«Πού πας αγοράκι μου; Εκεί έχει «στάση Γκλέζου». Μία από τις συνηθισμένες φράσεις των θαμώνων του Σταδίου Καραϊσκάκη κατά τη δεκαετία του 1970.
«Πολύ καλός φίλος. Μας έφερε η μοίρα πάρα πολύ κοντά και στο ποδόσφαιρο και στα επαγγελματικά και στο τέλος ήμουν ακόμα πιο κοντά. Δηλαδή, σαν να ήμουν γιατρός και να τον κουράριζα. Όλα αυτά ήταν της μοίρας τα παιχνίδια. Ήταν γραφτό». To έχει πει ο Βασίλης Σιώκος σε συνέντευξή του στο Sport-Retro.gr.
Δέκα χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του Λάκη Γκλέζου και θεωρήθηκε σωστό οι πρώτες αναφορές προς το πρόσωπό του να προέλθουν από τους φιλάθλους και τον συμπαίκτη, συνεργάτη, «αδερφό» του.
Το Sport-Retro.gr αποτίει φόρο τιμής σε έναν από τους κορυφαίους αμυντικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο οποίος «έφυγε» στις 18 Ιουνίου 2007, σε ηλικία 60 ετών.
«Μην με απορρίψετε – Μην γράφετε το όνομά μου»
Ο Απόστολος Γκλέζος γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου του 1947 στα Άσπρα Χώματα της Νίκαιας, οι γονείς του ονομάζονταν Θανάσης και Ελπίδα, ενώ είχε δύο αδέρφια: τον Νίκο και τον Γιάννη.
Όπως τα περισσότερα αγοράκια της γενιάς του, ο μικρός Λάκης αγάπησε το ποδόσφαιρο και σύντομα εντάχθηκε σε μία μικρή ομάδα που ονομαζόταν Ατρομητάκι.
Ο φορτοεκφορτωτής πατέρας του, ο «Τσάκαλος» όπως ήταν το παρατσούκλι του, δεν έβλεπε με καλό μάτι το γεγονός ότι παραμελούσε το διάβασμα.
Χαρακτηριστικό είναι πως όταν ο Παντελής Ορφανός ενδιαφέρθηκε για την απόκτηση του 14χρονου Λάκη, εκείνος του ζήτησε να μεσολαβήσει προκειμένου να μην απορριφθεί στο σχολείο του (δεν είχε γράψει καλά στις εξετάσεις).
Πράγματι, ο πρόεδρος του Ερμή Νίκαιας αποδέχθηκε τον «όρο» του νεαρού, δεδομένου ότι παράλληλα διηύθυνε επαγγελματική σχολή και είχε το απαιτούμενο υπόβαθρο για να υποστηρίξει το αίτημά του.
Ο Λάκης αφενός διψούσε να παίξει ποδόσφαιρο σε μία ομάδα της Α’ ΕΠΣ Πειραιώς αφετέρου δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να αποτύχει στο σχολείο, υπό τον φόβο του πατέρα του.
Τελικά, ο νεαρός Νικαιώτης υπέγραψε δελτίο και για δύο χρόνια αγωνιζόταν κρυφά από τους γονείς του στον Ερμή Νίκαιας, εξ ου και τα παρακάλια του στους δημοσιογράφους να μην αναφέρουν το όνομά του στις συνθέσεις για να μην γίνει η αποκάλυψη!
Ζωή-ποδήλατο
Το καλοκαίρι του 1963, όταν πια ο Λάκης είχε πατήσει τα 16 του, δεν γινόταν να αποκρύψει την πρόταση της Προοδευτικής, η οποία προερχόταν από διαδοχικές συμμετοχές στη νεοσύστατη Α’ Εθνική.
Ποιο ήταν το αντάλλαγμα για τη μεταγραφή που έμελλε να του αλλάξει ολόκληρη τη ζωή; Ένα ποδήλατο για τις μετακινήσεις του από τα Άσπρα Χώματα στον Κορυδαλλό.
Η πλειοψηφία των φιλάθλων τον θυμάται ως έναν «βράχο» στο κέντρο της άμυνας, όμως αρχικά ο Θανάσης Κίνλεϊ τον χρησιμοποιούσε ως αριστερό μπακ στην Προοδευτική.
Ας είναι καλά ο Λάκης Πετρόπουλος, τότε προπονητής στην Εθνική Νέων, ο οποίος αντιλήφθηκε έγκαιρα ότι η φυσική θέση του νεαρού θα πρέπει να είναι λίμπερο ή στόπερ.
Η πρώτη χρονιά του στην Προοδευτική συνδυάστηκε με την επάνοδο στην Α’ Εθνική και η δεύτερη με το κορυφαίο πλασάρισμα της Ιστορίας της (4η θέση το 1965).
Εκείνος κατέγραψε 2 συμμετοχές και μάλιστα ως βασικός: στις 16 Μαΐου κόντρα στη Δόξα Δράμας (3-0 στο Στάδιο Καραϊσκάκη) και στις 5 Ιουνίου κόντρα στον Πανιώνιο (0-2 ξανά στο Στάδιο Καραϊσκάκη).
Εν αντιθέσει με την Προοδευτική που ανεβοκατέβαινε στην Α’ και τη Β’ Εθνική, ο Γκλέζος διένυε σταθερή πορεία, έπαιρνε παιχνίδια στα πόδια του και όλα έδειχναν ότι αργά ή γρήγορα θα κατέληγε σε έναν πιο επιτυχημένο σύλλογο.
Διεθνής και «ερυθρόλευκος»!
Όχι ιδιαίτερα ψηλός για αμυντικός, αλλά με μυαλό, σωστές τοποθετήσεις, εξαιρετική τεχνική και δυναμισμό, ο νεαρός Νικαιώτης άκουγε ολοένα και περισσότερους ψιθύρους περί ενδιαφέροντος του Ολυμπιακού, ο οποίος από το 1959 μέχρι το 1972 είχε κατακτήσει μόλις 2 πρωταθλήματα.
Όταν πια κλήθηκε στην Εθνική Ανδρών (σ.σ. το ντεμπούτο του έγινε στις 12 Μαΐου 1971 στην εκτός έδρας ήττα με 1-0 από την Ελβετία στο πλαίσιο της προκριματικής φάσης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1972), ο Κορυδαλλός δεν τον χωρούσε πια.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν υπογραμμιζόταν ότι την παραμονή του συγκεκριμένου αγώνα, ο Γκλέζος είχε βγάλει 90λεπτο στο αντίστοιχο ματς των Ελπίδων (!) δείγμα της εμπιστοσύνης που του έδειχνε ο Λάκης Πετρόπουλος.
Έπειτα από 9 χρόνια παρουσίας στον Κορυδαλλό, ο πρώτος διεθνής ποδοσφαιριστής της Προοδευτικής κατέληξε στον Ολυμπιακό του Νίκου Γουλανδρή έναντι 1.300.000 δραχμών (ο ίδιος έλαβε 300.000 δραχμές).
Στην ομάδα του Πειραιά γνώρισε τον Βασίλη Σιώκο, τον άνθρωπο που για 6 χρόνια θα μοιραζόταν τα ίδια μέτρα του γηπέδου και που για περίπου 35 θα έκαναν αχώριστη παρέα.
Η «στάση Γκλέζου» άρχισε να διαμορφώνεται από την πρώτη κιόλας σεζόν, όταν ο Ολυμπιακός δέχθηκε μόλις 13 γκολ σε 34 ματς πρωταθλήματος, επίδοση ρεκόρ που κρατά από το 1973 μέχρι σήμερα.
Συνήθως, ο Νικαιώτης κεντρικός αμυντικός παρέμενε στα μετόπισθεν, εν αντιθέσει με τον «Διόσκουρο» Σιώκο, ο οποίος θεωρούνταν καλύτερος στις στημένες φάσεις.
Η ώρα των τίτλων
Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, όταν μια ομάδα δέχεται μόλις 13 γκολ σε 34 ματς είναι πολύ πιθανό να κατακτήσει τον τίτλο, όπερ και εγένετο το 1973 έπειτα από 6 χρόνια ξηρασίας.
Η επόμενη σεζόν είχε ανάλογη κατάληξη, αφού η εστία του Ολυμπιακού παραβιάστηκε μόλις 14 φορές, σε συνδυασμό με τα 102 γκολ ενεργητικό (επίσης ρεκόρ που κρατά μέχρι σήμερα).
Ο Λάκης Γκλέζος φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα από το 1972 μέχρι το 1978, σε ένα διάστημα που πανηγύρισε 3 πρωταθλήματα (1973, 1974, 1975) και 2 κύπελλα (1973, 1975).
Αξίζει να σημειωθεί ότι στον τελικό του 1976 κόντρα στον Ηρακλή, ο Νικαιώτης αμυντικός είχε ισοφαρίσει σε 4-4 στο 118’ της παράτασης, είχε ευστοχήσει και στη διαδικασία των πέναλτι, όμως ο Σιώκος δεν κατάφερε να νικήσει τον Γρηγόρη Φανάρα και το τρόπαιο κατέληξε στη Θεσσαλονίκη.
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και παίκτης Κυπέλλου, αφού στις 8 Ιουνίου 1977, στον εκτός έδρας ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό είχε ισοφαρίσει σε 1-1 στο 88ο λεπτό, προτού η ομάδα του λυγίσει στην παράταση με εκείνο το τρομερό γκολ του Μήτσου Δημητρίου.
Η αποχώρηση των Γουλανδρή-Πετρόπουλου σήμανε το τέλος μιας «χρυσής» εποχής για τον Ολυμπιακό, ο οποίος βίωσε ένα σεβαστό διάστημα διοικητικής αστάθειας και αποχής από τους τίτλους για μια πενταετία.
Ο Γκλέζος κατέγραψε 129 συμμετοχές στην Α’ Εθνική και 12 στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, προτού αποχωρήσει το καλοκαίρι του 1978 μαζί με τον Βασίλη Σιώκο, τον άνθρωπο που απάρτισαν ένα από τα κορυφαία (αν όχι το κορυφαίο) αμυντικά δίδυμα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Επίσης, ύστερα από τις 3 διεθνείς αναμετρήσεις με την Εθνική Ανδρών ως παίκτης της Προοδευτικής, προσέθεσε άλλες 7 ως άσος του Ολυμπιακού, όμως μετά το 1974 δεν ξανακλήθηκε.
O τραυματισμός και οι ατυχίες
Το καλοκαίρι του 1978 ο Γκλέζος πήρε μεταγραφή στην Καλλιθέα της Β’ Εθνικής και για λίγους μήνες συνυπήρξε με τον Υβ Τριαντάφυλλο, αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και κάποιες διαμάχες με την ομάδα τον υποχρέωσαν να αποσυρθεί από τη δράση προτού καλά-καλά κλείσει τα 32 του.
Παράλληλα, είχε αρχίσει να δραστηριοποιείται με τρία καταστήματα υποδημάτων στην Καλλιθέα (σ.σ. στον χώρο που βρίσκεται το τωρινό καφέ του Σιώκου, με τον οποίο συνεργάστηκαν και επιχειρηματικά), στο Μοσχάτο και στο κέντρο της Αθήνας, καθώς και μία βιοτεχνία.
Ξαφνικά το 1981 παρέλυσε και υποχρεώθηκε να ταξιδέψει στον Καναδά όπου θεραπεύτηκε και εν συνεχεία επέστρεψε στην Ελλάδα.
Το 1997 αποφάσισε να δημιουργήσει μία επιχείρηση εμφιαλωμένου νερού στην Αλβανία, όμως η επιχείρηση δεν «έπιασε» και ο Γκλέζος έχασε μεγάλο μέρος της περιουσίας του.
Ο άλλοτε «βράχος» της άμυνας του Ολυμπιακού παντρεύτηκε τη Σόνια και μαζί της απέκτησε δύο κόρες: την Ελπίδα και την Έλενα.
Ο πολυτάραχος βίος του διεκόπη στις 18 Ιουνίου 2007, συνέπεια επιπλοκών από τον καρκίνο που τον ταλαιπωρούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Διαβάστε ακόμη:
Γουλανδρής, Πετρόπουλος, Γκλέζος… Ο Βασίλης Σιώκος φέρνει τον Ολυμπιακό των 70s’ στο Sport-Retro.gr