Ένας από τους σπουδαιότερους άσους της ιστορίας του Παναθηναϊκού ήταν ο Ανδρέας Παπαεμμανουήλ με τα τρομερά του σουτ.
Ο 79χρονος σήμερα «Παπαμανώλης» ή «κούνελος», όπως αποκαλείτο, τίμησε την πράσινη φανέλα στα πρώτα χρόνια της Α’ Εθνικής, όταν η ομάδα του ήταν η απόλυτη κυρίαρχος.
Γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο, ωστόσο αυτό δεν τον εμπόδισε να συνδεθεί με το «τριφύλλι», εν αντιθέσει με τον αδερφό του Γιώργο Παπαεμμανουήλ.
Όπως οι Τάκης και Θανάσης Λουκανίδης ακολούθησαν χωριστούς δρόμους μετά τη Δόξα Δράμας (στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας ο ένας, στου Καραϊσκάκη ο άλλος), αντιστοίχως έπραξαν και οι «Παπαμανώληδες».
Τον Δεκέμβριο του 1961 ο νεαρός Γιώργος Παπαεμμανουήλ μεταπήδησε στον Ολυμπιακό και υποχρέωσε τον Τύπο να ασχοληθεί με την περίπτωσή του, δεδομένου ότι ήταν δηλωμένος υποστηρικτής του Παναθηναϊκού.
Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στον Παναθηναϊκό
Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στον Ολυμπιακό
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», το νέο απόκτημα των «ερυθρολεύκων» έκανε λόγο για «πράσινο περιβάλλον μιας και ο αδερφός μου και ο γαμπρός Μίμης Μπενάρδος είναι παίκτες του «τριφυλλιού».
Ο Παπαεμμανουήλ παραδέχθηκε: «Χωρίς να σας το κρύψω ήμουν θαυμαστής του Παναθηναϊκού. Τώρα, όμως, που ο Ολυμπιακός με τίμησε με την εμπιστοσύνη του και τη φανέλα του, άλλαξα. Την πρώτη φορά, μάλιστα, που φόρεσα στην προπόνηση τη φανέλα του, ένιωσα μεγάλη συγκίνηση. Φαίνεται ότι αυτή η φανέλα έχει θαυματουργές ιδιότητες!»
-Τώρα που θα είσαι αντίπαλος με τον Ανδρέα πώς θα αισθάνεσαι;
«Σαν δύο αντίπαλοι. Είμαστε αδέρφια, αλλά μέσα στο γήπεδο έχουμε το ‘πιστεύω’ μας. Αυτός ‘πράσινος’, εγώ ‘κόκκινος’. Άλλωστε δεν θα είμαστε ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι, δεν νομίζετε;»
-Είσαι ευχαριστημένος από το νέο σου περιβάλλον;
«Ναι. Από την πρώτη στιγμή που πάτησα στα αποδυτήρια της νέας μου ομάδας, όλοι μου φέρθηκαν ευγενικά, με ειλικρινή αγάπη. Πιστεύω να παίξω καλή μπάλα γιατί βρήκα αυτό που επιθυμούσα».
-Ποια είναι τα όνειρα και οι φιλοδοξίες σου;
«Στρέφονται προς μία και μοναδική κατεύθυνση: Να γίνω απαραίτητος στη νέα μου ομάδα».
-Όπως μας τα λες Γιώργο, όλα αρχίζουν και τελειώνουν στη λέξη ‘Ολυμπιακός’.
«Βεβαίως».
-Μήπως είσαι λίγο υπερβολικός;
«Όχι. Σε λίγο καιρό τα λόγια μου, θα τα κάνω έργα».
-Πώς είδες τους φιλάθλους του Ολυμπιακού;
«Αυτοί δεν είναι φίλαθλοι, είναι… θάλασσα! Στην πρώτη προπόνηση είδα πάνω από 5.000 φιλάθλους-οπαδούς μας, που σε κάθε σουτ που έδινα με χειροκροτούσαν δαιμονισμένα. Ήταν κάτι το τρομερό, νόμιζα ότι ονειρευόμουν. Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν την ψυχή και το κουράγιο να στέκονται με τόσο κρύο σε μια προπόνηση, πρέπει να είναι ήρωες! Σε αυτούς δίνω τον λόγο μου ότι ποτέ δεν πρόκειται να τους ξεχάσω».
-Πότε ένιωσες τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής σου;
«Εφέτος τα Χριστούγεννα του 1961, θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μου σαν η ωραιότερη ανάμνηση. Μέσα σε λίγες ημέρες έγινα το ‘πρόσωπο της ημέρας’. Λίγο το έχετε αυτό;»
Όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος Γιάννης Ζαδές: «Αυτός, λοιπόν, ο… βομβαρδιστής ενσαρκώνει τα όνειρα και τις φιλοδοξίες χιλιάδων οπαδών του θρυλικού Ολυμπιακού για ένα καλύτερο ‘αύριο’. Το σύνθημα της μόδας είναι τώρα ‘έρχεται ο Παπαμανώλης’»
Τελικά, ο Γιώργος Παπαεμμανουήλ δεν κατάφερε να πείσει τους προπονητές του, με συνέπεια να αποχωρήσει χωρίς επίσημη συμμετοχή.
Έπαιξε σε πέντε φιλικές αναμετρήσεις και στην τελευταία (29/11/1964) διαμόρφωσε το τελικό 6-1 επί του Ολυμπιακού Αργοστολίου στο 79ο λεπτό.
Το πρώτο ματς με τα ερυθρόλευκα δόθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1962 κόντρα στη Δόξα Δράμας (μπήκε στο β’ ημίχρονο, 2-1 το σκορ), σε ματς με αφορμή τη μεταγραφή του Παύλου Γρηγοριάδη από τους «μαυραετούς» στον Ολυμπιακό.
Λίγες εβδομάδες αργότερα συμμετείχε στο μοναδικό διεθνές φιλικό του, με αντίπαλο τη ρουμανική Στεάουα Μπρασόβ (3-3 το σκορ), όπου έπαιξε στο α’ ημίχρονο.
Τέλος, τον Αύγουστο του 1962 αγωνίστηκε κόντρα στον Βύζαντα στα Μέγαρα (2-0) και τον Νοέμβριο του 1964 απέναντι στην Εθνική Ενόπλων (2-2).
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα