«Υπήρχαν προβλήματα στο οικονομικό και το διοικητικό κομμάτι. Τα δεδομένα ανατράπηκαν όταν ανέλαβε την προεδρία ο Γιώργος Μπατατούδης. Προσπαθήσαμε να διεκδικήσουμε κάτι, αλλά το καλύτερο που καταφέραμε ήταν η 3η θέση».

-Η χειρότερη στιγμή της καριέρας σας;

«Υπήρξαν αρκετές στιγμές. Η χειρότερη, όμως, ήταν το γκολ που δέχτηκε ο ΠΑΟΚ από τον Βιέρι, στη ρεβάνς με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι η ευθύνη δεν ήταν εξ ολοκλήρου δική μου. Με πόνεσε η στιγμή αυτή γιατί ήταν ευρωπαϊκό το παιχνίδι κι επιθυμούσαμε πολύ την πρόκριση, πόσο μάλλον όταν είχαμε πραγματοποιήσει τόσο καλή εμφάνιση κόντρα στην Άρσεναλ».

-Όσο ήσασταν εν ενεργεία, είχατε δηλώσει ότι θα θέλατε να κλείσετε την καριέρα σας στον ΠΑΟΚ. Το γεγονός ότι δεν συνέβη κάτι τέτοιο σας στενοχωρεί; 

«Όχι ιδιαίτερα, γιατί αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής καριέρας μου, ανέλαβα χρέη προπονητή τερματοφυλάκων στον ΠΑΟΚ. Ανέδειξα και κάποια ταλέντα: τον Ντάνι Φερνάντες που ήταν 4ος-5ος τερματοφύλακας και τον Δημήτρη Κυριακίδη, ο οποίος αγωνιζόταν στη δεύτερη ομάδα».

-Από παιδάκι υποστηρίζατε τον ΠΑΟΚ;

«Ναι! Όταν μεταγράφηκα στην ομάδα της Θεσσαλονίκης ένα υπέροχο όνειρο έγινε πραγματικότητα. Η ευτυχία που ένιωσα δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις…».

-Πού οφείλεται η πολύ καλή πορεία που διαγράφει ο ΠΑΟΚ στο εφετινό πρωτάθλημα;

«Οφείλεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν οικονομικά και διοικητικά προβλήματα. Επιπρόσθετα, επικρατεί ηρεμία στα αποδυτήρια. Ως δομή και ως οργανισμός λειτουργεί άψογα και τα τελευταία χρόνια τα πράγματα πάνε από το καλό στο καλύτερο. Ο ΠΑΟΚ μπορεί πλέον να θεωρείται ευρωπαϊκή ομάδα».

-Με τι ασχολείστε σήμερα;

«Προσφέρω τις υπηρεσίες μου στο Πυροσβεστικό Σώμα».

***

Ο Νίκος Μιχόπουλος γεννήθηκε στην Καρδίτσα στις 20 Φεβρουαρίου 1970 και η επαγγελματική καριέρα του άρχισε το 1989 από τον Απόλλωνα Λάρισας, με τα χρώματα του οποίου αγωνίστηκε μέχρι το 1992.

Την ίδια χρονιά μεταγράφηκε στον ΠΑΟΚ, την εστία του οποίου υπερασπίστηκε έως το 2000, πραγματοποιώντας συνολικά 185 συμμετοχές.

Με τον «δικέφαλο» πανηγύρισε τη σπουδαιότερη ευρωπαϊκή πρόκριση της ιστορίας του, όταν απέκλεισε την Άρσεναλ στον 1ο γύρο του Κυπέλλου UEFA τη σεζόν 1997-98.

Στιγμές από το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Μπέρνλι (σ.σ. εκείνη τη μέρα έπαιξε βασικός γιατί ο Μάικλ Κράιτον κόλλησε στην κίνηση!)

Με το εθνόσημο κατέγραψε 15 συμμετοχές (από το 1995-2002) και η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ενόπλων, το οποίο διεξήχθη στην Τεχεράνη τον Αύγουστο του 1997, αποτελεί τη σημαντικότερη στιγμή του με τη «γαλανόλευκη».

Το ίδιο έτος ο Νίκος Μιχόπουλος αποφοίτησε από τη Γυμναστική Ακαδημία, λαμβάνοντας ως ειδικότητα τι άλλο; Φυσικά τo ποδόσφαιρο!

Το 2000 μετακόμισε στη Αγγλία για χάρη της Μπέρνλι, στην οποία συνυπήρξε με τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, ενώ τρία χρόνια αργότερα μετακινήθηκε στην Κρίσταλ Πάλας.

Το… τρένο της ποδοσφαιρικής καριέρας του είχε ως τερματικό σταθμό την Κύπρο και συγκεκριμένα την Ομόνοια Λευκωσίας, κάτω από τα γκολπόστ της οποίας κάθισε την αγωνιστική περίοδο 2003-04, συμπληρώνοντας 11 συμμετοχές.

Είναι κάτοχος διπλώματος UEFA B’ και πιστοποίησης προπονητή τερματοφυλάκων από τη FIFA, ενώ έχει συνεργαστεί σχετικά με ΠΑΟΚ, Μακεδονικό, Πανθρακικό κ.ά.