Η παιδική ηλικία του Ροναλντίνιο και το ατύχημα που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή

Sport-Retro.gr 21 Μαρ, 2018

«Ο θεός δίνει δώρα σε όλους τους ανθρώπους. Σε άλλους δίνει τη δυνατότητα να γράφουν εξαιρετικά, σε άλλους να χορεύουν εκπληκτικά. Εμένα μου προσέφερε απλόχερα το χάρισμα να παίξω ποδόσφαιρο και θα το αξιοποιήσω στο έπακρο».

Όλοι γνωρίζουν τον «μάγο» της στρογγυλής θεάς που ακούει στο όνομα Ροναλντίνιο. Ένας ποδοσφαιρικός… μύθος που αποθέωσε το λαοφιλέστερο άθλημα του κόσμου σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, όπου κι αν αγωνίστηκε.

Αυτά, όμως, που πολύ λιγότεροι γνωρίζουν είναι όσα βίωσε στην παιδική του ηλικία και το παραλίγο μοιραίο ατύχημα, ενώ κατευθυνόταν στο Πόρτο Αλέγκρε για να γιορτάσει με τα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας τα γενέθλια της μητέρας του.

Με αφορμή τα 38α γενέθλιά του, το Sport-Retro.gr γυρίζει στη δεκαετία του 1980 ώστε να ξετυλίξει το κουβάρι των πρώτων χρόνων της ζωής του, τα παρθενικά ποδοσφαιρικά βήματα και τα κατορθώματα ενός εκ των κορυφαίων παικτών όλων των εποχών.

Τα φτωχά και επικίνδυνα παιδικά χρόνια

Γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1980, στο Πόρτο Αλέγρε της Βραζιλίας και βαφτίστηκε όχι με το όνομα Ροναλντίνιο Γκαούτσο αλλά Ρονάλντο ντε Ασίς Μορέιρα.

Ο πατέρας του Ζοάο Μορέιρα ήταν πρώην ποδοσφαιριστής και ηλεκτροσυγκολλητής σε ένα λιμάνι, ενώ η μητέρα του, η Μιγκελίνα ντε Ασίς, ήταν πωλήτρια καλλυντικών που αργότερα ακολούθησε το επάγγελμα της νοσοκόμας.

Η γειτονιά του στο Πόρτο Αλέγκρε ήταν μια από τις φτωχότερες και πιο επικίνδυνες κωμοπόλεις στη Βραζιλία.

Εκείνος και οι δικοί του αντιμετώπιζαν συχνά οικονομικά και στεγαστικά προβλήματα, με συνέπεια η οικογένεια να στηρίζει όλες τις ελπίδες της στον μεγαλύτερο αδερφό του Ρομπέρτο, προκειμένου να εγγραφεί σε μια επαγγελματική ομάδα και να βγάλει χρήματα.

Επιπλέον, κατά το παρελθόν ο πατέρας του δούλευε ως επιστάτης ή σεκιούριτι αγώνων της Γκρέμιο, γεγονός που συνέβαλε στην ένταξη του γιου του στον σύλλογο.

Η επιτυχία του Ρομπέρτο βοήθησε την οικογένεια να αφήσει πίσω τις φτωχογειτονιές και να βρει ένα καλύτερο σπίτι, αλλά οι ελπίδες του να παίξει σε κορυφαία κατηγορία ποδοσφαίρου με την ομάδα κατέρρευσαν όταν τραυμάτισε σοβαρά το γόνατό του.

Η στιγμή που τον σημάδεψε…

Ο Ροναλντίνιο πάντα είχε ως είδωλο τον πατέρα του, ακόμη και μετά τον θάνατό του τον Ιανουάριο του 1989, ένας μαύρος μήνας, κατά τον οποίο “έχασε” και τον πρώτο του προπονητή!

Ο μεγάλος αδερφός του, ο Ρομπέρτο, ο οποίος έβγαζε χρήματα μέσω του συμβολαίου του με την Γκρέμιο, αγόρασε μια έπαυλη με πισίνα, προκειμένου να ζει άνετα η ταλαιπωρημένη του οικογένεια.

Εκείνη τη μοιραία ημέρα, όταν ο Ρομπέρτο γυρνούσε από την προπόνηση για να γιορτάσουν όλοι μαζί τα 18α γενέθλιά του και την επέτειο των γονιών του, έμαθε ότι ο πατέρας του υπέστη ένα θανατηφόρο έμφραγμα, καθώς κολυμπούσε. Ο Ροναλντίνιο τότε ήταν μόλις 8 χρονών.

«Ο πατέρας μου έδωσε την καλύτερη συμβουλή που έχω ακούσει. Έξω από το γήπεδο μου έλεγε να κάνω το σωστό και να είμαι ειλικρινής και ευθύς. Μέσα στο γήπεδο μου έλεγε πάντα να παίζω ποδόσφαιρο με τον απλούστερο τρόπο. Έλεγε πάντα ότι το πιο περίπλοκο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να παίξεις απλά», ήταν τα λόγια του «Μάγου» για εκείνον.

Ο Ροναλντίνιο έχει δηλώσει πολλές φορές ότι ο αδερφός του πήρε τον ρόλο του πατέρα μετά τον χαμό του, αφού φρόντισε όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και τα υπόλοιπα μικρά αδέρφια.

Εγένετο… Ροναλντίνιο

Ο Ροναλντίνιο φοβόταν ότι η οικογένεια του θα πτωχεύσει εκ νέου μετά το τέλος της καριέρας του αδερφού του. Ο τραυματισμός του Ρομπέρτο σήμαινε ότι δεν μπορούσε να ξαναπαίξει και να εξοικονομήσει πόρους για ολόκληρη την οικογένεια.

Επί της ουσίας, ήταν το κάλεσμα του καθήκοντος για τον ίδιο. Η ώρα να κάνει ένα σημαντικό βήμα και να ανταποκριθεί. Σε αυτό το σημείο, ήταν αποφασισμένος να τα καταφέρει γρήγορα. Έπρεπε να δώσει αρκετή προσπάθεια και αφοσίωση στο ποδόσφαιρο, προκειμένου να κερδίσει εθνική και παγκόσμια προσοχή.

Ο Ρομπέρτο βλέποντας ολοκάθαρα το μέλλον που είχε μπροστά του ο αδερφός του κανόνιζε όλο και περισσότερες ημερήσιες προπονήσεις για εκείνον, χάνοντας πολλές φορές ακόμη και τις δικές του.

«Ο Ρομπέρτο με ανάγκαζε να πετάω την μπάλα στον αέρα σχεδόν 500 φορές κάθε μέρα. Καθόταν και με κοιτούσε να το κάνω και ποτέ δεν έφευγε μέχρι να τελειώσω. Αυτό αφαιρούσε κάθε διασκέδαση για μένα και, σε εκείνη την ηλικία, με έκανε πολύ θυμωμένο. Έκλαιγα. Δεν καταλάβαινα. Άλλα αργότερα κατάλαβα για ποιον λόγο τα έκανε όλα αυτά», έχει πει σχετικά.

Συγκεκριμένα του έμαθε πως να ντριμπλάρει και να χειρίζεται την μπάλα σε έδαφος και αέρα, να λυγίζει τα γόνατά του, να μην κοιτάει τη μπάλα, να εκτελεί κινήσεις ευρισκόμενος ένα μέτρο μακριά από αντίπαλο και να επιταχύνει μετά από κάθε κίνηση.

Ο Ροναλντίνιο άρχισε με ποδόσφαιρο σάλας, αλλά και το… παραδοσιακό του χορταριού, ενώ δεν του πήρε πολύ χρόνο για να διαδοθεί η φήμη του.

Άπαντες τον αναγνώριζαν από το μικρό του σώμα και το ταλέντο του που μπορούσε να εφαρμόσει το βραζιλιάνικο στυλ και στα δύο αθλήματα.

Εκείνο τον καιρό το παρατσούκλι «Ροναλντίνιο» (πήρε το τοπικό πορτογαλικό επίθεμα «ίνιο» που σημαίνει “μικρός”) χρησιμοποιείτο από φίλους και φιλάθλους.

«Με έλεγαν έτσι επειδή ήμουν πολύ μικρόσωμος. Έπαιζα με παίχτες όπως o Ρονάλντο Λουίς Ναζάριο ντε Λίμα που ήταν μεγαλύτερος από μένα. Οι φαν παρατηρούσαν πως υπήρχε άλλος ένας Ρονάλντο, ο οποίος ήταν μεγαλύτερος, καλύτερος και πιο μεγαλόσωμος, γι’ αυτό και αποφάσισαν να με αποκαλούν Ροναλντίνιο. Το δέχτηκα επειδή τον σεβόμουν και ήμουν μικρότερος», έχει σχολιάσει.

Επίσης, ο Ροναλντίνιο ξόδεψε πολύ χρόνο μελετώντας μεγάλους παίκτες όπως o Πέλε, o Ζίκο ή o Ριβελίνο και ονειρευόταν να ακολουθήσει τα χνάρια τους.

Καταξίωση, Παρί και Παγκόσμιο Κύπελλο

Η ώρα των σημαντικών επιτευγμάτων είχε έρθει, αρχής γενομένης από τη βράβευσή του στον πιο ταλαντούχο νεαρό ποδοσφαιριστή της Βραζιλίας, όταν σκόραρε 23 γκολ σε ένα μόνο ματς στην ηλικία των 13 ετών!

Τα γκολ αυτά οδήγησαν την ομάδα του στη νίκη και την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος Νέων, ενώ το 1997 κλήθηκε στην εθνική Νέων, την οποία οδήγησε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αιγύπτου και, παράλληλα, αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της σεζόν.

Μετά από σύντομο διάστημα υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Γκρέμιο και την επόμενη χρονιά του δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του στο Copa Libertadores.

Γρήγορα μετατράπηκε σε ένα άκρως σημαντικό γρανάζι της ομάδας μέχρι τη μεταγραφή του στην Παρί Σεν Ζερμέν τον Απρίλιο του 2001, έναντι του ποσού των 5.000.000 ευρώ.

Μάλιστα, ο “Ρόνι” απέρριψε πρόταση της Άρσεναλ μετά από σύσταση του αδερφού του, ο οποίος έπαιζε πια ρόλο ατζέντη και συμβούλου, διαδραματίζοντας τεράστιο ρόλο στην καθοδήγησή του.

Κατά την παρουσία του στη Γαλλία, ο Ροναλντίνιο συνέχισε τις εμφανίσεις του στην εθνική Βραζιλίας και γνώρισε τη μέγιστη τιμή να επιλεχθεί στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.

Μέρος της δυναμικής τριανδρίας των “τριών R” μαζί με τους Ριβάλντο και Ρονάλντο, η οποία συνέβαλε τα μέγιστα για την κατάκτηση του τροπαίου, οι περισσότεροι τον θυμούνται για εκείνο το ασύλληπτο γκολ στο ματς της προημιτελικής φάσης με την Αγγλία.

Η Ζαναΐνα και το ατύχημα

O Ροναλντίνιο γνώρισε και ερωτεύτηκε τη Ζαναΐνα Μέντες, μία πανέμορφη Βραζιλιάνα χορεύτρια, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.

Αποφάσισαν να παντρευτούν μετά από 2 χρόνια συντροφιάς κι εκείνη αργότερα τον χαρακτήρισε ως έναν υπέροχο άνδρα που απολάμβανε κάθε στιγμή μαζί του.

Δεδομένου ότι πέρασε δύσκολες στιγμές με την απώλεια του πατέρα του και, δευτερευόντως, με τα προβλήματα επιβίωσης, ο άσος της Παρί Σεν Ζερμέν ρουφούσε τη ζωή, συμμετείχε στα περίφημα καρναβάλια της χώρας του, καθώς και σε πάρτι ανά τον κόσμο.

“Η ζωή είναι μικρή και μπορεί να τελειώσει απροσδόκητα… Απόλαυσέ τη όσο μπορείς”, είναι το μότο του, το οποίο αναμφίβολα συνδέεται και με ένα ατύχημα.

Καθώς βρισκόταν καθ’ οδόν για να βρει τη μητέρα του στο Πόρτο Αλέγκρε και να γιορτάσουν τα γενέθλιά της τον Οκτώβριο του 2015, ο σοφέρ του έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και κατέληξαν σε μία τάφρο.

Ευτυχώς κανείς δεν έπαθε το παραμικρό και προκειμένου να μην πάρει έκταση το θέμα, ο αδερφός του Ρομπέρτο Ασίς είχε ρίξει τους τόνους με τη φράση: «Δεν ήταν κάτι σοβαρό, ευτυχώς κανένας δεν έπαθε τίποτα που είναι και το πιο σημαντικό».

*******

Όσα ακολούθησαν στην καριέρα του Ροναλντίνιο είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους και, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν ανήκουν στη… σφαίρα του ρετρό.

Το φίλαθλο κοινό υποκλίνεται στην αγωνιστική αξία του άσου που ο Ρομάριο χαρακτήρισε ως “τελευταίο ρομαντικό του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου”.

Το αφιέρωμα κλείνει με μια δική του δήλωση που τα λέει όλα: «Το ποδόσφαιρο για μένα είναι ευχαρίστηση, ικανοποίηση, χαρά, η ζωή μου. Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ημέρας είναι όταν έχω την μπάλα στα πόδια μου. Κάνω την καλύτερη δουλειά στον κόσμο».