Όταν ο Ολυμπιακός πήγε Ιταλία με «φρέσκο» προπονητή και νίκησε τη Γιουβέντους

Κώστας Μπράτσος 7 Δεκ, 2018

Γιουβέντους-Ολυμπιακός 1-2: Το Sport-Retro.gr θυμάται μία από τις πιο σπουδαίες ελληνικές νίκες στην Ευρώπη, η οποία, παρότι επετεύχθη απέναντι σε παίκτες όπως ο Αλεσάντρο Nτελ Πιέρο, ο Τσίρο Φεράρα, ο Σάντεϊ Ολίσε, ο Πάολο Μοντέρο και ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς, έχει λησμονηθεί από το ευρύ κοινό, διότι συνοδεύτηκε από αποκλεισμό.

Ζιοβάνι και Ζάχοβιτς για να ξεχαστεί ο… Κόντε

Καλοκαίρι 1999 και ο Σωκράτης Κόκκαλης πραγματοποιεί δύο μεταγραφές που σχεδόν δύο δεκαετίες μετά, κανείς δεν τις έχει ξεπεράσει σε χρήματα και ντόρο.

Ζιοβάνι και Ζλάτκο Ζάχοβιτς “έπιασαν λιμάνι” για συνολικά πάνω από 25.000.000 ευρώ, με στόχο το “ιερό δισκοπότηρο” της εποχής, μια μεγάλη πορεία σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.

Ο Ολυμπιακός της τέταρτης χρονιάς του Ντούσαν Μπάγεβιτς στο “τιμόνι” ήταν ο Ολυμπιακός που έχασε την πρόκριση στα ημιτελικά του Champions League λόγω… αέρα και Αντόνιο Κόντε.

Η ισοπαλία με τη Γιουβέντους στο Ολυμπιακό Στάδιο στοίχισε στην ηρεμία του συλλόγου, που για πρώτη φορά αμφισβήτησε και αμφισβητήθηκε. Αμφισβήτησε τον πιο επιτυχημένο τεχνικό επί ελληνικού εδάφους και αμφισβητήθηκε ως προς την ικανότητά της εκτός συνόρων.

Εξάλλου, δεν είχε νίκη ακόμα εκτός έδρας σε δύο σεζόν στο Champions League, ένα σερί που θα εξελισσόταν σε… κατάρα τα επόμενα χρόνια.

Για να… διαγραφούν οποιεσδήποτε αμφιβολίες σχετικά με την παντοδυναμία των “ερυθρολεύκων”, ο Κόκκαλης αποφάσισε να κάνει τη δική του παρέμβαση στο αγωνιστικό τμήμα. Πλέον, δεν θα υπήρχε μόνο η έννοια “ομάδα” και “προπονητής”, αλλά στην ταυτότητα θα προστίθετο η έννοια “αστέρας”.

Ο Βραζιλιάνος ήταν ένας τέτοιος για το ελληνικό ποδόσφαιρο της εποχής. Με προϋπηρεσία στην Μπαρτσελόνα, πανηγυρίζοντας γκολ με τον Ριβάλντο απέναντι στη Ρεάλ, καθώς και με συμμετοχές με τη “σελεσάο” του Ρομάριο και του Ρονάλντο, ο Ζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα ήταν ένας ξεχωριστός ποδοσφαιριστής.

Ο μεγάλος σταρ της εποχής, όμως, αυτός που μέχρι σήμερα αποτελεί τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στην ιστορία του Ολυμπιακού και που το ρεκόρ του, με 13.500.000 ευρώ, δύσκολα θα καταρριφθεί, ήταν ο Σλοβένος.

Μεγαλοφυής με την μπάλα στα πόδια, “δήμιος” του Ολυμπιακού ως παίκτης της Πόρτο τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και γνωστός προβληματικός χαρακτήρας. Ο Μπάγεβιτς αψήφισε το τελευταίο στοιχείο και το “πλήρωσε” ακριβά…

Από το 3-3 στο χέρι του Ρομπέρτο και στη Μόλντε

Η εκκίνηση της σεζόν ήταν ονειρική για τον Ολυμπιακό. Δεν ήταν οι πέντε νίκες σε ισάριθμες αγωνιστικές στην Α’ Εθνική με 17-1 τέρματα.

Εξάλλου, επρόκειτο για το απόλυτο φαβορί κατάκτησης του πρωταθλήματος, σε μία σεζόν που ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, στην τελευταία χρονιά στα πράγματα, όπως αποδείχθηκε, “πόνταρε” σε έναν άπειρο σε επίπεδο πρωταθλητισμού προπονητή, τον Γιάννη Κυράστα.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης, από την πλευρά του, που είχε επιστρέψει στη διοίκηση της ΑΕΚ, προσπαθούσε να αντεπεξέλθει στο οικονομικό “στραπάτσο” του αποκλεισμού στα προκριματικά του Champions League από την ΑΙΚ.

Οι συγκυρίες εντός των τειχών στάθηκαν αρωγός στην προσπάθεια των Πειραιωτών να ρίξουν όλο το βάρος στην Ευρώπη. Η 15η Σεπτεμβρίου 1999 γράφτηκε με ολόχρυσα γράμματα στο βιβλίο της ιστορίας του συλλόγου, που κοίταξε στα μάτια τη Ρεάλ Μαδρίτης και την έκανε να φύγει ευχαριστημένη με τον βαθμό της ισοπαλίας 3-3 από το ΟΑΚΑ, στην πρεμιέρα της 1ης φάσης ομίλων του Champions League.

Ήταν μια βραδιά δικαίωσης και για τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού, αφού αφενός τα τρία γκολ στη Ρεάλ πιστώνονται στις μεταγραφικές “βόμβες” του, με τον Ζιοβάνι να σκοράρει δις και τον Ζάχοβιτς μία φορά, την απώλεια της νίκης δε, τη χρεώνεται ο Μπάγεβιτς και η αδυναμία του να πάρει αποτέλεσμα σε παιχνίδια τέτοιου επιπέδου και απαιτήσεων, κάτι που είχε συζητηθεί αρκετά το προηγούμενο διάστημα.

Η αντιστροφή κλίματος άρχισε μία εβδομάδα αργότερα. Ο Ολυμπιακός ταξίδεψε στο “Ντας Άντας” για να πάρει επιτέλους την πολυπόθητη νίκη επί της Πόρτο. Φευ.

Οι Πορτογάλοι του Φερνάντο Σάντος, του Ζαρντέλ, του Ντέκο, του Βίτορ Μπαΐα και του… Σαΐνιο (μετέπειτα του Παναθηναϊκού) έκαναν πάρτι με την “ερυθρόλευκη” άμυνα και έφτασαν στη νίκη 2-0.

Η προσγείωση ήταν απότομη και η νίκη επί της Μόλντε την επόμενη εβδομάδα στο ΟΑΚΑ ήρθε με αρκετή δυσκολία, ώστε να αυξήσει τις “μουρμούρες” για τον Μπάγεβιτς.

Η πρώτη πανωλεθρία ήρθε στις 20 Οκτωβρίου, όταν οι Πειραιώτες βρέθηκαν στη Νορβηγία για τη ρεβάνς απέναντι στην πρωτάρα, άσημη και κατωτέρου επιπέδου πρωταθλήτρια Νορβηγίας.

Τα γκολ των Δημήτρη Μαυρογενίδη και Ζάχοβιτς στο 1ο ημίχρονο προοικονομούσαν μία άνετη νίκη, η οποία βρισκόταν στα… προαπαιτούμενα της σεζόν. Μόνο που οι γηπεδούχοι είχαν διαφορετική άποψη και η κατάρρευση του 2ου μέρους, η οποία συνδέθηκε και με την έξοδο του Βασίλη Καραπιάλη στην ανάπαυλα, οδήγησε σε ήττα 2-3.

Ο Ολυμπιακός έχασε τον έλεγχο του ομίλου και της 2ης θέσης που οδηγούσε στην επόμενη φάση. Η ήττα στο “Σαντιάγο Μπερναμπέου” ήταν στο πρόγραμμα, ωστόσο αυτό που δεν ήταν, θα μπορούσε να αλλάξει τον ρουν της ιστορίας.

Ο Ρομπέρτο Κάρλος αποσόβησε σίγουρο γκολ από τον Σίνισα Γκόγκιτς με απόκρουση με το χέρι στην εστία της Ρεάλ, δεν αποβλήθηκε από τον Μάρκους Μερκ και μαζί με μερικά ακόμα συζητήσιμα σφυρίγματα του Γερμανού διαιτητή, η ήττα με 0-3 ήταν αναπόφευκτη.

Το… καθιερωμένο γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου απέναντι στην Πόρτο στο ΟΑΚΑ δεν ήταν αρκετό. Οι “ερυθρόλευκοι” είχαν αποκλειστεί μαθηματικά μετά από την ήττα στη Μαδρίτη και απλά “κλείδωσαν” την 3η θέση και τη συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας τους στο Κύπελλο UEFA. Ακόμα μία χρονιά μακριά από τον πραγματικό στόχο, ακόμα μία σεζόν απογοήτευσης…

Το επεισόδιο Ζάχοβιτς – Μπάγεβιτς κι η απομάκρυνση

Πέντε ημέρες μετά από τον αγώνα με τους “δράκους”, ο Ολυμπιακός έδινε το πρώτο ντέρμπι της σεζόν, εντός έδρας με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ.

Τα πράγματα εξελίχθηκαν πιο εύκολα από όσο θα ήλπιζε ο πιο φανατικός φίλος της ομάδας, αφού οι πρωταθλητές βρέθηκαν μπροστά στο σκορ με 4-0 μόλις στο 1ο ημίχρονο. Όπως αποδείχθηκε, ο Ολυμπιακός “έχασε” από την Πόρτο ακόμα μία φορά μέσα στην εβδομάδα…

Ο Ζάχοβιτς ήταν κοινώς γνωστό ότι “αναγκάστηκε” να πάρει μεταγραφή στον Ολυμπιακό, αφού οι Πειραιώτες έδιναν περισσότερα χρήματα στην Πόρτο από ό,τι η Βαλένθια του Έκτορ Ραούλ Κούπερ και ποτέ δεν αγάπησε ή έστω ανέχθηκε τα νέα δεδομένα.

Μάλιστα, σύμφωνα με δημοσιεύματα εκείνης της περιόδου, είχε παράπονα από τον Μπάγεβιτς ότι δημιουργούσε έναν Ολυμπιακό με επίκεντρο τον Ζιοβάνι και όχι τον ίδιο, παρότι εκείνος ήταν η επιλογή του προπονητή στις μεταγραφές.

Ο Σλοβένος “μαέστρος” δεν κατάφερε να βρει δίχτυα κόντρα στον “δικέφαλο του βορρά” και ο εκνευρισμός του ήταν διάχυτος.

Όταν στο 65ο λεπτό του αγώνα σηκώθηκε το ταμπελάκι με τον αριθμό της φανέλας του, όλες αυτές οι σκέψεις ξεχείλησαν από τον μετωπιαίο λοβό του Ζάχοβιτς, ο οποίος αποχώρησε από τον αγωνιστικό χώρο δίχως να κοιτάξει και βρίζοντας τον προπονητή του.

Λίγο αργότερα αποχώρησε και από την Ελλάδα, πηγαίνοντας (άνευ άδειας) στην πατρίδα του για να “ηρεμήσει”, παίρνοντας μαζί ακόμα και τον σκύλο του!

Δύο μετά από τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ, κι ενώ ο Ολυμπιακός είχε το 6/6 στο πρωτάθλημα, ο Μπάγεβιτς ζήτησε ραντεβού με τον Κόκκαλη, ζητώντας του να τιμωρήσει τον Σλοβένο. Αυτήν τη φορά, όμως, δεν είχε υπολογίσει ότι δεν βρίσκεται πια σε θέση ισχύος, όπως σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις του παρελθόντος.

Η αδιανόητη επένδυση των 10.000.000.000 δραχμών της εποχής πήγε στράφι με τον Ολυμπιακό εκτός Champions League και το κλίμα στην ήταν ομάδα αρκετά τεταμένο. Ποδοφαιριστές -πλην του Ζάχοβιτς- είχαν εναντιωθεί στον Σέρβο, που έδειχνε να έχει τις εμμονές του στην επιλογή ενδεκάδας.

Οι αμφιβολίες σχετικά με το “ταβάνι” του τροφοδοτούνταν συνεχώς από τις λανθασμένες κινήσεις στην προπονητική “σκακιέρα” κατά τη διάρκεια των αγώνων και πλέον ο ιδιοκτήτης των “ερυθρολεύκων” στάθμισε τα πράγματα διαφορετικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Ο Μπάγεβιτς κρίθηκε επιζήμιος για την ομάδα και την ίδια μέρα κιόλας ανακοινώθηκε το τέλος της συνεργασίας.

Πέντε ημέρες πριν από το εκτός έδρας ντέρμπι με την ΑΕΚ, έντεκα ημέρες πριν από το εκτός έδρας ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και 15 ημέρες πριν από τον 1ο αγώνα με τη Γιουβέντους για τον 3ο γύρο του Κυπέλλου UEFA, o Ολυμπιακός έμπαινε σε μια διαδικασία που είχε ξεχάσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Συγκεκριμένα από την περίοδο που ο Κόκκαλης επέλεξε τον Τάκη Περσία τον Ιανουάριο του 1996, την ώρα που βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις για τη μεγάλη “αρπαγή” Μπάγεβιτς από το “Νίκος Γκούμας”.

Από “κομπάρσος” στο πρωτάθλημα του Μαραντόνα, στον Ολυμπιακό

Η επιλογή του Μπάγεβιτς ως του ανθρώπου που θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα στον Ολυμπιακό δεν ήταν μεγάλο κατόρθωμα, με βάση τη δουλειά του στην ΑΕΚ. Οι προηγούμενες επιλογές του Κόκκαλη για τον ίδιο λόγο, όμως, στέφθηκαν με αποτυχία.

Ίσως γι’ αυτό τη δεδομένη στιγμή, δεν ήταν ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού, ο άνθρωπος που ανέλαβε να ξαναβουτήξει στα βαθιά μιας θάλασσας ονομάτων, αλλά ο γιος του Πέτρος. Ο μετέπειτα πρόεδρος της Super League, με την αγάπη για το ιταλικό ποδόσφαιρο, έβγαλε από την αφάνεια έναν προπονητή που άφησε το δικό του στίγμα στο κάλτσιο, έστω και από… σπόντα.

Ο Αλμπερτίνο Μπιγκόν ήταν και είναι γνωστός στη γειτονική χώρα ως ο άνθρωπος που καθόταν στην άκρη του πάγκου της Νάπολι, όσο ο Ντιέγκο Μαραντόνα κατακτούσε το πρωτάθλημα του 1989-1990 και το Supercoppa του 1990.

Ο πρώην αρχηγός της Μίλαν δεν είχε ιδιαίτερες περγαμηνές ως κόουτς, ωστόσο ήταν ο ήρεμος άνθρωπος μέσω του οποίου γινόταν η συνεννόηση του Αργεντινού με τον πρόεδρο της ομάδας, Κοράντο Φερλάινο.

Η σχέση αυτή από το 1984 καθόρισε τα πάντα στους “παρτενοπέι” και κατ’ επέκταση στη Serie A, και όταν προστέθηκε ο Λουτσιάνο Μότζι ως γενικός αρχηγός, τίποτα δεν μπορούσε να είναι πιο σημαντικό από αυτήν την τριάδα, ούτε καν ο προπονητής.

Ο Μπιγκόν βρισκόταν σε δεύτερο ρόλο και γι’ αυτό όταν αποχώρησε από τη Νάπολι, έγινε πρόδηλο ότι καμία από τις επιτυχίες του 1990 δεν πιστώθηκε στον ίδιο. “Έπεσε” κατηγορία για να προπονήσει τη Λέτσε, ανέλαβε Ουντινέζε, Άσκολι και το 1995-1996 έμεινε δίχως δουλειά.

Πήγε στην αγαπημένη “εξοχική κατοικία” των Ιταλών, την ελβετική Σιόν, όπου κατέκτησε το νταμπλ και το χρησιμοποίησε ως εχέγγυο για να επιστρέψει στη χώρα του για την Περούτζια. Απολύθηκε σε οκτώ αγώνες και από τις 5 Ιανουαρίου του 1998 μέχρι τις 11 Νοεμβρίου του 1999 ήταν άνεργος.

Οι σφαίρες στη Νέα Φιλαδέλφεια και η “εκτέλεση” στο ΟΑΚΑ

Το “βάπτισμα του πυρός” στον Ιταλό θα δινόταν σε έναν από τους πιο ιστορικούς αγώνες του σύγχρονου ελληνικού ποδοσφαίρου στο “ντέρμπι του Member’s Club”.

Η (εξ αναβολής λόγω ευρωπαϊκών υποχρεώσεων και των δύο νωρίτερα στη σεζόν) αναμέτρηση του Ολυμπιακού στην έδρα της ΑΕΚ θα γινόταν κεκλεισμένων των θυρών στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι από τα επίσημα θα απουσίαζαν κάθε λογής θεατές, από τους Μελισσανίδη – Κόκκαλη μέχρι οργανωμένους οπαδούς και μπράβους, που εξασφάλισαν προσκλήσεις από την ΕΠΑΕ.

Ο αγώνας ήταν κάκιστος σε θέαμα, οι δύο ομάδες εμφανίστηκαν προβληματικές, με την ΑΕΚ να έχει αυτήν την εικόνα για μήνες με τον Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς στον πάγκο και τον Ολυμπιακό του Μπιγκόν απλά να δείχνει ότι θέλει να “κλέψει” ένα αποτέλεσμα, έχοντας εξασφαλίσει ήδη βαθμολογική διαφορά.

Ο Ιταλός διατήρησε το 4-4-2 του Μπάγεβιτς και δεν χρησιμοποίησε το αγαπημένο του 3-4-1-2, αλλά αποδείχθηκε πως δεν είχε σημασία, αφού η νίκη θα ερχόταν από αλλού.

Οι αντεγκλίσεις μεταξύ των παικτών των δύο ομάδων πολλές, τα νεύρα μεγάλα για δύο πέναλτι στον Χρήστο Μαλαδένη που δεν δόθηκαν από τον διαιτητή, ο τσακωμός του Γιάννη Καλιτζάκη με τον Τάσο Μητρόπουλο στη φυσούνα αδιαμφισβήτητος. Η δεύτερη κίτρινη κάρτα του Δημητρόπουλου στον “νίτζα” για μαρκάρισμα στον Ζιοβάνι άναψε για τα καλά τη “φωτιά” στον αγώνα.

Όταν, δε, καταλόγισε πέναλτι υπέρ του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς μαζί με αποβολή του Τραϊανού Δέλλα, όλα ήταν έτοιμα για τα χειρότερα.

Ο Τζόρτζεβιτς ευστόχησε, η ΑΕΚ με εννέα παίκτες δέχθηκε και δεύτερο γκολ στις καθυστερήσεις από τον Ζιοβάνι και πλέον τα φώτα έπεσαν σε όλα όσα γίνονταν στο περιθώριο του αγωνιστικού χώρου, με αποκορύφωμα τους πυροβολισμούς από σωματοφύλακα του προέδρου της ΕΠΑΕ Βίκτωρα Μητρόπουλου, κατά τον τσακωμό του με τον Μελισσανίδη στο Member’s Club του γηπέδου.

Με τον Ολυμπιακό να παίρνει τρεις πόντους, την ΑΕΚ να βλέπει τον αρχηγό της, Μιχάλη Κασάπη, να τιμωρείται με ποινή ρεκόρ 24 αγωνιστικών για βιαιοπραγία κατά του διαιτητή και τους Ηλία Ατματσίδη και Ντέμη Νικολαΐδη να ανακοινώνουν (μαζί με τον Κασάπη) ότι αποχωρούν από την Εθνική Ελλάδας, ουσιαστικά η μάχη του τίτλου έχασε έναν διεκδικητή.

Ο έτερος περίμενε τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ για το ντέρμπι αιωνίων της 21ης Νοεμβρίου. Σε έξι ημέρες, ο Ολυμπιακός καλούταν να δείξει ποιος είναι το αφεντικό και κόντρα στον Παναθηναϊκό, που με τον Κυράστα στον πάγκο και παίκτες όπως ο Καρλ Χάιντς Φλίπσεν, ο Γιώργος Καραγκούνης, ο Κριστόφ Βαζέχα, ο Αντώνης Νικοπολίδης, ο Ρενέ Χένρικσεν, ο Νίκος Λυμπερόπουλος, ο Άγγελος Μπασινάς και ο Πέρσι Ολιβάρες, βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση, συνδυάζοντας νίκες σε Ελλάδα και Ευρώπη (Κύπελλο UEFA).

Το ντέρμπι του ΟΑΚΑ πραγματοποιήθηκε με οπαδούς και των δύο ομάδων στις κερκίδες και φυσικά τις απαραίτητες “νεκρές” ζώνες, ενώ δίπλα στον Μπιγκόν στον πάγκο του Ολυμπιακού κάθισε ο Πέτρος Κόκκαλης.

Αμφότεροι παρακολούθησαν από κοντά έναν “σεληνιασμένο” Παναθηναϊκό, που τελείωσε τον αγώνα με 18 τελικές προσπάθειες, έναντι μόλις 2 των πρωταθλητών Ελλάδας.

Από αυτές τις 18 προσπάθειες, οι δύο κατέληξαν στα δίχτυα του Δημήτρη Ελευθερόπουλου, πρώτα με “σκαστή” κεφαλιά του Ολιβάρες και κατόπιν με αμαρκάριστη κεφαλιά του Βαζέχα στο 2ο ημίχρονο, σε ένα 2-0 που αποτελεί “μαγική εικόνα” σε σχέση με τα όσα συνέβησαν στον αγωνιστικό χώρο.

Γκολ ο Stelios, λάθη η άμυνα και 1-3

Η ψυχολογία των “ερυθρολεύκων” έπεσε αισθητά, αφού τέσσερις ημέρες αργότερα, στο ίδιο γήπεδο, έπρεπε να δώσουν μία πολύ κρίσιμη αναμέτρηση, με πολλές προεκτάσεις. Το όνειρο της πορείας στο Champions League είχε χαθεί, ωστόσο πάντα υπήρχε το Κύπελλο UEFA.

Απέναντί τους θα έβρισκαν τη Γιουβέντους, την ομάδα που λίγους μήνες νωρίτερα τους στέρησε το “θαύμα”, την πρόκριση σε ημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης για πρώτη φορά στην ιστορία τους.

Η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι δεν βρισκόταν σε ιδανική κατάσταση. Μπορεί να ήταν στην κορυφή της βαθμολογίας στη Serie A εκείνη την περίοδο, ωστόσο δεν είχε καταφέρει να σημειώσει πάνω από δύο σερί νίκες στο πρωτάθλημα.

Το θετικό ήταν ότι τα πήγε καλά στα ντέρμπι του 1ου γύρου, επικρατώντας της Ρόμα στο “Ολίμπικο”, της Ίντερ και της Μίλαν Τορίνο και μένοντας στο 0-0 με τη Λάτσιο στη Ρώμη, ένα αποτέλεσμα που θεωρητικά της έδινε το πάνω χέρι στη ρεβάνς.

Ο πρώτος αγώνας απέναντι στον Ολυμπιακό ήρθε λίγες ημέρες μετά από τη νίκη 3-1 επί της Μίλαν στο “Ντέλε Άλπι” και λίγο πριν οι “μπιανκονέρι” αντιμετωπίσουν τους “λατσιάλι” του Σβεν Γκόραν Έρικσον, που με παίκτες όπως ο Αλεσάντρο Νέστα, ο Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν, ο Μαρσέλο Σάλας, ο Ρομπέρτο Μαντσίνι, ο Σίνισα Μιχάιλοβιτς κ.ά., διεκδικούσαν επάξια το δεύτερο πρωτάθλημα της ιστορίας της και πρώτο από το 1973-1974.

Το ρόστερ της Γιουβέντους δεν είχε ούτε αυτό έλλειψη αστέρων. Ο Ντελ Πιέρο είχε παραλάβει την μπαγκέτα της ηγεσίας, ο Φίλιπο Ιντσάγκι και ο Κοβάσεβιτς ήταν δίπλα του, ο Έντγκαρ Ντάβιντς ήταν ο προστάτης του Ζινεντίν Ζιντάν στο κέντρο, με τον Αντόνιο Κόντε και τον Ολίσε να συνεπικουρούν, ενώ η άμυνα ήταν μία από τις πιο σκληροτράχηλες της χώρας, με Φεράρα, Μοντέρο, Ίγκορ Τούντορ, Μαρκ Ιουλιάνο και Τζιανλούκα Τζαμπρότα.

Όσο για το τέρμα, ο διάδοχος του Άντζελο Περούτσι ήταν ο Έντβιν φαν ντερ Σαρ. Πλην του Περούτσι, σε σχέση με την ομάδα της περσινής σεζόν που αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός, είχαν αποχωρήσει οι Ντιντιέ Ντεσάμπ, Άντζελο ντι Λίβιο και Τιερί Ανρί.

Οι “μπιανκονέρι” ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί, έστω κι αν ο Αντσελότι επέλεξε να παρατάξει μία ενδεκάδα με ορισμένους αναπληρωματικούς, λόγω και των δύο ντέρμπι πρωταθλήματος.

Το “Σπύρος Λούης”, όμως, “εξερράγη” στις 20:00 ακριβώς της 25ης Νοεμβρίου, όταν ο Γιαννακόπουλος μετά από σέντρα του Ζιοβάνι, έβαζε στα δίχτυα τον Μικελάντζελο Ραμπούλα (που επελέγη αντί του Φαν ντερ Σαρ) με κοντινή κεφαλιά.

Ήταν το 15ο λεπτό της αναμέτρησης και ο Ολυμπιακός βρήκε το γρήγορο γκολ που επιζητούσε, για να δείξει τα δόντια του στους Ιταλούς.

Τα παιδαριώδη λάθη της άμυνας, όμως, κόστισαν στην ομάδα του Μπιγκόν. Ο Σάββας Πουρσαϊτιδης, που πήρε λεπτά συμμετοχής με τον Ιταλό τεχνικό, ενώ ήταν παραγκωνισμένος επί Μπάγεβιτς, έχασε την πρώτη καλή στιγμή του Ολυμπιακού, ακολούθησε μία του Τζόρτζεβιτς, ενώ ενδιάμεσα ο Ελευθερόπουλος έκανε δύο σπουδαίες επεμβάσεις.

Η Γιουβέντους είχε ισοφαρίσει με κοντινή κεφαλιά του Τούντορ στο 28′ και η ολιγωρία του Γιάννη Αμανατίδη και του Κυριάκου Καραταΐδη έδωσαν την ευκαιρία στον μετέπειτα “μπομπέρ” του Ολυμπιακού, τον Κοβάσεβιτς, να κάνει το 2-1 υπέρ της “γηραιάς κυρίας”.

Ζιοβάνι και Γιαννακόπουλος έχασαν από μία ευκαιρία για την ισοφάριση στα τελευταία λεπτά και με την άμυνα ανεβασμένη πολλά μέτρα, ο Ιντσάγκι έκανε τη ζημιά στο 88′.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Αλμπερτίνο Μπιγκόν): Ελευθερόπουλος, Μαυρογενίδης, Αμανατίδης, Πουρσανίδης, Καραταΐδης, Άντζας, Πουρσαϊτίδης (70′ Οφορίκουε), Νινιάδης, Γιαννακόπουλος, Τζόρτζεβιτς, Ζιοβάνι.

ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ (Κάρλο Αντσελότι): Ραμπούλα, Μίρκοβιτς, Φεράρα (69′ Μοντέρο), Τούντορ, Ολίσε, Ντάβιντς, Πεσότο (76′ Μπιριντέλι), Μπακίνι, Κοβάσεβιτς, Ντελ Πιέρο (63′ Ιντσάγκι).

Το “δολοφονικό” τάκλιν του Σέμου στον Ζιοβάνι

Το 1-3 δεν άφηνε αμφιβολίες για το ποια ομάδα θα συνέχιζε στη διοργάνωση. Χωρίς σπουδαία διπλά στην Ευρώπη, ο μέσος φίλος του Ολυμπιακού δεν μπορούσε ούτε να διανοηθεί ότι η ομάδα του θα νικούσε στην Ιταλία και θα ανέτρεπε αυτό το σκορ, απέναντι στους διεκδικητές του σκουντέτο.

Η οποιαδήποτε ελπίδα αχνοφαινόταν, “πέθανε” το απόγευμα της 4ης Δεκεμβρίου, όταν ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε τον Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο.

Το τελικό 4-3 υπέρ των “ερυθρολεύκων” προδίδει ένα θεαματικό παιχνίδι και όντως έτσι συνέβη, ωστόσο οι φίλοι του Ολυμπιακού θα αντάλλαζαν τη νίκη και τα τέσσερα γκολ που σημείωσε η ομάδα τους, για να πάρουν πίσω τη φάση του 67ου λεπτού.

Ο Ζιοβάνι ήταν με την μπάλα στα πόδια περίπου 15 μέτρα έξω από την περιοχή του “γηραιού”, όταν ο Λάζαρος Σέμος με ένα τάκλιν “ψαλίδι” (ενώ είχε κίτρινη κάρτα από φάση 9 λεπτά νωρίτερα κι ετοιμαζόταν να γίνει αλλαγή), παίρνει τα πόδια του Βραζιλιάνου και μαζί έξι μήνες από το ποδοσφαιρικό μέλλον του.

Η διάγνωση είναι ρήξη χιαστού στο αριστερό γόνατο και ο Ολυμπιακός, μετά από τον Ζάχοβιτς που βρισκόταν στη Σλοβενία, πριν συμπληρωθεί μισή σεζόν, χάνει και το άλλο μεγάλο και ακριβοπληρωμένο αστέρι του…

Στο 11:30 του video το “δολοφονικό” τάκλιν του Σέμου:

Μια νύχτα στο Παλέρμο με Ντελ Πιέρο

Η 7η Δεκεμβρίου 1999 βρίσκει την αποστολή του Ολυμπιακού όχι στο Τορίνο, αλλά στο Παλέρμο. Η Γιουβέντους χρησιμοποίησε το “Ντίνο Μανούτσι” της Τσεζένα για έδρα στους τρεις γύρους του Κυπέλλου Intertoto από το οποίο προκρίθηκε στο Κύπελλο UEFA, έπαιξε στη Σικελία απέναντι στην Ομόνοια, στο Τορίνο απέναντι στη Λέφσκι Σόφιας και με τον Ολυμπιακό επέστρεφε στο “Φιορίτα”, όπως ήταν τότε (και για δεκαετίες) γνωστό το “Ρέντζο Μπαρμπέρα”.

Οι “μπιανκονέρι” προέρχονταν από το 0-0 με αντίπαλο τη Λάτσιο, τη νίκη 3-1 επί της Νάπολι στο “Σαν Πάολο” για τη φάση των 16 του Coppa Italia και το 2-0 επί της Μπολόνια και ετοιμάζονταν για το ντέρμπι με την Ίντερ στο Τορίνο. Το δικό τους ταξίδι στον ιταλικό νότο ήταν πολύ πιο ευχάριστο από εκείνο της ελληνικής ομάδας.

Δίχως Ζιοβάνι ή Ζάχοβιτς, δίχως ευνοϊκό σκορ, δίχως προπονητή με εμπειρίες, δίχως ψυχολογία, ο Ολυμπιακός παρατάχθηκε στο Παλέρμο σχεδόν παραδομένος στη μοίρα του.

Ομοίως, βέβαια, και η ομάδα του Αντσελότι, ο οποίος πίστεψε ότι είχε προκριθεί ήδη και προτίμησε να αυξήσει την ποσότητα των αναπληρωματικών, με τους Ζιντάν, Ντάβιντς, Κόντε, Ιντζάγκι εκτός αποστολής και τον Φαν ντερ Σαρ στον πάγκο, μαζί με τους Μοντέρο, Τζιανλούκα Πεσότο, Τζαμπρότα.

Παρ’ όλα αυτά, η ενδεκάδα περιελάμβανε ονόματα που όποιο εκ των οποίων έπαιρνε μεταγραφή στον Ολυμπιακό, θα κατείχε ηγετικό ρόλο. Προεξάρχοντος του Ντελ Πιέρο, η Γιουβέντους κατέβηκε στο Παλέρμο περισσότερο για… δημόσιες σχέσεις με τον Νότο που τόσο τη μισούσε και όχι για να ασχοληθεί σοβαρά με το παιχνίδι, που έμοιαζε με τυπική διαδικασία.

Η γκολάρα του Τζόρτζεβιτς κι οι ευκαιρίες του Κοβάσεβιτς

Από τη στιγμή που μόλις στο 2ο λεπτό προηγήθηκε στο σκορ με τον Κοβάσεβιτς, τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα ακολουθούσε. Το σουτ του Μαυρογενίδη σε μία ανοιχτή ιταλική άμυνα ήχησε ένα “καμπανάκι” που δεν άκουσε η Γιουβέντους και στο 38ο λεπτό ήρθε η τιμωρία.

Ο Τζόρτζεβιτς εξαπέλυσε μία οβίδα από τα 30 μέτρα και την έστειλε κατευθείαν στο αριστερό “παράθυρο” του Ραμπούλα, σημειώνοντας ένα από τα καλύτερα τέρματα της καριέρας του.

Οι παίκτες του Ολυμπιακού άρχισαν να πιστεύουν ότι είχε νόημα η παρουσία τους στο γήπεδο. Λίγα λεπτά μετά από το γκολ του, ο Τζόρτζεβιτς έβγαλε σε θέση τετ α τετ τον Καραπιάλη, ωστόσο ο έμπειρος μεσοεπιθετικός καθυστέρησε ψάχνοντας την προσποίηση και σπατάλησε μεγάλη ευκαιρία.

Από τη στιγμή που η εκτέλεση φάουλ του Τζόναθαν Μπακίνι προσέκρουσε στο δοκάρι του Ελευθερόπουλου, τα σημάδια και -κυρίως- η τύχη έδειχναν… Ολυμπιακό.

Χρειάστηκε, πάντως, και ο τερματοφύλακας των “ερυθρολεύκων”, που μπλόκαρε δύο προσπάθειες του Κοβάσεβιτς μέσα από την περιοχή.

Στο 81′, ο Τζαμπρότα… αρνήθηκε να σιγουρέψει τη φάση δίνοντας τρίτη ευκαιρία στον Σέρβο συμπαίκτη του, πλάσαρε μόνος του στο τετ α τετ, αλλά έστειλε κι αυτός την μπάλα στο δοκάρι.

Στο 83ο λεπτό, ο (επίσης παραγκωνισμένος επί Μπάγεβιτς) Ανδρέας Νινιάδης που είχε πάρει την μπάλα πίσω από τη σέντρα, βλέπει τον Τζόρτζεβιτς να κάνει μία από τις γνωστές κούρσες του και του έδωσε μια “συστημένη” μπαλιά.

Ο Σέρβος εξτρέμ είχε βάλει στην πλάτη τον Μοντέρο και ο Ουρουγουανός τον κρατούσε για να τον σταματήσει. Ο διαιτητής καταλόγισε την εσχάτη των ποινών και ο Τζόρτζεβιτς έκανε το 2-1 για τον Ολυμπιακό!

Οι “ερυθρόλευκοι” όχι απλά βρίσκονταν μπροστά στο σκορ μέσα στην Ιταλία απέναντι στη Γιουβέντους, αλλά πλέον διεκδικούσαν στα ίσια ακόμα και την πρόκριση.

Μάλιστα, έφτασαν κοντά στην ισοφάριση του σκορ του 1ου αγώνα, όταν ο Ραμπούλα έκανε μια έξοδο για να προλάβει τον Τζόρτζεβιτς, η μπάλα απομακρύνθηκε λίγο μπροστά από το κέντρο, στα πόδια του Νινιάδη, που έπιασε απευθείας το σουτ και η μπάλα πέρασε δίπλα στο αριστερό δοκάρι του Ιταλού τερματοφύλακα που οπισθοχωρούσε.

Το τελικό σκορ δεν άλλαξε, ο Ολυμπιακός “απάντησε” με διπλό στη Γιουβέντους, ωστόσο οι Ιταλοί προκρίθηκαν με συνολικό σκορ 4-3.

“Στόχος μας ήταν να αποχαιρετήσουμε το ΟΥΕΦΑ με ψηλά το κεφάλι. Είμαστε ευχαριστημένοι κι εγώ ακόμη περισσότερο. Ωστόσο, πάντα έχουμε την πίκρα, διότι χάσαμε την πρόκριση.

Έφταιγε το σκορ του πρώτου αγώνα στην Αθήνα. Μετά το δεύτερο γκολ πίστεψα στην πρόκριση, διότι η Γιουβέντους τα είχε χαμένα. Ο Ολυμπιακός είχε δύναμη και δυνατότητα να επιτεθεί ακόμα περισσότερο”, δήλωσε στη συνέντευξη Τύπου ο Μπιγκόν.

Ο Ανδρέας Νινιάδης τόνισε ότι “η πρόκριση χάθηκε στο πρώτο ματς. Τη δικαιούμασταν με την απόδοση που είχαμε στο Παλέρμο”, ενώ ο Γιώργος Αμανατίδης υποστήριξε: “Είμαστε όλοι ευχαριστημένοι από την απόδοσή μας. Ήταν ο πρώτος στόχος. Όπως ήρθαν τα πράγματα, θα μπορούσαμε να πάρουμε ακόμα και την πρόκριση”.

Ο Αντσελότι, από την πλευρά του, αναγνώρισε τις δυνατότητες του Ολυμπιακού: “Υποφέραμε πάρα πολύ. Ξεκινήσαμε καλά, αλλά στη συνέχεια κοιμηθήκαμε. Ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι είναι μεγάλη ομάδα και δεν παράτησε το παιχνίδι. Μας δυσκόλεψε, είχε αρκετό διάστημα την κατοχή της μπάλας και δημιούργησε φάσεις.

Έτσι όπως πήγε το παιχνίδι, όλα θα μπορούσαν να συμβούν. Δεν παίξαμε καθόλου καλά. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Όταν υποτιμάς τον αντίπαλο μπορεί να βρεθείς από κάτω. Ευτυχώς, δεν το πληρώσαμε. Δεν έμεινα ικανοποιημένος, παρά μόνο από την πρόκριση που εξασφαλίσαμε”.

ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ (Κάρλο Αντσελότι): Ραμπούλα, Φεράρα, Τουντόρ, Μίρκοβιτς, Μπιριντέλι, Ολίσε, Τακινάρντι (46′ Πεσότο), Μπακίνι (74′ Τζαμπρότα), Εσνάιντερ, Κοβάσεβιτς, Ντελ Πιέρο (61′ Μοντέρο).

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Αλμπερτίνο Μπιγκόν): Ελευθερόπουλος, Μαυρογενίδης, Άντζας, Αμανατίδης, Κωστούλας, Πασσαλής, Πουρσαϊτίδης (46′ Γιαννακόπουλος), Τζόρτζεβιτς, Καραπιάλης (61′ Νινιάδης), Γκόγκιτς (72′ Αλεξανδρής).

Ο Ολυμπιακός χαμογέλασε, η Γιουβέντους όχι

Η “αυγή” του 2000 βρήκε τις δύο ομάδες να διάγουν βίους αντίθετους. Η Γιουβέντους μπήκε άσχημα στον 2ο γύρο, άρχισε να χάνει βαθμούς στο πρωτάθλημα, αποκλείστηκε από τη Λάτσιο στην επόμενη φάση του Coppa Italia και διασύρθηκε με 0-4 στο Βίγκο από τη Θέλτα στο Κύπελλο UEFA (έπαιζε με 9 παίκτες από το 45′), ενώ στο τέλος έχασε και το σκουντέτο από τους “λατσιάλι”.

Για τον Ολυμπιακό, αντιθέτως, ο Ζάχοβιτς επέστρεψε, βοήθησε με έξι γκολ σε οκτώ αγώνες μεταξύ χειμώνα και άνοιξης και ήταν “παρών” και στο ντέρμπι “αιωνίων” του 2ου γύρου (πάλι στο ΟΑΚΑ), στο οποίο ουσιαστικά κρίθηκε και το πρωτάθλημα.

Μαζί του στην επίθεση δεν ήταν ο Ζιοβάνι, αλλά ακόμα μία μεγάλη και δαπανηρή μεταγραφή Κόκκαλη, ο Λάμπρος Χούτος, ο οποίος αποκτήθηκε έναντι 1.000.000.000 δραχμών (3.000.000 ευρώ) από τη Ρόμα τον Ιανουάριο.

Το τελικό 2-2, με τον Αλεξανδρή να ισοφαρίζει στο 81′, μόλις ένα λεπτό μετά από το γκολ του Λυμπερόπουλου, σε συνδυασμό με την απώλεια βαθμών και των δύο την επόμενη αγωνιστική (1-1 στην Καισαριανή με Εθνικό Αστέρα ο Ολυμπιακός, 0-1 από Παναχαϊκή στην Πάτρα ο Παναθηναϊκός), κράτησαν τον Ολυμπιακό επικεφαλής στη βαθμολογία μέχρι τέλους. Οι “ερυθρόλευκοι” έκαναν το 8/8 μέχρι το φινάλε και πανηγύρισαν το 30ό πρωτάθλημα.

Την κούπα, πάντως, σήκωσε ο Γιάννης Ματζουράκης, αφού ο Μπιγκόν είχε αποτελέσει παρελθόν μήνες νωρίτερα. Ο αποκλεισμός από την ΑΕΚ στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας στις αρχές Μαρτίου και το νέο επεισόδιο με Ζάχοβιτς και το διάσημο πλέον “vaffanculo” του Σλοβένου προς τον προπονητή του, οδήγησαν σε πρόωρη διακοπή μία από τις ύστατες παρουσίες του Ιταλού στο επάγγελμα, στην οποία προέκυψε ίσως το πιο αναπάντεχο θετικό αποτέλεσμα ελληνικής ομάδας.