Οι περιπέτειες του Εντμούντο Άλβες ντε Σόουζα Νέτο

Sport-Retro.gr 2 Απρ, 2018

Υπήρξε ένας από τους πιο χαρισματικούς και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε η Βραζιλία, ταυτόχρονα όμως ήταν και ένας από τους πιο προβληματικούς/αμφιλεγόμενους χαρακτήρες που πάτησαν ποτέ το χορτάρι των γηπέδων.

Ο Εντμούντο Άλβες ντε Σόουζα Νέτο, γνωστός ως Εντμούντο, γίνεται 47 ετών και το Sport-Retro.gr θυμίζει στους αναγνώστες του τα ουκ ολίγα παραστρατήματα που συνόδευαν πάντα την πλούσια καριέρα του.

Συγκρούσεις με τον προπονητή και αποβολές

Η επαγγελματική καριέρα του Εντμούντο άρχισε από την αγαπημένη του Βάσκο ντα Γκάμα το 1991 και στην πρώτη του σεζόν έβαλε 8 γκολ σε 23 συμμετοχές.

Τότε, μάλιστα, κατέγραψε το ντεμπούτο του στην εθνική Βραζιλίας απέναντι στο Μεξικό και, όπως αποδείχθηκε αργότερα, αυτή ήταν και η μοναδική περίοδος που το “κτήνος” δεν προκάλεσε το παραμικρό με τα καμώματά του.

Η συνέχεια τον βρήκε υπό τις οδηγίες του Βαντερλέι Λουξεμπούργκο στην Παλμέιρας και τα πρώτα σύννεφα στη σχέση τους εμφανίστηκαν πολύ γρήγορα, με τις συγκρούσεις να αποτελούν μόνιμο φαινόμενο στα δύο χρόνια της συνεργασίας τους.

Ακόμα και η τεράστια επιτυχία της κατάκτησης των δύο πρωταθλημάτων δεν μπορούσε να ηρεμήσει την έκρυθμη κατάσταση ανάμεσά τους.

Η προσφορά του Εντμούντο ήταν πολύτιμη αλλά και αντιφατική, αφού σημείωσε 34 γκολ σε 89 εμφανίσεις, αλλά μόνο την πρώτη χρονιά (1993) κατάφερε να αποβληθεί 5 φορές και να τιμωρηθεί με 40 ημέρες αποκλεισμού από τη δράση γιατί κινήθηκε απειλητικά και έσπρωξε αξιωματούχο αγώνα.

Ακόμα και η δεύτερη χρονιά του στην ομάδα σημαδεύτηκε από σοβαρό επεισόδιο σε μία προπόνηση με τον συμπαίκτη του Αντόνιο Κάρλος.

Προφανώς οι τσακωμοί με τον προπονητή όχι μόνο δεν σταμάτησαν, αλλά εντάθηκαν ακόμα περισσότερο και τελικά ο Εντμούντο εκδιώχθηκε με αφορμή τη δημόσια επίθεση που εξαπέλυσε στο σύλλογο επειδή δεν κούρευε το γκαζόν του γηπέδου!

Το τροχαίο με τους τρεις νεκρούς

Επόμενος σταθμός είναι η Φλαμένγκο. Στις 2 Δεκεμβρίου 1995 ο Εντμούντο γλένταγε σε μία ντίσκο του Ρίο, αλλά στον δρόμο του γυρισμού το τζιπ που οδηγούσε συγκρούστηκε με επερχόμενο αυτοκίνητο.

Ο τραγικός απολογισμός ήταν τρεις νεκροί (μία κοπέλα που επέβαινε στο αυτοκίνητό του και ένα ζευγάρι από το άλλο), ενώ οι τρεις άλλες συνεπιβάτισσες του ποδοσφαιριστή τραυματίστηκαν σοβαρά και ο ίδιος γλίτωσε με 10 ράμματα στο μέτωπο χάρη στον αερόσακο.

Το “Κτήνος”, όπως ήταν το παρατσούκλι του, κρίθηκε ένοχο για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ και για ανθρωποκτονία.

Η ποινή του ήταν 4,5 χρόνια φυλάκισης με έναν πρωτάκουστο όρο: να μπορεί να κυκλοφορεί ελεύθερος κατά τη διάρκεια της ημέρας για να προπονείται και να συμμετέχει στους αγώνες (για τους βραδινούς έπρεπε να παίρνει ειδική άδεια) και να περνά μόνο τα βράδια πίσω από τα σίδερα της φυλακής!

Βέβαια, οι συνεχείς ενστάσεις των δικηγόρων του κατάφεραν επί της ουσίας την απαλλαγή του ύστερα από σύντομο χρονικό διάστημα.

Η συνέχεια της ποδοσφαιρικής χρονιάς εύλογα πέρασε σε δεύτερη μοίρα και ολοκληρώθηκε με μόλις 14 συμμετοχές και 2 γκολ.

Επτά αποβολές, γροθιά στον τελικό

Η Φλαμένγκο δεν επιθυμούσε τη συνέχιση της συνεργασίας τους και τον παραχώρησε δανεικό στην Κορίνθιανς, όπου ο προβληματικός χαρακτήρας του έκανε την εμφάνισή του από τις πρώτες προπονήσεις.

Συνέπεια αυτού ήταν ο αποκλεισμός του από την ομάδα προτού καν αρχίσουν οι επίσημες υποχρεώσεις, με τον ίδιο να παραμένει ανενεργός μέχρι τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο.

Η επιστροφή του στη Βάσκο ντα Γκάμα αποδείχθηκε σωτήρια για την καριέρα του και ονειρική παρά τα όσα ευτράπελα δημιούργησε για πολλοστή φορά.

Συνέβαλε τα μέγιστα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος με 29 γκολ σε 26 αγώνες, συμπεριλαμβανομένων των 6 γκολ (!) κόντρα στην Ουνιάο και του ταχύτερου στη μέχρι τότε ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου (στα 27”).

Στον αντίποδα, ο Εντμούντο αποβλήθηκε για διάφορους λόγους 7 φορές, ενώ ο ομοσπονδιακός προπονητής Μάριο Ζαγκάλο αναγκάστηκε να μην τον ξανακαλέσει στην εθνική, ύστερα από τη γροθιά που έδωσε στον Λουίς Κριστάλντο στον τελικό του Copa América το 1997 κόντρα στη Βολιβία.

Φιορεντίνα-Καρναβάλι σημειώσατε… 2

Η μαγική χρονιά στη Βάσκο ντα Γκάμα έστειλε τον Εντμούντο στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου (ιταλικό) και συγκεκριμένα στη Φιορεντίνα τον Ιανουάριο του 1998.

Οι εμφανίσεις τον πρώτο καιρό ήταν άκρως θετικές και οι φίλαθλοι έδειχναν την αγάπη τους στον Βραζιλιάνο, ο οποίος την επόμενη σεζόν κλήθηκε να αντικαταστήσει τον τραυματία Γκαμπριέλ Μπατιστούτα στον δρόμο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Ο Τζιοβάνι Τραπατόνι στήριξε τις ελπίδες του σε εκείνον και δεν λάθεψε, ασχέτως αν το παρατράγουδο (αψιμαχία με Ρούι Κόστα) δεν αποφεύχθηκε.

Όλα γκρεμίστηκαν την εποχή του Καρναβαλιού, αφού εκμεταλλευόμενος ειδικό όρο στο συμβόλαιό του που προέβλεπε (!) κάτι τέτοιο, ο Εντμούντο μπήκε στο αεροπλάνο για Ρίο προκειμένου να “παρτάρει”, χωρίς να σκεφτεί ότι η Φιορεντίνα πάλευε για το πρωτάθλημα ελλείψει επιθετικού!

Σταγόνα στον ωκεανό της οργής το γεγονός ότι ανέβαλε ακόμη και την επιστροφή του κατά δύο μέρες.

Επιπροσθέτως, πριν από τον αγώνα κόντρα στη Γιουβέντους ενημερώθηκε από τους ανθρώπους της ομάδας ότι θα βρίσκεται στον πάγκο και όχι στη βασική ενδεκάδα.

Η αντίδραση του αθεόφοβου ήταν μια ξεκάθαρη απειλή πως θα ξαναπάρει το αεροπλάνο για Ρίο!

Προφανώς ο τίτλος χάθηκε, όπως και η οποιαδήποτε σχέση του Βραζιλιάνου με την ομάδα, ενώ το συμβόλαιο λύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες.

Απειλές από φιλοζωικές, μετωπική με Ρομάριο

Για άλλη μια φορά η Βάσκο υποδέχτηκε τον Εντμούντο στην αγκαλιά της, του έδωσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού κι εκείνος ως ανταπόδοση συνέβαλε καθοριστικά στην κατάκτηση του Copa Libertadores.

Tα προβλήματα, όμως, δεν έλεγαν να σταματήσουν. Μόλις δύο μήνες μετά τον επαναπατρισμό, τον Σεπτέμβριο του 1999, ο γιος του είχε γενέθλια και το δώρο του μπαμπά ήταν ένα ολόκληρο τσίρκο στην αυλή του σπιτιού για το πάρτι.

Όλα κυλούσαν ήρεμα μέχρι που ο περιχαρής πατέρας άρπαξε τον χιμπαντζή και άρχισε να τον “ποτίζει” μπύρα και ουίσκι!

Οι φωτογράφοι απαθανάτισαν αυτές τις στιγμές και μόλις κυκλοφόρησαν στον Τύπο, οι φιλοζωικές εταιρίες εξαγριώθηκαν και απειλούσαν με μηνύσεις, αλλά ο ίδιος αρκέστηκε μόνο στο εξής σχόλιο: “Δεν νιώθω πως έχω κάνει κάτι κακό”.

Η όρεξη των διοικούντων της Βάσκο είχε ανοίξει για τα καλά και ήθελαν να ενισχύσουν την ομάδα όσο το δυνατό περισσότερο εν όψει και του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων.

Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς ένα άλλος παιχταράς (και εξίσου… καλόπαιδο) της Βραζιλίας κυκλοφορούσε ελεύθερος.

Ο λόγος για τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 1994, τον τεράστιο Ρομάριο, ο οποίος είχε δεσμούς με τον Εντμούντο από πολύ παλιά, όταν έπαιζαν ποδοβόλεϊ στις παραλίες της Κοπακαμπάνα και έκαναν επίδειξη των τεράστιων ικανοτήτων τους.

Αυτά βέβαια ανήκαν προ πολλού στο παρελθόν, εξαιτίας του μαγαζιού που είχε ανοίξει ο εκ των κορυφαίων σκόρερ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου στην παραλία του Ρίο.

Στην πόρτα για τις αντρικές τουαλέτες, ο Ρομάριο είχε κρεμάσει μια καρικατούρα που απεικόνιζε τον Εντμούντο να κάθεται σε μία μπάλα που έσκαγε, ενώ στις αντίστοιχες γυναικείες είχε τοποθετήσει το μοντέλο και πρώην κοπέλα του “Κτήνους”.

Η απαίτηση του τελευταίου να αποσυρθούν οι προσβλητικές εικόνες έπεσαν στο κενό, με την απάντηση να έρχεται από τον ίδιο τον Ρομάριο πως το όλο θέμα ήταν απλά ένα αστείο.

Για τον Εντμούντο, όμως, αυτό ήταν casus belli και παρά τις εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις κατά την παρουσίαση του Ρομάριο, η κατάσταση πίσω από τις πόρτες ήταν τουλάχιστον τεταμένη.

Αρχικά ξεκαθάρισε σε όλους στα αποδυτήρια ότι δεν πρόκειται να ανταλλάξει ούτε κουβέντα με το νέο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδας, ενώ ταυτόχρονα, εκμεταλλευόμενος τη δυσχερή θέση της διοίκησης, πρόσθεσε ειδικό όρο στο συμβόλαιο που απαγόρευε στους πάντες να επεμβαίνουν στην προσωπική του ζωή και, κατ’ επέκταση, μπορούσε να συμμετέχει ανενόχλητος στα πάρτι του Ρίο.

Από τις πρώτες παραστάσεις του “φονικού” αυτού διδύμου ήταν το αξέχαστο 3-1 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τότε κατόχου του Champions League, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων.

Το “Κτήνος” σημείωσε ένα γκολ και σέρβιρε το ένα από τα δύο του Ρομάριο, ενώ για την ιστορία, στον τελικό η Βάσκο έχασε στα πέναλτι από την Κορίνθιανς, με τον Εντμούντο να αστοχεί στην καθοριστική εκτέλεση. Μάλιστα, κάποια χρόνια αργότερα ο ίδιος δήλωσε πως αυτή ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας του.

Η χρονιά κύλησε περιέργως ιδανικά μιας και η ομάδα κατέκτησε το εθνικό και το πολιτειακό πρωτάθλημα, καθώς και το Κύπελλο Βραζιλίας, ενώ για τα δεδομένα των δύο αστέρων δεν υπήρξε κάτι συνταρακτικό.

Η ώρα για την έναρξη της νέας σεζόν είχε φτάσει και μαζί αυτή της μεγάλης έκρηξης. Λίγο πριν από την πρεμιέρα απέναντι στην Παλμέιρας ανακοινώθηκε στα αποδυτήρια ότι αρχηγός της ομάδας ορίστηκε ο Ρομάριο αντί του Εντμούντο. Η αντίδραση ήταν άμεση και χαρακτηριστική του χαρακτήρα του. Μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε για το σπίτι του αφήνοντας άπαντες άφωνους και τη διοίκηση αναγκασμένη να τον τιμωρήσει.

Λίγες εβδομάδες αργότερα η τιμωρία έληξε, αλλά η κόντρα των δύο ήταν πλέον ολοφάνερη, καθώς δεν αντάλλαζαν ούτε πάσα κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Το αποκορύφωμα ήρθε σε έναν εντός έδρας αγώνα με την αδύναμη Μπανγκού όταν και κατά την διάρκεια του πρώτου ημιχρόνου ο Εντμούντο ανατράπηκε και κέρδισε πέναλτι. Αμέσως σηκώθηκε και πήρε την μπάλα για την εκτέλεση.

Τότε εμφανίστηκε ο Ρομάριο για να του πει ότι πλέον αυτός εκτελούσε τα πέναλτι. Η προσπάθεια του αρχηγού κατέληξε στο δοκάρι και το κοινό άρχισε να φωνάζει το όνομα του Εντμούντο, μεταφέροντας πλέον τον διχασμό και στις κερκίδες.

Στο ημίχρονο ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Εντμούντο για το περιστατικό και αυτός δήλωσε πως “ο βασιλιάς επέλεξε τον πρίγκιπα του για την εκτέλεση”, αναφερόμενος ξεκάθαρα στον πρόεδρο της ομάδας Ερίκο Μιράντα και στον Ρομάριο.

Στο επόμενο ματς η Βάσκο νίκησε με τους δύο “εχθρούς” να έχουν σκοράρει και η πληρωμένη απάντηση του Ρομάριο στις κάμερες ήταν η εξής: “Σήμερα όλοι είναι ευτυχισμένοι. Ο βασιλιάς, ο πρίγκιπας και ο γελωτοποιός του”.

Κερασάκι σε αυτήν την κόντρα ήταν το ματς με την Αμερικάνο όπου η Βάσκο νίκησε 6-0, αμφότεροι έβαλαν όλα τα γκολ (τα 2 ο Εντμούντο), αλλά δεν πανηγύρισαν κανένα μαζί.

Η συνύπαρξη των δύο τελικά τερματίστηκε τα Χριστούγεννα του 1999, καθώς ο Εντμούντο ζητούσε περισσότερα χρήματα και η διοίκηση αρνήθηκε.

Φυσικά ο Ρομάριο δεν έχασε την ευκαιρία και έβαλε τον επίλογο σε αυτήν την προβληματική και εκρηκτική σχέση λέγοντας: “Λένε πως το όνειρό του είναι να παίξει στο πλάι μου στην εθνική ομάδα. Το δικό μου όνειρο είναι να μην ξαναπαίξω μαζί του ποτέ”.