Τότεναμ εναντίον Μπαρτσελόνα στις 3 Οκτωβρίου, στο «Γουέμπλεϊ» του Λονδίνου, στο πλαίσιο της 2ης αγωνιστικής των ομίλων του Champions League.
Οι «μπλαουγκράνα» με τους Λιονέλ Μέσι, Λουίς Σουάρες και με χαρακτηριστικό της το γρήγορο και ακατάσχετο passing game απέναντι στην αγγλική που με όπλο την ταχύτητά της και τη δεινότητα παικτών όπως ο Χάρι Κέιν ή ο Κρίστιαν Έρικσεν θα προσπαθήσει να πετύχει μία πραγματικά μεγάλη νίκη.
Το σίγουρο είναι ότι το παιχνίδι προβλέπεται θεαματικό και ενδιαφέρον, το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από την τελευταία φορά που συναντήθηκαν οι δύο σύλλογοι σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Το Sport-Retro.gr θυμάται τον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων μεταξύ των δύο ομάδων το μακρινό 1982, που έμεινε στην Ιστορία για τους λάθους λόγους…
Διαβάστε τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr για το Κύπελλο Κυπελλούχων
Γιορτή για τους μεν, τελευταίο χαρτί για τους δε
Το ημερολόγιο δείχνει 7 Απριλίου 1982 και το «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» είναι κατάμεστο από 41.555 ανθρώπους που έχουν φορέσει τα γιορτινά τους για να υποδεχθούν τον πρώτο ευρωπαϊκό ημιτελικό της Τότεναμ μετά από 8 χρόνια.
Έπειτα από μία περίοδο παρακμής που περιλάμβανε μέχρι και υποβιβασμό στη δεύτερη κατηγορία, τα «σπιρούνια» είχαν επιστρέψει στην ελίτ του αγγλικού ποδοσφαίρου με τη λαμπρή καθοδήγηση του Κιθ Μπέρκινσο από τον πάγκο και είχαν κατακτήσει το Κύπελλο Αγγλίας την περασμένη χρονιά.
Αντίπαλος η Μπαρτσελόνα με ηγέτη τον Δανό σταρ Άλαν Σίμονσεν και μεγάλο απόντα λόγω τραυματισμού τον Μπερντ Σούστερ, τον οποίο είχε βγάλει νοκ-άουτ από τον Δεκέμβρη ο Άντονι Γκοϊκοετσέα που λίγο καιρό αργότερα θα «πονούσε» ξανά το ποδόσφαιρο, «σακατεύοντας» σχεδόν το πόδι του Ντιέγκο Μαραντόνα.
Οι Καταλανοί βρίσκονταν τότε σε μία μεταβατική περίοδο της ιστορίας τους, με συνέπεια να αγνοούν το πρωτάθλημα από το 1974 και να αναζητούν ηγέτη και ταυτότητα.
Το πρώτο θα το έβρισκαν, έστω και για λίγο, με την έλευση του Ντιέγκο Μαραντόνα στο τέλος εκείνης της σεζόν, ενώ το δεύτερο θα ερχόταν λίγα χρόνια αργότερα με την έλευση του μεγάλου Γιόχαν Κρόιφ, ως προπονητή πλέον, που θα άλλαζε μια για πάντα την ιστορία της ομάδας.
Ο Χοσέ Μάρι Μπακέρο σημείωσε το σημαντικότερο γκολ στην ιστορία της Μπαρτσελόνα
Η Μπαρτσελόνα, πάντως, είχε τη φήμη τεχνικής ομάδας, ενώ μόλις την προηγούμενη χρονιά είχε κατακτήσει το Copa del Rey και το 1979 το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Επίσης, είχε τεράστιο κίνητρο καθώς ο τελικός της διοργάνωσης ήταν προγραμματισμένος να διεξαχθεί στο «Καμπ Νόου», γεγονός που θα της έδινε την απαιτούμενη ώθηση για έναν ακόμη ευρωπαϊκό τίτλο.
Η Τότεναμ αναμενόταν να έχει δύσκολο έργο, αλλά οι φίλαθλοι περίμεναν ανυπόμονα τη σπουδαία αυτή αναμέτρηση, η οποία όμως μόνο ποδόσφαιρο δεν θύμισε…
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα
Η Μπαρτσελόνα με τον Ούντο Λάτεκ στον πάγκο μπήκε στο ματς του «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» αποφασισμένη να μπλοκάρει τα ατού της αντιπάλου της με κάθε κόστος.
Τα σκληρά μαρκαρίσματα διαδέχονταν το ένα το άλλο καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς και το πλήθος αποδοκίμαζε έντονα τους παίκτες των «μπλαουγκράνα».
Το παιχνίδι παρέμενε κολλημένο στο 0-0, όταν στο 57ο λεπτό ο Ολλανδός διαιτητής Έχμπερτ Μούλντερ έδειξε την κόκκινη κάρτα στον Ζοάν Ζοζέπ Εστέλια και, κατ’ επέκταση, οι φιλοξενούμενοι έμειναν με 10 παίκτες.
Οι συγγραφείς Μάρτιν Κλοκ και Άνταμ Πάουλι έγραψαν σχετικά στο βιβλίο «Οι νύχτες της δόξας»: «Το ματς ήταν δυνατό από την έναρξή του και όσο πήγαινε γινόταν όλο και πιο βίαιο.
Τα σκληρά φάουλ των παικτών της Μπαρτσελόνα, τα χτυπήματα πάνω σε διεκδικήσεις και οι επιθέσεις τους προς παίκτες της Τότεναμ ακόμα και σε φάσεις που δεν υπήρχε διεκδίκηση της μπάλας, είχαν δημιουργήσει μία αφόρητη κατάσταση.
Όταν ο Έχμπερτ Μούλντερ αποφάσισε τελικά να τιμωρήσει έναν από αυτούς με την αποβολή του Ζοάν Ζοζέπ Εστέλια, το γήπεδο παραλίγο να μετατραπεί σε αρένα. Χρειάστηκε μέχρι και η συμβολή ενός αστυνομικού, καθώς μέσα στη σύρραξη που προκλήθηκε κάποιος έπρεπε να συγκρατήσει τον Μανόλο, ο οποίος προσπαθούσε να επιτεθεί στον επίσης εξαγριωμένο Γκρέιαμ Ρόμπερτς».
Τα «σπιρούνια» είχαν πλέον παίκτη παραπάνω στο γήπεδο, αλλά όσο περνούσε η ώρα τους κατέβαλλε και η κούραση, καθώς αυτός ήταν ο δεύτερος ημιτελικός που έδιναν μέσα σε τέσσερις μέρες μετά τη νίκη με 2-0 επί της Λέστερ για το Κύπελλο Αγγλίας.
Το γεγονός ότι μόλις 3 λεπτά μετά την αποβολή οι Καταλανοί άνοιξαν το σκορ σε μία από τις ελάχιστες επιθέσεις τους στο ματς, «πάγωσε» τους Άγγλους.
Ο αρχηγός Αντόνιο Όλμο δοκίμασε ένα σουτ από τα 30 μέτρα περίπου, o Ρέι Κλέμενς δεν υπολόγισε σωστά τη δύναμη και την τροχιά της μπάλας και υπέπεσε σε ένα τραγικό λάθος. Τότεναμ-Μπαρτσελόνα 0-1.
Η Τότεναμ ξεχύθηκε στην επίθεση και τελικά στο 85′ ο Γκρέιαμ Ρόμπερτς ισοφάρισε σε 1-1 μετά από ασίστ του Γκλεν Χοντλ, αφήνοντας ανοιχτούς λογαριασμούς για το δεύτερο ματς στη Βαρκελώνη.
Ο Μάρτιν Κλοκ θυμάται στο βιβλίο του: «Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα ήταν τόσο χαρούμενοι και χαμογελαστοί από την ισοπαλία με το εκτός έδρας γκολ που δεν φαινόταν να τους νοιάζει καθόλου που 40.000 άνθρωποι τους αποδοκίμαζαν».
«Οι χασάπηδες της Βαρκελώνης»
Την επόμενη μέρα μία από τις λονδρέζικες εφημερίδες έγραφε: «Ο Ρόμπερτς ισοφάρισε στη λήξη του λουτρού αίματος», ενώ η «Sun» κυκλοφόρησε με τη λέξη «Ζώα!» στο πρωτοσέλιδο και ως υπότιτλο έγραφε: «Οι χασάπηδες της Βαρκελώνης ταρακούνησαν τα μαχόμενα ‘σπιρούνια’».
Υπήρχαν και δηλώσεις του προπονητή των γηπεδούχων Κιθ Μπέρκινσο, ο οποίος είπε: «Δεν περιμέναμε να παίξουν με αυτόν τον τρόπο. Είχαμε ακούσει γι’ αυτούς ότι είναι μία πολύ καλή ομάδα που παίζει τεχνικό ποδόσφαιρο, αλλά δεν φάνηκε ποτέ κάτι τέτοιο. Αν όταν πάμε εμείς στην Ισπανία παίξουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο, σίγουρα θα γίνει επανάσταση»
Χρόνια αργότερα ο Γκλεν Χοντλ μίλησε για το ματς και δήλωσε: «Θα ήταν ευχαριστημένοι απλά με μία αξιοπρεπή ήττα. Αυτό έδειχνε ο τρόπος που έπαιζαν. Θυμάμαι ότι είχαν ελλείψεις βασικών παικτών οπότε από τη μία είναι κρίμα που δεν είχαμε αντιμετωπίσει την κανονική Μπαρτσελόνα. αλλά κι αυτή που παίξαμε μας έμεινε αξέχαστη.
Θυμάμαι στην πρώτη μπαλιά του αγώνα τον Μίκι Χάζαρντ να βρίσκεται στο έδαφος και να σφαδάζει. Από εκεί κι έπειτα, κάθε μπαλιά που κερδίζαμε μας έδινε και ενθύμιο ένα σημάδι από τάπες, ενώ ο αμυντικός τους Χοσέ Ραμόν Αλεξάνκο τρομοκρατούσε όποιον πλησίαζε στην περιοχή της Μπαρτσελόνα.
Έπρεπε να είχαν αποβληθεί άλλοι δύο παίκτες τους τουλάχιστον, όμως ο διαιτητής δεν σφύριξε όπως έπρεπε και τους επέτρεπε να παίξουν έτσι. Εμείς δεν ήμασταν τέτοιου είδους ομάδα και πληρώσαμε το τίμημα με τον αποκλεισμό μας, καθώς στο δεύτερο ματς που ήταν κλειστό μέτρησε η δύναμη της έδρας και η κλάση του Άλαν Σίμονσεν.
Αν παίζαμε ποδόσφαιρο θα έχαναν σίγουρα, αλλά αποφάσισαν να πάνε το παιχνίδι στη δύναμη, κάτι που δεν το περιμέναμε γιατί παραδοσιακά η Μπαρτσελόνα δεν έπαιζε έτσι.
Το ποδόσφαιρο ήταν γενικά διαφορετικό τότε. Με τους σημερινούς κανονισμούς αυτό που ζήσαμε εκείνο το βράδυ δεν μπορεί να συμβεί ποτέ σήμερα».
Οι συνθέσεις εκείνου του αγώνα:
TOTENAM (Κιθ Μπέρκινσο): Κλέμενς, Μίλερ (76′ Τζόουνς), Ρόμπερτς, Χιούτον, Πέριμαν, Πράις, Βίλα, Χάζαρντ, Χοντλ, Γκάλβιν, Κρουκς.
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ (Ούντο Λάτεκ): Ουρούτι, Αλεξάνκο, Όλμο, Σάντσες, Ράμος, Μανόλο, Ζεράρντο, Εστέλια, Μοράν (60′ Μορατάλια), Σίμονσεν, Καράσκο.
Η πρόκριση που δεν είδε κανείς
Η Τότεναμ αναμένεται πιο προετοιμασμένη για τη ρεβάνς της 21ης Απριλίου, με τον Γκρέιαμ Ρόμπερτς μάλιστα να δηλώνει: «Αν με κλωτσούν θα πέφτω κάτω σαν σακί με πατάτες μέχρι να αποφασίσει ο διαιτητής να τους τιμωρήσει».
Η Μπαρτσελόνα, από την πλευρά της, έπαιζε το τελευταίο χαρτί της για να σώσει τη σεζόν, καθώς οι ήττες από τη Ρεάλ Μαδρίτης σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ την εβδομάδα πριν από τον β’ ημιτελικό, είχαν προκαλέσει αναταραχές, με γιουχάισμα των παικτών και του Λάτεκ στην τελευταία προπόνηση πριν από τη ρεβάνς.
Μέσα σε αυτά υπήρχαν και προβλήματα απουσιών, αφού εκτός από τον Εστέλια που είχε δεχτεί κόκκινη στο Λονδίνο, τραυματίας ήταν και ο Βίκτορ, ενώ φυσικά απουσίαζε ξανά ο χρόνιος τραυματίας Σούστερ.
Ο πρόεδρος Ζοζέπ Λιουίς Νούνιες, ο οποίος έβλεπε την καρέκλα του να τρέμει, αποφάσισε μέσα σε όλα να μην επιτρέψει στις κάμερες να εισέλθουν στο «Καμπ Νόου», με αποτέλεσμα ο β’ ημιτελικός να μην μεταδοθεί από την τηλεόραση.
Ο λόγος ήταν η διαφορά στο οικονομικό κομμάτι, καθώς το BBC προσέφερε 2.600.000 πεσέτες στην Μπαρτσελόνα για να μεταδώσει το ματς, αλλά ο Νούνιες ζήτησε 15.000.000.
Τζουζέπ Σουνιόλ: Ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα που εκτελέστηκε από τον Φράνκο
Τελικά το ματς έληξε 1-0 με ένα γκολ του Άλαν Σίμονσεν και οι «μπλαουγκράνα» πήραν την πρόκριση για τον τελικό που διεξαγόταν στο «σπίτι» τους εκείνη τη χρονιά.
Εν συνεχεία, μέσα σε μία φανατισμένη ατμόσφαιρα και με το… ξύλο να μην λείπει, λύγισαν την Σταντάρ Λιέγης με 2-1 και στέφθηκαν Κυπελλούχοι Ευρώπης για δεύτερη φορά στην ιστορία τους.
Τα επόμενα χρόνια πολλά θα άλλαζαν, κυρίως το γεγονός ότι η Μπαρτσελόνα θα γινόταν μία από τις ομάδες που έπαιξαν ποδόσφαιρο με τον πιο θελκτικό τρόπο που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.
Αποτέλεσμα αυτού είναι οι περισσότεροι να θυμούνται πλέον σαν γλυκές αναμνήσεις τις επιτυχίες της, με εξαίρεση φυσικά τους υποστηρικτές της Ρεάλ Μαδρίτης και της… Τότεναμ
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα