Το μπάσκετ είναι στιγμές. Ένα σουτ, ένα ριμπάουντ, ένα κάρφωμα, μια λάθος πάσα. Η ιστορία γράφεται μέσα στο παρκέ. Υπάρχουν όμως και ελάχιστες στιγμές εκτός παρκέ που είναι πιο σημαντικές από όσα διαδραματίζονται μέσα σε ένα αγώνα. Κι αυτό, γιατί ίσως δίνουν ένα trailer για όσα πρόκειται να συμβούν και για την ιστορία που επίκειται να γραφτεί.
Σαν σήμερα το 1995, μια τέτοια στιγμή σκόρπισε ντελίριο ενθουσιασμού. Δύο λέξεις σε ένα φαξ αρκούσαν για να γράψουν την ιστορία από τους νικητές. I’m back. Τόσο λακωνικά, τόσο απλά.
Ο Μάικλ Τζόρνταν επιστρέφει στα παρκέ, μεσούσης της σεζόν 1994-1995 και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα παίρνει αυτό που δικαιωματικά του αξίζει, αλλά η μοίρα με τον αδόκητο χαμό του πατέρα του φάνηκε προσωρινά να του στερεί.
Το Sport-Retro.gr ξετυλίγει το κουβάρι της πιο σημαντικής επιστροφής στην ιστορία του αθλητισμού.
Η ξαφνική αποχώρησή του
Ο Μάικλ Τζόρνταν όσο ξαφνικά επέστρεψε στα παρκέ, τόσα αναπάντεχα είχε αποχωρήσει το βράδυ της 6ης Οκτωβρίου 1993.
«Δεν έχω πλέον διάθεση για μπάσκετ», δήλωσε. Ήταν μόλις 30 ετών, στο απόγειο της δόξας του, με τρία σερί δαχτυλίδια πρωταθλητή ΝΒΑ και όλο τον κόσμο στα πόδια του.
Εκείνο το βράδυ, όμως ήταν «άδειος». Μετά τη δολοφονία του πατέρα του δεν ήθελε πλέον να συνεχίζει να παίζει μπάσκετ. Δεν τον γέμιζε. Έπρεπε να πάρει απόσταση για να συνέλθει από το σοκ της δολοφονίας του πατέρα του. Δύο κλεφτρόνια στη Βόρεια Καρολίνα έκοψαν το νήμα της ζωής του Τζέιμς Τζόρνταν με μία σφαίρα. Ήταν μόλις 57 ετών.
Προκειμένου να τιμήσει τη μνήμη του στράφηκε στο μπέισμπολ. Ο πατέρας του ήθελε να τον δει παίκτη αυτού του αθλήματος και ο Τζόρνταν, έστω και μετά θάνατον ήθελε να του κάνει το χατήρι. Υπέγραψε συμβόλαιο με τους Chicago White Sox, στους οποίους ιδιοκτήτης ήταν ο Τζέρι Ράινσντορφ (παράλληλα ήταν και των Σικάγο Μπουλς).
Ο ανεπιβεβαίωτος μύθος
Υπάρχει, βέβαια, και ο ανεπιβεβαίωτος μύθος που αναφέρει ότι η πρώτη αποχώρηση αφορούσε σε προβλήματα που είχε με τον τζόγο. Πόνταρε ακόμα και σε παιχνίδια μπάσκετ κι έπρεπε να αποχωρήσει προκειμένου να μην ξεσπάσει σκάνδαλο.
Κάποιοι μάλιστα το πάνε ένα βήμα παρακάτω και αναφέρουν ότι η δολοφονία του πατέρα του Τζόρνταν ήταν ένα καλά προσχεδιασμένο έγκλημα, καθώς και εκείνος φερόταν να ήταν ένας από τους πιο «σεσημασμένους» παράνομους bookmakers.
Ένας μύθος για τον μύθο που ουδέποτε επιβεβαιώθηκε, αν και η αγάπη του Τζόρνταν για τον τζόγο ήταν κάτι που ουδέποτε αρνήθηκε, με τη διαφορά ότι την παρουσίαζε ως χόμπι κι όχι ως εθισμό όπως υποστηρίζουν οι πολέμιοί του.
Το μπάσκετ μετά την αποχώρηση του Τζόρνταν
Ήταν προφανές ότι η αποχώρησή του “Air” θα είχε αντίκτυπο στους Σικάγο Μπουλς, ενώ θα έδινε την ευκαιρία στους «σφετεριστές» του θρόνου να εκτοπίσουν τους “ταύρους”.
Πράγματι. Οι ρουκέτες του Χιούστον, με πριμαντόνα τον Χακίμ Ολάζουον, «γκρέμισαν» τους Μπουλς οι οποίοι μάλιστα αποκλείστηκαν στα πλέι οφ του 1994 από τους Νικς στην ημιτελική φάση της Περιφέρειας.
Οι Χιούστον Ρόκετς κατέκτησαν το δαχτυλίδι του πρωταθλητή για το 1994 και έμελλε να κάνουν το ίδιο και το 1995. Η σεζόν 1994-95 ξεκίνησε και πάλι με όνειρα για τους Μπουλς, οι οποίοι όμως προχωρούσαν «ασθμαίνοντας» στο δρόμο προς τα πλέι οφ.
Ένα στραπάτσο για τους ταύρους ήταν προ των πυλών, καθώς χωρίς τον Τζόρνταν ήταν πολύ ευάλωτοι και δε θύμιζαν σε τίποτα την ομάδα που κυριαρχούσε την τριετία 1991- 1993.
Το φαξ της λύτρωσης
Ήταν 18 Μαρτίου 1995. Οι Μπουλς με ρεκόρ 31-31, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και ο Τζόρνταν έτοιμος να κάνει αυτό που όλοι ήλπιζαν αλλά κανένας δεν τολμούσε να ξεστομίσει.
Έπρεπε να γυρίσει για να …τελειώσει τη δουλειά. Για να διώξει από το σπίτι του τους επίδοξους χαλίφηδες, όπως έκανε ο… Χριστός διώχνοντας από τον ναό τους εμπόρους και τους αργυραμοιβούς που προσπαθούσαν να πλουτίσουν από τη θρησκεία.
Ο Τζόρνταν θα έδιωχνε κάθε έναν από αυτούς που προσπαθούσαν να πλουτίσουν από τη δική του θρησκεία και να εκμεταλλευθούν την απουσία του πλουτίζοντας όχι με αργύρια, αλλά με δαχτυλίδια πρωταθλητή. Για να το κάνει, όμως, αυτό ο Θεός του μπάσκετ, έπρεπε να πατήσει ξανά παρκέ.
Δύο λέξεις
Τόσες χρειάστηκαν για να κάνει φίλους και εχθρούς να ανατριχιάσουν. Οι μεν από συγκίνηση, οι δε από φόβο. Ούτε συνεντεύξεις τύπου, ούτε press conference, βιαζόταν να μπει στα παρκέ να διεκδικήσει αυτό που του ανήκε.
Το ημερολόγιο σημάδευε τις 18.3.1995. Εκδόθηκε το σχετικό δελτίο τύπου: «Ο Μάικλ Τζόρνταν μέσω του δικηγόρου του και του μάνατζέρ του, δηλώνει, αναφορικά με τις ερωτήσεις για τα πλάνα σχετικά με την καριέρα του: «I’m back».
Οι λέξεις δε χρειαζόταν να είναι πομπώδεις. Δεν χρειαζόταν καν να ειπωθούν προφορικά. Αρκούσε το παραπάνω φαξ. Ο προπονητής των επιτυχιών Φιλ Τζάκσον απλά είπε: «Σήμερα, ο Μάικλ Τζόρνταν ενεργοποιήθηκε ως «ταύρος» του Σικάγο».
Πραγματικά ενεργοποιήθηκε. Λένε ότι η φινέτσα και η ποιότητα είναι απλή, δε χρειάζεται να κάνει θόρυβο. Αυτό που όλος ο κόσμος ψιθύριζε, αυτό που περίμεναν όλοι μετά βαΐων και κλάδων έγινε τόσο ήρεμα και παράλληλα «εκκωφαντικά» σιωπηλά. Ο Τζόρνταν είχε ανάγκη να μιλήσει μέσα στο γήπεδο.
Όχι το 23, αλλά το 45
Ο Τζόρνταν δεν έχασε χρόνο. Στις 18 Μαρτίου έκανε την ανακοίνωση της επιστροφής του, μια ημέρα αργότερα πραγματοποίησε το ντεμπούτο στη νέα του μπασκετική ζωή, κόντρα στους Ιντιάνα Πέισερς.
Είχε όμως μια διαφοροποίηση σε σχέση με τους αγώνες πριν την απόσυρσή του. Δε φορούσε το αγαπημένο του 23, αλλά το 45. Το 23, το οποίο φορούσε από τα γυμνασιακά του χρόνια, είχε αποσυρθεί προς τιμήν του και μόνο αυτός θα μπορούσε να το ξαναφορέσει.
Αυτή τη φορά, όμως, δεν το ήθελε γιατί με αυτό το νούμερο τον είχε δει ο πατέρας του να παίζει τελευταία φορά, πριν να δολοφονηθεί και στο καινούριο του ξεκίνημα, στην ολική επαναφορά του, ήθελε να «ξορκίσει» τους δαίμονές του και να πιάσει το νήμα από την αρχή.
Οι αντιδράσεις
Ο Τζόρνταν χάριζε ντελίριο ενθουσιασμού σε όλο το ΝΒΑ και όχι μόνο. Ο ιδιοκτήτης της ομάδας Τζέρι Ράινσντορφ δήλωσε σε μια συνέντευξή του ότι ανέμενε από τον Τζόρνταν να παίξει ακόμα για 3-4 χρόνια. Η επιστροφή του μάλιστα, θα άλλαζε το πλάνο αναδόμησης που είχε εκπονηθεί εν όψει καλοκαιριού. Οι «Διόσκουροι» του Τζόρνταν, ο Πίπεν και ο Άρμστρονγκ, θα παρέμεναν στην ομάδα.
«Είναι υπέροχο για το Σικάγο, το Ιλινόις και τέλειο για το μπάσκετ», είπε ο πρόεδρος Κλίντον, ενώ ο κυβερνήτης Ρίτσαρντ Ντέιλι υπερθεμάτισε: «Είμαι πραγματικά χαρούμενος για την πόλη μας, επειδή ο Μάικλ Τζόρνταν είναι και πάλι δικός μας. Αλλά αυτή δεν είναι μια είδηση που κάνει μόνο τους φιλάθλους των Μπουλς χαρούμενους, αλλά και όλους όσοι αγαπάνε πραγματικά το μπάσκετ. Άνθρωποι που αγαπάνε το μπάσκετ σε κάθε άκρη του κόσμου, μπορούν να πανηγυρίσουν”.
Στην Ευρώπη, καθημερινά αφιερώνονταν δύο με τρεις σελίδες μέχρι να ανακοινωθεί επίσημα η επιστροφή του Τζόρνταν. Μάλιστα ρεπόρτερ πετούσαν μέχρι το Σικάγο για να καλύψουν το θέμα και να πάρουν κι άλλες πληροφορίες. Διασπείρονταν πολλές φήμες, πριν να ανακοινωθεί επίσημα. Γίνονταν επικλήσεις σε κουβέντες με φίλους του, με φίλους φίλων του, γενικά επικρατούσε τεράστιος ενθουσιασμός εν όψει της διαφαινόμενης επιστροφής.
Μετά την ανακοίνωση της επιστροφής του, ο συμπαίκτης του Γουίλ Πέρντιου δήλωσε: “Έχω τρεις λέξεις να πω. Ευχαριστούμε το μπέισμπολ. Μόνο αυτό έχω να δηλώσω». Εννοώντας φυσικά, ότι το μπέισμπολ τον έκανε να βαρεθεί και να επιστρέψει στην αγκαλιά του μπάσκετ ώστε να τελειώσει τη δουλειά που είχε αφήσει στη μέση.
Ο προπονητής του Φιλ Τζάκσον αν και προσγειωμένος, δεν μπορούσε να κρύψει τον ενθουσιασμό του. «Αφού τον δω ξανά στο παρκέ, τότε θα συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί. Τότε θα είμαι σε θέση να το περιγράψω. Ή ακόμα και τότε μπορεί να μην είμαι σε θέση. Αλλά όταν τον δούμε στο παρκέ με τη φανέλα των Μπουλς, τότε θα είναι πραγματικά μια πολύ συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή».
Η προετοιμασία της επιστροφής και οι δηλώσεις του
Δεκαοκτώ μήνες από την απόσυρσή του και η επιστροφή του συνιστούσε έκπληξη. Αν και απαντούσε σιβυλλικά «ποτέ μη λες ποτέ», όταν τον ρωτούσαν επ’ αυτού, ποτέ δεν έδειχνε ιδιαίτερα ζεστός σε αυτό το ενδεχόμενο.
«Το ήλπιζα», παραδέχτηκε ο Τζάκσον, «αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν πίστευα ότι θα γινόταν πραγματικότητα».
Ο Τζόρνταν τελικά επέστρεψε στην ηλικία που θα έπαιζε το καλύτερο μπάσκετ του. Ήταν ακόμα 32 ετών. Αν και η αγωνιστική του κατάσταση ήταν ερωτηματικό, κανείς δεν είχε αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα τα σκήπτρα θα κατέληγαν και πάλι στο Σικάγο.
«Ο Μάικλ Τζόρνταν είναι πάντα ο Μάικλ Τζόρνταν», δήλωσε ο επί χρόνια αντίπαλός του και πλέον συμπαίκτης του, Ρον Χάρπερ. «Κάνει πράγματα που κανένας παίκτης στο πρωτάθλημα δεν μπορεί να κάνει και ποτέ δε θα μπορέσει να κάνει».
Οι συγκρίσεις με τις καλύτερες του ημέρες θα ήταν βέβαια αναπόφευκτες. Είχε 7 σερί χρονιές τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, 3 βραβεία MVP, έξι βραβεία καλύτερου αμυντικού. Όλοι περίμεναν να δουν αν ήταν ο ίδιος Τζόρνταν με αυτόν που είχε αποχωρήσει. Είχε ένα επιπλέον αντίπαλο να ξεπεράσει. Τον εαυτό του.
Ο Τζόρνταν υπεραμύνθηκε και της επιλογής του να παίξει μπέισμπολ. Πολλοί έλεγαν ότι θα τσαλακώσει την εικόνα και τον μύθο του στο μπάσκετ, παίζοντας μπέισμπολ. «Φίλε απλώς δεν μπορεί κανένας να αγγίξει αυτά που έχω κάνει στο μπάσκετ. Δεν μπορεί κανείς να τα αμφισβητήσει και να τα πάρει πίσω».
Σημαντικό ρόλο στο “I’m back”, έπαιξε και η οκτάμηνη απεργία των παικτών στο μπέιζμπολ εκείνη την εποχή. Ο Τζόρνταν είχε αρχίσει να βαριέται την απραξία. Φυσικά, η πρόκληση να ξαναπάρει από το χεράκι τους Μπουλς και να τους οδηγήσει πίσω στη γη της επαγγελίας, τον εξιτάριζε. Είπαμε, για να γίνει ο πρώτος των πρώτων πρέπει να έχει πολύ μπασκετικό, και όχι μόνο, εγωισμό.
Το αγωνιστικό κομμάτι
Οι Μπουλς δεν είχαν πλέον στις τάξεις τους παίκτες κλειδιά, που είχαν βοηθήσει στην κατάκτηση των τριών σερί δαχτυλιδιών. Δεν υπήρχε ο Τζον Πάξον, ο Μπιλ Καρτράιτ και ο σκληρός αμυντικός και δεινός ριμπάουντερ Χόρας Γκραντ.
Είχα αντικατασταθεί με παίκτες που αν και ήταν καλοί είχαν συγκεκριμένους ρόλους, όπως ο Στιβ Κερ, νυν προπονητής των Γκόλντεν Στέιτ, ο Μπιλ Γουέννινγκτον και ο Πιτ Μέιερς. Είχε έρθει βέβαια και ο σπουδαίος Τόνι Κούκοτς, ελπίζοντας ότι θα έπαιζε συμπαίκτης με τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα που πάτησε ποτέ σε παρκέ.
Ο Φιλ Τζάκσον δεν ονειροβατούσε. Η ομάδα είχε τρανταχτές αδυναμίες τόσο αμυντικά όσο και στον έλεγχο των ριμπάουντ. Γι’ αυτό παρά την επιστροφή του «Αir», προσπαθούσε να κρατήσει χαμηλά τον πήχη.
«Θα κερδίσουμε σίγουρα στο σκοράρισμα με την επιστροφή του Μάικλ. Αυτό οφείλω να το παραδεχτώ»
Ο Τζόρνταν βρήκε μια ομάδα μπερδεμένη. Με ρεκόρ 31 – 31, ένα βήμα μακριά από τον αποκλεισμό από τα πλέι οφ. Έπρεπε να δέσει γρήγορα τα κορδόνια του και να βγει στο παρκέ.
Στον πρώτο του αγώνα στην επιστροφή του, δεν ήταν ιδιαίτερα εύστοχος. Κόντρα στους Ιντιάνα Πέισερς είχε 19 πόντους με 7/28 σουτ και δεν κατάφερε να οδηγήσει τους ταύρους στη νίκη. Είναι φανερό ότι ήθελε το χρόνο του. Κατάφερε, όμως να πάρει από το χέρι τους Μπουλς και με ένα επιμέρους ρεκόρ 13 νικών και μόλις τριών ηττών κατάφερε να τους βάλει στα πλέι οφ για να παίξει τα ρέστα του εκεί.
Η φανέλα με το 45 που έγινε γρήγορα 23
Ο Τζόρνταν, όπως προαναφέρθηκε, φορούσε το νούμερο 45 στην επιστροφή του. Ήταν μάλιστα το νούμερο που φορούσε και στο μπέιζμπολ ενώ αυτό που δεν ξέρουν οι πολλοί ήταν ότι αυτό το νούμερο ήθελε από τα γυμνασιακά του χρόνια. Αλλά ήταν κατειλημμένο από τον αδερφό του, οπότε διάλεξε το πιο κοντινό στο μισό του 45, που ήταν το 23. Που να ήξερε ότι αυτό το νούμερο θα γινόταν το πιο αναγνωρίσιμο νούμερο φανέλας σε όλο τον κόσμο.
Το 45 δεν του έφερε ακριβώς γούρι. Μετά τον πρώτο γύρο των πλέι οφ, όπου οι Μπουλς πέρασαν το εμπόδιο του Σαρλότ, οι ταύροι έπεσαν στο εμπόδιο του Ορλάντο. Εκεί, στα ημιτελικά της Περιφέρειας, αποκλείστηκαν με σκορ 4-2.
Ο Τζόρνταν όμως δεν τελείωσε τη χρονιά με το 45, αλλά με το αγαπημένο του 23. Αφορμή ένα περιστατικό με τον Νικ Άντερσον του Ορλάντο.
Ο Άντερσον του έκλεψε την μπάλα στον πρώτο αγώνα της σειράς (μετά έδωσε στον Γκραντ την ασίστ για το νικητήριο καλάθι) και στις δηλώσεις του ήταν αρκετά προκλητικός: «Το νούμερο 45, δεν είναι σαν το 23. Δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό στο νούμερο 23».
Ο Τζόρνταν αν και έβαζε πάνω από 25 πόντους στο διάστημα που είχε επιστρέψει, δε σούταρε με καλά ποσοστά και δεν ήταν το ίδιο εντυπωσιακός όσο πριν. Ξεκίνησε λοιπόν την ολική επαναφορά του από το νούμερο. Άφησε στην άκρη το 45, με το οποίο αγωνίστηκε για 22 παιχνίδια και φόρεσε την «πασπαλισμένη με χρυσάφι» φανέλα με το 23.
Τι κι αν οι Μπουλς δέχθηκαν περίπου 100.000 πρόστιμο γι’ αυτή την αλλαγή καθώς δεν επιτρεπόταν μέσα στη χρονιά; Τι κι αν αποκλείστηκαν από το Ορλάντο που έφτασε στον τελικό, εκεί όπου λύγισε απέναντι στους Ρόκετς; Η αρχή της ολικής επαναφοράς είχε ξεκινήσει.
Μην παίζεις με τον εγωισμό του Τζόρνταν
Ο Τζόρνταν αμέσως μετά τον αποκλεισμό από το Ορλάντο δήλωσε: «Δεν είμαστε και τόσο μακριά από τον τίτλο». Δικαιώθηκε απόλυτα. Την επόμενη χρονιά προστέθηκε και ο Ντένις Ρόντμαν στο ρόστερ και οι Μπουλς δεν πιάνονταν ούτε με… λάσο.
Το ρεκόρ τους 72-10, το κορυφαίο μέχρι εκείνη τη στιγμή στην ιστορία του ΝΒΑ (το έσπασαν το 2016 οι Γκόλντεν Στέιτ με 73-9, όμως δεν κατέκτησαν τον τίτλο στο τέλος) και κατέκτησαν ακόμα ένα δαχτυλίδι. Το πρώτο από τα τρία σερί που κατέκτησαν μέχρι το 1998 που ο Τζόρνταν αποσύρθηκε ξανά (και πάλι όχι οριστικά, καθώς τρία χρόνια αργότερα επέστρεψε για τους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς).
To πρωτάθλημα, μάλιστα του 1996 το κατέκτησε την ημέρα που γιορτάζεται η γιορτή του πατέρα και όπως ήταν φυσικό του το αφιέρωσε, ενώ «έσπασε» και συναισθηματικά. Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο:
Η δικαίωση
Πολλές φορές μια επιστροφή από μακρά αποχή μπορεί να θέσει εν αμφιβόλω το μύθο ενός παίκτη. Να τον ρίξει στα τάρταρα και να χάσει την αναγνώριση που είχε. Ο Τζόρνταν ρίσκαρε. Έμεινε 18 μήνες μακριά από τα παρκέ και επέστρεψε πιο αποφασισμένος από ποτέ.
Πιο αποφασισμένος να πάρει πίσω τον τίτλο του πρωταθλητή, να γιγαντώσει το μύθο του και να μη αφήσει καμία αμφιβολία. Καμία αμφιβολία ότι ήταν και θα είναι ο κορυφαίος αθλητής που αγωνίστηκε ποτέ στην ιστορία όλων των αθλημάτων. Ο πρώτος των πρώτων. Ο Θεός του μπάσκετ. Σαν σήμερα 23 χρόνια πριν επέστρεψε και δεν έφυγε ποτέ.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα