Ανήμερα της συμπλήρωσης 38 χρόνων από τον θάνατο του Τζέσι Όουενς, το Sport-Retro.gr παραθέτει τις πιο ενδιαφέρουσες ατάκες που ξεστόμισε κατά την 66ετή παρουσία του στη γήινη διάσταση.

***

“Συνηθίζαμε να περνάμε υπέροχα. Ποτέ δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Πάντοτε τρώγαμε. Το γεγονός ότι δεν είχαμε μπριζόλα; Ποιος είχε μπριζόλα;”

“Όλοι έχουμε όνειρα. Προκειμένου να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα, χρειάζεται άσχημα πολλή αποφασιστικότητα, αφοσίωση, αυτοπειθαρχία και προσπάθεια”.

“Οι φιλίες γεννιούνται στο πεδίο των αθλητικών συγκρούσεων και μέσα από το «χρυσάφι» του ανταγωνισμού. Τα βραβεία διαβρώνονται, ενώ αντιθέτως οι φιλίες δεν «πιάνουν» σκόνη”.

“Βρες το καλό. Είναι παντού γύρω σου. Βρες το, κάν’το βιτρίνα σου και θα αρχίσεις να το πιστεύεις”.

“Για ένα διάστημα, τουλάχιστον, ήμουν το πιο διάσημο πρόσωπο σε ολόκληρο τον κόσμο”.

“Πάντοτε αγαπούσα το τρέξιμο – ήταν κάτι που μπορούσες να κάνεις από μόνος σου και αποκλειστικά με τις δικές σου δυνάμεις. Μπορούσες να πας προς κάθε κατεύθυνση, γρήγορα ή αργά όπως ήθελες, πολεμώντας τον άνεμο αν το ήθελες, ψάχνοντας νέα θεάματα στηριζόμενος μόνο στη δύναμη των ποδιών σου και στην αντοχή των πνευμόνων σου”.

“Αν δεν προσπαθείς να κερδίσεις, μπορείς ενδεχομένως να αφήσεις τους Ολυμπιακούς Αγώνες και να τρέξεις στην πίσω αυλή κάποιου. Η χαρά να ανταγωνίζεσαι κουβαλά μαζί της τη χαρά ενός χρυσού μεταλλίου. Κάποιος θέλει να κερδίσει για να αποδείξει στον εαυτό του ότι είναι ο καλύτερος”.

“Μια ευκαιρία, είναι όλα όσα χρειάζεσαι”.

“Οι άνθρωποι έρχονται για να δουν την εμφάνισή σου και πρέπει να τους δώσεις ό,τι καλύτερο. Οι ζωές των περισσοτέρων ανδρών είναι πάπλωμα και παπιγιόν (σ.σ. εννοώντας χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις). Είτε στην καλύτερη περίπτωση καλοσυνδυασμένα ρούχα σε ντουλάπα και μια σακούλα πλυντηρίου γεμάτη με ανάρμοστες συσσωρεύσεις. Μια ολόκληρη ζωή, δηλαδή, που ισούται με 10 δευτερόλεπτα προπόνησης”.

“Εκείνη (σ.σ. η σύζυγος Μίνι Ρουθ Σόλομον) ήταν ασυνήθιστη γιατί αν και ήξερα ότι η οικογένειά της ήταν τόσο φτωχή όσο και η δική μας, τίποτα από όσα είπε ή έκανε δεν είχαν επηρεαστεί από αυτό. Ή από προκαταλήψεις. Ή από οτιδήποτε έλεγε ή έκανε ο κόσμος. Ήταν σαν να είχε κάτι μέσα της το οποίο έκανε με κάποιο τρόπο όλα αυτά να μην έχουν καμία σημασία. Την ερωτεύτηκα ήδη από την πρώτη στιγμή που μιλήσαμε και την ερωτευόμουν λίγο παραπάνω κάθε φορά. Τη στιγμή εκείνη που νόμιζα ότι δεν μπορούσα να την αγαπήσω περισσότερο απ’ όσο την αγαπούσα, της ζήτησα να με παντρευτεί και δέχτηκε”.

Για τον προπονητή του Γυμνασίου στο στίβο Τσαρλς Ρίλεϊ: “Είχα παρατηρήσει εκείνον να με παρακολουθεί για έναν χρόνο ή περίπου τόσο, ειδικά όταν θα παίζαμε παιχνίδια όπου υπήρχε τρέξιμο ή άλμα”.

“Κάθε πρωί, όπως ακριβώς στην Αλαμπάμα, ξυπνούσα με τον ήλιο, έτρωγα το πρωινό μου πριν από τη μητέρα μου και τα αδέρφια μου, και πήγαινα στο σχολείο, χειμώνα, άνοιξη και προσπαθούσα να τρέξω και να πηδήξω και να κινώ το σώμα μου όπως ακριβώς ο κύριος Τσαρλς Ρίλεϊ”.

Για τον προπονητή του στίβου στο κολέγιο Λάρι Σνάιντερ: “Επαφιόταν σε εκείνον η δουλειά που θα έκανε και η ευθύνη που είχε αναλάβει απέναντι στο Πανεπιστήμιο. Και το πως θα έπρεπε να είμαι ικανός να μεταφέρω τον εαυτό μου γιατί όλοι άνθρωποι πλέον παρακολουθούσαν”.

“Όλα κινούνται τόσο γρήγορα και εν τέλει ο χαρακτήρας είναι αυτός που κάνει τη διαφορά όταν η απόσταση είναι μικρή”.

“Δεν ήθελα να είμαι μέρος των πολιτικών. Και δεν ήμουν στο Βερολίνο για να αγωνιστώ εναντίον κάποιου συγκεκριμένου αθλητή. Ο στόχος των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν σε κάθε περίπτωση να κάνεις το καλύτερο δυνατό. Όπως είχα μάθει καιρό πριν από τον Τσαρλς Ρίλεϊ, η μοναδική νίκη που μετράει είναι αυτή απέναντι στον εαυτό σου”.

“Για έναν σπρίντερ η απόσταση των 100 γιαρδών τελειώνει στα 3 δευτερόλεπτα, όχι στα 9 και 10. Το πρώτο δευτερόλεπτο είναι όταν βγαίνεις έξω από τα αποδυτήρια. Το δεύτερο δευτερόλεπτο είναι όταν κοιτάς ψηλά και κάνεις τα πρώτα βήματα για να πάρεις τη θέση σου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η κούρσα είναι στα μισά της. Το τελευταίο δευτερόλεπτο, το χρονικό διάστημα που φαντάζει ατελείωτο στη ζωή ενός αθλητή, είναι αυτό το δεύτερο μέρος της κούρσας όπoυ πραγματικά παίρνεις τη θέση και βλέπεις από τι είσαι πραγματικά φτιαγμένος. Φαίνεται να κρατάει μια αιωνιότητα, τελικά τελειώνει πριν καν καταλάβεις τι συμβαίνει”.

Όταν οριακά δεν προκρίθηκε στους τελικούς των Ολυμπιακών Αγώνων στο άλμα εις μήκος: “Πολέμησα, πολέμησα σκληρότερα… Αλλά ένα κύτταρο κάθε φορά, ο πανικός φώλιασε στο κορμί μου, νικώντας με”.

Στο τελευταίο του άλμα στο άλμα εις μήκος, όταν έκανε νέο ρεκόρ: “Αποφάσισα ότι δεν θα με έπαιρνε από κάτω. Επρόκειτο να πετάξω. Επρόκειτο να μείνω στον αέρα για πάντα”.

Για τα επιτεύγματά του σε Ολυμπιακούς Αγώνες: “Τα κατάφερα με μια κάπως τυφλή φωτεινότητα. Συνειδητοποίησα: Είχα πηδήξει σε ένα άλλο, σπάνιο, είδος στρατόσφαιρας- σε ένα είδος στο οποίο πολύ λίγοι άνθρωποι από κάθε γενιά είναι τυχεροί να φτάσουν”.

“Αφότου επέστρεψα σπίτι με τα τέσσερα μετάλλια, έγινε αυξανόμενα προφανές ότι όλοι θα με χτυπούσαν φιλικά στην πλάτη, θέλοντας να μου σφίξουν το χέρι ή να με καλέσουν σπίτι τους. Αλλά κανένας δεν θα μου προσέφερε μια δουλειά…”.

Για τον αγώνα του κόντρα στο καθαρόαιμο Τζούλιο Μακ Κόου στο ημίχρονο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα: “Ήταν πολύ κακό να έχω καταλήξει από τα ύψη των Ολυμπιακών Αγώνων να βιοπορίζομαι ανταγωνιζόμενος ζώα. Αλλά ο ανταγωνισμός δεν ήταν καν δίκαιος. Κανένας άνδρας δεν θα κέρδιζε μια κούρσα αλόγων ούτε καν στις 100 γιάρδες”.

Όταν ρωτήθηκε πώς μπορεί κάποιος να κερδίσει μια κούρσα αλόγων: “Το μυστικό είναι αρχικά να πάρεις ένα καθαρόαιμο άλογο επειδή είναι τα πιο νευρικά ζώα στον πλανήτη. Τότε πάρε το μεγαλύτερο όπλο που μπορείς να βρεις και βεβαιώσου ότι ο αφέτης ξεκινάει την κούρσα πυροβολώντας δίπλα στο αυτί του καθαρόαιμου αλόγου”.

Για το γεγονός ότι ήταν ο επικεφαλής 12μελούς μπάντας με μαύρους που έκανε περιοδείες: “Λοιπόν, δεν μπορούσα να παίξω μουσικό όργανο. Θα καθόμουν μπροστά και θα ανακοίνωνα τους αριθμούς. Με είχαν για να τραγουδάω λίγο, αλλά αυτό ήταν ένα τραγικό λάθος. Δεν μπορώ να βάλω δυο νότες στη σειρά. Παίξαμε σε θέατρα και σε νυχτερινά κλαμπ. Παίξαμε στο ‘Apollo Theatre’ στο Χάρλεμ και στο ‘Earle Theatre’ στη Φιλαδέλφεια. Μεγάλες στιγμές για μαύρους”.

Για τη συμμετοχή του σε αγώνες μπέισμπολ: “Πηγαίναμε σε αυτές τις μικρές πόλεις και τους λέγαμε να φέρουν τον γρηγορότερο άνδρα της πόλης και ο Τζέσι Όουενς θα του έδινε αβαντάζ δέκα μέτρων και θα τον νικούσε”.

Για τις προτάσεις που είχε να εργαστεί 14 χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες: “Οι άνθρωποι που δούλευαν με μένα ή με ήξεραν, με αποκαλούσαν τον γρηγορότερο άνθρωπο στον κόσμο επειδή σχεδόν ποτέ δεν σταματούσα. Ανακάλυψα ότι μπορούσα να κάνω ακόμη περισσότερα χωρίς κανονική δουλειά ή χωρίς κανονικές ώρες γενικά αλλά δουλεύοντας μόνος μου. Πηγαίνοντας να μιλήσω κάπου, να βοηθήσω με τις δημόσιες σχέσεις σε μια καμπάνια για κάποιους πελάτες εδώ, να ηχογραφήσω την εκπομπή μου στο ραδιόφωνο στις 05:00, πριν μπω στο αεροπλάνο για άλλη πόλη ή άλλη ήπειρο τρεις ώρες μετά, προκειμένου να παρουσιάσω ένα σπουδαίο αθλητικό γεγονός”.

Για την κατάρριψη των ρεκόρ του: “Είναι σαν να έχεις ένα κατοικίδιο σκύλο για αρκετό καιρό. Συνηθίζεις με αυτόν, δένεσαι μαζί του και όταν πεθάνει σου λείπει”.

Στους Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος, τους Αμερικανούς σπρίντερ που είχαν χαιρετήσει με υψωμένη γροθιά και μαύρα γάντια καθώς παραλάμβαναν τα μετάλλια τους, είπε: “Η μαύρη γροθιά είναι ένα σύμβολο χωρίς σημασία. Όταν την ανοίγεις, δεν έχεις τίποτα παρά δάχτυλα, αδύναμα άδεια δάχτυλα. Η μοναδική φορά που η μαύρη γροθιά έχει σημασία είναι όταν υπάρχουν χρήματα σε αυτή. Εκεί είναι που βρίσκεται η δύναμη”.

“Συνειδητοποίησα ότι η πολεμικότητα στην καλύτερη έννοια της λέξης ήταν η μοναδική απάντηση που απασχολούσε τους μαύρους άνδρες, ώστε όποιος μαύρος άνδρας δεν ήταν μαχητής ήταν είτε τυφλός είτε δειλός”.

“Σε διάστημα λιγότερο των επτά ημερών, παρακολούθησα ένα μίτινγκ στίβου στη Βοστώνη, πέταξα από εκεί στο Μπόουλινγκ Γκριν για τις «National Jaycees», από εκεί στο Ρότσεστερ για το “Blind”, στο Μπάφαλο για ακόμα ένα μίτινγκ στίβου, στη Νέα Υόρκη για να γυρίσω μια ταινία που λέγεται «Ο μαύρος αθλητής», στο Μαϊάμι για την εταιρία αυτοκινήτων της Φορντ, πίσω στη Νέα Υόρκη για 45 λεπτά για να κάνω μια ομιλία, μετά στο Λος Άντζελες για μια άλλη ομιλία το ίδιο βράδυ…”.

Είπαν για εκείνον:

«Δούλεψες, πιθανότατα σκλαβώθηκες είναι η λέξη, Τζέσι για πολλά χρόνια. Και σου αξίζει οτιδήποτε λένε για σένα και οτιδήποτε κάνουν για σένα” – Μίνι Ρουθ Σόλομον, η σύζυγός του

“Ο Όουενς δεν συνεπαίρνει απλώς το κοινό, το «μαγεύει». Είναι φιλικός με όλους, εξωστρεφής και γενναιόδωρος” – Ένας ρεπόρτερ για τις δυνατότητες του Τζέσι Όοουενς όταν μιλάει δημόσια

 

*** Για περισσότερες σπορ ιστορίες LIKE στη σελίδα O Sivas στο Facebook και FOLLOW στο Instagram ***