Ο παππούς του Ανδρέα Βγενόπουλου

Η οικογένεια Βγενοπούλου έχει συνδεθεί με τον Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο και πολλά μέλη της τον υπηρέτησαν από διάφορα πόστα.

Στις αρχές του 2008 ο μακαρίτης Ανδρέας Βγενόπουλος παραχώρησε την περίφημη συνέντευξη Τύπου, όπου εκπροσωπώντας την Παναθηναϊκή Ενωτική Κίνηση, τάραξε τα νερά αναφορικά με τα διοικητικά του συλλόγου και έβαλε τον σπόρο της πολυμετοχικότητας.

Μερικές δεκαετίες νωρίτερα είχε χαρίσει στο «τριφύλλι» δεκάδες τίτλους ως αθλητής της ξιφασκίας, ενώ μετά την απόσυρσή του από τη δράση, ανέλαβε υπεύθυνος επικοινωνίας της νεοσύστατης ακόμη ΠΑΕ για έναν χρόνο (1982-1983).

Στα 14 του και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 1967 ταξίδεψε με την αδερφή του και την οικογένεια Χατζησαράντου στο Μόναχο για το πρώτο ματς του α’ γύρου του Κυπέλλου Κυπελλούχων κόντρα στην Μπάγερν.

Υπάρχει, μάλιστα, χαρακτηριστική φωτογραφία από το αυτοκίνητο που στο καπό και την οροφή ήταν στολισμένο με δύο τεράστια τριφύλλια.

Δεδομένο είναι πως όταν τα δύο αδέρφια πήραν την απόφαση να μεταβούν στη βαυαρική πόλη, κάποιος θα χαμογελούσε από μία άλλη διάσταση.

Δύο μήνες πριν απ’ αυτό το ταξίδι και συγκεκριμένα στις 29 Ιουλίου 1967 είχε «φύγει» από τη ζωή ο Ανδρέας Βγενόπουλος, παππούς της Ειρήνης και του Ανδρέα.

Το Sport-Retro.gr παραθέτει πληροφορίες για τον πρεσβύτερο, ο οποίος απεβίωσε σαν σήμερα σε ηλικία 68 ετών από καρδιακή προσβολή.

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος γεννήθηκε στο Λειβάρτζι των Καλαβρύτων το 1899, αλλά λίγο αργότερα η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.

Έπαιξε ποδόσφαιρο σε διάφορα ερασιτεχνικά σωματεία μέχρι να υπηρετήσει τη θητεία του στο Πολεμικό Ναυτικό και, μάλιστα, στο ιστορικό αντιτορπιλικό «Σφενδόνη».

Το 1926 εξελέγη πρόεδρος του Εργατικού Αστέρα και το 1932 του Ηλυσιακού, ενώ παράλληλα απέκτησε πτυχίο διαιτητή, δείγμα της αγάπης του για το άθλημα.

Μεταξύ άλλων, το 1935 διηύθυνε το ντέρμπι Παναθηναϊκός-ΑΕΚ 1-1 και ένα φιλικό ματς Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 5-2 την ίδια χρονιά.

Από το 1936 μετείχε στο Δ.Σ της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Αθηνών και από τη θέση αυτή δημιούργησε τους κατά τόπους Συνδέσμους Διαιτητών.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1930, την εποχή δηλαδή που οι διαγραφέντες άσοι των προηγούμενων ετών είχαν πια επιστρέψει στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ο αείμνηστος υπηρέτησε πιστά τον σύλλογο για πολλά χρόνια.

Μαζί με τους Κώστα Μπαλτάση και Ανδρέα Βρεττό είχαν οριστεί μέλη της επιτροπής του ποδοσφαιρικού τμήματος εν όψει της σεζόν 1940-41, όμως ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τους υποχρέωσε να ρίξουν το βάρος σε άλλες πιο σημαντικές δραστηριότητες.

Μετά την Απελευθέρωση ο Ανδρέας Βγενόπουλος υπηρέτησε επί σειρά δεκαετιών τον Παναθηναϊκό, την ΕΠΟ και την ΕΠΣΑ από διάφορα πόστα.

Διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον Πανιώνιο, καθώς εργαζόταν στο κατάστημα του προέδρου Δημήτρη Καραμπάτη, ενώ εξαιρετική επικοινωνία είχε και με τους Τρύφωνα Τζανετή-Κλεάνθη Μαρόπουλο της ΑΕΚ.

Συμπλήρωμά τους ο δικηγόρος Κώστας Μαρμαρίδης (σ.σ. έφορος τμήματος σκοποβολής του Παναθηναϊκού), ο οποίος τις δεκαετίες 1950 και 1960 ήταν ο νομικός σύμβουλος του Βγενόπουλος στα ποδοσφαιρικά θέματα.

Ένα ενδεικτικό στοιχείο της εργατικότητάς του διαφαίνεται από χιουμοριστικό εν όψει Πρωτοχρονιάς δημοσίευμα της εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ» στις 30 Δεκεμβρίου 1946.

«Ένα ντιβάνι για να κοιμάται στην ΕΠΣΑ», ήταν ο μπουναμάς που αντιστοιχούσε στον αγόγγυστο παράγοντα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Αρχικά ήταν σύμβουλος της ΕΠΟ και αντιπρόεδρος της ΕΠΣΑ, ώσπου η κρίση στην επιτροπή διαιτησίας τον Ιούνιο του 1949 έφερε ανακατατάξεις.

Ο Βγενόπουλος διετέλεσε επί 18 χρόνια πρόεδρος της ΕΠΣΑ, συνυπάρχοντας με τον… αιώνιο (τέσσερις θητείες) πρόεδρο της ΕΠΟ Αθανάσιο Μέρμηγκα.

Ψύχραιμος, επικοινωνιακός, καθοδηγητής, εργατικός ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του, όπως αναφέρουν προσωπικότητες της εποχής που πρόλαβαν να τον γνωρίσουν.

Παράλληλα, ο αείμνηστος παράγοντας διατηρούσε κατάστημα αθλητικών ειδών στην οδό Θεμιστοκλέους 16, το οποίο ονομαζόταν «ΒΙΟΣΠΟΡ» και που αργότερα ανέλαβε ο γιος του Ευάγγελος.

Είχε συνδεθεί με τον Παναθηναϊκό, ενώ ως μέλος της επιτροπής μεταγραφών είχε καταφέρει να ντύσει στα πράσινα τον Μίμη Δομάζο και άλλους σπουδαίους άσους.

Πάντως, αυτή η ταύτιση με το «τριφύλλι» δεν σήμαινε απαραίτητα ότι ήταν αντιπαθής σε φιλάθλους άλλων ομάδων, δεδομένου ότι σύμφωνα με την εφημερίδα «Ολυμπιακός Αγών» τον Δεκέμβριο του 1965 είχε πει ότι «ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι πρώτος παντού».

«Το ποδόσφαιρο της Αθήνας θα βρισκόταν σε πρωτόγονα επίπεδα αν δεν υπήρχε ο Ανδρέας Βγενόπουλος», έγραφε με τη σειρά της η πάντα «ερυθρόλευκων» αποχρώσεων εφημερίδα «Φως των Σπορ».

Η αγάπη του για τον Παναθηναϊκό, πάντως, ήταν μεγάλη και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα καταγράφηκε τον Αύγουστο του 1955 όταν προσωρινά υπέβαλε την παραίτησή του από την ΕΠΣΑ, προκειμένου να βρεθεί λύση στην κρίση του «τριφυλλιού».

Τα χρόνια κυλούν, το ποδοσφαιρικό τμήμα γιγαντώνεται και στις 10 Ιουνίου 1967 υπάρχει ενημέρωση ότι ο γενικός αρχηγός του «τριφυλλιού» μετέβη στη Θεσσαλονίκη για προσωπική του υπόθεση.

Στις 28 Ιουνίου υπάρχουν δηλώσεις του Βγενόπουλου που εν μέσω της περίφημης «ανανέωσης» υπογραμμίζει: «Ο Παναθηναϊκός ενωμένος προχωρεί πάλι προς τη δόξα».

Στις 6 Ιουλίου οι «πράσινοι» επικράτησαν 1-0 του Πανιωνίου στον τελικό Κυπέλλου και χρύσωσαν το χάπι για την απώλεια δύο διαδοχικών πρωταθλημάτων από τον Ολυμπιακό.

Αυτός ήταν ο τελευταίος τίτλος που πανηγύρισε ο αντιπρόεδρος της ΕΠΟ, πρόεδρος της ΕΠΣΑ και γενικός αρχηγός των «πρασίνων» Ανδρέας Βγενόπουλος, καθώς στις 17:00 της 29ης Ιουλίου 1967 απεβίωσε από καρδιακή προσβολή.

Η καρδιά του δεν άντεξε τις απότομες, ριζικές και βίαιες αλλαγές που εφάρμοσε στον Παναθηναϊκό το καθεστώς των συνταγματαρχών, είπαν εκείνοι που τον γνώριζαν.

Την επόμενη ημέρα, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία στο κοιμητήριο του Ζωγράφου.

«Υπήρξε ο πρώτος, ο εμπνευστής, ο καθοδηγητής, ο εισηγητής παντός ό,τι συνετέλη στην πρόοδο του ποδοσφαίρου μας», ακούστηκε από ανθρώπους των σπορ στην κηδεία του.

Ένα δημοσίευμα του 1969 αφιερωμένο στον εκκολαπτόμενο πρωταθλητή της ξιφασκίας, τον νεαρό τότε Ανδρέα, ανέφερε: «Η ψυχή του παππού θα αγαλλιάζει, καθώς από εκεί ψηλά θα βλέπει τους στόχους του μικρού εγγονού.

Και ο Ανδρέας Βγενόπουλος ο νεότερος φιλοδοξεί να γίνει κάτι μεγάλο, τόσο στην κοινωνική ζωή όσο και στον αθλητισμό. Η πίστη με την οποία αντιμετωπίζει το κάθε τι, είναι καλός οιωνός για το μέλλον του».

Αντί επιλόγου, σε συνέντευξή του τον Δεκέμβριο του 2007 στο περιοδικό “Παναθηναϊκό Τριφύλλι” ο εγγονός είχε πει μεταξύ άλλων:

Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο παιχνίδι του Παναθηναϊκού που παρακολουθήσατε;

“Φυσικά. Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ το 1959 στη Λεωφόρο. Εγώ έξι ετών, καθισμένος σε ένα σκαμνάκι, στην πρώτη σειρά της θύρας 3, δίπλα στον παππού μου Ανδρέα Βγενόπουλο, ο οποίος τότε ήταν γενικός αρχηγός της ομάδας”.

Φαντάζομαι είχατε μαζέψει αυτόγραφα από όλους τους ποδοσφαιρικούς ήρωες της εποχής.

“Ούτε ένα! Κι αυτό γιατί “ζούσα” με αυτούς τους ήρωες, τους ένιωθα σαν μέλη της οικογένειάς μου. Ο μεγάλος Ανδρέας Παπαεμμανουήλ ερχόταν στο σπίτι μας, που ήταν δίπλα στο σπίτι του Παναθηναϊκού, και κάναμε πάσες!”