Σημείωσε 82 γκολ σε 152 εμφανίσεις σε τέσσερα χρόνια, με δικά του τέρματα στον τελικό του Copa del Rey 1984-1985 η Ατλέτικο Μαδρίτης νίκησε 2-1 την Αθλέτικ Μπιλμπάο και κατέκτησε την πρώτη κούπα της από το 1977, ενώ την ίδια σεζόν, οι “ροχιμπλάνκος” τερμάτισαν στη 2η θέση πίσω μόνο από την πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα, με τον ίδιο να αναδεικνύεται pichichi (πρώτος σκόρερ) με 19 γκολ, σχεδόν το 1/3 των συνολικών τερμάτων της ομάδας.
Για ποιον λόγο, λοιπόν, στα εγκαίνια του νέου γηπέδου της Ατλέτικο, του επιβλητικού “Γουάντα Μετροπολιτάνο”, οι φίλαθλοι του συλλόγου δεν σεβάστηκαν τον Ούγκο Σάντσες; Γιατί βρόμισαν με σκουπίδια, αποφάγια και αυτοκόλλητα την τιμητική πλάκα του, η οποία βρίσκεται μαζί με εκείνες των υπολοίπων παικτών που έχουν αγωνιστεί σε τουλάχιστον 100 παιχνίδια με τον σύλλογο;
Η απάντηση είναι αυτονόητη: επειδή είναι ένας… pesetero, ένας μισθοφόρος, ένας προδότης!
Η Μπαρτσελόνα επέλεξε… Άρτσιμπαλντ για αντι-Μαραντόνα
Μπορεί να πέρασε τέσσερα χρόνια στην Ατλέτικο, ωστόσο ο Μεξικανός είναι γνωστός παγκοσμίως ως ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ της Ρεάλ Μαδρίτης. Κι αυτό επειδή ο ίδιος το επέλεξε, επειδή ο ίδιος ήθελε να εγκαταλείψει την ομάδα που τον έφερε στην Ισπανία, για να ενταχθεί σε μία ομάδα που τη σεζόν 1984-1985 τερμάτισε τρεις θέσεις πιο πίσω (3η η Αθλέτικ, 4η η Σπόρτινγκ Χιχόν)!
Μάλιστα, ο Σάντσες θα μπορούσε να μην καταλήξει καν στους “μερένγκες”, εάν η διοίκηση της Μπαρτσελόνα ήταν πιο… σοβαρή στα μεταγραφικά, κάτι που επίσης μπορεί να συνδεθεί με το σήμερα. Ήταν το τέλος της σεζόν 1983-1984, όταν ο σύλλογος προσπαθούσε να γυρίσει σελίδα, μετά από το αποτυχημένο πρότζεκτ “Ντιέγκο Μαραντόνα”.
Μαζί με τον Αργεντινό σταρ, που μετακόμισε στη Νάπολι με ποσό ρεκόρ, έφυγε και ο προπονητής, Σέσαρ Λουίς Μενότι. Στον πάγκο κάθισε ο Τέρι Βέναμπλς, οι προσπάθειες του οποίου έπρεπε να ενισχυθούν με τουλάχιστον έναν μεγάλο επιθετικό.
Οι Καταλανοί ενδιαφέρονταν για τον Σάντσες, που μέχρι τότε είχε σημειώσει 53 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις για την Ατλέτικο. “Είχα υπογράψει τον Ούγκο Σάντσες”, υποστήριξε 2,5 δεκαετίες αργότερα ο τότε αντιπρόεδρος του συλλόγου και μετέπειτα πρόεδρος, Τζουάν Γκασπάρτ. Ο Βέναμπλς είχε διαφορετική άποψη, αφού επέλεξε τον Στιβ Άρτσιμπαλντ της Τότεναμ για την εμπροσθοφυλακή.
Οι “μπλαουγκράνα” κατέκτησαν τον τίτλο, με τον Άρτσιμπαλντ να σημειώνει 15 τέρματα στο πρωτάθλημα (3ος σκόρερ, με 2ο τον Χόρχε Βαλδάνο της Ρεάλ). Παρ’ όλα αυτά, ο Βέναμπλς δεχόταν συνεχείς ερωτήσεις για τον Σάντσες, ο οποίος είχε αναδειχθεί 1ος σκόρερ της Primera Division.
“Η γνώμη μου είναι θετική, αλλά για την επόμενη σεζόν. Τουλάχιστον, προς στιγμήν, γνωρίζουμε ότι δεν θα πάει στη Ρεάλ Μαδρίτης και ότι είναι περισσότερο κοντά σε εμάς, παρά σε εκείνους”, δήλωνε τον Μάιο του 1985, με τον Σάντσες να έχει διαφορετική άποψη (την είπε χρόνια αργότερα) για την προσέγγιση των Καταλανών: “Την επόμενη σεζόν επέστρεψαν, αλλά η Ρεάλ με είχε προσεγγίσει ήδη, οπότε τους είπα ότι το τρένο είχε φύγει”.
Οι φίλοι της Ρεάλ δεν τον ήθελαν
Ο Σάντσες θεωρούσε ότι ο κύκλος του είχε κλείσει στο “Βιθέντε Καλδερόν” και έβλεπε το ενδιαφέρον των δύο μεγάλων του ισπανικού ποδοσφαίρου με θετικό μάτι. Η πρόταση της Μπαρτσελόνα αφορούσε ετήσιο μισθό 50.000.000 πεσέτες και του μεταφέρθηκε τηλεφωνικά στις 9 Μαΐου από τον Γκασπάρτ.
Η Ρεάλ απάντησε άμεσα. Ο Ραμόν Μεντόθα, ο παράγοντας που θα γινόταν ο επόμενος πρόεδρος της Ρεάλ, είχε δύο στόχους για την αρχή της θητείας του, τον ακραίο μπακ της Μπέτις Ραφαέλ Γκορντίγιο και τον Σάντσες.
Για τον δεύτερο, δείπνησε με τον ομόλογό του της Ατλέτικο, Βιθέντε Καλδερόν, και τον ίδιο τον Μεξικανό, στο εστιατόριο “Viejo Madrid”, μία ημέρα μετά από την πρόταση της Μπαρτσελόνα. Η Ρεάλ προσέφερε τα διπλά στον παίκτη κι έτσι εκείνος καταστάλαξε στους “μερένγκες”.
Η “βόμβα” έσκασε στις αρχές Μαΐου 1985, σε δηλώσεις του στη “Marca”: “Η πρώτη επιλογή μου είναι να πάω στη Ρεάλ. Ο στόχος μου με την Ατλέτικο ήδη έχει εκπληρωθεί και τώρα έχω μεγαλύτερους στόχους”.
Οι δηλώσεις του “Ουγκόλ” δεν έγιναν δεκτές με κατανόηση από το κοινό της Ατλέτικο. Στις 13 Μαΐου, οι “ροχιμπλάνκος” υποδέχθηκαν την Μπέτις για το πρωτάθλημα και το “νο9” της ομάδας αποδοκιμάστηκε έντονα καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα από τη συντριπτική πλειονότητα των φιλάθλων, που τον αποκαλούσαν “pesetero”. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που προσπάθησαν να τον στηρίξουν με το χειροκρότημά τους.
Ο τότε προπονητής του συλλόγου, Λουίς Αραγονές, αποφάσισε να τον κάνει αλλαγή κάποια στιγμή στο 2ο ημίχρονο και βγαίνοντας, ο Σάντσες φίλησε το έμβλημα της Ατλέτικο στη φανέλα του, θέλοντας να δείξει ότι πάντοτε θα τον διακατέχει σεβασμός γι’ αυτόν τον σύλλογο, ακόμα και ως παίκτης της Ρεάλ.
Την ίδια ώρα, στην άλλη πλευρά της Μαδρίτης, ούτε οι φίλοι της Ρεάλ έβλεπαν με θετικό μάτι αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Ο κόσμος των “μερένγκες” ήθελε να παραμείνει στην ομάδα ο Ούλι Στίλικε και να μην αντικατασταθεί από τον επί τέσσερα χρόνια “εχθρό” Σάντσες και γι’ αυτό έβγαλε το σύνθημα: “Uli sí, Hugo no” (“Ούλι ναι, Ούγκο όχι”).
Τον αγόρασε η Πούμας και τον πούλησε στη Ρεάλ
Όλα έδειχναν ότι η μεταγραφή είναι θέμα χρόνου, όμως, οι δύο σύλλογοι δεν τα είχαν βρει ακόμα. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν καιρό, με την Ατλέτικο να αρνείται πρόταση 150.000.000 πεσέτες συν τον μέσο Χουάν Λοθάνο και τον τερματοφύλακα Χοσέ Μανουέλ Οτσοτορένα. Οι “μερένγκες” αύξησαν την προσφορά σε 200.000.000 πεσέτες (περίπου 1.200.000 ευρώ) δίχως τους δύο ποδοσφαιριστές και η Ατλέτικο την έκανε αποδεκτή.
Τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά, αφού ο Καλδερόν φοβόταν τις αντιδράσεις του κόσμου, μιας και θα πουλούσε στον μεγάλο αντίπαλο τον παίκτη που οδήγησε την Ατλέτικο στη 2η θέση του πρωταθλήματος και στην κατάκτηση του κυπέλλου. Γι’ αυτόν τον λόγο, καθ’ υπόδειξη του ίδιου του Σάντσες, επιστρατεύτηκε η πρώτη επαγγελματική ομάδα του, η Πούμας από το Μεξικό.
Η ομάδα του Πανεπιστημίου του Μεξικού είναι η ομάδα στην οποία αγωνιζόταν ο Σάντσες από το 1976 μέχρι το 1981, όσο έπαιρνε το πτυχίο του στην οδοντιατρική. Από εκεί τον αγόρασε η Ατλέτικο το καλοκαίρι του 1981 και εκεί τον πούλησε στις 4 Ιουλίου 1985, έναντι 200.000.000 πεσετών, που κατατέθηκαν στην “Crédit Commercial de France”.
Φυσικά, όλοι γνώριζαν ότι η Πούμας ήταν απλά ο διαμεσολαβητής της μεταγραφής στη Ρεάλ, η οποία καθυστέρησε σχεδόν δύο εβδομάδες λόγω γραφειοκρατικών θεμάτων. Στις 12 Ιουλίου, ο Μεντόθα ταξίδεψε στο Μεξικό μέσω Νέας Υόρκης και η Ρεάλ αγόρασε τον Σάντσες από την Πούμας έναντι 250.000.000 πεσετών στις 13 Ιουλίου, με τον μεξικανικό σύλλογο να βγάζει κέρδος και πάλι από τον διεθνή επιθετικό.
Μάλιστα, επειδή οι “μερένγκες” δεν είχαν όλα τα χρήματα για την αγορά του Σάντσες, απευθύνθηκαν στο μεξικανικό τηλεοπτικό δίκτυο “Televisa”, που βοήθησε στη χρηματοδότηση της μεταγραφής με αντάλλαγμα τα δικαιώματα μετάδοσης στη χώρα των εντός έδρας αγώνων της Ρεάλ.
Έκανε επίσημη “πρώτη” στο Μεξικό
Όταν η μεταγραφή ολοκληρώθηκε, ο Σάντσες τράβηξε την πρώτη επίσημη φωτογραφία του με τη φανέλα της Ρεάλ. Η “πρώτη” του δεν έγινε στη Μαδρίτη και στην έδρα της νέας ομάδας του όπως συνηθίζεται, αλλά στο γήπεδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1968, στο “Ολίμπικο Ουνιβερσιταριο”, την έδρα της Πούμας!
“Κέρδισα το δικαίωμα να φοράω τη φανέλα της Ρεάλ. Όλα όσα συνέβησαν, έγιναν με τον δικό μου τρόπο. Για τα λεφτά, θα μπορούσα να πάω στην Ιταλία ή στην Μπαρτσελόνα, αλλά ξέρω τι θέλω”, δήλωσε μετά από τις υπογραφές. Η κανονική παρουσίασή του, δε, έγινε στις 19 Ιουλίου στο “Σαντιάγο Μπερναμπέου”, μαζί με τους Γκορντίγιο και Αντόνιο Μαθέδα, που επίσης υπέγραψαν στη Ρεάλ.
Τα αποτελέσματα της μεταγραφής, εντυπωσιακά. Την ώρα που ο Άρτσιμπαλντ σημείωνε 24 γκολ σε τέσσερις σεζόν με την Μπαρτσελόνα, ο Σάντσες σημείωσε μόνο στην πρώτη του με τη Ρεάλ 29 τέρματα. Η σεζόν αυτή έκλεισε με το πρωτάθλημα Ισπανίας, το πρώτο από τα πέντε σερί που θα ακολουθούσαν, καθώς και το Κύπελλο UEFA, το δεύτερο σερί.
Μαζί με τη “γενιά του γύπα”, τη μαγική πεντάδα από τις ακαδημίες της Ρεάλ, προεξάρχοντος του Εμίλιο Μπουτραγκένιο, ο Σάντσες έκανε “μαγικά” πράγματα και κατέκτησε μία φορά το “Χρυσό Παπούτσι” (1989-1990), αναδείχθηκε άλλες τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ της Ισπανίας (οι τρεις στις πρώτες τρεις σεζόν του), έφτασε στη 2η θέση του πίνακα των σκόρερ της Primera Division και τη σεζόν 1989-1990 σημείωσε 38 γκολ στο πρωτάθλημα, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Τέλμο Θάρα (καταρρίφθηκε αργότερα από τους Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι).
Συνολικά στη Ρεάλ κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, ένα Κύπελλο UEFA και τρία supercopa στις επτά σεζόν που παρέμεινε στο “Μπερναμπέου”. Σε 283 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις σημείωσε 208 τέρματα, με συνέπεια να γίνει ο 4ος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου, μέχρι να τον ξεπεράσουν οι Ραούλ και Ρονάλντο.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα