Η ήττα του Μεξικού από τη Βραζιλία με 2-0 σήμανε τον έβδομο διαδοχικό αποκλεισμό στο πλαίσιο της φάσης των “16” του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Εν προκειμένω, όμως, οι “Αζτέκοι” δεν αποχαιρέτησαν απλά τις όποιες ελπίδες είχαν για διάκριση σε μία διοργάνωση, αλλά και έναν εμβληματικό αρχηγό.
Το ματς απέναντι στη Βραζιλία ήταν το τελευταίο στην καριέρα του Ράφα Μάρκες, του «Καίσαρα» που στα 39 του χρόνια ολοκλήρωσε μία καριέρα η οποία, μεταξύ άλλων, περιελάμβανε πέντε συμμετοχές σε Παγκόσμια Κύπελλα.
Ο Ράφα Μάρκες έπαιξε επί 21 συναπτά έτη (μόνο το 1998 δεν μέτρησε ούτε μία συμμετοχή) στην εθνική ομάδα, όπου κατέγραψε 147 εμφανίσεις και 19 γκολ.
Αν και ο “Καίσαρας”, όπως είναι το παρατσούκλι του, θεωρείται θρύλος για το μεξικανικό ποδόσφαιρο, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ότι όλα ξεκίνησαν κατά λάθος…
Ο προπονητής Μπόρα Μιλουτίνοβιτς ήθελε να καλέσει στην εθνική για τον φιλικό αγώνα του “Αζτέκα” ενάντια στο Εκουαδόρ τον Σέσαρ Μάρκες, ο οποίος επίσης αγωνιζόταν στην Άτλας Γουαδαλαχάρα, αλλά μπέρδεψε τα ονόματά τους!
Συνεπώς, στις 7 Φεβρουαρίου 1997, ο Ράφα Μάρκες πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με το Μεξικό, καθώς στο 61′ αντικατέστησε τον Κάρλος Τουρουμπιάτες, ενώ στο ίδιο ματς πρωτοεμφανίστηκε και ο σπουδαίος Κλαούντιο Μποργκέτι.
Μεταξύ άλλων, σε δηλώσεις του μετά το νικητήριο με 3-1 παιχνίδι είχε πει: “Ευχαριστώ για αυτή την ευκαιρία, είναι τιμή και ευτυχία να βρίσκομαι στην εθνική και στους άντρες αλλά και στην Κ20 την ίδια στιγμή. Ελπίζω οι κλήσεις να συνεχίσουν να έρχονται γιατί θα σημαίνει ότι κάτι κάνω καλά”.
Παρά το γεγονός ότι δεν συμμετείχε στο Copa América της Βολιβίας την ίδια χρονιά, καθώς βρισκόταν στη Μαλαισία με την εθνική Ελπίδων στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο 19χρονος Μάρκες συμπεριλήφθηκε στην προεπιλογή των Ανδρών για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας το 1998.
Τελικά, ο νεαρός αμυντικός της Άτλας Γουαδαλαχάρα δεν συμπεριλήφθηκε στην τελική 23άδα, αλλά αυτό δεν τον επηρέασε, όπως αποδείχθηκε περίτρανα τα επόμενα χρόνια.
Οι εμφανίσεις του στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών στη Γαλλία το 1999, το οποίο κατέκτησε το Μεξικό, τον καθιέρωσαν στην εθνική ομάδα και του έδωσαν το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Έπειτα από αυτήν τη σπουδαία επιτυχία, οι κλήσεις δεν σταμάτησαν να καταφθάνουν για περίπου μία 20ετία ακόμα, όμως καμία εξ αυτών δεν έγινε κατά λάθος…
Ταυτόχρονα ήρθε και η μεταγραφή στην Ευρώπη, συγκεκριμένα στη Μονακό, με τη φανέλα της οποίας κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του.
Το 2002 συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιαπωνίας & Νότιας Κορέας, όπου βίωσε όμως και την πρώτη πολύ δύσκολη στιγμή ως διεθνής.
Το Μεξικό αποκλείστηκε από τους «16», καθώς ηττήθηκε με 2-0 από τις ΗΠΑ, σε ένα ματς που απέπνεε όλη την ένταση που είχαν οι διπλωματικές σχέσεις των δύο χωρών.
Η απογοήτευση των Μεξικανών ήταν έκδηλη, εξ ου και το εναέριο χτύπημα του Μάρκες στον Κόμπι Τζόουνς που προκάλεσε την αποβολή του.
Ήταν μία ενέργεια για την οποία υπέστη σφοδρή κριτική, αλλά σε πρόσφατες δηλώσεις του είπε: “Δεν μετανιώνω. Αναγνωρίζω ότι ήταν ένα ατυχές συμβάν, αλλά το γεγονός ότι δεν μπορώ να ελέγξω τα νεύρα μου και ότι δεν μου αρέσει να χάνω αποτελούν κομμάτια του χαρακτήρα μου. Φαντάσου, λοιπόν, ότι συνέβαιναν και τα δύο σε αγώνα ενάντια στις ΗΠΑ”.
Το 2003 ήρθε η κατάκτηση του Gold Cup κόντρα στη Βραζιλία και το 2006 στη Γερμανία επέστρεψε δριμύτερος, αφού προηγουμένως είχε πανηγυρίσει το τρεμπλ με την Μπαρτσελόνα (στη Βαρκελώνη μετακόμισε το 2003).
Μάλιστα, στο συγκεκριμένο Παγκόσμιο Κύπελλο σημείωσε και το πρώτο από τα τρία συνολικά γκολ του σε τελικές φάσεις, όταν άνοιξε το σκορ επί της Αργεντινής, προτού επέλθει η ήττα με 2-1 στην παράταση του ματς της φάσης των “16”.
Το 2010 πια, έκλεισε μετά από επτά χρόνια τον άκρως επιτυχημένο κύκλο του στους «μπλαουγκράνα» και μετακόμισε στους Νιου Γιορκ Ρeντ Mπουλς, μία απόφαση που αργότερα δήλωσε πως μετάνιωσε, καθώς η διαφορά επιπέδου τον ενόχλησε πολύ και του έκανε κακό.
Πριν από αυτό, πάντως, είχε έρθει η ώρα για μία ακόμη πρόκληση με την εθνική ομάδα, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, όπου μάλιστα διαμόρφωσε το τελικό 1-1 στην πρεμιέρα με την οικοδέσποινα Νότια Αφρική.
Στη συνέχεια, ως είθισται, το Μεξικό πέρασε τον όμιλο, αλλά τον δρόμο προς τα προημιτελικά έκοψε για δεύτερη διαδοχική φορά η Αργεντινή, ενώ το 2014 το γκολ του Μάρκες με την Κροατία στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων άνοιξε τον δρόμο της πρόκρισης, προτού η Ολλανδία ανατρέψει τα δεδομένα στο μεταξύ τους ματς της φάσης των “16” (2-1 από 0-1 στα τελευταία λεπτά).
Εν τω μεταξύ, μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τη Λεόν και την Ελλάς Βερόνα, ο Ράφα Μάρκες επέστρεψε το 2016 στην ομάδα που τον ανέδειξε, την Άτλας Γουαδαλαχάρα, προκειμένου να διεκδικήσει μαζί της έναν τίτλο.
Τελικά δεν τα κατάφερε, όπως δεν κατάφερε ποτέ την υπέρβαση με την ομάδα του Μεξικού, αν και κατέκτησε δύο ακόμα Gold Cup (2011, 2015).
Πρόλαβε επίσης να δώσει στους συμπατριώτες του τη χαρά της νίκης επί αμερικανικού εδάφους σε προκριματική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου έπειτα από 42 ολόκληρα χρόνια, με το τελευταίο του διεθνές γκολ στο 89ο λεπτό.
Το σημαντικότερο όλων, όμως, είναι ότι έκλεισε την καριέρα του όπως ονειρευόταν, σύμφωνα με δηλώσεις του στο ESPN πριν από την έναρξη του τουρνουά της Ρωσίας: με τη φανέλα της εθνικής του ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Αντόνιο Καρμπαχάλ, Λόταρ Ματέους, Τζιανλουίτζι Μπουφόν και εκείνος. Αυτοί είναι οι τέσσερις που έχουν δώσει το “παρών” σε πέντε τελικές φάσεις της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη. Αυτό τα λέει όλα για τη διάρκεια και την αξία του…
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα