Η τεράστια νίκη του Παναθηναϊκού επί της Μπαρτσελόνα. Ο Γιόνας Κόλκα στο Sport-Retro.gr

Μάνος Ανδρουλάκης 3 Απρ, 2018

Τα τελευταία χρόνια ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός ταλαιπωρείται αφάνταστα από τα δυσβάστακτα χρέη και, πλέον, η λέξη υποβιβασμός αιωρείται σαν κακόηχο αστείο στα αυτιά των υποστηρικτών του.

Πόσο μακρινή φαντάζει η εποχή που το «τριφύλλι» δεν αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, αντ’ αυτού γέμιζε συνεχώς τα ταμεία του από τις πολλές ευρωπαϊκές διακρίσεις.

Φυσικά, τότε, ήταν τόσο νοικοκυρεμένος ο σύλλογος στο συγκεκριμένο σκέλος, που οι φίλοι του ενδιαφέρονταν μόνο για το… χορτάρι και τις συγκλονιστικές μονομαχίες με τα εκτός των συνόρων μεγαθήρια.

Αν παρακολουθήσει κανείς την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών αναμετρήσεων από τη ρεβάνς του 1999 με τη Λα Κορούνια μέχρι εκείνη με τη Σεβίλλη το 2005, θα διαπιστώσει ότι ο Παναθηναϊκός βρισκόταν μέσα στη 10άδα των κορυφαίων συλλόγων της εποχής.

Ένας από τους αγώνες που ανέβασαν επίπεδο τους «πράσινους» ήταν η πρώτη μονομαχία με την Μπαρτσελόνα στο πλαίσιο της προημιτελικής φάσης του Champions League της σεζόν 2001-02.

Ανήμερα της εξαετούς επετείου από την επική νίκη στο Άμστερνταμ επί του Άγιαξ, η έτοιμη ομάδα που παρέλαβε ο Σέρχιο Μαρκαριάν από τον Γιάννη Κυράστα επικράτησε 1-0 της παρέας του Ριβάλντο, του Πάτρικ Κλάιφερτ, του Μαρκ Όφερμαρς, του Κάρλες Πουγιόλ, του Τσάβι…

Με αφορμή την αξέχαστη αυτή βραδιά στο «Α. Νικολαΐδης», το Sport-Retro.gr επικοινώνησε με τον Γιόνας Κόλκα, τον παίκτη δηλαδή που με την υπέροχη ατομική του ενέργεια κέρδισε το πέναλτι που μετουσίωσε σε γκολ ο Άγγελος Μπασινάς στο 77ο λεπτό.

Ο Φινλανδός μέσος, ο οποίος εργάζεται στις ακαδημίες της Αϊντχόφεν και συμβάλλει στην προώθηση του αθλήματος μέσω της εταιρείας «World Soccer Partners», αναφέρθηκε στην τεράστια νίκη επί της Μπαρτσελόνα, τον Γιάννη Κυράστα, τη συνολική πορεία της σεζόν 2001-02 και όχι μόνο.

Η αναφορά στα κακώς κείμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου αποφεύχθηκε, διότι καλό είναι να ξεφεύγουν λίγο κάποιοι από τη μιζέρια, το παρασκήνιο, το «άκουσα ότι…». Εδώ δεν υπάρχει «άκουσα». Υπάρχει «είδα». Είδα τον Παναθηναϊκό να νικά 1-0 τη θρυλική Μπαρτσελόνα και να πλησιάζει για τέταρτη φορά στην ημιτελική φάση του Champions League.

-Πώς ήταν το ποδόσφαιρο στη Φινλανδία στην αφετηρία της καριέρας σας;

«Εκείνη την εποχή ήταν ήδη δημοφιλές στη Φινλανδία, αλλά σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Τα γήπεδα βρίσκονταν σε κακή κατάσταση, οι ομάδες δεν ήταν καλά οργανωμένες και το επίπεδο του ποδοσφαίρου ήταν μάλλον αδύναμο. Το χόκεϊ επί πάγου ήταν και εξακολουθεί να είναι το πιο δημοφιλές σπορ. Δυστυχώς, τα χρήματα είναι σημαντικά στον αθλητισμό και για τις ποδοσφαιρικές ομάδες είναι πιο δύσκολο να βρεθούν χορηγοί εν συγκρίσει με εκείνες του χόκεϊ».

-Με το κρύο πώς τα βγάζατε πέρα;

«Ως ποδοσφαιριστής μισούσα τον χειμώνα, αλλά γενικώς μου αρέσει. Λατρεύω να βρίσκομαι έξω όταν υπάρχει πολύ χιόνι. Σε νεαρή ηλικία μερικές φορές έπρεπε να προπονηθούμε στο χιόνι. Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις πώς να αγωνίζεσαι».

-Ανήκατε στην Αϊντχόφεν, μία σπουδαία ομάδα ενός προηγμένου πρωταθλήματος και, μάλιστα, είχατε κατακτήσει δύο τίτλους. Τι σας ώθησε στην απόφαση να υπογράψετε στον Παναθηναϊκό;

«Έπαιζα με τον Φαν Νίστελροϊ, τον Φαν Μπόμελ, τον Κέζμαν, τον Όιερ και άλλους. Ήταν δύσκολη η απόφαση να έρθω στην Ελλάδα. Φυσικά ήξερα τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν μπορούσα να γνωρίζω τι είδους ομάδα είναι και η Ελλάδα δεν ακουγόταν ως η πιο λογική επιλογή για το επόμενο βήμα της καριέρας μου. Ο Παναθηναϊκός και ο Γιάννης Κυράστας με ήθελαν πολύ και γι’ αυτό το αποφάσισα. Υπήρξαν και μερικές άλλες ομάδες που ενδιαφέρθηκαν για μένα, όμως δεν συντρέχει λόγος για να αναφερθούμε περαιτέρω».

-Ποιοι συμπαίκτες σας και ποιοι αντίπαλοι σας εντυπωσίασαν στην Ελλάδα;

«Το επίπεδο με εξέπληξε θετικά. Διαθέταμε πολλούς καλούς παίκτες και ένα καλό μίγμα Ελλήνων και ξένων παικτών. Αργότερα, δεν μου προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι πολλοί παίκτες του Παναθηναϊκού κατέκτησαν το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με την Εθνική Ελλάδας και ότι οι ξένοι αγωνίστηκαν για χρόνια στις εθνικές ομάδες των χωρών τους. Εκείνη την εποχή οι τέσσερις μεγάλες ομάδες της Ελλάδας, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, δεν απείχαν από το ευρωπαϊκό επίπεδο. Το πρόβλημα στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν η τεράστια διαφορά μεταξύ των μεγάλων και των μικρών ομάδων».

-Η σεζόν 2001-02 ήταν μαγική για την ομάδα, διότι προκρίθηκε στην προημιτελική φάση του Champions League. Τι θυμάστε από τη φάση των ομίλων;

«Ήταν πραγματικά σπουδαία εποχή. Παλεύαμε όλοι μαζί ως ομάδα, αλλά ήμασταν ικανοί να νικήσουμε σε δύσκολα ματς, επειδή είχαμε καλές μονάδες στο ρόστερ. Και φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τους φιλάθλους! Η στήριξή τους μας βοήθησε πολύ και δεν ήταν εύκολο για καμία ομάδα να περάσει από την Αθήνα. Αρχίσαμε καλά στα προκριματικά με τη Σλάβια Πράγας και η νίκη στην έδρα της Σάλκε μας έδωσε αυτοπεποίθηση εν όψει των επόμενων αγώνων».

-«Γκελζενκίρχεν», «Χάιμπουρι», «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», «Ντας Άντας», «Καμπ Νόου». Μερικά από τα γήπεδα που επισκεφθήκατε. Ποιο σας έμεινε περισσότερο χαραγμένο στη μνήμη και γιατί;

«Το όνειρο κάθε παίκτη είναι να παίξει σε μεγάλα γήπεδα. Το «Καμπ Νόου» είναι τόσο διάσημο και τεράστιο που θα το θυμάμαι πάντα. Το «Μπερναμπέου» είναι επίσης τεράστιο, αλλά και μοντέρνο. Το «Άνφιλντ» είναι σπουδαίο και οι φίλοι της Λίβερπουλ είναι σχεδόν όσο φωνακλάδες είναι και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο!»

-Στα προημιτελικά κληρωθήκατε με την Μπαρτσελόνα. Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που κάνατε;

«Όταν είδα την κλήρωση γνώριζα ότι δεν θα είναι εύκολο, ωστόσο ήμουν και αισιόδοξος γιατί παίζαμε καλά».

-Τι οδηγίες σας έδωσε ο Σέρχιο Μαρκαριάν πριν από το ματς της Λεωφόρου;

«Δεν θυμάμαι πια τις ακριβείς οδηγίες του προπονητή. Γνωρίζαμε ότι έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί, προκειμένου να μην σκοράρει η Μπαρτσελόνα. Παράλληλα, έπρεπε να προσπαθήσουμε να κάνουμε το παιχνίδι μας και να βάλουμε γκολ».

-Κερδίσατε το πέναλτι που σας χάρισε το νικητήριο γκολ. Σας παρότρυνε ο προπονητής να παίρνετε τέτοιες πρωτοβουλίες ή ήταν μια έμπνευση της στιγμής;

«Το ατού μου ήταν το ‘1 εναντίον 1’. Απαλλάχθηκα από τον αμυντικό και μετά προσπάθησα να μπω γρήγορα στην περιοχή. Αν προσπαθήσεις, τότε μπορεί και να κερδίσεις. Αν δεν προσπαθήσεις, τότε σίγουρα δεν θα κερδίσεις».

-Πώς πανηγυρίσατε την τεράστια αυτή νίκη;

«Όλοι ήμασταν, προφανώς, πολύ χαρούμενοι. Είχαν έρθει μερικοί συγγενείς για το ματς και δειπνήσαμε όλοι μαζί. Συνεπώς, μην φαντάζεστε κάποιο μεγάλο πάρτι (γέλια)».

-Είχατε αρχίσει να σκέφτεστε αντίπαλο εν όψει ημιτελικών;

«Φυσικά, ονειρευόμουν τα ημιτελικά και παρακολουθούσα πώς παίζουν οι άλλες ομάδες, αλλά ήξερα ότι έπρεπε πρώτα να αγωνιστούμε στη Βαρκελώνη».

-Ποιος ήταν ο βασικός παράγοντας που τελικά δεν περάσατε στα ημιτελικά;

«Αρχίσαμε πολύ καλά στο «Καμπ Νόου». Ο Κωνσταντίνου έκανε το 0-1, αλλά μετά ήταν πολύ δύσκολα για μας. Δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε την κατοχή της μπάλας και η Μπαρτσελόνα είχε την ευκαιρία να ελέγξει το παιχνίδι και να ασκήσει περισσότερη πίεση προς την εστία μας. Τους επιτρέψαμε να σκοράρουν πολύ εύκολα. Στα τελευταία λεπτά ο Βλάοβιτς είχε μία μεγάλη ευκαιρία για να μας στείλει στα ημιτελικά, αλλά δεν τα κατάφερε».

-Δεκαέξι χρόνια μετά, με καθαρό μυαλό, ποια ομάδα θεωρείτε ότι άξιζε την πρόκριση;

«Η Μπαρτσελόνα γιατί έβαλε πιο πολλά γκολ. Αλλά ακόμα και τώρα με πειράζει επειδή ήμασταν πολύ κοντά».

-Ένα σχόλιο για τον Γιάννη Κυράστα;

«Τον εκτιμούσα. Συνήθως ήταν ήρεμος, εξηγούσε τι ήθελε και πώς να παίξουμε. Δεν μιλούσε καλά αγγλικά ούτε εγώ ελληνικά, αλλά καταλαβαινόμασταν. Με στεναχώρησε πολύ ο χαμός του».

-Θα μας περιγράψετε λεπτομερώς με τι ασχολείστε τώρα; Τι είναι το «Quality Options Foundation» και πώς ένας νεαρός άσος θα ευνοηθεί απ’ αυτό;

«Αρχίσαμε ως οργανισμός, όμως τώρα δουλεύουμε ως εταιρεία, ονόματι «World Soccer Partners». Εδρεύουμε στην Ολλανδία και υποστηριζόμαστε από την Αϊντχόφεν. Δεν μιλάμε μόνο για το ολλανδικό ποδόσφαιρο, αλλά μοιραζόμαστε τις διεθνείς εμπειρίες μας. Το ποδόσφαιρο μπορεί να παιχθεί και να διδαχθεί με διάφορους τρόπους – δεν υπάρχει μόνο ένας. Βοηθάμε συλλόγους να βελτιώσουν τις προπονητικές τους πρακτικές και να εκπαιδεύσουν τους προπονητές τους. Αναφορικά με τους ποδοσφαιριστές διοργανώνουμε camps στα οποία χρησιμοποιούμε προπονητές υψηλού επιπέδου και, παράλληλα, κατασκοπεύουμε ταλαντούχους άσους. Γι’ αυτούς τους ταλαντούχους παίκτες προσπαθούμε να κάνουμε προγράμματα πρακτικής άσκησης σε διαφορετικές ομάδες».

-Εξακολουθείτε να εργάζεστε στις ακαδημίες της Αϊντχόφεν. Θα θέλατε να μας αποκαλύψετε 2-3 ονόματα παικτών που πιστεύετε ότι σε λίγα χρόνια θα γίνουν γνωστά στην Ευρώπη;

«Δεν θέλω να πω ονόματα, διότι τα τελευταία βήματα από τις Κ16-17 μέχρι την πρώτη ομάδα είναι τα πιο δύσκολα. Έχουμε πολλούς ταλαντούχους παίκτες στις ακαδημίες μας, αλλά μόνο εκείνοι που τα δίνουν όλα στο ποδόσφαιρο έχουν την ευκαιρία να πετύχουν. Επί του παρόντος, παραπάνω από το 50% της πρώτης ομάδας έχει προέλθει από τις ακαδημίες. Εργαζόμαστε σκληρά και στόχος μας στο μέλλον είναι οι περισσότεροι από τους μισούς παίκτες της ενδεκάδας να προέρχονται από τις ακαδημίες μας. Αυτό φανερώνει πόσο σημαντικό είναι για μας ο καθένας να εκπαιδεύει τους δικούς του παίκτες και προπονητές».