Κατάκτηση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στο ποδόσφαιρο, διεξαγωγή Ολυμπιακών Αγώνων, κατάκτηση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στο μπάσκετ, ακόμη και νίκη στη… Eurovision!
Αν προστεθούν και οι συλλογικές επιτυχίες σε ποδόσφαιρο-μπάσκετ (κυρίως από τον ευρω-Παναθηναϊκό), βόλεϊ (κατάκτηση Top Teams Cup από τον Ολυμπιακό το 2005) και πόλο (κατάκτηση Champions League από τον σύλλογο του Πειραιά το 2002), εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο αιώνας είχε μπει ιδανικά για τη χώρα στις διεθνείς υποχρεώσεις της.
Το επιστέγασμα της αθλητικής ονείρωξης της διετίας 2004-2006 ήταν η νίκη επί των ΗΠΑ την 1η Σεπτεμβρίου 2006, στο πλαίσιο της ημιτελικής φάσης του Mundobasket της Ιαπωνίας.
Εκείνη τη μέρα κανένας φίλαθλος δεν κοιμήθηκε. Ψέματα. Εκείνη την Παρασκευή όλοι ξύπνησαν νωρίτερα λόγω της διαφοράς της ώρας, έκαναν διάλειμμα στη δουλειά ή, τέλος πάντων, ενημερώνονταν κλεφτά για την απίστευτη έκβαση της αναμέτρησης.
Η Εθνική Ελλάδας του Μιχάλη Κακιούζη, του Θοδωρή Παπαλουκά, του Δημήτρη Διαμαντίδη, του Βασίλη Σπανούλη, του Κώστα Τσαρτσαρή, του Σοφοκλή Σχορτσανίτη, του Αντώνη Φώτση, του Δήμου Ντικούδη, του Νίκου Χατζηβρέττα, του Παναγιώτη Βασιλόπουλου, του Λάζαρου Παπαδόπουλου και του άτυχου Νίκου Ζήση.
Επικεφαλής ο θρυλικός Παναγιώτης Γιαννάκης και πλάι του πολλοί αξιόλογοι συνεργάτες, όπως ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, ο οποίος μίλησε στο Sport-Retro.gr για το «θαύμα» της Σαϊτάμα.
Ο νυν τεχνικός διευθυντής της ΑΕΕΠ Χαλκίδα επικεντρώθηκε κυρίως στο τακτικό σκέλος αυτής της επιτυχίας, ενώ αναφέρθηκε συνολικά στην πορεία μέχρι τον τελικό του Mundobasket, όπου ήρθε η βαριά ήττα (προϊόν… hangover λόγω μεθυστικής νίκης επί των ΗΠΑ) από την Ισπανία.
***
-Τι αναζητούσε εκείνη η Εθνική ομάδα από το Μundobasket;
«H ομάδα προερχόταν από το χρυσό μετάλλιο στο Βελιγράδι το 2005. Αντικειμενικός στόχος ήταν να πάει να κάνει μια καλή πορεία και αν μπορέσει να φτάσει στις θέσεις των μεταλλίων, αλλά δεν ήταν αυτοσκοπός.
Σίγουρα ήταν μία από τις καλύτερες φουρνιές, αν όχι η καλύτερη, που έβγαλε το ελληνικό μπάσκετ. Νομίζω ότι μετά πέρασαν χρόνια για να πάρουμε κάτι. Όλοι μνημονεύουμε την ομάδα που μαζεύτηκε εκείνο το καλοκαίρι, που είχε τεχνογνωσία και πολύ ταλέντο.
Είχαμε μία από τις πιο ισχυρές περιφερειακές γραμμές. Η άποψή μου είναι ότι δεν θα ξαναβγούν τέτοιοι παίκτες. Στόχος ήταν η ομάδα να «δικαιολογήσει», αν μου επιτρέπετε το ρήμα, ότι είναι κάτοχος του ευρωπαϊκού μεταλλίου. Βέβαια στην Ιαπωνία το επίπεδο ήταν παγκόσμιο με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ήταν δεδομένη η φιλοσοφία του Παναγιώτη Γιαννάκη ότι πηγαίνουμε παιχνίδι-παιχνίδι, δουλεύουμε κανονικά, κρατάμε τον ίδιο κορμό διεξοδικά, με την ευχή ότι οι παίκτες θα ανταποκριθούν στο βεβαρημένο πρόγραμμα, τα καθημερινά παιχνίδια κ.τ.λ.».
-Μιλάμε για έναν «μαραθώνιο» αγώνων. Πώς προετοιμαστήκατε γι’ αυτόν;
«Το πρόγραμμα γενικά ήταν συντηρητικό. Μιλάμε για καλοκαίρι, μιλάμε για παίκτες που ήρθαν μετά την ολοκλήρωση των υποχρεώσεων με τα κλαμπ τους και που προέρχονταν από γεμάτες σεζόν.
Φυσικά, ο προπονητής δεν μπορεί να κάνει προετοιμασία για πρωτάθλημα 8-9 μηνών, αλλά κάτι ταχύρρυθμα. Το τεχνικό τιμ προσπαθούσε να βάλει πινελιές, αν και όπως σου είπα η ομάδα ήταν ήδη φτιαγμένη από το 2005. Συν ότι ήταν περίπου τα ίδια πρόσωπα, οπότε δεν χρειαζόταν να δουλέψουμε στον τομέα της ομοιογένειας.
Η κατεύθυνση είχε δοθεί ήδη από το Βελιγράδι, οι παίκτες ήξεραν και δεν ήταν πολύ δύσκολο για τον Παναγιώτη Γιαννάκη να προσθέσει νέες καινοτομίες, διότι όλα ήταν προσχεδιασμένα. Ουσιαστικά, πήγαινε να κάνει μία διαχείριση. Γενικώς, ο προπονητής της Εθνικής είναι διαχειριστής όταν καλείται να κάνει κάτι ταχύρρυθμο, δηλαδή να δουλέψει σε 70-80 μέρες.
Η δουλειά και στους βοηθούς και παντού ήταν δεδομένη. Δεν μιλάμε για φιλοσοφία μιας χρονιάς. Οι ρόλοι ήταν ξεκαθαρισμένοι από τον κόουτς. Μιλάμε για παίκτες εγνωσμένης αξίας, όπως απέδειξε και η πορεία τους όλα αυτά τα χρόνια, συνεπώς νομίζω ότι όλα ήταν δρομολογημένα».
-Πώς προσαρμοστήκατε στις κλιματικές αλλαγές και τα ασιατικά δεδομένα;
«Η ομάδα είχε πάει προηγουμένως στην Κίνα για να εγκλιματιστεί και να συμμετάσχει σε ένα τουρνουά. Καθίσαμε αρκετές ημέρες μακριά από την Ελλάδα για να μάθουν οι παίκτες τις διατροφικές συνήθειες, τα ωράρια κ.τ.λ.».
-Ποιος ήταν ο ακριβής ρόλος σας;
«Η προετοιμασία του παιχνιδιού και όλο το κομμάτι του σκάουτινγκ. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα λόγω διαφοράς ώρας. Τα ματς γίνονταν απόγευμα και βράδυ. Εγώ έπρεπε να πάρω το dvd του αγώνα, να ξεκουραστώ καμιά ώρα, να πάω στο δείπνο της ομάδας και μετά να δουλέψω.
Πολλές ώρες δουλειάς μετά τα μεσάνυχτα και μέχρι το πρωί, γιατί δεν υπήρχε ρεπό και την επόμενη μέρα ξαναπαίζαμε. Έπρεπε να παραδώσω την εικόνα του επόμενου αντιπάλου στον κόουτς».
Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στην Εθνική Ανδρών μπάσκετ
-Υπήρχε κάποια ομάδα που να σας ξενύχτησε λίγο παραπάνω;
«Γενικώς οι ομάδες ήταν δύσκολες και ο όμιλος. Η δουλειά ήταν δεδομένη και αφιέρωνα πάρα πολλές ώρες. Ούτως ή άλλως είχα συνηθίσει στην ιδέα ότι δεν πρόκειται να κοιμηθώ πάνω από 2-2,5 ώρες ημερησίως. Δεν γινόταν αλλιώς, διότι το πρωί οι παίκτες έκαναν κάποια σουτ, το πρόγραμμα ήταν φιξ και το ακολουθούσα, ακόμη και στα γεύματα».
Ντοκουμέντο σε πρώτη προβολή: Το μυθικό Γαλλία-Ελλάδα 126-130 του 1985
-Ήσασταν δηλαδή, ας το πούμε, το πιο ενεργό μέλος της αποστολής.
«Όλοι ήταν στις επάλξεις. Εγώ αγαπώ αυτό που κάνω, ήμουν ο ξενύχτης της αποστολής, όμως όλοι ήταν αφοσιωμένοι στον ρόλο τους. Στα τουρνουά αυτά έτσι γίνεται. Με τις εθνικές ομάδες δεν υπάρχει ρεπό ή έχεις μόνο ένα. Παίζεις κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα. Αυτός ήταν ο ρόλος, αλλά πίστεψέ με, όλα τα τεχνικά τιμ έτσι δουλεύουν».
Η επική νίκη της Εθνικής επί της ΕΣΣΔ στον ημιτελικό του Ζάγκρεμπ
-Οι διεθνείς ήταν τρομεροί σε αγωνιστικό επίπεδο. Ήταν εξίσου καλοί και στον τομέα της πειθαρχίας;
«Όλα ξεκινούν από τον πρώτο προπονητή, γιατί αυτός δίνει και την κατεύθυνση. Όλα από την πρώτη μέρα ξεκινούν από εκείνον και εμείς είμαστε συμπληρωματικοί, υπό την έννοια ότι πάμε με το πλάνο του.
Οι παίκτες ήταν καλοί χαρακτήρες, ομοίως και το κλίμα. Αυτό οφείλεται πρωτίστως στον κόουτς, αλλά και σε μας τους υπόλοιπους, διότι όλοι στην ίδια σελίδα είμαστε. Αυτό είχε εκπορευθεί και από την ομοσπονδία.
Η ομάδα πήγαινε με τον αυτόματο πιλότο, βέβαια τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Κανείς παίκτης δεν ταξίδεψε μέχρι εκεί για να τσακωθεί ή να πάει κόντρα στο ρεύμα. Το κλίμα και η θετική αύρα που έβγαζαν αυτοί οι μεγάλοι παίκτες από την πρώτη μέχρι την τελευταία ημέρα, δείχνει και το μεγαλείο τους.
Διότι δεν μετρά μόνο το μπάσκετ, αλλά και ο χαρακτήρας τους. Θεωρώ, λοιπόν, ότι αυτή η μεγάλη επιτυχία προήλθε και από τη δουλειά έξω από τις γραμμές του γηπέδου. Από την προσωπικότητα που άκουγε στο όνομα Παναγιώτης Γιαννάκης μέχρι το τελευταίο πρόσωπο του staff».
Ο Γκάλης πρώτος σκόρερ του Mundobasket
-Ένα γενικό σχόλιο για τα αγωνιστικά στυλ των αντιπάλων;
«Η Γαλλία π.χ. ήταν πάνω-κάτω το ίδιο στυλ με μας. Ευρωπαϊκό στυλ. Μας ήξερε και την ξέραμε. Αντίθετα, έπρεπε να προσαρμόσουμε λίγο τα παιδιά στο μπάσκετ που έπαιζε η Βραζιλία και η Αυστραλία, οι οποίες προέρχονταν από διαφορετικές ηπείρους και είχαν καλούς προπονητές. Έπρεπε να «διαβάσουμε» λίγο καλύτερα τι παίζουν αυτές οι δύο χώρες. Γαλλία και Τουρκία ήταν καλές ομάδες – ειδικά οι Τούρκοι είχαν σκληρό ρόστερ.
Είχαμε τρομερή ποιότητα στο «διάβασμα», πάνω από την μπάλα, στην περιφέρεια… Ήταν θέμα 5 λεπτών και μπορεί να λέω πολλά, όταν έχεις παίκτες, όπως ο Παπαλουκάς, ο Ζήσης, ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης…
Νομίζω ότι η υπερπληροφόρηση δεν θα έκανε καλό. Δεν τον κουράζεις τον παίκτη, όταν προέρχεται από μία δύσκολη χρονιά και παίζει κάθε μέρα. Δίνεις 2-3 ξεκάθαρες νόρμες και ειδικά για τις μη ευρωπαϊκές ομάδες, που προέρχονταν από καλό σερί».
ΗΠΑ – Ελλάδα 104-56: Η βαρύτερη ήττα της Εθνικής Ανδρών
-Και τώρα το περίφημο ματς με τις ΗΠΑ. Πώς το προσεγγίσατε;
«Ήταν διαφορετική η προσέγγιση γιατί παίζαμε με τους καλύτερους και δεν υπήρχε άγχος. Είχαμε πετύχει τον στόχο μας. Πάλι, όμως, έπρεπε να βρούμε μία μπασκετική προσέγγιση για να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους παιχταράδες του ΝΒΑ που είχαν έφεση στο σκοράρισμα και έπαιζαν σε up tempo, κυρίως ατομικά.
Πριν από το ματς συζητάγαμε και λέγαμε ότι είναι κίνητρο να παίξεις με τους καλύτερους – πάντα σου βγάζει έναν εγωισμό αυτό. Δεν νομίζω, όμως, ότι πέρναγε από το μυαλό κάποιου ότι θα νικήσουμε σε βάθος 40 λεπτών. Ήμασταν αντικειμενικοί και ειλικρινείς με αυτό που επρόκειτο να συναντήσουμε.
Είπαμε ότι θα κατέβουμε για να το διασκεδάσουμε, είχαμε πει να παίξουμε κάποιες άμυνες χώρου – κάποιες ζώνες για να κατεβάσουμε λίγο τον ρυθμό και να μην τρέξουν οι Αμερικανοί που έπαιζαν στα 7-8’’. Επίσης θέλαμε να πάρουμε τα ριμπάουντ – αν θα μπορούσαμε βέβαια γιατί αθλητικά ήταν πάρα πολύ καλοί πάνω από το στεφάνι».
-Τζάμπολ και… φύγαμε για τελικό. Πώς ζήσατε το «θαύμα»;
«Χάναμε στην αρχή, άρχισαν καλύτερα αυτοί. Μετά η ομάδα ανέβηκε, όποιος έπαιζε είχε εκπληκτική ευστοχία. Αν θυμάμαι καλά, το ποσοστό στο δίποντο ήταν κοντά στο 70% κι αυτό δεν γίνεται κάθε μέρα.
Όλοι βοήθησαν και από τον πάγκο. Χτυπήσαμε τις αμυντικές αδυναμίες με τα πικ-εν-ρολ, με την έφεση του Σπανούλη και του Παπαλουκά, με Σχορτσανίτη-Τσαρτσαρή ψηλά, με κάποιες ατομικές φάσεις, με Κακιούζη-Ντικούδη στην baseline…
Οι Αμερικανοί μας υποτίμησαν, περνούσε η ώρα και δεν ήταν ομάδα αλλά άτομα. Εμείς, από την πλευρά μας, παίρναμε ψυχολογία, ενώ από ένα σημείο και μετά τα βάζαμε όλα: Δίποντα, τρίποντα…
Οι παίκτες μας δεν ήταν τυχαίοι και χθεσινοί. Φτάσαμε στο τελευταίο επτάλεπτο, ήμασταν στο παιχνίδι μέσα και αρχίσαμε σιγά-σιγά να πιστεύουμε στο «θαύμα» – γιατί περί «θαύματος» επρόκειτο.
Το ρολόι κυλούσε, εμείς προπονητικά χτυπάγαμε με τα γκαρντ. Θεωρώ ότι είχαμε μία από τις πιο πλήρεις περιφέρειες όλων των εποχών. Οι Αμερικανοί έβγαζαν μια έπαρση, δεν έδωσαν τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα, δεν ήθελε πολύ και… έγινε».
-Οι Αμερικανοί ήταν ασύλληπτοι σε φυσικές αρετές, αλλά μήπως υστέρησαν τακτικά;
«Έτσι έπαιζαν σε όλα τα παιχνίδια. Απλά τους… στράβωσε με μας. Δεν έπαιζαν άμυνα, έπαιζαν στους 100 πόντους. Εμείς τα βάζαμε όλα, ενώ εκείνοι δεν μπορούσαν να τα βάζουν σε όλο το ματς. Από το 25-30 και μετά που «κλείνει» το παιχνίδι και παίζουν ρόλο οι κατοχές, δεν άλλαξαν κάτι. Εμείς παίζαμε πολύ με πικ-εν-ρολ. Άλλαξαν μόνο έναν τρόπο άμυνας μες στο παιχνίδι.
Από εκεί και πέρα, λίγο η υποτίμηση, λίγο η έπαρση που βγάζουν οι ΗΠΑ με τους Ευρωπαίους, λίγο αυτό που πίστευαν ότι ‘δεν γίνεται να χάσουμε από αυτούς’, σε συνδυασμό με την τρομερή ευστοχία μας και το καλό «διάβασμα», έφεραν τον θρίαμβο.
Οι Αμερικανοί είχαν μία αμυντική προσέγγιση που δεν συνάδει με την Ευρώπη. Δηλαδή δεν είχαν περιστροφές, δεν είχαν δεύτερο rotation… Έπαιζαν ατομικά, με τα φυσικά προσόντα. Όποιος περιφερειακός έμπαινε πήγαιναν να τον κόψουν στον αέρα, να πάρουν την μπάλα ή το ριμπάουντ και να κάνουν fast break. Άρα, δεν ξέρω πόση βαρύτητα έδωσε στο εν λόγω παιχνίδι το scouting.
Αργότερα, το άλλαξαν αυτό. Ήταν πιο συγκεντρωμένοι. Ο Σιζέφσκι τους έβαλε αμυντικούς κανόνες, πιο κοντά στην Ευρώπη. Τους στοίχισε η ήττα και άλλαξαν την προσέγγιση. Έδωσαν ένα 20% στην άμυνα, το έκαναν scouting, ασχολήθηκαν κάπως… Το πλήρωσαν από την αλαζονεία, έχασαν στη Σαϊτάμα, «έβαλαν μυαλό» και γι’ αυτό δεν έχουν ηττηθεί από τότε».
-Αυτός ο θρίαμβος «άδειασε» τους διεθνείς και μετά ήρθε η άνετη ήττα από την Ισπανία στον τελικό.
«Ισχύει κι εγώ το πιστεύω. Μετά τη νίκη επί των ΗΠΑ ακολούθησαν πανηγυρισμοί μέχρι το πρωί, καθόμασταν στα κανάλια, υπήρχε και η διαφορά της ώρας. Δεν κοιμήθηκε κανείς, δεν ξεκουράστηκε κανείς, το μυαλό έφυγε… Δεν ήταν και λίγο πράγμα η Ελλαδίτσα να νικήσει τους NBAers. Αυτή η νίκη έκανε μπασκετικό κρότο, ακούστηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Ήταν σαν να το πήραμε.
Δεν σου κρύβω ότι ο μοναδικός που έτρεχε να βρει εικόνα ήμουν εγώ (γέλια). Σταμάτησα κάποια στιγμή για να δουλέψω, όπως έκανα κάθε μέρα επί έναν μήνα. Ήμουν σαν ρομπότ υπό την έννοια ότι ακόμη και μετά απ’ αυτό το παιχνίδι, μόλις έφαγα το βραδινό μου, κατά τη διάρκεια της νύχτας, προσπάθησα να φτιάξω το υλικό για το ματς με την Ισπανία.
Εκείνο το βράδυ ήταν μαγικό, τα τηλέφωνα… έσπασαν. Τότε δεν ήταν διαδεδομένα τα social media, υπήρχε το skype που κι εγώ από εκεί μιλούσα με το σπίτι μου. Νομίζω ότι δεν κοιμήθηκε κανείς.
Από εκεί και πέρα, δεν χρειάζεται να πούμε ποια ήταν η Ισπανία, η οποία έχω την αίσθηση ότι συσπειρώθηκε λόγω της απουσίας του Γκασόλ. Μία ομάδα με τρομερό ταλέντο, με Ναβάρο, με… με…».
-Εν κατακλείδι, ο αντίκτυπος αυτής της νίκης;
«Τα οφέλη ήταν ότι μπήκαμε στον παγκόσμιο χάρτη, μας έβλεπε με σεβασμό όλος ο κόσμος και μας θεωρούσαν φαβορί όπου κι αν παίζαμε. Κι εμείς έπρεπε να αποδείξουμε ότι δεν φτάσαμε τυχαία μέχρι εκεί. Κάποια στιγμή αυτοί οι παίκτες έκαναν τον κύκλο τους και μέχρι σήμερα τέτοια φουρνιά δεν έχει ξαναβγεί. Το απέδειξε η συνέχεια. Δεν είμαστε η χώρα που θα αντικαταστήσει επάξια τον Παπαλουκά, τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη… Φυσικά δεν μπορώ να κρίνω εγώ την ομοσπονδία, δουλειές άλλων κ.τ.λ.».
-Τι ετοιμάζετε επαγγελματικά στην παρούσα φάση;
«Έχω αναλάβει τον ρόλο του τεχνικού διευθυντή της ΑΕΕΠ Χαλκίδα. Γίνεται μια πολύ αξιέπαινη προσπάθεια από τη διοίκηση. Είχα κάποιους ενδοιασμούς για το όλο project, αλλά με προσέγγισαν με πολύ επαγγελματισμό. Μου εξήγησαν ότι θέλουν να κάνουν τη διαφορά με έναν προπονητή που θα δώσει αρχές και νόρμες, με σύμπνοια, υπομονή και με ένα διαφορετικό προπονητικό πλάνο.
Ήταν μία πολύ καλή προσέγγιση από τη διοίκηση και δεν αναφέρομαι μόνο στο οικονομικό σκέλος. Έχει γίνει και υπέρβαση σε καταρτισμό και υλικό. Γενικά προσπαθούμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό σε μία μεγάλη πόλη με το μπασκετικό background της Χαλκίδας. Πείστηκα γι’ αυτό, ζω στην πόλη και ξεκινήσαμε προετοιμασία προκειμένου να βάλουμε τις βάσεις με υπομονή για κάτι καλό.
Θέλουμε τη στήριξη της πόλης, να εντάξουμε και το χαλκιδέικο στοιχείο μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, να έχουμε υγεία, να παρουσιάσουμε μια ανταγωνιστική ομάδα και ό,τι καλύτερο προκύψει».
***
Τα στατιστικά και το video αυτού του θρυλικού ματς
Τα δεκάλεπτα: 14-20, 45-41, 77-65, 101-95.
ΕΛΛΑΔΑ (Παναγιώτης Γιαννάκης): Σπανούλης 22, Κακιούζης 15, Σχορτσανίτης 14, Διαμαντίδης 12, Φώτσης 9, Παπαδόπουλος 8, Ντικούδης 8, Παπαλουκάς 8, Τσαρτσαρής 3, Χατζηβρέττας 2, Βασιλόπουλος.
ΗΠΑ (Μάικ Σιζέφσκι): Άντονι 27, Γουέιντ 19, Τζέιμς 17, Χάινριχ 12, Χάουαρντ 10, Πολ 3, Μπος 3, Τζόνσον 3, Μπατίρ 1, Μπραντ.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα