Όταν κάποιος ακούει το όνομα Ρούμπενς Μπαρικέλο, μηχανικά του έρχεται στο μυαλό η θητεία του στη Ferrari, όπου επί έξι χρόνια αποτελούσε τον δεύτερο οδηγό, πίσω από τον θρύλο της F1 Μίχαελ Σουμάχερ.
Ο Βραζιλιάνος, όμως, ένας από τους πιο συνεπείς και συμπαθείς πιλότους κατά τις δύο προηγούμενες δεκαετίες με 19 συνεχείς παρουσίες στη Formula 1, είχε τη δική του ξεχωριστή πορεία που τον καθιέρωσε στις συνειδήσεις των φίλων του αθλήματος.
Μια πορεία που θα είχε λήξει άδοξα το 1994, όταν σε ηλικία 22 ετών βίωσε ένα φρικτό ατύχημα στις ελεύθερες δοκιμές στην Ίμολα.
Εκείνο το μακάβριο τριήμερο είχαν “φύγει” με τη σειρά οι Ρόλαντ Ράτσενμπεργκερ και Αΐρτον Σένα, ενώ εκείνος κατάφερε να επιζήσει και να γιορτάσει την Τετάρτη (23/5) τα 46α γενέθλιά του.
Η καριέρα του
Οι περισσότεροι φίλοι του μηχανοκίνητου αθλητισμού και δη της Formula 1 τον έχουν στο μυαλό τους ως «alter ego» του Μίχαελ Σουμάχερ.
Ο Γερμανός ως “Δον Κιχώτης” και ο Βραζιλιάνος ως “Σάντσο Πάντσα”, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που αναγκάστηκε να αφήσει το πόδι από το γκάζι για να περάσει ο θρυλικός “ομόσταβλος” στην προσπάθειά του να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.
Ο Μπαρικέλο, όμως, δεν ήρθε ουρανοκατέβατος στη Ferrari, δεδομένου ότι είχε ήδη μια σπουδαία πορεία που αποτέλεσε το «διαβατήριο» για να γίνει οδηγός σε εκείνη.
O “Ρουμπίνιο”, όπως ήταν το χαϊδευτικό του, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Jordan το 1993 κι έδειξε αμέσως δείγματα του ταλέντου του.
Έγινε ο νεότερος οδηγός που κατέκτησε pole position (ρεκόρ που χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια για να καταρρίψει το 2003 ο Φερνάντο Αλόνσο) και είχε πολύ καλά πλασαρίσματα, παρά το γεγονός ότι το μονοθέσιο της Jordan δεν τον βοηθούσε ιδιαίτερα να είναι ανταγωνιστικός.
Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στον μηχανοκίνητο αθλητισμό
Το 1997 μεταπήδησε στη Stewart όπου έμεινε μέχρι το 1999, αφού προηγουμένως σημείωσε πολύ καλές εμφανίσεις – στην τελευταία του χρονιά, μάλιστα, κατέκτησε την 7η θέση με ένα μονοθέσιο περιορισμένων δυνατοτήτων.
Οι πιλοτικές του δεξιότητες, όμως, ήταν εμφανείς και, εύλογα, ο Ρούμπενς Μπαρικέλο κέρδισε το «εισιτήριο» για τη Ferrari, την οποία βοήθησε να θεμελιώσει την κυριαρχία της τόσο στο πρωτάθλημα κατασκευαστών όσο και σε εκείνο των οδηγών… αβαντάροντας τον Μίχαελ Σουμάχερ.
Εντούτοις, ο Βραζιλιάνος σημείωσε 9 νίκες, άλλες 11 φορές κατέκτησε την pole position και συνολικά 55 ανέβηκε στο βάθρο των νικητών.
Επιπλέον, ο Μπαρικέλο κατετάγη δύο φορές δεύτερος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (2002, 2004), πίσω φυσικά από τον αξεπέραστο “ομόσταβλο”.
Έγινε, μάλιστα, ο πρώτος Βραζιλιάνος μετά τον Σένα και την τελευταία του νίκη στην Αυστραλία που κατέκτησε νίκη σε Grand Prix, το 2000 στην πίστα του Χόκενχαϊμ στη Γερμανία.
Στη Ferrari, ως πιστός στρατιώτης, παρέμεινε μέχρι το 2005 και το 2006 μεταπήδησε στη Honda, η οποία το 2008 μετονομάστηκε σε Brawn GP και με τα χρώματά της κατέλαβε την 3η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Το 2010 μεταπήδησε στην ιστορική Williams, όπου έκλεισε την καριέρα του με ένα μονοθέσιο σχετικά περιορισμένων δυνατοτήτων που δεν θύμιζε σε τίποτα εκείνα τα σπουδαία που διέθετε η ομάδα κατά την προηγούμενη δεκαετία.
Το ατύχημα στην Ίμολα
Όλοι θυμούνται την αποφράδα ημέρα της Πρωτομαγιάς του 1994, όταν ο Αΐρτον Σένα έχασε τη ζωή του στη στροφή Ταμπουρέλο.
Εντούτοις, ο προπομπός ότι κάτι δεν πήγαινε καλά για τους Βραζιλιάνους εκείνο το Σαββατοκύριακο, ήρθε από τα ελεύθερα δοκιμαστικά της Παρασκευής 29 Απριλίου, καθώς ο φέρελπις τότε Μπαρικέλο βίωσε ένα σοβαρό ατύχημα.
Η σεζόν 1994 είχε αρχίσει εκπληκτικά με την 4η θέση στη Βραζιλία, αφού σε ένα Grand Prix κέρδισε όσους πόντους είχε κατακτήσει η Jordan όλη την προηγούμενη χρονιά.
Στον επόμενο αγώνα της Ιαπωνίας ο “Ρουμπίνιο” κατέλαβε την 3η θέση και χάρισε το πρώτο βάθρο στην ιστορία της ομάδας.
Ο Μπαρικέλο ήταν το αδιαμφισβήτητο Νο1 στην Jordan, υποσκελίζοντας τον σπουδαίο αλλά ιδιόρρυθμο “ομόσταβλο” Έντι Ιρβάιν.
Ο Βραζιλιάνος γεμάτος αυτοπεποίθηση κατέβαινε στο Grand Prix του Σαν Μαρίνο, στην Ίμολα, για τις ελεύθερες δοκιμές της Παρασκευής.
Ο «Ρουμπίνιο» τα πήγαινε εξαιρετικά, αλλά όταν μπήκε στη Βαριάντε Μπάσα για τον δεύτερο γύρο του, όπου ήδη κινείτο πολύ πιο γρήγορα εν συγκρίσει με τον πρώτο, πάτησε άτσαλα πάνω στα kerbs, το δεξί του ελαστικό ήταν πολύ φθαρμένο και το μονοθέσιό του «εκτοξεύθηκε».
Ενστικτωδώς ο Μπαρικέλο έβαλε τα χέρια του για να προστατεύσει το κεφάλι του, κίνηση που ενδεχομένως να του έσωσε τη ζωή.
Το μονοθέσιο χτύπησε στις προστατευτικές μπαριέρες με ταχύτητα 223 χιλιόμετρα/ώρα και διαλύθηκε, ενώ το αφεντικό της ομάδας Έντι Τζόρνταν φοβήθηκε ότι ο Βραζιλιάνος σκοτώθηκε ακαριαία.
Οι υπεύθυνοι ασφαλείας έσπευσαν αμέσως, οι δοκιμές διακόπηκαν, αλλά οι ελπίδες να βγει αλώβητος από το αυτοκίνητο ήταν ελάχιστες, καθώς όλο το δεξί μέρος είχε καταστραφεί.
Οι γιατροί έτρεξαν και βρήκαν τον Μπαρικέλο αναίσθητο, να μην μπορεί να αναπνεύσει και να αιμορραγεί από ένα «κόψιμο» στο πρόσωπό του.
Μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο ιατρικό κέντρο κι ευτυχώς η κατάσταση της υγείας του βελτιώθηκε, όταν αφίχθη και ο Τζόρνταν.
Το “παρών” έδωσε και ο Αΐρτον Σένα, μέντορας του “Ρουμπίνιο”, ενώ όταν επέστρεψε για τις δοκιμές, περικυκλώθηκε από δημοσιογράφους που ρωτούσαν για την κατάσταση της υγείας του “πουλέν” του.
«Είναι σοκαρισμένος, αλλά είναι εντάξει», είπε ανακουφισμένος ο θρυλικός Βραζιλιάνος, ο οποίος σε λίγες ώρες θα υποχρέωνε τον Μπαρικέλο να ανησυχήσει για την κατάσταση τη δικής του υγείας και εν τέλει να τον θρηνήσει…
Τα πολλαπλά ριπλέι έδειξαν πόσο κοντά ήταν ο “Ρουμπίνιο” να απογειωθεί πάνω από τις μπαριέρες και να πέσει πάνω στον τοίχο που χώριζε το κοινό από την πίστα.
Οι δοκιμές συνεχίστηκαν, φυσικά ούτε λόγος να συμμετάσχει ο Μπαρικέλο στον αγώνα, αφού χρειαζόταν χρόνο για να επανέλθει.
Οι ρυθμοί μπήκαν σε μια «κανονικότητα», η Jordan κατέβηκε με μοναδικό οδηγό τον επίσης αδικοχαμένο Αντρέα ντε Τσέζαρις, καθώς ο Ιρβάιν ήταν τιμωρημένος.
Υπό αυτές τις συνθήκες η ευθύνη της ομάδας κάπως μετριάστηκε και δεν δέχθηκε όλο το «ανάθεμα» για το γεγονός ότι το δεξί ελαστικό του ήταν ελαττωματικό και θα μπορούσε να του είχε κοστίσει τη ζωή του.
Ο Μπαρικέλο δεν ήταν ο μοναδικός που χτύπησε στη Βαριάντε Μπάσα εκείνη την ημέρα, καθώς προς το τέλος των δοκιμών ο Ολιβιέ Μπερετά χτύπησε σε τοίχο, όμως ευτυχώς βγήκε αλώβητος.
Αυτοί ήταν οι τυχεροί… στην ατυχία τους.
Το καταραμένο διήμερο
Φυσικά, δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί η αναφορά σε όσα συνέβησαν εκείνο το Σαββατοκύριακο στην πίστα της Ίμολα, αρχής γενομένης από την επομένη, όταν ο Ρόλαντ Ράτσενμπεργκερ έχασε τη ζωή του στα επίσημα δοκιμαστικά.
Στον γύρο που προηγήθηκε του δυστυχήματος, η Simtek Ford του Αυστριακού είχε υποστεί ζημιά στην μπροστινή αεροδυναμική πτέρυγα και στον επόμενο αυτή δεν άντεξε τις πιέσεις που αναπτύχθηκαν και έσπασε, με αποτέλεσμα να σφηνωθεί κάτω από το πάτωμα του μονοθεσίου.
Αυτό οδήγησε σε απώλεια ελέγχου της κατεύθυνσης και έξοδο από την πίστα, ενώ η πρόσκρουση με τα προστατευτικά τοιχώματα έγινε με ταχύτητα 314,9 χλμ/ώρα.
Ο θάνατος του οδηγού ήταν ακαριαίος, απόρροια κατάγματος στη βάση του κρανίου, καθώς το κεφάλι του συνέχισε να κινείται προς τα μπρος, ενώ το σώμα του ήταν δεμένο στο κάθισμα.
Ο θάνατός του οδήγησε στην υιοθέτηση της συσκευής HAΝS για τους οδηγούς, η οποία σταθεροποιεί το κρανίο σε περίπτωση σύγκρουσης.
Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο με την αντίδραση του Σένα:
Δυστυχώς και την επόμενη ημέρα, Πρωτομαγιά, ο Θάνατος δεν… απεργούσε. Αντίθετα δούλεψε υπερωρία και πήρε μαζί του ίσως τον πιο ταλαντούχο οδηγό όλων των εποχών.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα