«Θα έχω τα πάντα αν το πάρουμε στη Βαρκελώνη». Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο το 1999

Replay... by Χρήστος ΣωτηρακόπουλοςΔιεθνή

Χρήστος Σωτηρακόπουλος 11 Απρ, 2018

«Πατέρας ενός μικρού αγοριού, ζευγάρι με μία από τις διασημότερες ποπ σταρ, πολυεκατομμυριούχους, βασικό στέλεχος της Αγγλίας των 90s’, είναι ένα βιογραφικό που πολλοί θα ζήλευαν.

Λίγες εβδομάδες πριν να συμπληρώσει τα 24 του, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έχει ό,τι ακριβώς θα μπορούσε να ονειρευτεί. Ή μήπως δεν είναι έτσι;

‘Θα νιώσω πως έχω αρχίσει να έχω τα πάντα, αν πάρουμε στη Βαρκελώνη το Κύπελλο Ευρώπης. Μετά θα μπορώ να βάλω στόχο την κατάκτηση της κορυφής με την εθνική, αφού το 2002 έχω να πάρω και μία προσωπική εκδίκηση’».

Αυτά έγραφε ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος στο εισαγωγικό σημείωμα του αφιερώματος στον Ντέιβιντ Μπέκαμ τον Απρίλιο του 1999 στο περιοδικό «Active» και το Sport-Retro.gr θυμάται τα πιο ξεχωριστά σημεία του σχετικού θέματος.

Καταρχήν ούτε ο ίδιος ο Άγγλος σούπερ σταρ δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι πράγματι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα κατακτούσε το Champions League με θύμα την Μπάγερν, αλλά με τόσο εξωπραγματικό τρόπο.

Αναφορικά με το κεφάλαιο εθνική ομάδα, ο Μπέκαμ εξιλεώθηκε για την αποβολή του 1998 στο, πάντα «ειδικών συνθηκών», ματς με την Αργεντινή, αφού σημείωσε με πέναλτι το μοναδικό γκολ του νέου ραντεβού, εν προκειμένω για τη φάση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2002.

Ο «Μπεκς» και οι συμπαίκτες του πήραν εκδίκηση από την «αλμπισελέστε» (σ.σ. ταξίδεψε ως φαβορί στην Ιαπωνία, όμως κατετάγη 3η στον χαρακτηριζόμενο «όμιλο του θανάτου» με Αγγλία, Σουηδία, Νιγηρία και αποκλείστηκε), προτού λυγίσουν τη Δανία και τεθούν νοκ-άουτ από τη μετέπειτα νικήτρια Βραζιλία στην προημιτελική φάση.

Ακολουθεί η περίφημη 10άδα όσων «πρέπει να ξέρετε γι’ αυτόν», σύμφωνα με τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο.

-Στο παιδικό του δωμάτιο είχε αφίσες του Μπράιαν Ρόμπσον, του Νόρμαν Γουάιτσαϊντ και του Στιβ Μπρους

-Σε ηλικία 11 χρονών πήρε μέρος σε ένα τουρνουά, όπου τον ανακάλυψε ο Μπόμπι Τσάρλτον που τον συμβούλευσε: «Με το πόδι που έχεις, σε συμβουλεύω να σουτάρεις από παντού».

-Ήταν οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από κούνια. Ακόμα κι όταν πήγαινε στις προπονήσεις της Τότεναμ, πιτσιρικάς, φορούσε τη φανέλα της Γιουνάιτεντ. «Όταν η μαμά μου μού είπε ότι ένας σκάουτερ της Γιουνάιτεντ τη ρώτησε αν θα ήθελα να παίξω στην ομάδα, την κοίταξα κι έβαλα τα κλάματα», θυμάται ο Ντέιβιντ.

-Ο κολλητός του είναι ο Γκάρι Νέβιλ

-Οδηγεί μία Porsche I5 Carrera

-Θαυμάζει τον Ζιντάν και τον Ντελ Πιέρο

-Όταν του μιλάνε για μεταγραφή, απαντά: «Δεν μπορώ να γίνω περισσότερο ευτυχισμένος απ’ όσο είμαι τώρα. Παίζω για την καλύτερη ομάδα του κόσμου».

-Για κάθε οπαδό της Γιουνάιτεντ που τον αποθεώνει, υπάρχει ένας αντίπαλος που τον μισεί, εξ ου και οι επιθέσεις για την κόκκινη κάρτα στο Mundial. Ιδιαίτερα εκτός έδρας ακούει ουκ ολίγα στιχάκια για τις σεξουαλικές προτιμήσεις και τα βίτσια της Βικτόρια. Πώς απαντάει: «Με γκολ».

-Σε πρόσφατο τεύχος του περιοδικού «Total Football» για τους 50 πιο ισχυρούς παράγοντες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, το ζεύγους Μπέκαμ-Posh Spice (σ.σ. η Βικτόρια Άνταμς) είχε την 28η θέση.

-Η φανέλα με το Νο7 είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Πέρασε από τον Μπράιαν Ρόμπσον στον Καντονά και όταν ο «βασιλιάς» αποφάσισε να αποσυρθεί, ακολούθησε ολόκληρη παραφιλολογία σε ποιον θα την έδινε ο Φέργκιουσον. Τα στοιχήματα έδιναν κι έπαιρναν. Τελικά, πήγε στον φυσικό της κάτοχο.

Ιδού και η προσωπική άποψη του Χρήστου Σωτηρακόπουλου για τον Μπέκαμ:

«Τον Ντέιβιντ Μπέκαμ, είτε τον παραδέχεται κάποιος είτε όχι, ένα είναι βέβαιο: Δεν μπορείς να τον αγνοήσεις. Έχει έντονη προσωπικότητα και διαθέτει όλα αυτά που θα έκαναν δεκάδες ποδοσφαιριστές σ’ όλο τον κόσμο να δοκιμάσουν χαρακίρι.

Τον θεωρώ τον καλύτερο στον κόσμο αυτήν τη στιγμή στο να σεντράρει την μπάλα με οποιονδήποτε τρόπο. Σε κίνηση ή εν στάσει, από φάουλ ή τη στιγμή της κούρσας, έχει να τρόπο να χτυπάει την μπάλα, που απλώς τον κάνει να ξεχωρίζει. Δεν είναι ‘μαλωμένος’ με το τόπι, αντίθετα, έχει μια γλυκύτητα ο τρόπος που τιθασεύει τη στρογγυλή θεά. Είναι αυτό ακριβώς που δεν καταπίνεται εύκολα από τους εχθρούς του.

Ο γυναικείος πληθυσμός ξέρω πως μπορεί να βρει τουλάχιστον 10 άλλους λόγους για να στηθεί μπροστά σε μια τηλεόραση, αλλά εγώ στέκομαι μόνο στο αγωνιστικό προφίλ του. Αυτό που λέει πως έχει τέτοια εμπιστοσύνη στα πόδια του, που δεν διστάζει να δοκιμάζει ακόμα και το πιο τρελό πράγμα.

Είναι σούπερ σταρ, αλλά ταυτόχρονα προσηνής και ευγενικός. Θυμάμαι πέρσι, στο Ρότερνταμ, κατέβηκε τρεις φορές από το πούλμαν, που ήταν έτοιμο για αναχώρηση, προκειμένου να φωτογραφηθεί μ’ αυτούς που του το ζητούσαν. Είναι σταρ και τον αγαπάμε, γιατί το ποδόσφαιρο θέλει ανθρώπους και παίκτες σαν αυτόν».

Τώρα ο λόγος περνά στα λεγόμενα τριών εμβληματικών προσωπικοτήτων τόσο του βρετανικού όσο και του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Τζορτζ Μπεστ: «Ο Ντέιβιντ είναι ευλογημένος, με μία σειρά ταλέντων. Για να ακριβολογούμε, με πάρα πολλά. Βλέπει γήπεδο, έχει πάσα-διαβήτη και θανατηφόρο σουτ. Θυμάμαι μόνο έναν καλύτερο πασέρ να έχει περάσει από το «Ολντ Τράφορντ», τον Πατ Κρίραντ.

Μερικά από τα γκολ του τα έχει βάλει από εντελώς απίθανες θέσεις. Αν έκανε κάτι αντίστοιχο με τη Βραζιλία, θα μιλούσαμε για τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών. Το γκολ του εναντίον της Γουίμπλεντον από τη σέντρα είναι κάτι που ονειρεύεσαι να κάνεις από παιδί.

Λέμε ότι ένα φάουλ λίγο έξω από την περιοχή για τη Βραζιλία είναι σαν πέναλτι. Ο Μπέκαμ έχει καταφέρει το ίδιο. Ο Ντέιβιντ είναι μια τρομερή μηχανή. Τρέχει συνεχώς και το πάθος του για το παιχνίδι είναι απίστευτο. Είναι ένας νεαρός με τον κόσμο στα πόδια του. Πού το έχω ξανακούσει αυτό;

Υποθέτω ότι ναι, μου θυμίζει τον εαυτό μου σαν παίκτη. Σε τεχνική, με τα βολέ και τα απίθανα γκολ που βάζει και το γεγονός ότι παίζει με το κεφάλι ψηλά. Πιθανότατα, υπάρχει ομοιότητα, αλλά είναι ένα καταπληκτικό ταλέντο από μόνος του. Θα έπρεπε να τον επαινούμε σαν Ντέιβιντ Μπέκαμ και όχι γιατί θυμίζει κάποιον άλλον».

Γκλεν Χοντλ: «Ήταν 10 χρονών την πρώτη φορά που τον είδα και από τότε ο κόσμος του έχει αλλάξει πολύ. Ήμουν πολύ υπερήφανος που τα πήγε καλά απέναντι στην Ιταλία. Αν δεν πάρουν τα μυαλά του αέρα, τότε θα κάνει μεγάλη καριέρα».

Μπόμπι Τσάρλτον (μετά από αγώνα της Αγγλίας με την Ιταλία): «Ήμασταν όλοι καλοί παίκτες, αλλά ο Μπέκαμ έλαμπε. Ξεχώριζε χωρίς να είναι φιγουρατζής. Ήταν ο σταρ».