Ο Ενρίκε Μορέα έδειξε τον δρόμο στον Χουάν Μαρτίν ντελ Πότρο

Sport-Retro.gr 15 Μαρ, 2018

Ο αθλητισμός της Αργεντινής έχει να επιδείξει σπουδαία ονόματα παγκοσμίου βεληνεκούς και καθολικής αναγνώρισης τόσο από τους ανθρώπους του χώρου όσο και από το φίλαθλο κοινό.

Πολλά από αυτά τα ονόματα, μάλιστα, είναι τόσο ιδιαίτερα που έχουν κάτι να πουν ακόμα και σε εκείνους που είναι παντελώς άσχετοι με τα σπορ.

Θρύλοι όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Λιονέλ Μέσι, ο Μανού Τζινόμπιλι ή ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο είναι κάποιοι από αυτούς, ενώ στον χώρο του τένις τα τελευταία χρόνια η χώρα του τάνγκο έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο (Νταβίντ Ναλμπαντιάν, Χουάν Μάρτιν ντελ Πότρο).

Πολύ πριν από αυτούς, όμως, είχε υπάρξει ένας άλλος άνθρωπος που άνοιξε τον δρόμο και άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στο άθλημα με τη ρακέτα.

Πρόκειται για τον ”πατριάρχη” Ενρίκε Μορέα, ο οποίος ακριβώς ένα χρόνο πριν, στις 15 Μαρτίου 2017, αναχώρησε για άλλες πολιτείες και το Sport-Retro.gr τιμά τη μνήμη του με αυτό το αφιέρωμα.

Ήταν μηχανικός, έγινε τενίστας

Ο Ενρίκε Μορέα γεννήθηκε στις 11 Απριλίου 1924 στο Μπουένος Άιρες και εργάστηκε από πολύ μικρός ως μηχανικός.

Το τένις, πάντως, δεν άργησε να κλέψει την καρδιά του και ήδη από τα πρώτα χρόνια ενασχόλησής του με το άθλημα θεωρήθηκε ως η μεγαλύτερη ελπίδα του σπορ στην Αργεντινή.

Οι διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο για τον νεαρό δεν άργησαν να έρθουν, καθώς το 1946 έφτασε ως τον 4ο γύρο του Wimbledon, επίτευγμα που επανέλαβε έναν χρόνο αργότερα, ενώ στο ίδιο τουρνουά ήταν φιναλίστ στο διπλό ανδρών με παρτενέρ τον Πάντσο Σεγκούρα.

Το 1950 κατέγραψε τη σημαντικότερη διάκριση της καριέρας του, όταν μαζί με την Μπάρμπαρα Σκόφιλντ-Ντέιβιντσον κατέκτησαν το μικτό διπλό στο τουρνουά του Roland Garros.

Μάλιστα, το αμερικανικό ντουέτο (Αργεντινός αυτός, Αμερικανή αυτή) έκανε “περίπατο” στον τελικό απέναντι στο δίδυμο του Μπιλ Τάλμπερτ και της Πατρίσια Κάνινγκ Τοντ.

Ως παίκτης του μικτού διπλού αποδείχτηκε ιδιαίτερα επιτυχημένος, καθώς μετά την πρώτη θέση στο Roland Garros το 1950 έφτασε τρεις επιπλέον φορές σε τελικό, όλες στο τουρνουά του Wimbledon.

Το 1952 δίπλα στην Θέλμα Κόιν Λονγκ (Αυστραλία), την επομένη χρονιά μαζί με τη Σίρλεϊ Φράι Ίρβιν (ΗΠΑ) και το 1955 με παρτενέρ τη Λουίς Μπραφ (ΗΠΑ).

Οι Παναμερικανικοί και άλλες διακρίσεις

To 1951 το Μπουένος Άιρες φιλοξένησε τους Παναμερικανικούς Αγώνες στους οποίους ο Μορέα υπό το βλέμμα των συμπατριωτών του θριάμβευσε κατακτώντας την πρώτη θέση στο μονό και το διπλό αντρών.

Τέσσερα χρόνια μετά, στην επόμενη διοργάνωση που διεξήχθη στο Μεξικό, οι επιδόσεις του ήταν και πάλι εντυπωσιακές, αφού κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στις δύο ίδιες κατηγορίες, καθώς και στο μικτό διπλό.

Στο μεσοδιάστημα των Παναμερικανικών Αγώνων γνώρισε τη διάκριση σε δύο Grand Slams, αρχής γενομένης από την πρόκριση στα ημιτελικά του Roland Garros το 1953 και το 1954, ενώ το επόμενο έτος εκτός των επιδόσεών του στο Μεξικό, ξεχώρισε και στο Αμερικανικό Open (προχώρησε μέχρι τον 4ο γύρο).

Μέχρι τη στιγμή της αποχώρησής του από τη δράση το 1968 εθεωρείτο ο κορυφαίος τενίστας της χώρας του, ενώ για δέκα συναπτά έτη από το 1946 έως το 1956 ήταν το Νο1 σε ολόκληρη τη Νότια Αμερική.

Παράλληλα, κατά το διάστημα 1948-1958 ήταν όχι μόνο παίκτης, αλλά και αρχηγός της εθνικής Αργεντινής στο Davis Cup.

Παρά το γεγονός ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε το σύστημα παγκόσμιας κατάταξης, το 1953 ο Μορέα κατατάχθηκε στη 10η θέση του κόσμου, σύμφωνα με την εφημερίδα “Daily Telegraph”.

Η λαμπρή πορεία εκτός των κορτ

Τα χρόνια που ακολούθησαν τον βρήκαν εξίσου δραστήριο στον χώρο του τένις από διάφορα πόστα.

Υπήρξε διαιτητής στο Davis Cup, διευθύνοντας μάλιστα τρεις τελικούς: το Ρουμανία-ΗΠΑ το 1972 στο Βουκουρέστι, το Ιταλία-Χιλή το 1976 στο Σαντιάγκο και το ΗΠΑ-Ιταλία το 1979 στο Σαν Φρανσίσκο.

Υπήρξε πρόεδρος της ομοσπονδίας της Αργεντινής για πέντε θητείες, κατά τα διαστήματα 1973-1979, 1997-2005 και 2009-2014, το 1996 ήταν αντιπρόεδρος και το 2014 ανακηρύχθηκε ως ο μοναδικός επίτιμος πρόεδρος.

Ακόμη κατείχε διάφορες θέσεις στην ΙΤF, όπως εκείνη του προέδρου της επιτροπής νέων και αυτή του μέλους της επιτροπής του Davis Cup, ενώ έφτασε ως το πόστο του αντιπροέδρου.

Ο Ενρίκε Μορέα εγκατέλειψε τα εγκόσμια πλήρης ημερών σε ηλικία 92 ετών στις 15 Μαρτίου του 2017 στο Μπουένος Άιρες.

Πρόλαβε να δει την εθνική ομάδα της πατρίδας του να κατακτά το Davis Cup τον Νοέμβριο του 2016 απέναντι στην Κροατία και μετά τον αγώνα είπε στη σύζυγό του Αλίσια: “Με αυτό ολοκλήρωσα τον στόχο της ζωής μου στο τένις”.