Αφρικανοί και ΝΒΑ: 5 ξεχωριστές μορφές

Στις 25 Ιουνίου ο Ντικέμπε Μουτόμπο συμπλήρωσε 53 χρόνια ζωής – μάλλον.

Τα γενέθλιά του αποτέλεσαν την αφορμή για τη διαλογή μιας πεντάδας Αφρικανών που, με κάποιον τρόπο, έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στο ΝΒΑ και άνοιξαν το δρόμο για ό,τι συνέβη μέχρι σήμερα.

Προϋπόθεση επιλογής; Να μπήκαν στο κορυφαίο πρωτάθλημα πριν από το 2005, αν όχι πολύ νωρίτερα.

Ο Κογκολέζος σέντερ ήταν από τις ξεχωριστές μορφές, δεν ήταν ο μόνος που κυνήγησε και εκπλήρωσε ένα αμερικανικό όνειρο που όσο ζούσε στη μαύρη ήπειρο ούτε που έπλαθε με τη ζωηρή φαντασία του.

***

Χακίμ Ολάζουον

https://www.youtube.com/watch?v=T-OdHyp2cwY

Ο κορυφαίος όλων χωρίς αμφισβήτηση. Τα διαδοχικά πρωταθλήματα που κατέκτησε με τους Χιούστον Ρόκετς, απέναντι σε Νιου Γιορκ Νικς (1993) και Ορλάντο Μάτζικ, ήρθαν ως επικύρωση της ηγεμονίας του στις δύο ρακέτες, σε μια εποχή μάλιστα που συνυπήρχε και ανταγωνιζόταν με σπουδαίους ψηλούς όπως ο Πάτρικ Γιούιν, ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον και λίγο νωρίτερα ο μέγας Καρίμ.

Είναι ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία της αμερικανικής λίγκας που στην ίδια σεζόν έχει αναδειχθεί πολυτιμότερος παίκτης τόσο της κανονικής περιόδου όσο και των τελικών, αλλά ταυτόχρονα καλύτερος αμυντικός του πρωταθλήματος.

Το 1994 ήταν η χρονιά του γεννημένου στο Λάγος της Νιγηρίας Χακίμ, ο οποίος ως έφηβος έπαιζε τερματοφύλακας και ωφελήθηκε πολύ αναπτύσσοντας μια ξεχωριστή μηχανική στα πόδια. Η προσποίηση με το κάτω μέρος του κορμιού του ήταν μια κίνηση με σφραγίδα γνησιότητας.

Ολοκλήρωσε την καριέρα ως ο καλύτερος μπλοκέρ όλων των εποχών κι ένας από τους τέσσερις με διψήφιο αριθμό πόντων, ριμπάουντ, ασίστ, μπλοκς στον ίδιο αγώνα! Έχει δε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο με την ομάδα των ΗΠΑ (Ατλάντα 1996).

 

Ντικέμπε Μουτόμπο

Παιδί της Δημοκρατίας του Κονγκό ο 53χρονος σήμερα σέντερ. Πρωτευουσιάνος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κινσάσα, όπου διέμεινε ως τα 21 του.

Ήταν τότε που τον ανακάλυψαν οι Αμερικανοί και τον έπεισαν να ενταχθεί στο κολεγιακό πρόγραμμα του Τζορτζτάουν, ενός κολεγίου με παράδοση να προσφέρει ψηλούς στο ΝΒΑ.

Επτά χρόνια μετά τον Ολάζουον, ο οποίος για τους Αφρικανούς των ΗΠΑ ήταν πρότυπο, επελέγη στο Νο4 του draft από τους Νάγκετς. Έκανε άμεσα τη διαφορά και συνέθεσε ένα ιδιαίτερα αποτελεσματικό δίδυμο με τον Αμπντούλ-Ραούφ (τον Κρις Τζάκσον που ασπάστηκε το Ισλάμ) που μετέτρεψε την ομάδα από το Ντένβερ σ’ ένα ανταγωνιστικό σύνολο.

Βέβαια για να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα χρειάστηκε να περάσει από τους Ατλάντα Χοκς και να φτάσει στους Σίξερς, χωρίς ωστόσο να έχει αντίκτυπο η επιλογή του, αφού το δαχτυλίδι χάθηκε στους τελικούς με τους Λέικερς.

Αγωνίστηκε επίσης σε Νετς, Νικς και Ρόκετς, όντας από τους λίγους σέντερ που ξεπέρασαν τους 11.000 πόντους, τα 12.000 ριμπάουντ και τα 3.000 μπλοκς στην καριέρα τους! Προφανέστατα έγινε μέλος του Hall of Fame το 2015.

 

Μανούτ Μπολ

Ένας από τους ψηλότερους παίκτες που έπαιξαν ποτέ μπάσκετ στο ΝΒΑ, αντικρίζοντας τον κόσμο από τα 231 εκατοστά. Ήταν μια κληρονομιά που αποκόμισε από τους γονείς του, καθώς αμφότεροι ξεπερνούσαν τα 2.03μ.

Αυτό που ποτέ δεν έμαθε, ακόμη κι ως την ημέρα του θανάτου του (19 Ιουνίου 2010), ήταν η ηλικία του. Δεν υπάρχει μάλιστα καταγεγραμμένη ημερομηνία γέννησης και όποιες εμφανίστηκαν στη διάρκεια της καριέρας του αμφισβητήθηκαν.

Θρυλείται πως όταν άφησε την οικογένειά του στη νότια πλευρά της χώρας και έφυγε από το Σουδάν για τις Ηνωμένες Πολιτείες, στα μέσα των 80s’, προκειμένου να ενταχθεί στο Πανεπιστήμιο του Μπρίτζπορτ δεν ήταν ένας ενήλικος που είχε βγει από την εφηβεία, αλλά τουλάχιστον 30 ετών!

Στο κολεγιακό πρωτάθλημα έμεινε μονάχα έναν χρόνο, προτού μέσα από τη διαδικασία του draft του 1985 γίνει μέλος των Ουάσινγκτον Μπούλετς. Έπαιξε ακόμη σε Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς και Χιτ, με την καλύτερη χρονιά του την πρώτη του στο Όκλαντ, όταν με 3.9 πόντους και 4.3 κοψίματα ανά αγώνα ήταν ο κορυφαίος μπλοκέρ του πρωταθλήματος.

Είναι ο μοναδικός παίκτης όλων των εποχών που μέτρησε περισσότερα μπλοκς από πόντους στη διάρκεια της καριέρας του.

 

Μάικλ Ολοβοκάντι

Ιεροσυλία, μα στα κολεγιακά του χρόνια θεωρήθηκε ότι μπορεί ν’ αποτελέσει τη συνέχεια του Χακίμ Ολάζουον στο ΝΒΑ!

Γεννήθηκαν στην ίδια πόλη (Λάγος) της Νιγηρίας και προσόντα διέθετε (ύψος, δύναμη). Όχι όμως την παικτική ποιότητα για να πάρει τη σκυτάλη από τον κορυφαίο και να ζήσει το δικό του όνειρο.

Πέρασε τρία χρόνια στο Πασίφικ και στο draft του 1998 επελέγη πρώτος από κάθε άλλο παίκτη της σειράς του, όντας μία από τις μεγαλύτερες γκάφες που έγιναν ποτέ, δεδομένου πως την ίδια στιγμή υπήρχαν διαθέσιμοι ο Μάικ Μπίμπι, ο Βινς Κάρτερ, ο Ντιρκ Νοβίτσκι, ο Πολ Πιρς, ακόμη-ακόμη και ο Ρασάρντ Λιούις που έκανε καλές χρονιές σε Σιάτλ και Ορλάντο.

Λύγισε από το βάρος της σύγκρισης και στα καλύτερά του είχε 12.3 πόντους και 9.1 ριμπάουντ, σε 36 ματς της σεζόν 2002-03. Μέχρι εκεί όμως, προτού περάσει αδιάφορος σχεδόν σε Τίμπεργουλβς και Σέλτικς.

 

Λούολ Ντενγκ

Μην μπερδεύεσαι από το γεγονός πως έχει αγωνιστεί στην εθνική της Μεγάλης Βρετανίας, Σουδανός με βούλα είναι.

Γεννηθείς στην πόλη Ουαού, στα νότια της αφρικανικής χώρας τον Απρίλη του ’85, έγινε όπως όλη η οικογένειά του, αφού ο πατέρας του Άλντο ήταν μέλος του κοινοβουλίου, πολιτικός πρόσφυγας για ν’ αποφύγει τις εσωτερικές αναταραχές που προέκυψαν ως κομμάτι του β’ εμφυλίου που συνέχιζε να ταλαιπωρεί την πατρίδα του από τα μέσα των 80s’.

Στην Αίγυπτο μετανάστευσε ο ίδιος και οι οικείοι του και συμπτωματικά συναντήθηκε με τον Μανούτ Μπολ, ο οποίος τον πατρόναρε προκειμένου να γίνει επαγγελματίας παίκτης του ΝΒΑ.

Έφυγε για το Λονδίνο, μετοίκησε στο Νιου Τζέρσεϊ και κατέληξε για έναν χρόνο στο Ντιουκ του Μάικ Σιζέφσκι μετέχοντας στο Final 4 του κολεγιακού πρωταθλήματος και κατέληξε στο Νο7 του draft του 2004, μπροστά από Αντρέ Ιγκουοντάλα, Τζος και Τζέι Αρ Σμιθ και Τρέβορ Αρίζα που διένυσαν τη δική τους πορεία στον μπασκετόκοσμο του ΝΒΑ.

Στα 9,5 χρόνια που έμεινε στους Μπουλς έγινε δύο φορές All Star, φτάνοντας να έχει 19 πόντους ανά 37.4 λεπτά συμμετοχής (ως τα μισά της σεζόν 2013-14) που έφυγε από το Σικάγο για το Κλίβελαντ. Στα 34 του είναι ένας εφεδρικός παίκτης των Τίμπεργουλβς, αλλά εξακολουθεί να το απολαμβάνει το ίδιο.

 

It always seems impossible until it’s done – Νέλσον Μαντέλα

Διαβάστε ακόμα
Σχόλια
Loading...
error: Content is protected !!