Η συνάντηση του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα στη Euroleague ζωντανεύει τις μνήμες από τις παρθενικές συναντήσεις τους στην πρώτη διετία των 80s, από ένα μπάσκετ μιας άλλης εποχής. Τότε που ο Απόστολος Κόντος έπαιζε με σπασμένο χέρι και ο «Έπι» συστηνόταν με το κοινό των «πρασίνων».

***

Στο ξεκίνημα της σεζόν 1981-82 ο σημερινός Παναθηναϊκός των έξι αστέρων απείχε μια 15ετία από το πρώτο που κοσμεί τη φανέλα του. Ήταν η πιο ισχυρή εντός των τειχών ομάδα, αλλά οι ευρωπαϊκές επιτυχίες ήταν μετρημένες και σποραδικές. Όπως εκείνη η συμμετοχή στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στις αρχές των 70s.

Έψαχνε από καιρό κάτι υπερβατικό και η συμμετοχή στην τελική φάση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης είχε αυτή τη διάσταση.

Ανήκε στις 6 καλύτερες ομάδες της ηπείρου κι αυτό σήμαινε για το ελληνικό μπάσκετ μια ολόλαμπρη στιγμή, αφού είχε περάσει από την πρώτη φάση των ομίλων και είχε αφήσει εκτός τη, σοβιετικών διαστάσεων, ΤΣΣΚΑ Μόσχας χάρη στο +1 στη διαφορά των μεταξύ τους πόντων!

Το πρώτο ραντεβού και το διπλό κάταγμα του Κόντου

Η παρουσία του «τριφυλλιού» στην ημιτελική φάση ήταν η αφετηρία μιας εκ των πιο παραδοσιακών μονομαχιών στο ευρωπαϊκό στερέωμα, μια διασταύρωση που σημάδεψε τη σύγχρονη εποχή.

Ήταν η πρώτη φορά στα χρονικά που ο Παναθηναϊκός συνάντησε την Μπαρτσελόνα. Ήταν η πρώτη φορά που οι «πράσινοι» ταξίδεψαν στη Βαρκελώνη.

Είχε προηγηθεί ο αγώνας του α’ γύρου στο κλειστό της Λεωφόρου, στον οποίο ο Παναθηναϊκός υπέκυψε στην ανωτερότητα των Καταλανών, χάνοντας 89-79.

Του Τσίκο Σιμπίλιο των 26 πόντων, αλλά και του… νεανία, 22 ετών τότε, Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο. Ενός αδάμαστου σουτέρ που θα άφηνε το χνάρι του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ όλη την επόμενη 10ετία.

Ήταν η βραδιά που ο Απόστολος Κόντος αποφάσισε να παίξει με διπλό κάταγμα στο χέρι, χωρίς να ζητήσει αλλαγή από τον Κώστα Πολίτη, ρισκάροντας έναν σοβαρότερο τραυματισμό.

 

Στο -30 δύο μήνες αργότερα

Το παιχνίδι στο «Παλάου» της Βαρκελώνης, δύο μήνες μετά (18/2), θα έπρεπε να θεωρείται ως μη γενόμενο. Όχι γιατί ούτως ή άλλως ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα είχε τύχη. Ωστόσο τα αξεπέραστα προβλήματα που προέκυψαν μετέτρεψαν τον αγώνα σε μια άνιση μάχη.

Ο Ντέιβιντ Τόμπσον είχε αποχωρήσει, ο Κόντος κουβαλούσε το πρόβλημα στο χέρι, ενώ ο Δημήτρης Κοκολάκης δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει.

Μοιραία η ελληνική ομάδα κατέληξε να βρεθεί σε μια αρένα, στην οποία ο εντελώς άπειρος ταυρομάχος απέτυχε να κουμαντάρει έναν αγριεμένο ταύρο. Το -30 (113-83) υπήρξε μία από τις πιο ευρείες ήττες των «πρασίνων», στην προ-ακμής περιόδου, αλλά δεν γινόταν αλλιώς.

Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στον Παναθηναϊκό

Κατσίνης, Μπατής και Γεωργανάς συμπλήρωσαν εξ ανάγκης την αποστολή και με 60 παθητικό, συνδυαστικά με το -17, από το πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός αποδέχθηκε την αναπόφευκτη μοίρα του, παρά τους 22 πόντους που πέτυχε ο Ντέιβιντ Στεργάκος.

Τους άλλους πόντους σημείωσαν οι: Κορωναίος 16, Ιωάννου 6, Βίδας 18, Γούλφοκ 14, Κατσίνης 1, Μπατής 6.

Για την Μπαρτσελόνα σκόραραν οι: Σολοθάμπαλ  5, Φλόρες 11, Σαν Επιφάνιο 22, Χάνσεν 10, Φίλιπς 15,  Ντε λα Κρουθ 15, Άνσα 13, Φερνάντεθ 14, Κρέους 8.

Ήταν η έκτη ήττα στα πρώτα επτά παιχνίδια των «πρασίνων», οι οποίοι μάθαιναν πώς είναι ν’ ανταγωνίζεσαι ομάδες με πολύ υψηλότερο μπάτζετ. Ομάδες όπως η μετέπειτα πρωταθλήτρια Καντού, η κάτοχος Μακάμπι, η οποία έχασε στον τελικό, και η Παρτίζαν.

Στους δέκα αγώνες του Final-6 ο Παναθηναϊκός μέτρησε μονάχα τη νίκη επί της ολλανδικής Ντεν Μπος στον «Τάφο του Ινδού» και δεν απέφυγε την τελευταία θέση. Από την Μπαρτσελόνα έχασε δύο φορές, αλλά σταδιακά της πήρε τον αέρα.