Γουίλτ Τσάμπερλεϊν vs Μοχάμεντ Άλι. Η μάχη του αιώνα δεν έγινε ποτέ
Αδιαμφισβήτητα, ο 20ός αιώνας ήταν αυτός που χαρακτηρίστηκε από την υπερπληθώρα (ας μας επιτραπεί το καθ’υπερβολήν σχήμα) σπουδαίων προσωπικοτήτων που στιγμάτισαν με την παρουσία τους τον χώρο του αθλητισμού και όχι μόνο.
Ποιους να πρωτοθυμηθεί κανείς; Από τον Μαραντόνα έως τον Πελέ και από τον Μάικλ Τζόρνταν στον Μάικ Τάισον, υπάρχουν μερικές δεκάδες ανθρώπων που χάραξαν με ανεξίτηλο μελάνι τα ιστορικά βιβλία.
Εκείνα που αποτελούν πια το καταφύγιο μνήμης όλων ημών των πιστών που λησμονούμε εκείνη την εποχή και που αν μη τι άλλο δεν μπορείς ποτέ να αψηφάς.
Το Sport-Retro.gr επιλέγει να καταπιαστεί με τον τεράστιο (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς), Γουίλτ Τσάμπερλεϊν, o οποίος “έφυγε” από τη ζωή στις 12 Οκτωβρίου 1999, αφήνοντας ως παρακαταθήκη, πέρα από τον ανυπέρβλητο μύθο που τον συντροφεύει, μια ιντριγκαδόρικη μονομαχία με τον θρύλο της πυγμαχίας Μοχάμεντ Άλι.
Αλήθεια: Πόσο κοντά έφτασαν οι δυο τους από μια μάχη μέσα στο ρινγκ;
«Θέλω να παλέψω με τον Άλι!»
Ταξιδεύοντας πίσω στη δεκαετία του 1960, το σκηνικό στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στον χώρο του αθλητισμού μονοπωλούσαν στην πυγμαχία ο Μοχάμεντ Άλι και στο μπάσκετ ο Γουίλτ Τσάμπερλεϊν.
Ο πρώτος ήταν ο κάτοχος του τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή με εκείνη τη γροθιά-φάντασμα του 1965 στον Σόνι Λίστον, ο δεύτερος ήταν πρωταθλητής NBA με τη φανέλα των Σίξερς το 1967.
Ποια η σχέση των δύο αυτών σπουδαίων ανδρών θα αναρωτηθείτε; Ουδεμία είναι η απάντηση, ωστόσο η εκθαμβωτική λάμψη τους και η τεράστια απήχησή τους σε παγκόσμιο επίπεδο, ώθησαν τους ανθρώπους που περιέβαλαν τον χώρο της πυγμαχίας να φέρουν στην επιφάνεια μια πρόταση που… a priori θα τάραζε τα θεμέλια της αθλητικής βιομηχανίας.
Έπειτα από την αφαίρεση του τίτλου του Άλι, εξαιτίας της άρνησής του να πολεμήσει εναντίον του Βιετνάμ, η καριέρα του διεκόπη προσωρινά.
Η επιστροφή του το 1971 στα ρινγκ δεν στέφθηκε από επιτυχία, καθώς ο Τζο Φρέιζερ κατάφερε να επικρατήσει, υπερασπιζόμενος τον τίτλο του στον «Αγώνα του Αιώνα» που διεξήχθη στο «Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν».
Όμως, πριν από την αναμέτρηση των δύο, ο πάντοτε τολμηρός και ατρόμητος Γουίλτ Τσάμπερλεϊν σκέφτηκε κάτι ρηξικέλευθο και συνάμα αδιανόητο.
«Θέλω να παλέψω με τον Άλι», φέρεται να είπε στο περιβάλλον του. Η σκέψη αυτή παρακίνησε τον Κους Ντ’ Αμάτο, προπονητή του τεράστιου πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή Φλόιντ Πάτερσον, να τον προσεγγίσει για… προπόνηση!
Μάλιστα, η κατάσταση είχε φτάσει σε τόσο προχωρημένο στάδιο, όπου ο πασίγνωστος promoter αγώνων πυγμαχίας Μπομπ Άρουμ ανέλαβε δράση σχετικά με τη διαφήμιση της επικείμενης αναμέτρησης.
Στο βιβλίο «Η Εποχή και η Ζωή του Μοχάμεντ Άλι», ο συγγραφέας αυτού Τόμας Χάουζερ γνωστοποιεί μια συνομιλία που είχε με τον Άρουμ, στην οποία αποκαλύπτεται το όνειρο του Τσάμπερλεϊν.
«Μίλησα με τον Χέρμπερτ (σ.σ. μάνατζερ του Άλι) και συμφωνήσαμε ότι οι συνθήκες για μια μονομαχία ανάμεσα στον Γουίλτ και τον Μοχάμεντ είναι εξαιρετικές. Μάλιστα, ο αγώνας θα διεξαχθεί για τη ζώνη του πρωταθλητή. Ο Γουίλτ μου είπε ότι το όνειρό του είναι να μονομαχήσει με τον Άλι για τον παγκόσμιο τίτλο», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Ύστερα από την ήττα του Άλι, ωστόσο, από τον «Smoking Joe» στον «Αγώνα του Αιώνα», η αναμέτρηση δεν θα μπορούσε να διεξαχθεί υπό τα συμφωνηθέντα, αφού δεν υπήρχε το ενδεχόμενο διακύβευσης της ζώνης.
«Τι κάνουμε τώρα;» ρώτησε ο Χέρμπερτ, με την απάντηση του Άρουμ να είναι αφοπλιστική: «Ας κάνουμε τον αγώνα! Ούτως ή άλλως πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό γεγονός, για το οποίο όλοι θα πλήρωναν εισιτήριο».
Γι’ αυτό δεν έγινε η «Τιτανομαχία»
Το νερό είχε μπει για τα καλά στο αυλάκι, αλλά στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου πριν από τη σύγκρουση των Τιτάνων του αμερικανικού αθλητισμού, ο Χάουζερ δίνει τη δική του εξήγηση.
«Μοχάμεντ, μην πεις λέξη προτού υπογράψει το συμβόλαιο του αγώνα ο Γουίλτ», είπε ο Χάουζερ, γνωρίζοντας ότι ο φόβος είχε ήδη κυριεύσει το θηρίο των παρκέ.
Ο Άλι τον καθησύχασε, παράλληλα όμως, άρχισε να επιδίδεται στη γνωστή τακτική εκφοβισμού στον αποσβολωμένο Τσάμπερλεϊν: «Τίμπερ», του φώναξε, κάνοντας εμφανώς λογοπαίγνιο με το όνομά του.
«Ο γίγαντας άσπρισε, του κόπηκαν τα πόδια. Από εκείνη την στιγμή, ο Γουίλτ συνειδητοποίησε ότι το εγχείρημα αυτό ήταν ανέφικτο, αφού ο φόβος μήπως γελοιοποιηθεί μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη, τον στοίχειωσε.
Αμέσως, σηκώθηκε από την καρέκλα του και μεταφέρθηκε σε άλλο δωμάτιο μαζί με τον δικηγόρο του, ενώ λίγο αργότερα θα ανακοίνωναν στους δημοσιογράφους ότι ο αγώνας δεν θα γίνει», περιγράφει ο Χάουζερ.
Κατά συνέπεια, σύμφωνα πάντα με την οπτική του αυτόπτη και αυτήκοου μάρτυρα Τόμας Χάουζερ, η «Τιτανομαχία» έλαβε τέλος προτού καν αρχίσει…
Είναι δεδομένο ότι η εν λόγω ιστορία μεταξύ δύο εκ των κορυφαίων μορφών του παγκόσμιου αθλητισμού του περασμένου αιώνα, αποτελεί μέχρι και σήμερα ένα ογκώδες εφαλτήριο συζητήσεων και σκέψεων.
Χαριτολογώντας, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι το βιβλίο «What If» του Ράνταλ Μονρό, μέσω του οποίου ο συγγραφέας επιχειρεί να προσδιορίσει τα ιστορικά γεγονότα από την ανάποδη πλευρά, είναι εμπνευσμένο από το εν λόγω ερώτημα: «Τι θα γινόταν αν είχαν κονταροχτυπηθεί τα δύο αυτά ιερά τέρατα;»
Δεν θα το μάθουμε ποτέ αυτό, ωστόσο μπορούμε άπαντες να εξάγουμε το συμπέρασμα πως αν οι Άλι και Τσάμπερλεϊν ανέβαιναν στο ρινγκ του «Άστροντομ», ο κόσμος του αθλητισμού δεν θα ήταν ο ίδιος…
Γι’ αυτούς τους λόγους έχει και θα μείνει χαραγμένος στις μνήμες όλων ως ένας θρύλος των σπορ, ως ένας αληθινός και ολοκληρωμένος επαγγελματίας Ολυμπιονίκης, όπως άλλωστε τον αποκαλούσαν.
Χρήστος Τούντας
Τελειόφοιτος Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ
Διαβάστε ακόμη:
VIDEO: Ο εξωπραγματικός Καρλ Λιούις. Έκανε κάκιστη εκκίνηση, έφτασε στο παγκόσμιο ρεκόρ
Το πιο λαμπρό αστέρι των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων δεν ήταν ο Σπύρος Λούης…
Ντοράντο Πιέτρι: Ο Μαραθωνοδρόμος των Μαραθωνοδρόμων που «νίκησε» χωρίς να βγει πρώτος
Μπερντ Ροζεμάγερ: Απαρνήθηκε τη ναζιστική στολή, σκοτώθηκε για το Παγκόσμιο ρεκόρ
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα