«Εγώ είμαι Ολυμπιακός και δεν γίνεται να έρθω στον Παναθηναϊκό»

Σαν σήμερα (10 Μαρτίου) το 1925 ιδρύθηκε ο Ολυμπιακός, ο λαοφιλέστερος σύλλογος στην Ελλάδα με εκατοντάδες τίτλους και διακρίσεις στο ενεργητικό του.

Σύντομα η φήμη του από τον Πειραιά εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα, αγκαλιάζοντας επί σειρά δεκαετιών το λαϊκό στοιχείο, ώσπου σταδιακά παρείσφρησε παντού.

Για την αξία και την προσφορά, εντός κι εκτός αθλητισμού, προσωπικοτήτων όπως η οικογένεια Ανδριανόπουλου, ο Νίκος Γόδας, ο Μιχάλης Αναματερός, οι θρυλικοί άσοι των δεκαετιών 1930 και 1950 στο ποδόσφαιρο, ο Νίκος Γουλανδρής κ.ά., χρειάζονται πολλά αφιερώματα.

Το Sport-Retro.gr επιλέγει μία μάλλον άγνωστη ιστορία για να αναδείξει την «τρέλα» που είχαν ορισμένοι παίκτες, προκειμένου να φορέσουν πάση θυσία την ερυθρόλευκη ριγωτή φανέλα.

Το ημερολόγιο γυρίζει στις αρχές της δεκαετίας του 1960, τότε που οι ποδοσφαιριστές έσπαγαν πόδια, χέρια, κεφάλια και ό,τι άλλο είχαν… εύκαιρο, αρκεί να έκαναν το χρέος τους απέναντι στην ομάδα και τους χιλιάδες φιλάθλους που κατέκλυζαν κάθε γήπεδο της χώρας.

Ένας εξ αυτών ήταν ο Στέλιος Μπέσης. Μικρός το δέμας, ευέλικτος και ταχύς, άρχισε την καριέρα του στον Ολυμπιακό Αγίου Σωτήρος της Παλαιάς Κοκκινιάς. Στα 15 του έκανε προπονήσεις με τους νέους της Προοδευτικής, στα 16 προωθήθηκε στους άνδρες και λίγο μετά από την ενηλικίωση έγινε βασικό στέλεχος.

Ο βετεράνος άσος και προπονητής Γιούρκας Σεϊταρίδης (σ.σ. παππούς του πρωταθλητή Ευρώπης 2004) ήταν εκείνος που ανακάλυψε και πίστεψε τον αριστερό εξτρέμ, ο οποίος διέθετε σπουδαία ντρίμπλα και χρησιμοποιούσε κατά βάση το αριστερό πόδι.

 

«Εγώ είμαι Ολυμπιακός»

Τη σεζόν 1961-62, στα 21 του πια, ο Μπέσης είχε καταφέρει να περιλαμβάνεται στους κορυφαίους παίκτες των ομάδων δεύτερης… ταχύτητας και τότε γράφτηκε σε εφημερίδα ότι ένας από τους «μεγάλους» προσέφερε 500.000 δραχμές στον νεαρό Κοκκινιώτη για να τον αποκτήσει.

Ο Αντώνης Μαντζεβελάκης, γενικός αρχηγός του Παναθηναϊκού, ήταν εκείνος που τον είχε προσεγγίσει και, μεταξύ άλλων, του είχε πει: «Στέλιο, λέγε μου τι θέλεις και θα το έχεις».

Η απάντηση του παίκτη: «Κυρ-Αντώνη, θέλω ένα διαμέρισμα και 150.000 δραχμές, αλλά εγώ είμαι Ολυμπιακός και δεν γίνεται να έρθω στον Παναθηναϊκό. Άλλωσtε και να ήθελα, η Προοδευτική δεν με δίνει αλλού».

Ο Μαντζεβελάκης έκανε ό,τι μπορούσε για να φέρει στη Λεωφόρο τον άσο της ομάδας του Κορυδαλλού (του υποσχέθηκε μέχρι και διορισμό στον ΟΤΕ), όμως εκείνος δεν μεταπείστηκε.

Ο Κυριάκος Βουλγαράκης, πρόεδρος της Προοδευτικής και μέλος του… Ολυμπιακού, τον ώθησε προς τους «ερυθρόλευκους», όπερ και εγένετο επίσημα το καλοκαίρι του 1962.

Είχε προηγηθεί η συμμετοχή του στο σπουδαίο φιλικό ματς με την Μπαρτσελόνα τον Ιανουάριο του 1962, στο περιθώριο των εγκαινίων του χλοοτάπητα στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας.

 

«Δεν μετανιώνω»

Ο Μπέσης έγινε πλουσιότερος κατά 150.000 δραχμές από τη μεταγραφή, ποσό που έλαβε σε κάποιο δημοσιογραφικό γραφείο, παρουσία του «ερυθρόλευκου» παράγοντα Άγγελου Λαναρά.

Προσπάθησε και για διορισμό στον ΟΤΕ, ωστόσο αυτό στάθηκε αδύνατο, ασχέτως αν στον προεδρικό θώκο του Ολυμπιακού εκείνη την εποχή βρισκόταν ο Γιώργος Ανδριανόπουλος, ο οποίος παράλληλα ήταν υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας.

Ο λόγος που δεν τα κατάφερε; Το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν αριστερών φρονημάτων. Ο αστυνομικός διευθυντής της Νίκαιας τού είχε υποσχεθεί πως θα του χορηγούσε σχετικό πιστοποιητικό αν υπέγραφε την περιβόητη «δήλωση μετανοίας», όμως αυτό δεν έγινε πράξη.

Μάλιστα, με πρόφαση τις πολιτικές πεποιθήσεις του πατέρα του, ένας συγκεκριμένος παράγοντας δεν επέτρεπε στον Μπέση να συμπεριληφθεί ποτέ σε αποστολή, όταν ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

«Στέλιο, αν με είχες ακούσει, τώρα θα ήσουν πολύ καλύτερα», του είχε πει ο Αντώνης Μαντζεβελάκης για να λάβει την εξής απάντηση: «Δεν πειράζει, κυρ-Αντώνη. Έκανα την επιλογή μου και δεν μετανιώνω. Κι έτσι καλά είμαι».

Με τη φανέλα του Ολυμπιακού, ο Στέλιος Μπέσης κατέγραψε 20 συμμετοχές στην Α’ Εθνική τη σεζόν 1962-63, άλλες 19 σε φιλικά ματς, 1 στο Κύπελλο Ελλάδας απέναντι στον Πανιώνιο και 1 στο Βαλκανικό Κύπελλο κόντρα στη Λέφσκι Σόφιας.

Επτά είναι τα καταγεγραμμένα γκολ που σημείωσε, όλα σε φιλικά, εκ των οποίων ένα απέναντι στη Σπαρτάκ Μόσχας τον Απρίλιο του 1962.

Για τους λόγους που διαβάσατε, ο Στέλιος Μπέσης δεν κατάφερε να εδραιωθεί στον Ολυμπιακό, ασχέτως αν ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της εποχής.

Στην Ιστορία, όμως, έμεινε η άρνηση που έδωσε στην καλύτερη πρόταση του Παναθηναϊκού αλλά και η υπεράσπιση της απόφασής του όταν πια είχε «πολεμηθεί» σφόδρα στους «ερυθρόλευκους».

Στα 24 του επέστρεψε στην Προοδευτική και τίμησε τη φανέλα της μέχρι το 1971, ενώ στη συνέχεια αγωνίστηκε σε Πανηλειακό, Ιωνικό, Ήφαιστο Νίκαιας, προτού αποσυρθεί ως παίκτης κατηγοριών της ΕΠΣΠ μετά τα 45 του χρόνια!

Ο Στέλιος Μπέσης διετέλεσε προπονητής σε όλα τα τμήματα της ομάδας του Κορυδαλλού, όπως επίσης και σε πολλά άλλα σωματεία του Πειραιά.

Αγωνίστηκε ακόμη επί σειρά ετών με την ομάδα των βετεράνων άσων του Ολυμπιακού, σε αγώνες κοινωνικού και φιλανθρωπικού χαρακτήρα.

Μια ζωή στα γήπεδα, παθιασμένος με το ποδόσφαιρο, αλλά και εξαίρετος οικογενειάρχης, ο Στέλιος Μπέσης «έφυγε» από τη ζωή στις 15 Δεκεμβρίου 2012, στα 72 του χρόνια.