Ο Τζαμαϊκανός άσος που υπηρέτησε στην Ελλάδα, διέπρεψε στην Αγγλία και έσκισε εισιτήριο για να παραμείνει στη χώρα του

Sport-Retro.gr 26 Ιαν, 2018

«Ο Ντελαπένια είναι ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει αναδείξει ποτέ η Τζαμάικα, αλλά ακόμα και εάν είχε αποφασίσει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μποξ, αν χτυπούσε τόσο σκληρά όσο βαρούσε την μπάλα, ακόμα και ο Μάικ Τάισον δεν θα είχε τους… cojones να τον αντιμετωπίσει».

Τα συγκεκριμένα λόγια του βραβευμένου δημοσιογράφου Ντέσμοντ Άλεν δεν θα μπορούσαν να περιγράψουν καλύτερα και πιο εύστοχα τη ζωή του Λόιντ Λίντερμπεργκ Ντελαπένια.

Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του κορυφαίου Τζαμαϊκανού ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, ως φόρο τιμής, το Sport-Retro.gr επιχειρεί να ανασύρει από το παρελθόν τις σπουδαίες στιγμές και κατορθώματα της πολυτάλαντης ζωής του.

Η γέννηση μιας «μηχανής» του αθλητισμού

Στις 5 Μαΐου 1927 στο Κίνγκστον της Τζαμάικα ήρθε στη ζωή ο μικρός «Λίντι», ο οποίος έμελλε να γράψει ιστορία στο χώρο του αθλητισμού.

Από τo νεαρό της ηλικίας του και όσο περνούσαν τα χρόνια, φοιτώντας στο λύκειο Γουόλμερ αλλά και στο κολέγιο Μούνρο, φανερώθηκε πόσο πολυτάλαντος είναι.

Έπαιζε ποδόσφαιρο, κρίκετ, γκολφ, συμμετείχε σε αγώνες στίβου, ενώ του άρεσε πάρα πολύ να παρακολουθεί αγώνες του ιπποδρόμου.

«Του είχε δοθεί το παρατσούκλι ‘επιδέξιος αθλητής’, καθώς κατάφερνε να συμμετέχει σε αγώνες ποδοσφαίρου, κρίκετ, γκολφ και να είναι σε όλα ο κορυφαίος. Ήταν πραγματικά μια μηχανή του αθλητισμού», ήταν τα άκρως κολακευτικά λόγια που ανέφερε για εκείνον ο Άλι Μακ Ναμπ, επίσης σπουδαίος ποδοσφαιριστής της Τζαμάικα.

Το αδιαμφισβήτητα τεράστιο και σπάνιο ταλέντο που είχε ο Ντελαπένια να σαρώνει τις διακρίσεις σε πολλά σπορ δεν υποστηριζόταν από τη μητέρα του Ζοζεφίν.

Η ίδια μπορεί να αναγνώριζε όσα πετύχαινε ο γιος της, όμως θα αντάλλασσε όλα τα τρόπαια για καλύτερους βαθμούς στο σχολείο, συνεπώς έπαιξε το τελευταίο της χαρτί.

Έστειλε τον «Λίντι» στο κολέγιο Μούνρο γεγονός που πραγματικά τον βοήθησε να εξελίξει τις ακαδημαϊκές του γνώσεις, να μάθει πολύ καλά την αγγλική γλώσσα, αλλά και να συγγράφει υψηλού επιπέδου κείμενα.

Το παιδί-θαύμα στην Αγγλία

Ο Ντελαπένια ολοκληρώνοντας τη θητεία του στο κολέγιο είχε καταξιωθεί σε επτά διαφορετικά αθλήματα: Ποδόσφαιρο, κρίκετ, τένις, μποξ, χόκεϊ, ακροβατικά, στίβος.

Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, ο Τζαμαϊκανός αποφοίτησε ως ένας από τους κορυφαίους μαθητές-αθλητές στην ιστορία του ιδρύματος.

«Η ζωή μου ήταν δοσμένη στον αθλητισμό και πάντοτε αφιέρωνα όλο μου τον χρόνο, ώστε να γίνομαι πιο ικανός σε ό,τι άθλημα δοκιμάζω. Είχα πολύ μικρό ενδιαφέρον για οτιδήποτε άλλο έξω από τον χώρο αυτό», είχε εκμυστηρευτεί αρκετά χρόνια αργότερα ο ίδιος σε συνέντευξή του.

Στη διάρκεια των χρόνων αυτά που πετύχαινε το παιδί-θαύμα δεν περνούσαν απαρατήρητα και ο εξειδικευμένος Άγγλος σε θέματα αθλητισμού του κολεγίου Μούνρο, ονόματι Κεν Νταλνίβι, παρακολουθούσε στενά την εξέλιξη του Ντελαπένια για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.

Μια μέρα αποφάσισε να στείλει ένα γράμμα στη μητέρα του για να της εξηγήσει πως το μέλλον του παιδιού της είναι στην Αγγλία, ώστε να δοκιμαστεί στο ποδόσφαιρο στο οποίο εκείνος είχε εντοπίσει πως ήταν ορισμένες «σκάλες» καλύτερος από τα υπόλοιπα αθλήματα, με τους γονείς του εν τέλει να πείθονται.

«Ο πατέρας μου έβαλε τα χρήματα για να μπορέσω να ταξιδέψω στην Αγγλία. Θυμάμαι μάλιστα πως βρισκόμουν σε ένα πλοίο το «Λέιμπ Νέλσον» το οποίο μετέφερε τραυματισμένους στρατιώτες από τους πολέμους της Γερμανίας και της Ιαπωνίας», ήταν τα λόγια του Ντελαπένια που όμως έκρυβαν μια δόση… τραγικής ειρωνείας.

Ήταν Νοέμβριος του 1945 όταν κλήθηκε να υπηρετήσει στον αγγλικό στρατό. Ζήτησε, μάλιστα, να συμπεριληφθεί στην ομάδα φυσικής κατάστασης, όπου πολλοί αθλητές εντοπίζονταν και το βασικότερο: δεν θα βρισκόταν στη πρώτη γραμμή των μαχών.

Πέρασε 18 μήνες θητείας στην Αίγυπτο, σε χώρες της Μέσης Ανατολής, αλλά και στην Ελλάδα.

Στην περίοδο πολέμου το ποδόσφαιρο στο «Νησί» είχε απαγορευτεί, όμως μετά το τέλος του όλοι προετοιμάζονταν για μια δυνατή επιστροφή.

Οι ανιχνευτές ταλέντων έψαχναν νέους, δυναμικούς και ικανότατους παίχτες ώστε να παρουσιάσουν ανταγωνιστικά πρωταθλήματα.

Κατά συνέπεια, το διάστημα όπου ο «Λίντι» παρευρέθηκε σε ένα σεμινάριο φυσικής κατάστασης στη Γάζα της Παλαιστίνης, τον είδε ένας σκάουτερ ο οποίος έμεινε ενθουσιασμένος μαζί του.

Η Άρσεναλ δεν του στέρησε τα όνειρά του στο «Νησί»

Όταν απολύθηκε από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις προτάθηκε στην Άρσεναλ, η οποία όμως σε αντίθεση με τις σημερινές της επενδύσεις σε νεαρά ταλέντα, δεν… συγκινήθηκε μαζί του.

Εκείνος ναι μεν στεναχωρήθηκε αλλά δεν άφησε αυτό το συμβάν να επηρεάσει τα όνειρά του. Μετά από πείσμα και σκληρή δουλειά καταφέρνει το 1948 να δοκιμαστεί στην Πόρτσμουθ και να κερδίσει επάξια μια θέση στο ρόστερ.

Εκεί αγωνίστηκε για 2 χρόνια και κατέκτησε 2 συνεχόμενα πρωταθλήματα, όμως οι συχνοί τραυματισμοί δεν τον άφησαν να ξεδιπλώσει το πραγματικό του ταλέντο, κάτι που έκανε με μεγάλη επιτυχία στην Μίντλεσμπρο.

Στη «Μπόρο» πήρε μεταγραφή τη σεζόν 1950-51 και παρέμεινε για 9 ολόκληρα χρόνια. Μάλιστα, μετατράπηκε σε ένα πραγματικό θρύλο αφού συμμετείχε σε 260 αγώνες, σκόραρε 90 γκολ.

Τα αγγλικά Μέσα τον αποθέωσαν και εκείνος αποτέλεσε έναν από τους κύριους πρωτεργάτες στο άνοιγμα του δρόμου για περισσότερους μαύρους ποδοσφαιριστές στο «Νησί».

«Είχε το καλύτερο και πιο δυνατό σουτ από οποιονδήποτε άλλον παίκτη της ομάδας και στα περισσότερα γκολ του ο αντίπαλος τερματοφύλακας ούτε που μπορούσε να αντιδράσει». Έτσι τον περιέγραφε το αφιερωματικό τεύχος του επίσημου περιοδικού της «Μπόρο».

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως το χρονικό διάστημα που αγωνιζόταν στην Μίντλεσμπρο, γνώρισε τον έρωτα της ζωής του, μια πανέμορφη δασκάλα ονόματι Τζόαν Κρόφορντ. Την παντρεύτηκε και απέκτησαν τρία παιδιά: τον Πολ, τη Λίντα και τη Μαρί-Κλερ.

Το 1959 αποχώρησε από την «Μπόρο» και υπέγραψε στη Μάνσφιλντ Τάουν, σύλλογο γ’ κατηγορίας, δεδομένου ότι είχε φτάσει πια στο 30ό έτος της ηλικίας του. Παρέμεινε για σχεδόν 4 χρόνια, έβαλε 27 γκολ σε 115 αγώνες και αγαπήθηκε όσο λίγοι από το κοινό της τελευταίας ομάδας της καριέρας του.

Διοργανωτής αγώνων και σπίκερ

Ο Ντελαπένια δέχθηκε την προσφορά εργασίας από τον Άρθουρ Μπονίτο των Sugar Manufacturers, ο οποίος έπαιζε κρίκετ για λογαριασμό της Τζαμάικα και επέστρεψε στη πατρίδα του το 1964.

Ως αθλητικός διοργανωτής για έναν χρόνο, το καθήκον του ήταν να διοργανώσει όλες τις δραστηριότητες (σ.σ. 18 στον αριθμό) και αυτό που απολάμβανε περισσότερο ήταν το στήσιμο εκδρομών.

Όταν η βιομηχανία άρχισε να παίρνει την κατιούσα, οι ιδιοκτήτες της Sugar Manufacturers του προσέφεραν μία εφάπαξ πληρωμή και ένα εισιτήριο για επιστροφή στην Αγγλία.

Ο Ντελαπένια πήρε τα χρήματα, αλλά έσκισε το εισιτήριο, διότι ήθελε να παραμείνει στην πατρίδα του για πάντα.

Έπειτα δούλεψε για 30 ολόκληρα χρόνια στον χώρο της τηλεόρασης, ξεκινώντας στο κανάλι JBC Sports και καταλήγοντας στο Morning Time και το KLAS sports.

Στα συγκεκριμένα Μέσα εργάστηκε ως σχολιαστής, σπίκερ και παρουσιαστής εκπομπών, ενώ λόγω της εξαιρετικής του δουλειάς και αφοσίωσης έγινε διευθυντής αθλητικού προγράμματος, φέρνοντας μάλιστα το διεθνές ποδόσφαιρο στους τηλεοπτικούς δείκτες της Τζαμάικα για πρώτη φορά.

«Πέταξε» για τον ουρανό

Παρά το γεγονός ότι σε όλη του τη ζωή υπήρξε ένας άνθρωπος γεμάτος πάθος και ενέργεια στα πάντα, από τα 80 του η υγεία του επιβαρύνθηκε υπερβολικά απότομα.

Κατά συνέπεια, ο Ντελαπένια αναγκάστηκε να αποδειχτεί τη σκληρή πραγματικότητα και να παραμείνει καθηλωμένος στο σπίτι, εντούτοις το εκμεταλλεύθηκε με τον καλύτερο τρόπο αφού πέρασε πολύ χρόνο με τα παιδιά του.

Τους τελευταίους δυο μήνες της ζωής του έπαθε διαδοχικά εγκεφαλικά με αποτέλεσμα να χάσει τη φωνή του, ώσπου στις 06:00 της 26ης Ιανουαρίου 2017 «έφυγε» ήσυχος στο σπίτι της κόρης του Μαρί-Κλερ πλάι στην οικογένειά του.

Ο Λίντι Ντελαπένια θα μνημονεύεται για αρκετά χρόνια ως ο σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής της Τζαμάικα και μια πολύ «ζωντανή» προσωπικότητα…