Το πιο μάγκικο πρωτάθλημα ανήκει στην ΑΕΚ

Τέσσερις ομάδες είχαν πανηγυρίσει πρωτάθλημα στην Α1 Ανδρών από το 1970 μέχρι το 2002: ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, ο Άρης και ο ΠΑΟΚ.

Η ΑΕΚ, από την πλευρά της, αποτέλεσε την κυρίαρχη δύναμη της δεκαετίας του 1960 με 6 εγχώριους τίτλους και το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1968, έκτοτε όμως, με εξαίρεση το Κύπελλο Ελλάδας του 1981, δεν κατέγραψε διακρίσεις έως τα τέλη της δεκαετίας του 1990.

Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, ένας τόσο σπουδαίος σύλλογος δεν θα μπορούσε να συνδυάσει… αθόρυβα την επιστροφή του στην κορυφή του ελληνικού μπάσκετ.

Το Sport-Retro.gr καταγράφει την πορεία της ΑΕΚ μέχρι το αξέχαστο πρωτάθλημα του 2002, όπου ολοκληρώθηκε σαν σήμερα (5 Ιουνίου) με ανεπανάληπτη ανατροπή στους τελικούς κόντρα στον Ολυμπιακό.

Οι βάσεις της επιτυχίας

Το καλοκαίρι του 1996 ο Γιάννης Φιλίππου ήρθε σε συμφωνία με τον Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος προερχόταν από τη… σύσταση δύο αυτοκρατοριών: του Άρη και του Ολυμπιακού.

Με την έλευση NBAers, όπως ο Βίκτορ Αλεξάντερ και ο Μπιλ Έντουαρντς, η ΑΕΚ αναρριχήθηκε από τη 10η θέση του 1996 (η χειρότερη της Ιστορίας της) στη 2η του 1997, όταν και λύγισε στους τελικούς από τους αχτύπητους «ερυθρόλευκους» του triple crown.

Η επόμενη σεζόν (1997-98) γράφτηκε με χρυσά γράμματα, καθώς η «Ένωση» αγωνίστηκε για πρώτη και τελευταία, μέχρι σήμερα, φορά στον τελικό της Euroleague, όπου ηττήθηκε από την Κίντερ Μπολόνια.

Τα τέλη της δεκαετίας του 1990 βρήκαν την ΑΕΚ με μία εξαιρετική φουρνιά νέων Ελλήνων παικτών, όπως ο Μιχάλης Κακιούζης, ο Δήμος Ντικούδης, ο Ιάκωβος Τσακαλίδης και ο Νίκος Χατζής, οι οποίοι πήραν χρήσιμα στοιχεία δίπλα σε θρύλους όπως ο Μπάνε Πρέλεβιτς, ο Τζο Αρλάουσκας και ο Άγγελος Κορωνιός.

Αποκορύφωμα αυτής της φουρνιάς ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Saporta το 2000 (ρεβάνς επί της Κίντερ στον τελικό της Λοζάνης), καθώς και των δύο συνεχόμενων εγχώριων Κυπέλλων (2000, 2001) απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης του 2000 και φιναλίστ του 2001 Παναθηναϊκό.

Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς αφίχθη το 1999 και κατά τη διετία της παρουσίας του «εγκατέστησε» την ΑΕΚ στις υπολογίσιμες δυνάμεις της Ευρώπης, ώσπου το καλοκαίρι του 2001 ανέλαβε ο συμπατριώτης του Ντράγκαν Σάκοτα.

Η αξέχαστη σεζόν 2001-02

Ο Παναθηναϊκός του Λευτέρη Σούμποτιτς και εν συνεχεία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε ξορκίσει τη δική του 14ετή αποχή από την κορυφή του ελληνικού μπάσκετ, ενώ είχε ήδη αρχίσει να στρογγυλοκάθεται και σε εκείνη της Ευρώπης.

Με τέσσερα διαδοχικά πρωταθλήματα, οι «πράσινοι» ήταν το φαβορί στην αρχή της σεζόν, ασχέτως αν τόσο ο Ολυμπιακός όσο και η ΑΕΚ αποτελούσαν δύο ανταγωνιστικές δυνάμεις.

Οι «αιώνιοι» του ελληνικού αθλητισμού είχαν… μοιραστεί Euroleague (το «τριφύλλι») και Κύπελλο Ελλάδας (ο «έφηβος»), με συνέπεια αμφότεροι να ερίζουν μαζί με τον «δικέφαλο» για τον τίτλο.

Βάσει αριθμών (1η θέση με 23 νίκες και 3 ήττες, καλύτερη επίθεση, καλύτερη άμυνα), η ΑΕΚ ήταν η κορυφαία ομάδα της κανονικής διάρκειας, ασχέτως αν το μπάτζετ είχε μειωθεί αρκετά.

Ο Γιάννης Φιλίππου, μπασμένος στα κοινά της ΑΕΚ από τον αείμνηστο Μιχάλη Λεφάκη, έδειχνε ότι είχε βρει τη συνταγή της επιτυχίας, βασισμένος σε πολύ ισχυρό ελληνικό κορμό και σπουδαιότατους ξένους όπως ο Τζέι Αρ Χόλντεν, ο Άντριου Μπετς, ο Τζιμ Μπιλμπά και ο πιτσιρικάς Πέρο Άντιτς, ο οποίος τότε είχε δικαίωμα συμμετοχής μόνο στη Euroleague.

Ο Ντράγκαν Σάκοτα περίμενε πολλά από τους Μιχάλη Κακιούζη, Νίκο Χατζή, Δήμο Ντικούδη, Βασίλη Κικίλια, Σπύρο Παντελιάδη και έπαιρνε χρήσιμες βοήθειες από τους νεαρούς Νίκο Ζήση, Γιάννη Μπουρούση, Χρήστο Ταπούτο, Γιώργο Τσιάρα, Κώστα Πασχάλη.

Κατά τη διάρκεια της σεζόν αγωνίστηκαν για μικρό χρονικό διάστημα χωρίς να προσφέρουν πολλά και οι Άριαν Κόμαζετς, Αλεκσάνταρ Λάζιτς.

«Αιώνιο» πατατράκ

Εκείνη η σεζόν, συν τοις άλλοις, έμεινε στην Ιστορία για το γεγονός ότι οι τρεις διεκδικητές του τίτλου διασταύρωσαν τα ξίφη τους στον 7ο όμιλο του Top16, όπου ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύθηκε την «αυτοκτονία» του Ολυμπιακού (εντός έδρας ήττα από την αδιάφορη Ολίμπια Λουμπλιάνα) και προκρίθηκε στο Final 4 της Μπολόνια με δική του νίκη-θρίλερ επί της ΑΕΚ.

Με τις δάφνες του 3ου Ευρωπαϊκού, οι «πράσινοι» επέστρεψαν στην Αθήνα για τους αγώνες της ημιτελικής φάσης κόντρα στους «ερυθρόλευκους», οι οποίοι μπορεί να έχασαν μέσα από τα χέρια τους το εισιτήριο για την ιταλική πόλη, αλλά είχαν πάρει τον αέρα του «αιωνίου» αντιπάλου.

Πράγματι, έπειτα από τη νίκη-πρόκριση στον ημιτελικό του Final 4 του Κυπέλλου Ελλάδας, ο Ολυμπιακός έσπασε την έδρα του Παναθηναϊκού και με 2-0 εξασφάλισε θέση στους τελικούς της Α1 Ανδρών, όπου θα αντιμετώπιζε την ΑΕΚ έπειτα από πέντε χρόνια.

Όπως ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ, έτσι και οι «ερυθρόλευκοι» του Λευτέρη Σούμποτιτς διέθεταν μία σπουδαία ομάδα με μπροστάρη τον αείμνηστο Αλφόνσο Φορντ, τον εκκολαπτόμενο σούπερ-παίκτη Θοδωρή Παπαλουκά, τους έμπειρους Νίκο Μπουντούρη, Μίλαν Τόμιτς, Ινιάκι Ντε Μιγκέλ, Στεφάν Ρισασέ, τον ώριμο πια Δημήτρη Παπανικολάου, τον γίγαντα Πάτρικ Φέμερλινγκ, τον Μισάν Νικαγκμπάτζε, τον Αλεκσέι Ζεβροσένκο…

Ο Ολυμπιακός επικράτησε του «τριφυλλιού» με 89-80 στο ΟΑΚΑ και 80-76 στο ΣΕΦ, ενώ η «Ένωση» με 77-68 και 88-86 του υπολογίσιμου Ηρακλή.

Τα πρώτα ματς

Οι «ερυθρόλευκοι» του Λευτέρη Σούμποτιτς (σ.σ. τον Ιανουάριο είχε διαδεχθεί τον Ηλία Ζούρο) νίκησαν για δεύτερη διαδοχική φορά στο ΟΑΚΑ, αυτή τη φορά με αντίπαλο την ΑΕΚ (82-74 το σκορ) και σε συνδυασμό με το 75-70 του ΣΕΦ, έγιναν το αδιαφιλονίκητο φαβορί για το πρώτο πρωτάθλημα από το 1997.

Ο Νίκος Χατζής, πάντως, δεν έχασε την αισιοδοξία του, καθώς όταν ρωτήθηκε αν τελείωσαν όλα για την ομάδα του απάντησε προφητικά: «Κακό σκυλί, ψόφο δεν έχει!»

Πριν, όμως, πάρει τη δόξα η ΑΕΚ, καλό είναι να αποδοθούν τα απαιτούμενα «μπράβο» και στον Ολυμπιακό που νίκησε δύο φορές τον Παναθηναϊκό και άλλες τόσες την «Ένωση» με… μισή ομάδα.

Στο ματς του ΟΑΚΑ δεν αγωνίστηκαν οι τιμωρημένοι Φορντ, Ρισασέ και Τόμιτς, κοινώς οι «ερυθρόλευκοι» παρατάχθηκαν σχεδόν χωρίς περιφέρεια, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να επικρατήσουν έπειτα από δύο παρατάσεις (57-57 η κανονική διάρκεια, 66-66 η πρώτη παράταση).

Οι τρεις προαναφερθέντες επέστρεψαν για τον δεύτερο τελικό, αλλά ο Ολυμπιακός υποχρεώθηκε να υποδεχθεί την ΑΕΚ στο άδειο λόγω τιμωρίας ΣΕΦ, γεγονός που τελικά δεν τον εμπόδισε να νικήσει με 75-70.

Τότε, άρχισε το «ερυθρόλευκο» δράμα και, αντίθετα, η «κιτρινόμαυρη» αντεπίθεση που έμελλε να γραφτεί στην Ιστορία, ως η μοναδική μέχρι σήμερα ανατροπή από 0-2 σε τελικούς της Α1 Ανδρών.

Τι χρονιά Θεέ μου…

Η ΑΕΚ μείωσε το σκορ της σειράς με 85-78, σε έναν αγώνα που παρακολούθησαν ελάχιστοι υποστηρικτές της, δείγμα της αποδοχής της απώλειας του τίτλου.

Η απουσία του Αλφόνσο Φορντ, όμως, αυτή τη φορά λόγω τραυματισμού στο ισχίο, αποδυνάμωσε τον Ολυμπιακό, ο οποίος μπήκε καλά στον τέταρτο τελικό, προτού επέλθει το… μοιραίο.

Η χαμένη βολή του Τόμιτς στα 3:36’’ ισοδυναμούσε με λήξη του αγώνα άνευ παράτασης, καθώς η ΑΕΚ προηγείτο 61-60. Πράγματι, ο Χόλντεν αστόχησε στις δικές του δύο βολές, ο Κακιούζης πήρε το ριμπάουντ, πέταξε την μπάλα στον… ουρανό του ΣΕΦ και τελικά ο τίτλος θα κρινόταν στο ΟΑΚΑ.

Η ανατροπή των ανατροπών

Στις 5 Ιουνίου 2002, κοινώς πριν από 15 χρόνια, οι φίλαθλοι των δύο ομάδων ετοιμάστηκαν για έναν ακόμη τελικό, έπειτα από τους δύο ποδοσφαιρικούς (σ.σ. το 4-3 υπέρ του Ολυμπιακού που ουσιαστικά έκρινε το πρωτάθλημα και το 2-1 υπέρ της ΑΕΚ στο Κύπελλο).

Η έβδομη μονομαχία έμελλε να βαφτεί «κιτρινόμαυρη», αρχής γενομένης από το α’ ημίχρονο, όπου μίλησε ο νόμος της έδρας (43-31).

Ο Τόμιτς προσπάθησε και η αλήθεια είναι ότι κατάφερε σε έναν ικανοποιητικό βαθμό να καλύψει το κενό του Φορντ, αλλά και του Παπαλουκά, ο οποίος επιστρατεύθηκε μόλις στην τρίτη περίοδο.

Τα τέσσερα φάουλ του Μπετς σε συνδυασμό με τα τρία διαδοχικά τρίποντα του Τόμιτς κράτησαν ζωντανό τον Ολυμπιακό και από τη στιγμή που το τέταρτο δεκάλεπτο άρχισε με σκορ 56-51, όλα ήταν ανοικτά.

Ακόμα ένα τρίποντο του Τόμιτς και άλλα δύο του σπεσιαλίστα Ρισασέ έφεραν τον πέμπτο τελικό στα ίσα με 59-59, προτού ο Ντε Μιγκέλ ανατρέψει τα δεδομένα (59-61).

Κάπου εκεί, όμως, η δίψα των γηπεδούχων για πρωτάθλημα μετά από 32 ολόκληρα χρόνια και, παράλληλα, η έλλειψη καθαρού μυαλού των φιλοξενούμενων, έφεραν ένα επιμέρους σκορ 20-9 που έριξε τίτλους στην Α1 της σεζόν 2001-02.

Χαρακτηριστικό είναι ότι 2:26 πριν από τη λήξη, η ΑΕΚ προηγείτο με 68-66 και στο 1:14 με 71-68, κάτι που σήμαινε ότι ο Ολυμπιακός βρισκόταν για τα καλά στο κόλπο.

Το κλέψιμο του Μπιλμπά στο 1:34 (κατέληξε στο 73-68) και τα βήματα του Ρισασέ στα 56,8’’ έγειραν για τα καλά την πλάστιγγα υπέρ των γηπεδούχων, οι οποίοι σκόραραν με τον Χατζή στα 43,8’’, πήραν διαφορά 7 πόντων και ουσιαστικά έβαλαν τέλος στη σεμνή τελετή.

Τα δεκάλεπτα: 16-14, 43-31, 56-51, 79-70.

ΑΕΚ (Ντράγκαν Σάκοτα): Ζήσης 2, Κακιούζης 12 (2), Χόλντεν 14, Ντικούδης 23 (1), Χατζής 20 (3), Μπετς 3, Κικίλιας, Μπιλμπά 4, Παντελιάδης.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Λευτέρης Σούμποτιτς): Τόμιτς 15 (4), Αμανατίδης 11, Ντε Μιγκέλ 10, Παπανικολάου 7, Μπουντούρης 3 (1), Ρισασέ 17 (4), Φέμερλινγκ 2, Νικαγκμπάτζε 5 (1), Παπαλουκάς 1.

Ο αρχηγός Χατζής, ο γεννημένος πρωταθλητής Χόλντεν (είχε πάρει ήδη σε Λετονία, Βέλγιο και αργότερα θα έπαιρνε άλλα 9 στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας), ο πρώτος σκόρερ της ομάδας στην κανονική διάρκεια Κακιούζης, ο παίκτης-κλειδί στα πλέι οφ (πρώτος σκόρερ-δεύτερος ριμπάουντερ) Ντικούδης, ο καθοριστικός Μπιλμπά, ο βράχος στην άμυνα Κικίλιας και οι υπόλοιποι με το λιθαράκι τους χάρισαν στην ΑΕΚ το ένα και μοναδικό πρωτάθλημα των τελευταίων 47 ετών.

Και, βέβαια, ο Ντράγκαν Σάκοτα, ο οποίος μία ημέρα μετά τον τίτλο απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα, ήταν ο αρχιτέκτονας της μεγάλης αυτής επιτυχίας, ο άνθρωπος που άκουσε πολλά πριν από την έναρξη της σεζόν αλλά δικαιώθηκε και με το παραπάνω.

Διαβάστε ακόμη:

Ο «τρελός Ιταλός» και ο Πάσπαλι με το… ένα πόδι. Το πιο μάγκικο Κύπελλο στην Ελλάδα