Το ημερολόγιο δείχνει 5 Φεβρουαρίου και ένας εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων ποδοσφαιριστών των δεκαετιών 1980-1990 κλείνει τα 53 του.
Ο λόγος για τον Γκεόργκε Χάτζι, ο οποίος είχε αποτελέσει διακαή πόθο του Παναθηναϊκού από το 1986 μέχρι το 1988 (πατήστε εδώ για να διαβάσετε το αντίστοιχο αφιέρωμα του Sport-Retro.gr).
Με αφορμή τα γενέθλια του καλύτερου Ρουμάνου ποδοσφαιριστή, η ιστοσελίδα παραθέτει ένα άκρως ενδιαφέρον δημοσίευμα της εφημερίδας «Αθλητισμός της Ελλάδος» από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.
Τότε είχε προξενήσει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι οι «πράσινοι» έφταναν σε συμφωνία για τρίτη φορά με άσο από τη συγκεκριμένη βαλκανική χώρα, σε μία εποχή που ως γνωστόν οι μεταγραφές από το εξωτερικό ήταν σπάνιο φαινόμενο.
Καταρχάς, το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται στον Κώστα Ντελεάνο, ένα δυναμικό μπακ που αγωνιζόταν στο πλευρό του Στέφανου Πιερράκου, τον αδερφό δηλαδή του αδικοχαμένου στο αλβανικό μέτωπο Μίμη.
Σύμφωνα με το επίσημο site του Παναθηναϊκού, ο Ρουμάνος αγωνίστηκε από το 1929 μέχρι το 1932, όμως, σε έρευνα του Sport-Retro.gr διαπιστώθηκε ότι εκείνη την εποχή, τουλάχιστον μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου 1930, υπήρχε παίκτης με το ίδιο όνομα (Constantin Deleanu για την ακρίβεια) στη Γιουβέντους Βουκουρεστίου που αγωνιζόταν στην ίδια θέση!
«Δεν εκτιμήθηκε όσο έπρεπε»
Εν πάση περιπτώσει, η παράδοση του «τριφυλλιού» με άσους από τη βαλκανική χώρα συνεχίστηκε με την απόκτηση του Θεοδώρου Τσίλι από τον Εθνικό Πειραιώς.
Ιδού τι γράφει η εφημερίδα «Αθλητισμός της Ελλάδος» για τον προαναφερθέντα ποδοσφαιριστή: «Ο εξαιρετικός αυτός παίκτης του Παναθηναϊκού με τη θαυμάσια κεφαλιά, το ευθύβολο σουτ και την έξυπνη ντρίμπλα δεν εκτιμήθηκε όσο έπρεπε από τους διοικούντες τον Παναθηναϊκό.
Ξέχασαν φαίνεται πώς πέρυσι έβγαλε με πλήρη επιτυχία το πρωτάθλημα στον Πειραιά με τα χρώματα του Εθνικού. Το πικρό του παράπονο και απαίτηση των φιλάθλων είναι να δοκιμαστεί σε 1-2-3 ματς μέχρις ότου αποκτήσει σύνδεσμο και επαφή με ‘ντεμί’ και εξτρέμ.
Ο Τσίλι γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη. Ήταν-δεν ήταν λίγων μηνών, όταν η οικογένειά του μετανάστευσε στη Ρουμανία και εγκαταστάθηκε στο Βουκουρέστι. Λάτρης του ποδοσφαίρου, πρωτόπαιξε μπάλα σε ηλικία 13 χρονών στην ομάδα Μοτσόρνιστα (β’ κατηγορίας).
Δύο χρόνια αργότερα μεταπήδησε στη β’ ομάδα της Βένους και το 1943 κέρδισε με το σπαθί του θέση στην α’. Την τελευταία οδήγησε 3 φορές σε νικηφόρους αγώνες κατά της Ένωσης Οδησσού στη Ρωσία και άλλες 2 εναντίον της Γκλόρια Κεφερέ και της Ραπίντ.
Η λήξη του Παγκοσμίου Πολέμου τον βρήκε στην Ελλάδα, όπου τον βλέπουμε τον Ιανουάριο του 1946 να παίζει με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, από όπου τον πήρε ο Εθνικός και τέλος πέρυσι τον Ιούλιο μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό.
Εκτός του ποδοσφαίρου ο Τσίλι επιδίδεται και στο πατινάζ, στο οποίο είναι ένας πραγματικός άσος. Σήμερα εργάζεται ως ταμίας σε εργοστάσιο παγωτών. Κατοικεί Πατριάρχου Ιωακείμ 51 κι ελπίζει πώς κάποτε οι ιθύνοντες του «τριφυλλιού» θα τον προσέξουν».
Νταν Γεωργιάδης: «Σπάνιο φαινόμενο αθλητού»
Ο λόγος του συγκεκριμένου αφιερώματος από την εφημερίδα «Αθλητισμός της Ελλάδος» δεν ήταν άλλος από τον Νταν Γεωργιάδη, μία προσωπικότητα που το Sport-Retro.gr θυμήθηκε πρόσφατα με ένα απίστευτο περιστατικό.
Ιδού τι γράφει ο συντάκτης για τον Ρουμάνο: «Με εύλογη έκπληξη είδαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού στο ματς της 28ης Δεκεμβρίου 1947 στη θέση του γκολκίπερ του γηπεδούχου σωματείου να περνά ένας ντελικάτος παίκτης, του οποίου η εμφάνιση δεν προοιώνιζε τίποτα για το λαοφιλές «τριφύλλι».
Γρήγορα, όμως, δήλωσαν πως το εξωτερικό του παίκτη τους απάτησε. Κι από στόμα σε στόμα πληροφορήθηκαν όλοι πως είναι Ρουμάνος, Έλληνας στην καταγωγή, και λέγεται Νταν Γεωργιάδης.
Ο θαυμάσιος αυτός τερματοφύλακας (σύμφωνα με την τελευταία απόφαση της ΕΠΟ, που μετρίασε το χρονικό όριο εγγραφής ξένων ποδοσφαιριστών από 3 μήνες σε 45 ημέρες) θα έχει δικαίωμα να αγωνίζεται με τον Παναθηναϊκό και Μικτές ή Εθνική από την 21η Ιανουαρίου. Έτσι ο Παναθηναϊκός αποκτά έναν ακόμη τερματοφύλακα και είναι σε θέση να φέρει σε αίσιο πέρας το πρωτάθλημα.
Ο Γεωργιάδης είναι φτασμένος πια παίκτης. Οι Έλληνες προπονητές δεν έχουν να του μάθουν πολλά πράγματα γιατί είναι ένα σπάνιο φαινόμενο αθλητού από τη γνήσια πάστα των στίβων. Και μην φανταστείτε πως το ποδόσφαιρο αποτελεί ή συγκεντρώνει όλες τις ελπίδες και τα όνειρά του. Κάθε άλλο, μάλιστα, μόνος του το χαρακτηρίζει σαν πάρεργο.
Βέβαια, όταν ένας αθλητής σημειώνει 3.325β. στο πένταθλο, κατέχει το εφηβικό ρουμανικό ρεκόρ μήκους με 6.73 και τρέχει τα 400μ. μετ’ εμποδίων σε 57.3 είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι τον τραβά το γήπεδο περισσότερο από τον στίβο.
Κι όμως ο Νταν είναι 16 φορές διεθνής στο άγνωστο για την Ελλάδα σπορ, το ράγκμπι, και 7 στο χάντμπολ. Δεν ξεχνά και το ποδόσφαιρο. Τα όνειρά του είναι μεγάλα και πολύ δίκαια. Η λατρεία των Ρουμάνων φιλάθλων τον είχε εξυψώσει πολύ στη συνείδηση ξένων και ντόπιων παραγόντων.
Σε ηλικία 19 χρονών (1941) ο προπονητής της Γιουβέντους κ. Μπλάντκο τον πλασάρισε στην πρώτη ομάδα όπου και αγωνιζόταν μέχρι την αναχώρησή του από τη Ρουμανία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου υπηρετούσε στον ρουμανικό στρατό με τον βαθμό του λοχαγού, ενώ συγχρόνως κρατούσε τη θέση του τερματοφύλακα της εθνικής στρατιωτικής ομάδας.
Ντυμένος με μαύρη φανέλα (στο χρώμα της οποίας οφείλεται και η ονομασία του ως ‘Μαύρος Τίγρης’) αγωνίστηκε εναντίον της Ουγγαρίας (3-2) και της Βουλγαρίας (3-0). Αυτά όσον αφορά στη στρατιωτική ομάδα. Ως στέλεχος της εθνικής Ρουμανίας έπαιξε εναντίον της Πολωνίας και έλαβε μέρος στο Βαλκανικό Κύπελλο του 1946.
Ως μέλος της Γιουβέντους αγωνίστηκε στην Ιταλία εναντίον της Αμπροζιάνα, την οποία κέρδισαν με 4-3. Η αποθέωσή του ήταν όταν παρουσία 45.000 θεατών στο στάδιο «Ανέφ» έπαιξε αντίθετα της Ντιναμό Τιφλίδας, τα δίχτυα της οποίας υπεράσπιζε ο Μάργκογκτς.
Σέντερ φορ έπαιζε ο Χούμης, ο οποίος σημείωσε τα 3 από τα 5 τέρματα της Γιουβέντους. Αντίθετα, ο Γεωργιάδης δέχθηκε 10 γκολ και παρ’ όλα αυτά ήταν άφθαστος κι ο καλύτερος του γηπέδου. Το ματς αυτό έγινε τον Απρίλιο του 1946.
Ο Ρουμάνος γκολκίπερ του Παναθηναϊκού γεννήθηκε το 1922 στη Βραΐλα. Σπούδασε και πήρε δίπλωμα Ανωτάτης Εμπορικής, ενώ ο πατέρας του είναι αρχιτέκτονας και ο αδερφός του ονομαστός γιατρός. Παντρεμένος, ζει σήμερα στην πρωτεύουσα, όπου ήρθε στις 11 Νοεμβρίου 1947.
Από τους Έλληνες παίκτες ιδιαίτερη εντύπωση του έχουν προξενήσει ο Πεντζαρόπουλος, ο Βασιλειάδης, ο Βάζος και ο Κρητικός.
Ο συμπαθέστατος Νταν μας αφηγείται αρκετά επεισόδια από τη ζωή του. Το πιο ενδιαφέρον αφορά στις προπονήσεις του που γίνονται με μπάλες του τένις, ο δε προπονητής χάραζε στην περιοχή του τέρματος το όνομά του και τον ανάγκαζε να επεμβαίνει συνεχώς, ώστε η μπάλα να μην πέσει ούτε μια φορά πάνω στα γράμματα.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, περί τίνος παίκτη πρόκειται. Τι διαμάντι ανεκτίμητο κέρδισε το ελληνικό ποδόσφαιρο…».
***
Να σημειωθεί ότι από το 1971, όταν και επιτράπηκαν για πρώτη φορά οι ξένοι ποδοσφαιριστές στις ελληνικές ομάδες, ο Παναθηναϊκός έχει αποκτήσει 5 Ρουμάνους.
Ο λόγος για τους Ντόρου Νικολάε (1980-82), Ντανούτς Λούπου (1990-91), Έρικ Λίνκαρ (2002-03), Λουτσιάν Σανμαρτεάν (2003-06) και Ντουμίτρου Μίτου (2003-05).
Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτός που… έπρεπε να έρθει δεν πέρασε ποτέ την πόρτα της Παιανίας…
*Στην κεντρική φωτογραφία ο Νταν Γεωργιάδης αποκρούει προσπάθεια του Γιάννη Βάζου
**Τα αποσπάσματα των εφημερίδων προέρχονται από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων
Διαβάστε ακόμη:
Υπόθεση Χάτζι: Το ραντεβού Βαρδινογιάννη-Τσαουσέσκου, ο… Γιώργος Χατζής και ο Κοσκωτάς
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα