Το «Old Firm» διαθέτει πολλούς σοβαρούς λόγους για να χαρακτηριστεί ως το Νο1 ντέρμπι μίσους μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών.
Αν εξαιρεθούν τα τελευταία χρόνια, η Σέλτικ και η Ρέιντζερς είναι σχεδόν πάντα ισάξιες αγωνιστικά με μοιρασμένες νίκες και τίτλους (υπερισχύουν οι «Διαμαρτυρόμενοι»).
Βέβαια, υπάρχουν κι εκείνες οι ελάχιστες φορές που τα ντέρμπι δεν ήταν μοιρασμένα, όπως για παράδειγμα την Κυριακή (29/4), όταν οι «Καθολικοί» επιβλήθηκαν 5-0 και κατέκτησαν το πρωτάθλημα για 7η διαδοχική σεζόν.
Αυτή ήταν μόλις η τρίτη φορά που μία από τις δύο ομάδες νίκησε με πέντε γκολ διαφορά, δεδομένου ότι είχε προηγηθεί το Ρέιντζερς-Σέλτικ 5-0 την Πρωτοχρονιά του 1894 (πρωτάθλημα) και το Σέλτικ-Ρέιντζερς 5-0 στις 21 Μαρτίου 1925 (κύπελλο).
Υπάρχει, όμως, ένα και μοναδικό «Old Firm» που οι «Καθολικοί» διέλυσαν τους «Διαμαρτυρόμενους» με 7-1 και, μάλιστα, στον τελικό του League Cup στις 19 Οκτωβρίου 1957!
Να σημειωθεί ότι την Πρωτοχρονιά του 1943 (σ.σ. γενικώς τις πρώτες ημέρες του χρόνου έχουν καταγραφεί οι μεγαλύτερες νίκες/ήττες), η Ρέιντζερς είχε συντρίψει 8-1 τη Σέλτικ, αλλά το ματς δεν είχε επίσημο χαρακτήρα.
Μία… καθολική επικράτηση
Περισσότεροι από 80.000 θεατές (82.293 τα εισιτήρια) έπιασαν θέση στις κερκίδες του «Χάμπντεν Παρκ» της ηλιόλουστης Γλασκόβης για να παρακολουθήσουν τον πρώτο τελικό του League Cup μεταξύ των ομάδων του «Old Firm» (σ.σ. είχαν προηγηθεί άλλοι 11).
Παραδόξως, οι μισητοί αντίπαλοι δεν είχαν συναντηθεί σε τελικό από τις 14 Απριλίου 1928 (4-0 οι «Διαμαρτυρόμενοι»), δηλαδή επί περίπου 30 χρόνια!
Στις 14:45 ο διαιτητής Μόουατ έδωσε εντολή να διεξαχθεί το ντέρμπι της κατόχου του τροπαίου Σέλτικ και της πρωταθλήτριας Ρέιντζερς.
Οι «Καθολικοί» φανέρωσαν τις προθέσεις τους από το πρώτο 20λεπτο, αφού σημάδεψαν δύο φορές τα δοκάρια του Τζορτζ Νίβεν, προτού ο Σάμι Γουίλσον ανοίξει το σκορ με μονοκόμματο κοντινό βολέ στο 22’.
Η Ρέιντζερς αμύνθηκε καλά στη συνέχεια, όμως στο 44’ ο Νιλ Μόχαν δημιούργησε ρήγμα στη δεξιά πλευρά της και με αριστερό πλασέ διπλασίασε το προβάδισμα υπέρ της ομάδας του.
Από σέντρα του Μπόμπι Κόλινς στο 53’ ο Μπίλι Μακ Φέιλ διεύρυνε το σκορ με κεφαλιά, ενώ με τον ίδιο τρόπο μείωσε σε 3-1 ο Μπίλι Σίμπσον στο 58’.
Η «μπλε» πλευρά της κερκίδας ίσως να περίμενε μία ανεπανάληπτη ολική ανατροπή, αντ’ αυτού όμως, ο Μακ Φέιλ (67’ με κοντινή προσπάθεια, 80’ με σουτ στην κλειστή γωνία), ο Μόχαν (75’ με σκαστό σουτ από πολύ πλάγια θέση) και ο Γουίλι Φέρνι (με πέναλτι στο 90’) διαμόρφωσαν το επικό και ανεπανάληπτο μέχρι σήμερα 7-1 υπέρ της Σέλτικ!
Η ένταση στις κερκίδες του «Χάμπντεν Παρκ» προς το τέλος του αγώνα δεν αποφεύχθηκε, όμως δεν ήταν τέτοια η έκταση που να στιγματίσει τον απίστευτο θρίαμβο της Σέλτικ.
Ο Μακ Φέιλ ήταν το πρόσωπο του ματς, καθώς είχε την ευκαιρία να γίνει ο πρώτος παίκτης που θα πετύχει «καρέ» σε «Old Firm», όμως προτίμησε να μην εκτελέσει εκείνος το πέναλτι που κέρδισε στο 90′.
Η επικράτηση της Σέλτικ ήταν… καθολική, δεδομένου ότι το 10άρι των αντιπάλων, ο Μαξ Μάρεϊ, αντιμετώπισε πρόβλημα τραυματισμού και έμεινε πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό.
Εκτός από τα επτά γκολ, η ομάδα του Τζίμι Μακ Γκρόρι σημάδεψε συνολικά τέσσερις φορές τα δοκάρια του Νίβεν, δείγμα της κυριαρχίας της, και δικαίως επιτράπηκε στους παίκτες του να κρατήσουν τις φανέλες τους ως ενθύμιο.
Τα επτά δάκτυλα και η διακοπή της σύνδεσης
Μέχρι και σήμερα αυτή η νίκη της Σέλτικ είναι η πιο ευρεία σε τελικό οποιουδήποτε κυπέλλου στο Ηνωμένο Βασίλειο, γεγονός ιδιαίτερα εντυπωσιακό από τη στιγμή που η Ρέιντζερς κατέβαινε με τον τίτλο του φαβορί!
Οι τηλεθεατές δεν είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ολόκληρο το ματς, αφού κατά τη διάρκειά του η σύνδεση διακόπηκε και τα γκολ προβλήθηκαν κατά τη δεκαετία του 1990!
Ένα σενάριο συνωμοσίας λέει ότι ο παραγωγός έβαλε το… χεράκι του για το «μαύρο» στις οθόνες, επειδή ήταν υποστηρικτής της Σεντ Τζόνστοουν!
Και αφού έγινε αναφορά στη λέξη «χεράκι», η πιο χαρακτηριστική φωτογραφία του αγώνα είχε πρωταγωνιστή τον τερματοφύλακα των νικητών Ντικ Μπίτι και τα παρατεταμένα επτά δάχτυλα, ένα για κάθε γκολ.
Το αστείο της ημέρας είχε αποδέκτη τον δύσμοιρο τερματοφύλακα της Ρέιντζερς και ήταν το εξής λιτό και περι(π)εκτικό:
-Τι ώρα είναι;
-It’s seven past Niven!
Παραδόξως, ο Νίβεν συνέχισε να υπερασπίζεται την εστία των «Διαμαρτυρόμενων» μέχρι το 1962, εν αντιθέσει με τον αμυντικό μέσο Τζον Βάλενταϊν, ο οποίος είχε αποκτηθεί λίγο νωρίτερα από την ΚΠΡ, αλλά δεν ξανάπαιξε ποτέ.
Ο Μπόμπι Κόλινς έγραψε στη «Sunday Post»: «Δεν ξέρω αν ο Βάλενταϊν δεν έχει πίστη στον Τζορτζ Νίβεν ή αν ο Νίβεν δεν έχει πίστη στον Βάλενταϊν, εν τέλει όμως, δεν είχαν πίστη στον εαυτό τους. Αυτό το συμπεραίνεις πολύ εύκολα και, αναπόφευκτα, το ματς μετατράπηκε σε συντριβή για τη Ρέιντζερς».
«Hampden in the Sun»
Ο άνθρωπος που οδήγησε τη Σέλτικ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1967, ο «Διαμαρτυρόμενος» (!) Τζοκ Στιν, είχε αποσυρθεί λίγους μήνες από τη δράση και τον Ιούλιο του 1957 άρχισε να κοουτσάρει τη δεύτερη ομάδα.
Πολλοί άσοι της, όπως ο Μπίλι Μακ Νιλ, ο Μπόμπι Μάρντοχ ή ο Τζον Κλαρκ, επρόκειτο αργότερα να… προαχθούν στην πρώτη ομάδα, αφού προηγουμένως «γαλουχήθηκαν» με ένα ξεγυρισμένο 8-2 στους μικρούς της Ρέιντζερς την ίδια σεζόν που καταγράφηκε το 7-1 των ανδρών!
Η ιστοσελίδα thecelticwiki.com αναφέρει, πάντως, ότι ο Στιν θα μπορούσε να είχε δώσει το «παρών» στον τελικό του League Cup αν δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού στον αστράγαλο.
Ο Μπέρτι Ολντ, από την πλευρά του, μετέπειτα στέλεχος της ομάδας που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, δεν παρακολούθησε καν το ματς, διότι ήταν εκνευρισμένος με το γεγονός ότι δεν συμπεριλήφθηκε στην αποστολή.
Οι «Times» έκαναν λόγο για «μία πανέμορφη ποδοσφαιρική επίδειξη», η «Sunday Post» για «Οκτωβριανή Επανάσταση» και όπως μπορείτε να διαπιστώσετε στο συγκεκριμένο link, πολλές βρετανικές εφημερίδες ασχολήθηκαν επισταμένως με το ματς, ενώ ΕΔΩ θα δείτε και πολλές φωτογραφίες.
Ο τελικός έμεινε στην Ιστορία ως «Hampden in the Sun», καθώς οι υποστηρικτές της Σέλτικ παράφρασαν τον τίτλο της ταινίας «Island in the Sun» (προβλήθηκε το καλοκαίρι του 1957) και εμπνεύστηκαν από το ομώνυμο τραγούδι του Χάρι Μπελαφόντε.
Η συγκεκριμένη φράση χρησιμοποιήθηκε σε ποιήματα, τραγούδια, ηχογραφήθηκε από καλλιτέχνες όπως οι Freedom’s sons, έγινε μέχρι και τίτλος σχετικού βιβλίου που εκδόθηκε το 1998.
Αυτή ήταν η ιστορία της βαρύτερης ήττας στην ιστορία της Ρέιντζερς σε επίσημο ματς (σ.σ. υπάρχουν και τα 0-6 από Ντάμπαρτον, Αμπερντίν, Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά το 1-7 χαρακτηρίζεται πιο ντροπιαστικό λόγω περισσοτέρων γκολ).
Η Σέλτικ, από την πλευρά της, σαν να… ξεθύμανε με αυτόν τον ανεπανάληπτο θρίαμβο επί της μισητής αντιπάλου, αφού έπρεπε να περιμένει οκτώ ολόκληρα χρόνια μέχρι να κατακτήσει το επόμενο τρόπαιο, το Κύπελλο Σκωτίας του 1965.
Η ταυτότητα του αγώνα:
Διοργάνωση: League Cup
Φάση: Τελικός
Ημερομηνία: 19/10/1957
Γήπεδο: “Χάμπντεν Παρκ”
Θεατές: 82.293
Διαιτητής: Τζακ Μόουατ
Γκολ: 22′ Γουίλσον, 44′, 75′ Μόχαν, 53′, 67′, 80′ Μακ Φέιλ, 90′ πέν. Φέρνι – 58′ Σίμπσον
ΣΕΛΤΙΚ (Τζίμι Μακ Γκρόρι): Μπίτι, Ντόνελι, Φάλον, Φέρνι, Έβανς, Πίκοκ, Τούλι, Κόλινς, Μακ Φέιλ, Γουίλσον, Μόχαν.
ΡΕΪΝΤΖΕΡΣ (Σκοτ Σάιμον): Νίβεν, Σίρερ, Κάλντοου, Μακ Κολ, Βάλενταϊν, Ντέιβις, Σκοτ, Σίμπσον, Μπέιρντ, Χάμπαρντ.
Διαβάστε ακόμη:
Ο Μο Τζόνστον έγινε ο πρώτος Καθολικός που αγωνίστηκε στη Ρέιντζερς
Σκωτία – Αγγλία: Το πρώτο διεθνές παιχνίδι στην ιστορία έγινε χωρίς δοκάρι και τερματοφύλακες
Από το 1917 στο 2017: Ένα ασύλληπτο αήττητο ρεκόρ της Σέλτικ
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα