Ήταν πριν από 20 χρόνια, όταν ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει να υπερβεί το +49 του δευτεριάτικου αγώνα πρωταθλήματος με τον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ χάρη στο επιβλητικό 130-81.
Τότε το κοντέρ είχε σταματήσει στους 97 πόντους, αλλά η τελική διαφορά ήταν 52! Μια μικρή αναδρομή στο παιχνίδι, πριν από τη μονομαχία με την Μπασκόνια.
***
Το 130-81 του Παναθηναϊκού επί του Ηρακλή στο κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων ήταν βγαλμένο από τα αγνά, ορθόδοξα, μπασκετικά χρόνια των 80s. Θύμισε τις εποχές του «αυτοκράτορα» Άρη, ο οποίος επαναλάμβανε τέτοια σκορ στο ελληνικό πρωτάθλημα σαν μια καθημερινή συνήθεια που δεν αλλάζει.
Άλλο το μπάσκετ του τότε βέβαια κι άλλο το μπάσκετ του σήμερα με τα 21 εύστοχα τρίποντα σε 34 προσπάθειες. Εκείνη την εποχή τα σουτ πίσω από τη γραμμή των 6μ25 ακόμη ήταν ελάχιστα και οι αμυντικές τακτικές/προσαρμογές στον αντίπαλο περιορισμένες.
Η επίδοση ωστόσο είναι επίδοση, ανεξαρτήτως από το πού ή υπό ποιες συνθήκες, και το τελικό +49 χάρισε στους «πράσινους» μία τις πιο ευρείες νίκες της ιστορίας τους. Όχι πιο ευρεία από τη διαφορά των 52 πόντων που είχε προκύψει 20 χρόνια πριν.
Το πρωτάθλημα της σεζόν 1999-2000 διένυε την 9η αγωνιστική του και ο Παναθηναϊκός του 8/8 θα υποδεχόταν στις 20 Νοεμβρίου τον Έσπερο Καλλιθέας.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς βρισκόταν στους πρώτους μήνες του στην Ελλάδα και στη λίγκα έβρισκες τον πολύ πρόωρα χαμένο Αλφόνσο Φορντ (Περιστέρι), τον Μπάιρον Ντίνκινς (Ηρακλή), τον Σέιχ Χιλ (Νήαρ Ηστ) και τον Καλίντ Ριβς (Άρης).
Το παιχνίδι του πρωτοπόρου Παναθηναϊκού μ’ ένα από τα φαβορί για τον υποβιβασμό ήταν, μοιραία, μια μάχη άνιση. Θηρία εναντίον Χριστιανών που θα έλεγαν στους ρωμαϊκούς χρόνους. Μόνο και μόνο να θυμηθεί κανείς πως οι γηπεδούχοι είχαν προηγηθεί 12-0 και 31-7, γίνεται εύκολα αντιληπτή η ποιοτική απόσταση που χώριζε εκείνη την περίοδο τις δύο ομάδες.
Μάλιστα η υπέρ του Παναθηναϊκού έφτασε τους 62 πόντους (93-31), αλλά από σεβασμό προς τους συναδέλφους τους οι παίκτες σταμάτησαν να κυνηγούν φάσεις και καλές άμυνες, με αποτέλεσμα το χάσμα να κλείσει όσο περισσότερο επέτρεπε ο χρόνος που απέμενε στο ρολόι.
Δικαιολογημένη η ατάκα του τότε κόουτς του Εσπέρου (και πρώην παίκτη του «τριφυλλιού») Μηνά Γκέκου: «Δυστυχώς η ομάδα του κύριου Ομπράντοβιτς έχασε τη μέρα της. Με την εμφάνιση που πραγματοποιήσαμε δεν επιτρέψαμε στον Παναθηναϊκό να κάνει προπόνηση. Ντρέπομαι για την ομάδα μου».
Όλα αυτά σ’ ένα παιχνίδι που, επειδή ακολουθούσε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό (σ.σ. το περίφημο 68-69 στο ΟΑΚΑ), ο Μποντιρόγκα, ο Ρέμπρατσα και ο Ρότζερς έπαιξαν κάτω από 13 λεπτά ο καθένας.
Λογικό ήταν πρώτος σκόρερ του ματς να αναδειχθεί ο Ιρλανδός σέντερ Πάτρικ Μπερκ με 17 πόντους από 7/9 δίποντα, ακολουθούμενος από τον Όντεντ Κάτας που σταμάτησε στους 15, μοιράζοντας κι 6 ασίστ.
Ακόμη και ο Κώστας Μάγλος κατέγραψε στη στατιστική 7 πόντους (με καρφώματα κυρίως) και 9 ριμπάουντ, παίζοντας συνολικά 26’09”.
Όσο για τα τρίποντα, τα οποία τη Δευτέρα ήταν 21; Στα 11 (σε 19 προσπάθειες) είχαν μείνει οι «πράσινοι» τότε, αλλά είχαν χάσει μόνο 9 σουτ μέσα από τη γραμμή (26/37).
Από τον Έσπερο, ουδείς είχε κατορθώσει να πετύχει περισσότερους από 8 πόντους (Γιανγκ, με 1/9 δίποντα).
Στο φινάλε εκείνης της σεζόν ο Παναθηναϊκός κατέκτησε πρωτάθλημα (3-0 τον ΠΑΟΚ στους τελικούς) και την ευρωκούπα (με τη Μακάμπι στο Final 4 της Θεσσαλονίκης), αντιθέτως ο Έσπερος έχασε την κατηγορία, παρέα με τον Σπόρτιγκ. Τόσο χαώδης ήταν η διαφορά τους.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα