Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο σχόλιο δεν θεωρείται κατ’ αποκλειστικότητα ρετρό, αφού συνδέεται με τον μπασκετικό Ολυμπιακό του σήμερα. Αυτόν που σε λίγες ώρες θα παλέψει για τον διπλασιασμό των «γαλανόλευκων» κατακτήσεων Euroleague.
Βέβαια, οι ρίζες της αλληλουχίας των σκέψεων καλύπτονται πια από τον χαρακτηρισμό ρετρό, αν κρίνει κανείς ότι αυτές πηγάζουν από τη δεκαετία του 1990. Θέλετε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι; Από το καλοκαίρι του 1996. Ο νοών νοείτο…
Ο κόσμος του Ολυμπιακού, παραδοσιακά, κουβαλά την ταμπέλα «φανατικός». Αυτό σημαίνει ότι ένα σεβαστό μέρος του δεν είχε τη δυνατότητα ή δεν ήθελε να εμβαθύνει σε ζητήματα που δεν αφορούν αποκλειστικά το χορτάρι, την μπάλα και τις τέσσερις γραμμές που οριοθετούν τον αγωνιστικό χώρο.
Φυσικά, η αναφορά, όπως μαρτυρά και η λέξη «χορτάρι», σχετίζεται με το ποδόσφαιρο. Τον βασιλιά των σπορ και των… χρημάτων. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά στα κίνητρα των συμμετεχόντων της Super League…
Το μπάσκετ αποτελεί διαφορετική περίπτωση. Σκεφτείτε ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια, ο νικητής της Euroleague κέρδιζε μόλις 250.000 ευρώ. Μιλάμε για μόλις 150.000 ευρώ περισσότερα από το έπαθλο του ελληνικού… Survivor.
Πλέον, το κίνητρο είναι μεγαλύτερο, καθώς όπως είχε αποκαλύψει τον Οκτώβριο ο Ζόρντι Μπερτομέου, πρόεδρος και CEO της διοργανώτριας Αρχής, ο Ολυμπιακός ή η Φενέρμπαχτσε θα λάβει το ποσό του 1.000.000 ευρώ κι ενώ ήδη αμφότεροι, όπως και οι ηττημένοι των ημιτελικών, έχουν γίνει πλουσιότεροι κατά… 70.000 ευρώ).
Το ψωμί, συνεπώς, βρίσκεται στο ποδόσφαιρο και όσοι παράγοντες ασχολούνται με το μπάσκετ δεν μπορεί παρά να είναι και κατάτι πιο ρομαντικοί. Το ίδιο ισχύει και με τους λάτρεις του αθλήματος, οι οποίοι φημίζονται (και δεν είναι μόνο φήμη, κατά την άποψή μου) για την, αν θέλετε, πιο αυξημένη σφαιρική αντίληψη των σπορ, εν συγκρίσει με τους… ομολόγους τους του ποδοσφαίρου.
Οι φίλαθλοι της μπάλας που κυλά είναι σαφώς περισσότεροι από εκείνης που ίπταται και αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα που δεν εξαιρεί τον Ολυμπιακό, ασχέτως αν το τμήμα μπάσκετ μετρά πάρα πολλές διακρίσεις την τελευταία πενταετία.
Εσχάτως, όμως, υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Οι θαμώνες του ΣΕΦ δεν θα αποδοκιμάσουν, δεν θα εκδηλώσουν γκρίνια ή οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα, ακόμη κι αν οι «ερυθρόλευκοι» ηττηθούν σε κάποιο ντέρμπι από τον Παναθηναϊκό (ε, δεν γίνεται να χάσουν κι από άλλον αντίπαλο εντός έδρας στην Ελλάδα) ή από ομάδα Euroleague.
Στον αντίποδα, οι καταγεγραμμένες περιπτώσεις που το «Γ. Καραϊσκάκης» βίωσε το ασυνήθιστο «ου» των αποδοκιμασιών είναι ολοένα και πιο συχνές τα τελευταία χρόνια. Και προσέξτε, ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός έχει… βαρεθεί να παίρνει πρωταθλήματα, ο δε μπασκετικός μόλις πέρυσι έκανε το back to back.
Πρώην ντέρμπι στο ποδόσφαιρο, ευρωπαϊκό clásico στο μπάσκετ
Αλήθεια, πότε διεξήχθη το τελευταίο… χορταρένιο ντέρμπι «αιωνίων» που θα μπορούσε να κρίνει πρωτάθλημα; Το 2005 (!) με το γκολ του Μιχάλη Κωνσταντίνου στο «Α. Νικολαΐδης» και το 1-0 υπέρ του Παναθηναϊκού. Δηλαδή πριν από 12 χρόνια. Έκτοτε, όσα είχαν… φόντο τίτλου σχετίστηκαν με διακοπές, επεισόδια, αφαιρέσεις βαθμών και άλλα ωραία.
Όταν, πλέον, διαπιστώνει κανείς ότι η ποδοσφαιρική «μητέρα των μαχών» διεξάγεται απλά για να εμπλουτιστεί το σχετικό λήμμα της Wikipedia, τότε το ενδιαφέρον στρέφεται στο μπάσκετ. Ποιο μπάσκετ; Μία πρόχειρη ματιά στους περυσινούς τελικούς θα σας πείσει.
Σίγουρα, ο… δικομματισμός του αθλήματος δεν είναι ευχάριστος για τους υγιείς φιλάθλους, αλλά, πώς να το κάνουμε, οι υποστηρικτές του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού αποτελούν σχεδόν το μισό πληθυσμό της χώρας.
Συνεπώς, από τη μία πλευρά υπάρχει ένα παρηκμασμένο ντέρμπι, από την άλλη υπάρχει ένα ντέρμπι που συνήθως παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα και πάντα κρίνει τίτλους.
Συνοψίζοντας, υπάρχει ένα σεβαστό ποσοστό ποδοσφαιρόφιλων «ερυθρόλευκων» που έχει βρει συναισθηματικό καταφύγιο (κάποιοι άλλοι θα το πουν «χαμένη περηφάνια» λόγω εξωαγωνιστικών λόγων ή έστω φημολογιών) στο μπασκετικό τμήμα.
Τα τελευταία χρόνια οι υγιείς φίλαθλοι του Ολυμπιακού αυξάνονται σταδιακά, ορμώμενοι από την τρομερή ΟΜΑΔΑ του Βασίλη Σπανούλη, του Γιώργου Πρίντεζη, του Βαγγέλη Μάντζαρη, του κόουτς Σφαιρόπουλου και των υπολοίπων. Και, κυρίως, των Γιώργου και Παναγιώτη Αγγελοπούλου, οι οποίοι έχουν χαρακτηριστεί «θρυλικοί μάγκες», όπως αναφέρει και το σχετικό πανό στο ΣΕΦ.
Το… αρκουδάκι του Έλληνα
Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μετατρέψει σε σάκο του μποξ μία ομάδα με τριπλάσιο μπάτζετ και αυτό είναι ένα γεγονός που προσφέρει άγρια ομορφιά στον μέσο Έλληνα. Αυτόν που τα φέρνει βόλτα ίσα-ίσα (ή που δεν τα φέρνει καν), που δέχεται κάθε είδους κοροϊδία από φορείς, που τα τελευταία χρόνια η απογοήτευση υπερισχύει της θετικής διάθεσης…
Ο Ολυμπιακός ήρθε να συνεχίσει την παράδοση του Παναθηναϊκού, ο οποίος τη νίκησε σε δύο τελικούς, στον ημιτελικό του 1996, ακόμα και στον μικρό τελικό του 2005, όταν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν είχε χάσει ματς καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν και έφυγε με σκυμμένο κεφάλι στα δύο του Final 4 που διεξήχθη στο σπίτι της!
Τρεις Euroleague πήρε η «αρκούδα» (ο Θεός να την κάνει) τα τελευταία 11 χρόνια κι αυτές με Έλληνες σε καίρια πόστα (ηγέτης Παπαλουκάς 2006, 2008 – προπονητής Ιτούδης την περυσινή σεζόν).
Οι φίλοι του Ολυμπιακού αισθάνονται ότι η ομάδα τους έχει ήδη κατακτήσει το Ευρωπαϊκό. Συναισθηματικά. Όπως είχε συμβεί και το 2015. Τότε που πάλι η ΤΣΣΚΑ ήταν το φαβορί στον ημιτελικό, αλλά με τα τρίποντα του Σπανούλη στο φινάλε, η ομάδα του Πειραιά κατέγραψε μία εκπληκτική ανατροπή.
Τι είναι ο αθλητισμός; Συναίσθημα, κατά βάση. Πόση διαφορά θα έχει ο πανηγυρισμός ενός καθοριστικού τριπόντου στον τελικό με το εκκωφαντικό «ναιιι» ενός κρίσιμου καλαθιού στον ημιτελικό που προηγήθηκε; ΚΑΜΙΑ.
Οι λέξεις «ημιτελικός», «τελικός», «κύπελλο» έχουν φτιαχτεί, έχουν τη σημασία τους και… μέχρι εκεί. Τα συναισθήματα, όμως, δεν αλλάζουν. Και σε αυτόν τον τομέα ο Ολυμπιακός είναι ήδη Πρωταθλητής Ευρώπης.
*H φωτογραφία προέρχεται από την επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ Ολυμπιακός
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα