Το πρώτο τρόπαιο του Ερνέστο Βαλβέρδε ήταν το Nike World Club Cup U14 με τον Χονάν του Άρη και της Καλλονής

Sport-Retro.gr 9 Φεβ, 2018

Ένας από τους καλύτερους προπονητές που πέρασαν από την Ελλάδα και που αυτή τη στιγμή οδηγεί την Μπαρτσελόνα ολοταχώς προς την κατάκτηση του ισπανικού πρωταθλήματος κλείνει τα 53 του στις 9 Φεβρουαρίου.

Το Sport-Retro.gr εστιάζει στο Nike World Club Cup U14 του 1998, το πρώτο προπονητικό τρόπαιο που κατέκτησε ο Ερνέστο Βαλβέρδε, προτού κάνει τη διαφορά στις ανδρικές ομάδες που κοουτσάρισε.

Αρχικά, πάντως, θα διαβάσετε τα σημαντικότερα γεγονότα της ποδοσφαιρικής του καριέρας, η οποία επαγγελματικά άρχισε το 1982 και ολοκληρώθηκε το 1997.

Η ποδοσφαιρική του πορεία

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε Τεχεδόρ, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1964 στο χωριό Βιαντάρ ντε λα Βέρα της επαρχίας Κάθερες.

Από μικρή ηλικία ανακάλυψε τη μεγάλη του αγάπη για το ποδόσφαιρο, συνεπώς άρχισε με πάθος και αποφασιστικότητα να εργάζεται, ώστε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Ο πατέρας του τον έγραψε στις ακαδημίες της Αλαβές, στα 18 του εντάχθηκε από τις ακαδημίες στο δυναμικό της α’ ομάδας που αγωνιζόταν εκείνη την περίοδο στη β’ κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος και το ντεμπούτο του έγινε την 6η αγωνιστική, στις 10 Οκτωβρίου 1982.

Έπειτα από 3 χρόνια, το 1985, φόρεσε τη φανέλα της Σεστάο και καθότι πιο έτοιμος ποδοσφαιρικά έγινε βασικό στέλεχος του συλλόγου, αγωνιζόμενος 2.096 λεπτά σε 31 ματς που συνοδεύθηκαν από 6 γκολ.

Η μεγαλύτερη ως τότε ευκαιρία της καριέρας του παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 1986, όταν η Εσπανιόλ του Χαβιέρ Κλεμέντε αποφάσισε να κινηθεί για την απόκτησή του, σε μια πολύ σωστή όπως αποδείχθηκε επιλογή καθώς η πορεία του συνέχιζε χρόνο με τον χρόνο να είναι ανοδική.

Οι πολύ καλές του εμφανίσεις ώθησαν την Μπαρτσελόνα να προσέξει τις πολύ ιδιαίτερες ικανότητές του και να τον εντάξει στο δυναμικό της το καλοκαίρι του 1988, λίγες εβδομάδες μετά τους χαμένους τελικούς του Κυπέλλου UEFA από την Μπάγερ Λεβερκούζεν (σ.σ. αγωνίστηκε μόνο στο πρώτο ματς, το 3-0 στο “Σαριά”).

Ο Βαλβέρδε έζησε από πρώτο χέρι το χτίσιμο της ομάδας-μοντέλο του Γιόχαν Κρόιφ και υπήρξε συμπαίκτης με τεράστια ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, όπως οι Άντονι Θουμπιθαρέτα, Γκάρι Λίνεκερ, Μίχαελ Λάουντρουπ, Ρόναλντ Κούμαν, Tσίκι Μπεγκιριστάιν, Εουσέμπιο Σακριστάν.

Ωστόσο, ταλαιπωρήθηκε από πολλούς και διαδοχικούς τραυματισμούς, με συνέπεια να αγωνιστεί σε μόλις 6 ματς της περιόδου 1988-89, αλλά να καταγράψει στο παλμαρέ του το Copa del Rey και το Κύπελλο Κυπελλούχων.

Όταν έμεινε ελεύθερος από τη Μπαρτσελόνα το 1990, η Αθλέτικ Μπιλμπάο δεν έχασε την ευκαιρία να τον “κλειδώσει” για 6 συνεχόμενες σεζόν ως βασικό στέλεχος της μεσοεπιθετικής της γραμμής.

Έπειτα από 188 συμμετοχές και 50 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, το “μυρμήγκι” αποχώρησε από τη βασκική ομάδα και εντάχθηκε στο ρόστερ της Μαγιόρκα, η οποία τότε αγωνιζόταν στη β’ κατηγορία του πρωταθλήματος.

Το τελευταίο του γκολ σημειώθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1996 και είχε πικρή γεύση, αφού ο ύστατος σύλλογος της ποδοσφαιρικής του καριέρας ηττήθηκε 2-1 εκτός έδρας από την Αλμερία.

Οι «μπέμπηδες» που του άλλαξαν τη ζωή

Τα πρώτα του βήματα στην προπονητική έγιναν το 1997 στον πάγκο της ομάδας νέων της Αθλέτικ Μπιλμπάο, η οποία φημίζεται για το εξαιρετικό επίπεδο των ακαδημιών της και την ανάδειξη ταλέντων.

Το ξεκίνημά του συνδέθηκε με το Nike World Cup 1998, μια διοργάνωση όπου συμμετείχαν εκκολαπτόμενοι άσοι από ολόκληρο τον κόσμο και τότε διεξήχθη στο Παρίσι.

Οι ομάδες που έλαβαν μέρος ήταν οι εξής: Μπιρέλ (Γαλλία), Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία), Σεβίλλη (Ισπανία), Αθλέτικ Μπιλμπάο (Ισπανία), Σεντ Τζόνστοουν (Σκωτία), Σεντ Τζόζεφ (Ιρλανδία), Κλίβελαντ Γιουνάιτεντ (ΗΠΑ), Ράλεϊ Γκριν Καπς (ΗΠΑ), Νιούελς Ολντ Μπόις (Αργεντινή), Ταχουίτσι (Βολιβία), Μοντερέι (Μεξικό), Περλίς (Μαλαισία), Σουφάν Μπουρί (Ταϊλάνδη), Τζουνγκάνγκ (Νότιος Κορέα), Ντέλτα Φορς (Νιγηρία), SSF Γιουβέντους (Νότιος Αφρική).

Από τα 14χρονα «μωρά» του Ερνέστο Βαλβέρδε ξεχώριζαν και μετέπειτα παίκτες της ανδρικής ομάδας, όπως ο Γκόρκα Αθκόρα, ο Xον Μογιά, ο Αρίτς Σολαμπαριέτα και ο Xoνάν Γκαρθία.

Χάρη στην προπονητική μαεστρία του γεννηθέντος στην Εξτρεμαδούρα, αλλά μεγαλωμένου στη Χώρα των Βάσκων (σ.σ. η οικογένεια μετακόμισε όταν ο ίδιος ήταν βρέφος), η Αθλέτικ Μπιλμπάο έφτασε για πρώτη φορά στην κατάκτηση του τροπαίου.

Στον τελικό της διοργάνωσης στο στάδιο “Σαρλετί”, η βασκική ομάδα επικράτησε στη διαδικασία των πέναλτι της βολιβιανής Ταχουίτσι, η πορεία της οποίας χαρακτηρίστηκε τεράστια έκπληξη.

Το συγκεκριμένο κατόρθωμα έδωσε πόντους στον 33χρονο τότε Ερνέστο Βαλβέρδε, αφού στην πρώτη του μόλις σεζόν ως προπονητής κατάφερε να κατακτήσει έναν τίτλο.

Οι παίκτες, μάλιστα, εκείνης της περιόδου τον αποθέωναν τόσο γι’ αυτό το επίτευγμα όσο και για την επιρροή που άσκησε στην εξέλιξη της καριέρας τους.

Ο Αρίτς Σολαμπαριέτα θυμήθηκε πολλά χρόνια αργότερα: “H ευρωπαϊκή φάση πραγματοποιήθηκε στη Λεθάμα. H Σεβίλλη μας νίκησε στα πέναλτι, με συνέπεια να παίξουμε με την Ντόρτμουντ την οποία νικήσαμε σε ένα παράξενο παιχνίδι.

To πιο σκληρό ματς έγινε στα ημιτελικά κόντρα στη Νιούελς Ολντ Μπόις που είχε συνδεθεί με τον Μαρσέλο Μπιέλσα. Ο Ερνέστο εφάρμοσε το απαιτητικό 3-4-3 της σχολής του Άγιαξ, με εναλλαγές στις θέσεις και μεγάλη φθορά. Θυμάμαι ότι το κύπελλο μας το παρέδωσε ο Μπόρα Μιλουτίνοβιτς, ο οποίος τότε ήταν προπονητής της εθνικής Νιγηρίας”.

Επίσης, ο Αθκόρα είχε εκμυστηρευτεί για τον Βαλβέρδε: “Ο Ερνέστο μας ζήτησε να απολαύσουμε τη στιγμή, να αγγίξουμε την μπάλα, να παίξουμε χωρίς πίεση. Τα ματς ήταν μικρά και παρά το γεγονός ότι ήμουν ο βασικός φορ, δεν είχα σημειώσει γκολ.

Μου είχε πει ότι δεν ήταν φυσιολογικό που δεν είχα σκοράρει, ωστόσο ήταν ικανοποιημένος τόσο από την παρουσία μου όσο και από εκείνη ολόκληρης της ομάδας. Τελικά σκόραρα στη διαδικασία των πέναλτι με τη Νιούελς Ολντ Μπόις κι αυτό ήταν καθοριστικό.

Φτάσαμε στο γήπεδο με το ίδιο λεωφορείο. Φαίνονταν μεγαλύτεροι εξαιτίας της φυσικής τους κατάστασης. Μας είχαν εντυπωσιάσει, κρατούσαν αποστάσεις στο λεωφορείο και ήταν πολύ συγκεντρωμένοι, αλλά στον αγώνα ήμασταν ανώτεροι”.

Ο τελικός του Π.Κ. και ο Χονάν

Το πιο σπουδαίο έπαθλο με αποδέκτες τα “μωρά” του Ερνέστο Βαλβέρδε… παραδόθηκε 2 ημέρες μετά τον τελικό με την Ταχουίτσι και σίγουρα ουδείς εξ αυτών πρόκειται να το ξεχάσει για τη μετέπειτα ζωή του.

Οι νικητές του Nike World Club Cup U14 επιβραβεύθηκαν με προσκλήσεις στη θύρα των VIP του “Σταντ ντε Φρανς”, προκειμένου να παρακολουθήσουν τον τελικό του Mundial μεταξύ της οικοδέσποινας (και εν τέλει νικήτριας) Γαλλίας του Ζινεντίν Ζιντάν και της Βραζιλίας του Ρονάλντο.

Ο “Ζιζού” έκανε τη διαφορά με τα 2 πανομοιότυπα γκολ του στο α’ ημίχρονο και οδήγησε τους “τρικολόρ” στην κατάκτηση του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου της ιστορίας τους.

Ο Χονάν Γκαρθία, ο οποίος είχε ψηφιστεί ως ο κορυφαίος παίκτης του Nike World Club Cup U14, τον αντιμετώπισε 5 χρόνια αργότερα στο “Σαντιάγκο Μπερναμπέου”, σε αναμέτρηση Ρεάλ Μαδρίτης-Αθλέτικ Μπιλμπάο.

Το 2003 ο βραχύσωμος μέσος βίωνε την πρώτη του σεζόν στο ανδρικό τμήμα και πάλι επί των ημερών του Ερνέστο Βαλβέρδε, ο οποίος τον είχε από κοντά και τον κοουτσάριζε την προηγούμενη χρονιά στη β’ ομάδα.

Παρεμπιπτόντως, το ντεμπούτο του έγινε στις 30 Αυγούστου 2003 σε μία εντός έδρας ήττα από την Μπαρτσελόνα με 1-0, όπου είχε περάσει ως αλλαγή στο 76ο λεπτό της αναμέτρησης.

“Ο Χονάν ήταν ο πιο ξεχωριστός παίκτης της γενιάς του 1983”, έχει δηλώσει για εκείνον ο τότε συμπαίκτης του Σολαμπαριέτα, ο οποίος έναν χρόνο αργότερα επίσης αντιμετώπισε τον Ζιντάν, υπό τις οδηγίες του Βαλβέρδε στην ανδρική ομάδα.

Πού να φαντάζονταν τα 14χρονα αγοράκια όταν παρακολουθούσαν τον τελικό του “Σταντ ντε Φρανς” ότι λίγα χρόνια αργότερα θα διασταύρωναν τα ξίφη τους με τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του 1998 και άλλους θρυλικούς άσους.

Ειρήσθω εν παρόδω, ο Χονάν Γκαρθία δεν είναι άλλος από τον παίκτη που πέρασε το πρώτο εξάμηνο του 2007 στον Άρη και τη σεζόν 2013-14 στην Καλλονή!

Το “μυρμήγκι” έγινε… λιοντάρι

Έπειτα από δύο χρονιές ως πρώτος προπονητής στην Αθλέτικ Μπιλμπάο και, κυρίως, τη συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου UEFA με την Εσπανιόλ το 2007 (σ.σ. ήττα με 3-1 στη διαδικασία των πέναλτι από τη Σεβίλλη), ο Βαλβέρδε είχε ήδη μετατραπεί σε έναν από τους πιο ελπιδοφόρους Ισπανούς προπονητές της γενιάς του.

Το 2008 ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού και στην πρώτη του σεζόν κατάφερε να κατακτήσει το νταμπλ, όμως το φινάλε της σεζόν τον βρήκε σε άλλες πολιτείες.

«Καλύτερα να σας πω εγώ δύο λόγια. Από την στιγμή που τελειώσανε τα πράγματα δεν έχει σημασία να μπούμε σε λεπτομέρειες. Την επόμενη χρονιά δεν θα είμαι προπονητής του Ολυμπιακού, δεν καταφέραμε να καταλήξουμε σε μια συμφωνία. Είναι μεγάλη μου τιμή που δούλεψα σε αυτόν τον σύλλογο και θέλω να ευχαριστήσω όλους που με δέχτηκαν με τον καλύτερο τρόπο.

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό που έγινε σήμερα. Αυτοί κάνουν τον σύλλογο να είναι τόσο μεγάλος. Να ευχαριστήσω τους παίκτες που φέρνουν τον κόσμο να αγαπάει αυτή την ομάδα. Επίσης το τεχνικό προσωπικό και όσοι δούλευαν και έκαναν την ομάδα αυτή που είναι. Είμαι ένας ξένος στη χώρα σας που ήρθε να δουλέψει. Να σας ευχαριστήσω που πέρασα άψογα. Για τη γενναιοδωρία και τον τρόπο που μου συμπεριφερθήκατε. Είμαι Ολυμπιακάρα!»

Ο Βαλβέρδε ανέλαβε τη Βιγιαρεάλ, αλλά από τη στιγμή που δεν μακροημέρευσε ο νεοφερμένος στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των “ερυθρολεύκων” Βαγγέλης Μαρινάκης τον επανέφερε στον Πειραιά.

Παρέμεινε 2 χρόνια, κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα και ένα κύπελλο, ενώ και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις η παρουσία του Ολυμπιακού ήταν θετικότατη, με συνέπεια ο κόσμος της ομάδας να φωνάξει αμέτρητες φορές το όνομά του.

«Ο Ολυμπιακός είναι ένας σύλλογος που σημαίνει πολλά για μένα. Νόμιζα ότι θα καθίσω για πολύ λίγο, αλλά ήμουν εκεί για τρία χρόνια. Γνώρισα έναν υπέροχο σύλλογο και έναν υπέροχο κόσμο, όπως ο ελληνικός. Πάντα αναρωτιέμαι εάν θα επιστρέψω εκεί, όμως τώρα είμαι στην Μπαρτσελόνα. Θα δούμε. Ξέρω ότι πλέον θα υπάρχουν ακόμα περισσότεροι φίλαθλοι της Μπαρτσελόνα στην Ελλάδα».

Οι παραπάνω προτάσεις ειπώθηκαν την 1η Ιουνίου 2017, κατά την επίσημη παρουσίασή του από την Μπαρτσελόνα, η οποία οδεύει σε μία από τις πιο άνετες κατακτήσεις τίτλου της ιστορίας της…