Σας αρέσει το τάνγκο; Αν όχι, τότε θα πρέπει να μάθετε ότι το συγκεκριμένο έχει άμεση σχέση με το ποδόσφαιρο, αφού έχει γραφτεί για τον θρυλικό Ερμίνιο Μασαντόνιο.
«El mortero del globito» είναι ο τίτλος του, αυτολεξεί σημαίνει «ο όλμος των μπαλονιών» και συνδέθηκε με ένα σπουδαίο 9άρι της Ιστορίας.
Ο Ερμίνιο Μασαντόνιο πέταξε σαν μπαλόνι (σ.σ. το παρατσούκλι της Ουρακάν) για κάποιο άγνωστο μέρος, σε ηλικία μόλις 46 ετών και το Sport-Retro.gr αποτίει φόρο τιμής, ανήμερα της 107ης επετείου από τη γέννησή του.
Τα πρώτα χρόνια, οι πολλές δουλειές και το μποξ
Γύρω στα 1880 ο Ραφαέλ Μασαντόνιο και η σύζυγός του αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Ιταλία όπως πολλοί συμπατριώτες τους, προκειμένου να αναζητήσουν μία καλύτερη ζωή στην Αργεντινή.
Η κατάσταση ήταν δύσκολη για τον χτίστη πατέρα και την αγαπημένη του, αφού δεν ήταν εύκολο να μεγαλώσουν 6 αγόρια και 4 κορίτσια.
Το τέταρτο αρσενικό της φαμίλιας, ο Ερμίνιο, γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου 1910 στην πόλη Ενσενάδα, η οποία αποτελεί λιμάνι του Μπουένος Άιρες.
Όπως ήταν φυσικό, τα αγόρια θα έπρεπε να αφήσουν τα παιχνίδια τους για να βοηθήσουν τους γονείς και ο ήρωας της ιστορίας μας δεν είχε διαφορετική μοίρα.
Σε ηλικία 14 ετών τελείωσε το δημοτικό (σ.σ. τότε το συγκεκριμένο πτυχίο είχε την αξία του σημερινού γυμνασίου) και, παράλληλα, άρχισε να αλλάζει τις δουλειές σαν τα πουκάμισα.
Πρώτα μάζευε δαμάσκηνα, μετά έγινε ψυκτικός, έπειτα έκανε αμπαλάζ και τέλος μετέφερε κουβάδες με κουτάλια στο πλευρό του πατέρα του.
Ο Ερμίνιο ήταν ένα ήσυχο παιδί, σχεδόν κατσούφικο, που μια φορά δέχθηκε σιωπηλά το ξυλοφόρτωμα του πατέρα του, επειδή παράκουσε τη διαταγή του και έπαιξε ποδόσφαιρο σε μία αλάνα.
Αργότερα γράφτηκε στο μικρό Boxing Club της Ενσενάδα, όμως όπως έχει πει και ο μεγαλύτερος αδερφός του Γκουερίνο: «Όλοι γνωρίζαμε ότι θα παίξει ποδόσφαιρο».
Αρχικά εντάχθηκε στην άσημη Ιλαμάμπα Βίγια Αλμπίνο, ωστόσο δεν θα μπορούσε να παραμείνει για πολύ, αφού άπαντες μιλούσαν για έναν εξαιρετικό γκολτζή.
Ούτε η Εστουδιάντες ούτε η Χιμνάσια Λα Πλάτα πήραν την απόφαση να τον εντάξουν στο δυναμικό τους και τελικά κατέληξε στην Ουρακάν.
H άφιξη του «Μάσα» στη γειτονιά του Πάρκε ντε λος Πατρίσιος συνέπεσε με την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας και την έναρξη της επαγγελματικής εποχής στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής.
Ένας θρυλικός γκολτζής
Αρρενωπός, δυναμικός, τρανός κεφαλοσφαιριστής, καλός σουτέρ, ηγετική προσωπικότητα και δεινός γκολτζής ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του ποδοσφαιριστή Ερμίνιο Μασαντόνιο.
Ήταν ένας παίκτης που εξέπεμπε σεβασμό ακόμα και στις τάξεις των αντιπάλων, όπως μαρτυρά μια ιστορία στο γήπεδο της Λανούς.
Περικυκλωμένος από εκατοντάδες έξαλλους οπαδούς των γηπεδούχων, ο «Μάσα» δεν… μάσησε, στάθηκε μπροστά τους κι εκείνοι δεν του πείραξαν ούτε τρίχα.
Το ντεμπούτο του έγινε στις 14 Ιουνίου 1931 κόντρα στην Πλατένσε και συνδυάστηκε με νικητήριο γκολ (1-0 το αποτέλεσμα).
Η πρώτη θητεία του στην Ουρακάν άρχισε το 1931 και ολοκληρώθηκε το 1943, ενώ η δεύτερη κράτησε για λίγους μήνες του 1945.
Φόρεσε τη φανέλα της σε 349 ματς πρωταθλήματος και σημείωσε 254 γκολ, με συνέπεια να αποτελεί μέχρι και σήμερα τον πρώτο σκόρερ της Ιστορίας της.
Αν προστεθούν και τα 2 γκολ με την Μπάνφιλντ το 1944 (σε 9 συμμετοχές), τότε ο αριθμός των τερμάτων αυξάνεται στα 256 (σε 358 αγώνες).
Κατά συνέπεια, ο Ερμίνιο Μασαντόνιο αποτελεί τον 3ο σκόρερ στην Ιστορία του πρωταθλήματος Αργεντινής (σ.σ. από το 1891 μέχρι σήμερα), πίσω από τους Αρσένιο Ερίκο (295 γκολ) και Άνχελ Λαμπρούνα (293 γκολ).
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το 1943 αγωνίστηκε στην ουρουγουανική Ντεφένσορ, με τη φανέλα της οποίας κατέγραψε 11 συμμετοχές και 3 γκολ.
Οι καλύτερες χρονιές του Ερμίνιο Μασαντόνιο ήταν το 1937 και το 1939, όταν σημείωσε από 28 γκολ για λογαριασμό της Ουρακάν.
Ο Αργεντινός αποχαιρέτησε τη δράση με τη φανέλα της β’ ομάδας, παραβιάζοντας την εστία της Ρίβερ Πλέιτ.
H εθνική ομάδα και το επεισόδιο με τον Λορένσο Φερνάντες
Ένας τόσο δεινός γκολτζής δεν γινόταν να μείνει εκτός εθνικής ομάδας, ασχέτως αν δεν αγωνιζόταν στις παραδοσιακές δυνάμεις της χώρας (Ρίβερ Πλέιτ, Μπόκα Τζούνιορς κτλ.).
O Μασαντόνιο χρίστηκε 19 φορές διεθνής από το 1935 μέχρι το 1942, σημείωσε 21 γκολ και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Copa América (σ.σ. τότε ονομαζόταν Πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής) το 1935 και το 1942.
Κατοικεί στην 11η θέση των «κανονιέρηδων» της χώρας, αλλά με καλύτερο ποσοστό από τους πρώτους 10 (πάνω από 1,10).
Ο μοναδικός του τίτλος ήταν η κατάκτηση ενός τουρνουά, του Copa Lipton, το οποίο διεξήχθη 29 φορές από το 1905 μέχρι το 1992 και συμμετείχαν 2 χώρες (Αργεντινή, Ουρουγουάη).
Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει στο επεισόδιο που είχε με τον Λορένσο Φερνάντες, κατά τη διάρκεια του τελικού του Copa América του 1935.
Ο σούπερ σταρ και γκολτζής της Αργεντινής υπέφερε τα πάνδεινα από τον σκληροτράχηλο αμυντικό που γεννήθηκε στη Γαλικία της Ισπανίας, αλλά αγωνίστηκε στην εθνική Ουρουγουάης.
Σε μία από τις τελευταίες ποδοσφαιρικές του παραστάσεις, καθώς την ίδια χρονιά αποσύρθηκε από τη δράση, ο μετέπειτα τεχνικός της Πενιαρόλ χτύπησε ουκ ολίγες φορές εκτός φάσης τον πιο επικίνδυνο αντίπαλό του.
Μία, δυο, τρεις… Ύστερα από μία ακόμη κλωτσιά κι έναν μειωτικό χαρακτηρισμό («σήκω πάνω πούσ…»), ο Μασαντόνιο γρονθοκόπησε 3-4 φορές τον προκλητικό Φερνάντες, ο οποίος άφησε ένα μακρόσυρτο «ωχχχχχ» και σωριάστηκε στον αγωνιστικό χώρο.
Η αφελής ερώτηση ενός πιτσιρικά περί… θανάτου του Φερνάντες θορύβησε τους αστυνομικούς, οι οποίοι εισήλθαν για να ηρεμήσουν τα πνεύματα.
Το «αντίο»
«Τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που τον είδα, ήταν το ίνδαλμά μου. Τον περίμενα κάθε μέρα στην πόρτα του γηπέδου για να μπούμε μαζί, διότι ήθελα να βρίσκομαι κοντά του και να ξέρουν όλοι ότι είναι φίλος μου.
Πήγαινα να παίξω μαζί του και αυτή ήταν η πιο χαρούμενη στιγμή της ζωής μου. Σε έκανε να νιώθεις ασφάλεια γιατί αυτό ήταν: ένας προστάτης», είχε πει ο Νορμπέρτο «Τούτσο» Μέντες, συμπαίκτης του στην Ουρακάν.
Ένας άλλος συμπαίκτης του, ο Εμίλιο Μπαλδονέδο, είχε δηλώσει: «Δεν ήταν ο πιο ικανός ή ο πιο ποιοτικός παίκτης, αλλά ήταν πάρα πολύ καλός. Από αυτούς που έχουν τον τρόπο να νικούν, να αντιδρούν στην ήττα, να επηρεάζουν μια ολόκληρη ομάδα…
Και όταν ο «Μάσα» έμπαινε στην περιοχή από τα πλάγια, κυρίως από τα αριστερά, έπρεπε απλά να μαζέψεις την μπάλα από τα δίχτυα. Το γκολ ήταν σίγουρο πριν ακόμη σουτάρει. Εκτελούσε με δύναμη και άψογη ακρίβεια».
O Αδόλφο Πεδερνέρα, άσος της Ρίβερ Πλέιτ επί 11 χρόνια, τον είχε χαρακτηρίσει «Ρομπέν των Δασών της ζωής», διότι όταν υπήρχε κάποιο πρόβλημα εντός αγωνιστικού χώρου ήταν πάντα ο πρώτος που επιχειρούσε να το λύσει.
Κι ένας άλλος αντίπαλος, πιο μισητός, ο Λορένσο Φερνάντες τον επισκέφθηκε 21 χρόνια μετά τον καβγά τους στον τελικό του Εθνικού Σταδίου της Λίμα.
Δεν ήταν πια εχθροί. Συνομίλησαν στο νοσοκομείο, ο ένας αναγνώρισε την αξία του άλλου, έκλαψαν και είπαν αντίο ως άντρες.
«Κατσούφη, μην χάσεις τώρα. Εσύ δεν έχεις χάσει ποτέ. Μην φύγεις τώρα», του είπε μεταξύ άλλων ο πρώην αντίπαλος που ταξίδεψε από την Ουρουγουάη για να τον δει.
Το «αιώνιο» τσιγάρο στο χέρι τον οδήγησε στη βαριά αυτή αρρώστια που του έκοψε το νήμα της ζωής μόλις στα 46 του χρόνια.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1956 ο δεινός αυτός γκολτζής έχασε τη μάχη και οδηγήθηκε στο κοιμητήριο της Τσακαρίτσα.
Στις 17 Μαρτίου 1996 δημιουργήθηκε προς τιμήν του ένα μνημείο στη γειτονιά του Πάρκε ντε λος Πατρίσιος, ενώ για πρώτη φορά ένας δρόμος πήρε το όνομα ποδοσφαιριστή.
Το όνομα του Ερμίνιο Μασαντόνιο, ενός αληθινού άνδρα, όπως τον χαρακτήρισε ο αθλητικογράφος Οσβάλντο Αρντιζόνε.
Αντί επιλόγου, ένα σπάνιο ντοκουμέντο που δείχνει στελέχη της Ουρακάν να αποτίουν φόρο τιμής στον σπουδαίο αυτό παίκτη 12 χρόνια μετά τον θάνατό του.
Διαβάστε ακόμη:
Τρεις αλλαγές στο 31′: Το… ξεπάστρεμα της Αργεντινής από την Ουρουγουάη
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα