Ο Αλφόνσο Φορντ είχε μετατρέψει τη γραμμή των βολών σε γραμμή της φιλανθρωπίας

Ο Άγκι Ιμπέζα ήρθε στην Ελλάδα από το Μαυροβούνιο το 1997, αλλά έπρεπε να περάσουν δύο χρόνια για να «ελληνοποιηθεί» και να αγωνιστεί με το όνομα «Ξιάρχος» στο Περιστέρι.

Τότε, δηλαδή το 1999, είχε αφιχθεί στην ομάδα των δυτικών προαστίων και ο Αλφόνσο Φορντ, ο εξαίρετος αυτός Αμερικανός γκαρντ με τη σπουδαία καριέρα στην Α1.

Ο απόφοιτος του κολεγίου Mississippi Valley State είχε αγωνιστεί σε Παπάγου (1996-97) και Σπόρτιγκ (1998-99), προτού ενταχθεί στο Περιστέρι και εν συνεχεία στον Ολυμπιακό (2001-02).

Ο Άγκι Ιμπέζα, ο οποίος από πέρυσι έχει αναλάβει να αναβαθμίσει το μπάσκετ στις Κονίστρες της Εύβοιας ως προπονητής του παιδικού, του εφηβικού και του ανδρικού τμήματος, ήταν ο πιο κοντινός συμπαίκτης του Φορντ στην Ελλάδα και ένας από τους καλύτερους φίλους του.

Σαν σήμερα (4 Σεπτεμβρίου) πριν από 14 χρόνια, ο τρανός αυτός σκόρερ λύγισε από τη λευχαιμία, μερικές εβδομάδες πριν από τα 33α του γενέθλια.

Συνέντευξη θέλαμε να κάνουμε, αλλά πραγματικά η εξιστόρηση του Άγκι ήταν τόσο συγκινητική, επομένως προτιμήσαμε να τη μεταφέρουμε σε μορφή αφήγησης.

Κυρίες και κύριοι, αυτός ήταν ο Αλφόνσο Φορντ με μερικές αράδες: Ένας σπουδαίος μπασκετμπολίστας, αλλά, κυρίως, ένας σπάνιος άνθρωπος, ένα πραγματικό κόσμημα για το ελληνικό μπάσκετ.

***

«Τον γνώρισα το 1999 στο Περιστέρι. Σκέψου ότι και μετά που πήγε στον Ολυμπιακό εξακολουθήσαμε να έχουμε τρομερές σχέσεις.

Τον είχα ακουστά από τότε που έπαιζε Παπάγου και Σπόρτιγκ, αλλά όταν ήρθε στο Περιστέρι κατάλαβα πολλά περισσότερα. Τι άνθρωπος ήταν, τι χαρακτήρα είχε, τι παίκτης ήταν… Τα πάντα.

Γνωριστήκαμε στο γήπεδο. Καθόμουν δίπλα του και, θυμάμαι, με είχε πειράξει για να γελάσουμε. Συγκεκριμένα, μου είχε πει ‘μικρέ, το νου σου γιατί έχω έρθει κι εγώ’. Ήταν πλακατζής και ανοικτός. Ουσιαστικά, ήταν Αμερικανός με ψυχή Ευρωπαίου. Κοντά στα μικρά και τα καινούργια παιδιά. Ήταν απίστευτος.

Η πιο χαρακτηριστική πλάκα που μου έκανε ήταν ότι με ξύπναγε στις 4 το πρωί. Όταν ο γιος του είχε αϋπνίες με έπαιρνε τηλέφωνο για να πάω εκεί με το σκυλάκι μου. Πήγαινα για να κοιμηθεί ο μικρός.

Το θέμα ήταν ότι ακόμη και όταν ο μικρός πήγαινε με τη μητέρα του στην Αμερική, ο Αλφόνσο με έπαιρνε τηλέφωνο τέτοιες ώρες για να πάω εκεί. Μου έλεγε για πλάκα ‘δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς το σκυλί’.

Δεν ήμασταν πάντα μαζί στο δωμάτιο, γιατί ο κόουτς Πεδουλάκης μας άλλαζε όλους για λόγους τακτικής. Αλλά στις προετοιμασίες στο Καρπενήσι ήμασταν μαζί.

Όλη την ώρα μου έδινε συμβουλές για το μπάσκετ και μου έλεγε ‘μην σκέφτεσαι ποτέ τα λεφτά, γιατί δεν κάνουν αυτά τους ανθρώπους’. Αυτήν την ατάκα τη λέω κι εγώ τώρα.

‘Πρέπει να προχωρήσεις και να δουλεύεις σκληρά για να πετύχεις αυτό που αγαπάς’, έλεγε. Το έβλεπα ότι αγαπάει με όλη του την καρδιά αυτό που έκανε. Εμείς οι μικροί ήμασταν τυχεροί που ήταν δίπλα μας.

Μετά τον προπονητή ήταν αυτός που μου έδινε την πιο μεγάλη ώθηση για να δουλεύω. Να φανταστείς ότι ερχόταν 1-1,5 ώρα πριν από την προπόνηση και με είχε τραβήξει μαζί του. Παίζαμε «μονά». Ώσπου κάποια στιγμή ο κόουτς Πεδουλάκης μου είπε ‘μικρέ, έτσι και χτυπήσει ο Αλφόνσο, σ’ έφαγα’. Ήταν πολλές ώρες στο γήπεδο ο Αλφόνσο.

Όταν τελειώναμε τις προπονήσεις μου έλεγε ‘πάμε να χαλαρώσουμε’. Η χαλάρωσή μας ήταν να παίζουμε μπιλιάρδο με τις ώρες. Του άρεσε πολύ το μπιλιάρδο. Πηγαίναμε σε ένα μαγαζί στο Περιστέρι.

Ύστερα πήγαινε σπίτι, άκουγε λίγο μουσική και καθόταν με τους δικούς του. Πάνω απ’ όλα ήταν οικογενειάρχης. Είχε ένα παιδάκι που το λένε Αλφόνσο Φορντ τζούνιορ. Μια πολύ αγαπημένη οικογένεια. Ύστερα κατάλαβα κι εγώ πως όταν είσαι οικογενειάρχης, πετυχαίνεις και πολλά περισσότερα.

Στη διάρκεια της χρονιάς δεν έπινε ποτέ. Δεν του άρεσε το αλκοόλ, ούτε κάπνιζε. Όταν τελείωνε το πρωτάθλημα δεν έφευγε κατευθείαν για τη χώρα του, όπως έκαναν όλοι οι Αμερικανοί. Μου έλεγε ‘θέλω να καθίσουμε μία εβδομάδα, αλλά να εξαφανιστούμε από τον πολύ τον κόσμο’.

Αυτά τα τρία καλοκαίρια, τα δύο με το Περιστέρι και το άλλο που ήταν στον Ολυμπιακό, πηγαίναμε παραλία. Έπαιρνε ένα τραπέζι, το ακουμπούσε στη θάλασσα και βάζαμε τα πόδια κάτω.

Την πρώτη φορά είχε έρθει ο σερβιτόρος και ο Αλφόνσο του είχε πει ‘έξι μπύρες’. Θεώρησα ότι είχε παραγγείλει και για μένα, οπότε εγώ δεν είπα κάτι. Όταν πήγα να πάρω τη μια μπύρα μου λέει ‘τι κάνεις, αυτές είναι δικές μου, εγώ θέλω έξι’. Οπότε αναγκαζόμουν να παραγγείλω κι εγώ ό,τι θέλω.

Κάθε καλοκαίρι η παραγγελία του ήταν έξι μπύρες, αλλά δεν τις έπινε. Άντε να έπινε δύο και τις άλλες τις άφηνε. ‘Ρε Αλφόνσο, γιατί το κάνεις αυτό;’, τον είχα ρωτήσει. ‘Δεν πειράζει, να κάνουν κι αυτοί ταμείο’, μου είχε πει και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση.

Του άρεσε πάρα πολύ το χιπ-χοπ. Είχε αδυναμία στη Missy Elliott, άκουγε Tupac… Αυτά κυρίως. Επίσης έβαζε ταινίες με την οικογένειά του. Εμείς, όπως σου είπα, παίζαμε μπιλιάρδο.

Ήταν κι ο Γιάννης ο Κρητικός πολύ κοντά μας. Γενικώς στο Περιστέρι ήμασταν πάνω απ’ όλα μια ωραία παρέα και μετά όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό είχαμε και τις επιτυχίες. Ο Αλφόνσο δεν είχε ποτέ στο μυαλό του ότι είναι star.

Του έλεγα ‘you are a big star’. Τον πείραζα κι εγώ, γιατί μου είχε δώσει χώρο. Αν γούσταρε κάποιον, του έδινε χώρο για να κάνει πλάκα. Ποτέ δεν θεωρούσε ότι είναι big star ή κάτι τέτοιο. Έλεγε ‘είμαι ένας απλός παίκτης’ κι αυτό ήταν που τον έκανε να ξεχωρίζει.

Επίσης, θα ήθελα να πω ότι ήταν άνθρωπος που βοήθαγε πάρα πολύ κόσμο. Σας είπα από την αρχή ότι δεν κοίταγε τα λεφτά. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση ότι σε κάθε χαμένη βολή των αγώνων μάζευε χρήματα και τα έδινε σε ιδρύματα για παιδικές ανάγκες.

Έδινε ένα καλό ποσό που δεν θέλω να το αποκαλύψω. Ήμουν μάρτυρας σε αυτό πολλές φορές. Κάθε χαμένη βολή και χρήματα για τα παιδιά! Πολλές φορές…

Δεν θα ξεχάσω ένα ματς με τον Ολυμπιακό που είχε κάνει τρομερή εμφάνιση. Έχω συγκινηθεί τώρα, για να σου πω και την αλήθεια. Ήταν όλη η ομάδα.

Σε κάθε τάιμ-άουτ έλεγε ‘τώρα θα κλέψω την μπάλα από τον Τόμιτς και θα καρφώσω’. Κι εμείς που ήμασταν στον πάγκο βάζαμε στοίχημα μαζί του – με δραχμές τότε – αν θα τα καταφέρει ή όχι.

Μίλαγε ο κόουτς Πεδουλάκης, αλλά όταν τελείωνε το τάιμ-άουτ μας έλεγε την ατάκα. Πραγματικά, δεν ξέρω πόσα κλεψίματα και πόσα καρφώματα είχε κάνει σε αυτό το ματς. Τελείωσε το ματς και μας είχε ξηλώσει! Όμως, αυτά τα λεφτά δεν τα κράτησε. Τα έδωσε στο ίδρυμα.

Ήταν απίστευτος άνθρωπος σε όλα του. Είναι αλήθεια αυτό. Γνώριζα για το πρόβλημα της υγείας του και ήμουν δίπλα του. Δεν ξεχνώ ποτέ εκείνη την ημέρα. Ήταν 4 του μήνα.

Εκείνη την ημέρα ο Τσαρτσαρής πάντρευε την αδερφή του. Για πρώτη φορά δεν είχα κλείσει το κινητό μου σε εκκλησία. Με πήρε ο Μάικ Μπατίστ κατά τις 19:00-20:00, ενώ ήμουν μέσα και μου είπε ότι είχε αποβιώσει ο Αλφόνσο. Δεν ήθελα να πω σε κανέναν τίποτα για να μην χαλάσω τον γάμο.

Έκανε και με τον Κώστα παρέα ο Αλφόνσο. Βασικά όλοι κάναμε παρέα, άσχετα αν εγώ έκανα 4-5 παραπάνω πράγματα μαζί του. Στο τέλος του γλεντιού έρχεται ο Κώστας και μου λέει ‘Άγκι, δεν χόρεψες και πολύ’. Τότε του είπα τι είχε συμβεί.

Είχαμε κάτσει ο Κώστας, ο Μανώλης ο Παπαμακάριος, ο Αλέκος ο Πέτρουλας… Εκείνο το βράδυ κάτσαμε μέχρι αργά. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε από τη συγκίνηση. Κρατήθηκα, χαμογελούσα ψεύτικα και στο τέλος το είπα».

Η καριέρα του Ρόι Τάρπλεϊ σε VIDEOS

Ο Γουόλτερ Μπέρι απέφυγε την κατάρα του 1986 επειδή ξέχασε το διαβατήριο στο σπίτι!

«Και χωρίς πόδια θα παίξω!» O Λευτέρης Σούμποτιτς για τον Τσαρλς Σάκλεφορντ

Το ατύχημα που παραλίγο να κοστίσει τη ζωή στον Ντέιβιντ Ρίβερς