Ο γείτονας Κούγιας και ο παραλίγο «εργοδότης» Κοσκωτάς. Συνέντευξη του Νίκου Κουρμπανά στο Sport-Retro.gr

Μάνος Ανδρουλάκης 22 Απρ, 2018

Τα τελευταία 20 χρόνια υπηρετεί το ποδόσφαιρο από την «ηλεκτρική καρέκλα» του προπονητή, με θητεία σε πολλές ομάδες όπως η Παναχαϊκή, ο Παναγιάλειος, η Νίκη Βόλου, η Καλαμάτα, η Κέρκυρα, η Καλλιθέα, η Κόρινθος, ο Φωστήρας και, εσχάτως, ο Εθνικός Πειραιώς.

Εντούτοις, ο Νίκος Κουρμπανάς διέγραψε μία σημαντική πορεία ως ποδοσφαιριστής, καθώς φόρεσε τη φανέλα του Παναθηναϊκού για 5 χρόνια, σκόραρε σε τελικούς Κυπέλλου, συμμετείχε στο πειραματικό Champions League της σεζόν 1991-92, ενώ είχε θητεία σε συλλόγους σαν την Παναχαϊκή και τον Πανιώνιο.

Με αφορμή τα 56α γενέθλια, το Sport-Retro.gr επικοινώνησε με τον παλαίμαχο άσο με τις 192 συμμετοχές στην Α’ Εθνική, τα 2 πρωταθλήματα και τα 3 Κύπελλα.

Το λάθος στην ταυτότητα και ο Κούγιας

Ο Νίκος Κουρμπανάς δεν γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου 1962, όπως αναφέρεται σε πολλές διαδικτυακές πηγές και όχι μόνο, αλλά στις 22 Απριλίου της ίδιας χρονιάς.

Όπως εξήγησε στο Sport-Retro.gr, το μπέρδεμα υφίσταται από τα εφηβικά του χρόνια και προήλθε από αστυνομικό λάθος, δεδομένου ότι ακόμη και η ταυτότητα τον μεγαλώνει κατά έναν μήνα.

**Με τη φανέλα της Κορίνθου (δεύτερος από αριστερά) σε ματς με το Αιγάλεω**

Αφού λύθηκε η απορία, όλα ήταν πλέον έτοιμα για να αρχίσει η συνέντευξη αναφορικά με την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής.

-Θα σας γυρίσουμε στα παιδικά χρόνια.

«Γεννήθηκα στο Βέλο Κορινθίας. Το σπίτι του Αλέξη Κούγια ήταν λίγο πιο δίπλα. Ήμασταν όλη μέρα στο γήπεδο. Υπήρχε ένα σχετικό ταλέντο. Ο πατέρας μου ήταν «αρρωστάκι» με τον Παναθηναϊκό. Τότε, σκέψου 1970-1971-1972, ήταν δύσκολο τα παιδιά της επαρχίας να πάνε στην Αθήνα για να δουν κάποιον αγώνα. Ε, εμένα με έπαιρνε ο πατέρας μου και πηγαίναμε με το λεωφορείο στον Παναθηναϊκό. Έτσι, λοιπόν, μου κόλλησε το μικρόβιο».

-Αγαπημένος παίκτης;

«Ο Άνθιμος Καψής. Εγώ άρχισα ως επιθετικός, αλλά μετά στην Κόρινθο έγινα αμυντικός. Βέβαια, ούτως ή άλλως, εμένα πάντα μου άρεσαν το στυλ και ο χαρακτήρας του Καψή».

-Ποια ήταν τα πρώτα σας ποδοσφαιρικά βήματα;

«Έπαιξα στην ομάδα της περιοχής μου, έπειτα στον Πέλοπα Κιάτου, εν συνεχεία στην Κόρινθο για τρία χρόνια, μετά για έναν χρόνο στην Παναχαϊκή με υποσχετική, ξαναγύρισα στην Κόρινθο και μετά πάλι στην Παναχαϊκή για δύο χρόνια».

«Ήμουν ήδη παίκτης του Παναθηναϊκού»

-Η Παναχαϊκή είχε την αίγλη του παρελθόντος;

«Βέβαια. Είχα κάνει συμπαίκτης με τον συγχωρεμένο τον Κώστα Δαβουρλή στο φινάλε της καριέρας του, με Γεωργακόπουλο, με Χαρδαλιά, με Δρακόπουλο, με Βουγιαντίνοβιτς, με Σπανοσωτηρόπουλο, με Κυριακόπουλο… Δηλαδή τη φουρνιά μετά Δαβουρλή-Ρήγα κ.τ.λ. Είχα συμπαίκτη τον Κώστα Δαβουρλή, προπονητή τον μικρό τότε Ανδρέα Μιχαλόπουλο και βοηθό τον Βασίλη Στραβοπόδη. Δηλαδή παρότι Κορίνθιος, την έζησα αυτή τη σπουδαία φουρνιά της Πάτρας. Επίσης, είχα συμπαίκτη τον Μήτσο Σπεντζόπουλο».

**Τρίτος από δεξιά στους ορθίους με τη φανέλα της Παναχαϊκής**

-Πώς έγινε η ιστορία με τον Παναθηναϊκό;

«Κατά τη δεύτερη θητεία στην Κόρινθο με πήρε ο Παναθηναϊκός, ο οποίος με έδωσε δανεικό στην Παναχαϊκή. Δηλαδή όταν ξαναγύρισα στην Παναχαϊκή, ήμουν ήδη παίκτης του Παναθηναϊκού από το 1986-87. Τότε έπαιρναν παίκτες για να βοηθήσουν και οικονομικά τις ομάδες. Ο Βαρδινογιάννης, λοιπόν, πήρε έναν παίκτη, δηλαδή εμένα, ενώ τους έδωσε και χρήματα. Επειδή, όμως, είχα και ταλέντο, με έδωσε ο Παναθηναϊκός πια στην Παναχαϊκή.

Θυμάμαι ένα βραδινό ματς στο Ολυμπιακό Στάδιο, εγώ με τη φανέλα της Παναχαϊκής. Προπονητής τότε του Παναθηναϊκού ήταν ο Μπένγκτσον. Με είδε, λοιπόν, του άρεσα και με πήρε το 1988. Κάθισα 5 χρόνια, πήρα 2 πρωταθλήματα και 3 Κύπελλα. Αρχικά είχα προπονητή τον Μπένγκτσον, μετά ήρθε ο Μπόνεφ, έπειτα ο Δανιήλ και τέλος ο Όσιμ».

-Ήσασταν αμυντικός, αλλά είχατε βάλει και μερικά γκολ. Ποιο ήταν το πιο χαρακτηριστικό;

«Δύο είναι. Είχα βάλει από ένα γκολ στον διπλό τελικό Κυπέλλου του 1991 με τον Αθηναϊκό. Είχα ανοίξει το σκορ στη Λεωφόρο που χρησιμοποίησε ως έδρα ο Αθηναϊκός και είχα δώσει τη νίκη στο δεύτερο ματς στο ΟΑΚΑ. Παρεμπιπτόντως, σπουδαία ομάδα τότε ο Αθηναϊκός, ο οποίος βέβαια είχε παίξει αργότερα και με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ».

Το 2-2 στο «Ούλεβι», ο Σαραβάκος, ο Δανιήλ…

-Σε ποιες θέσεις είχατε παίξει;

«Όταν πρωτοπήγα έπαιζε λίμπερο ο Κώστας Μαυρίδης και εγώ στόπερ με τον Γιάννη Καλιτζάκη. Τότε δεν παίζαμε ζώνη. Μετά είχε γίνει ένα θέμα με τον Μαυρίδη και τα επόμενα δύο χρόνια έπαιξα εγώ λίμπερο».

-Ποιο ματς σας έχει μείνει χαραγμένο στο μυαλό;

«Το 2-2 με την Γκέτεμποργκ στο «Ούλεβι». Με τα γκολ του Σαραβάκου που ισοφαρίσαμε και περάσαμε. Ήταν πολύ σημαντικό γιατί τότε διεξήχθη για πρώτη φορά το Champions League σε πειραματικό στάδιο. Ήμασταν στον όμιλο με Σαμπντόρια, Ερυθρό Αστέρα και Άντερλεχτ. Σπουδαίες ομάδες όλες. Μόνο από τον Ερυθρό Αστέρα χάσαμε. Και, βέβαια, μου έχουν μείνει χαραγμένα τα πρωταθλήματα που κατακτήσαμε».

–Δημήτρης Σαραβάκος.

**Αντιμέτωπος με τον Νίκο Αναστόπουλο υπό το βλέμμα του Γιάννη Καλιτζάκη**

«Δεν ήταν τόσο κλειστός όσο έλεγαν. Βεβαίως και ήταν χαμηλών τόνων, αλλά όχι κλειστός με εμάς. Κοίταγε τη δουλειά του, ήταν επαγγελματίας, είχε το τεράστιο προσόν της ταχύτητας. Αν έβγαινε τώρα θα έπαιζε σε μεγάλη ομάδα της Ευρώπης, γιατί ο Μήτσος ήταν πάρα πολύ γρήγορος.

Με καλούς παίκτες στο κέντρο όπως ο Ζάετς, ο Ρότσα, ο Γεωργακόπουλος, όλα αυτά τα παιδιά που έπαιζαν πολύ καλά την κάθετη πάσα, ο Μήτσος με την ταχύτητά του, με το σουτ κ.τ.λ., αν έπαιζε σήμερα θα γινόταν παγκοσμίως γνωστός. Πολύ καλός παίκτης. Και, βέβαια, εκείνος που έσπασε όλα τα ρεκόρ ήταν ο Κριστόφ Βαζέχα. Πολύ σημαντική μονάδα κι αυτός και ο συμπατριώτης του ο Βάντσικ».

-Βασίλης Δανιήλ.

«Ίσως ο καλύτερος Έλληνας προπονητής τότε και δεν ήταν τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός τον είχε πάρει τρεις χρονιές. Βέβαια, κάπου το χάλασε κι εκείνος λιγάκι με τη δήλωση για τα «100 χρόνια μπροστά», αλλά δεν παύει να ήταν από τους καλούς Έλληνες προπονητές».

-Ίβιτσα Όσιμ.

«Από τους μεγάλους Ευρωπαίους προπονητές. Το μοναδικό αρνητικό για την πορεία του στην Ελλάδα ήταν ότι συνέπεσε με τον πόλεμο στην πατρίδα του. Η οικογένειά του ήταν εκεί και κάπου χανόταν στις σκέψεις του. Το μυαλό του δεν ήταν 100% εδώ. Πολλές φορές ερχόταν προβληματισμένος και στεναχωρημένος στην προπόνηση».

«Με ήθελε ο Κοσκωτάς»

-Σας προσέγγισε ποτέ κάποια άλλη μεγάλη ομάδα;

«Υπήρξε ένα θέμα με τον Κοσκωτά. Ενώ είχα πάει με υποσχετική στην Παναχαϊκή, ο Λουκόπουλος με είχε δώσει με μεταγραφή στον Ολυμπιακό. Όμως, επειδή ο Παναθηναϊκός είχε χαρτιά που υποδήλωναν ότι με είχε δώσει στην Παναχαϊκή με υποσχετική, η ιστορία είχε φτάσει μέχρι τα δικαστήρια. Αυτό έγινε το 1988 όταν ο Κοσκωτάς έπαιρνε παίκτες.

Ήταν να πάω είτε στον Παναθηναϊκό είτε στον Ολυμπιακό, αλλά ήμουν ήδη παίκτης του Παναθηναϊκού.

Ο Λουκόπουλος ήξερε ότι θα πάρει χρήματα από τον Κοσκωτά και με έδωσε, αλλά ο Βαρδινογιάννης με διεκδίκησε δικαστικά γιατί στην τελική είχε το δίκιο με το μέρος του».

-Ακολούθησε ο Πανιώνιος.

«Πέρασα τρία υπέροχα χρόνια. Με συμπαίκτες όπως ο Πάντιτς, ο Μιρτσέκης, ο Μάντζιος, ο Βόκολος, ο Ναλιτζής… Όλοι ήταν πιτσιρίκια τότε. Ο Πάντιτς έφυγε από τον Πανιώνιο και κατέκτησε το πρωτάθλημα Ισπανίας με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Ήταν επαγγελματίας, δεν είχε τρεξίματα, αλλά είχε τρομερή ποιότητα με την μπάλα, πολύ καλά φάουλ…».