Υπάρχουν καριέρες ποδοσφαιριστών που έληξαν άδοξα, καριέρες που τελείωσαν πριν καν αρχίσουν, αιώνια ταλέντα που δεν πήραν τις ευκαιρίες που άξιζαν, παίκτες με μικρό χρόνο συμμετοχής στις ομάδες τους, αλλά υπάρχει και ο Νικ Κάλκιν.
Ο Βρετανός τερματοφύλακας αποτελεί μια κατηγορία μόνος του, καθώς κατέχει το ρεκόρ του πιο σύντομου ντεμπούτου και, όπως αποδείχθηκε, καριέρας στην ιστορία της Premier League. Το όνειρό του κράτησε περίπου… δύο δευτερόλεπτα.
Όσο δηλαδή χρειάστηκε ο διαιτητής της αναμέτρησης για να σφυρίξει τη λήξη του αγώνα από τη στιγμή που ο Κάλκιν έκανε την πρώτη και τελευταία του επαφή με την μπάλα σε επίσημο αγώνα της Premier League, φορώντας τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ!
Ξετυλίγοντας το… διαβολικό κουβάρι
Το 1999, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βρισκόταν στην καλύτερη στιγμή της ιστορίας της υπό τις οδηγίες του εμβληματικού σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
Αν και επρόκειτο να κατακτήσει πολλούς τίτλους ακόμα κατά τη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, εντούτοις η αρμάδα του Σκωτσέζου τεχνικού βίωσε την καλύτερή χρονιά της ιστορίας της την περίοδο 1998-99.
Από την Boxing Day του 1998 μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος, οι «κόκκινοι διάβολοι» παρέμειναν αήττητοι. Με έξι ματς, όμως, για το τέλος του πρωταθλήματος έπεσαν από την κορυφή.
Τρεις αγώνες πριν από το τέλος της χρονιάς ανέκτησαν την πρώτη θέση, αλλά ένιωθαν καυτή την ανάσα της Άρσεναλ που καιροφυλακτούσε για να τους ρίξει από την κορυφή και να διατηρήσει τα σκήπτρα της.
Αυτό σήμαινε ότι η Γιουνάιτεντ έπρεπε να νικήσει την Τότεναμ την τελευταία αγωνιστική, προκειμένου να εξασφαλίσει ότι το τρόπαιο θα επιστρέψει στο «Ολντ Τράφορντ» μετά από διάλειμμα ενός έτους.
Το γκολ του Λες Φέρντιναντ δεν βρισκόταν στο… σενάριο, αλλά τα γκολ από τους Ντέιβιντ Μπέκαμ και Άντι Κόουλ, έδωσαν την ευκαιρία στους γηπεδούχους να κατακτήσουν τον τίτλο μπροστά στους δικούς τους οπαδούς για πρώτη φορά μετά από τις ημέρες του θρυλικού σερ Ματ Μπάσμπι.
Η Γιουνάιτεντ εκείνη τη χρονιά είχε αρκετή δόση τύχης. Στον ημιτελικό του FA Cup ένα χαμένο πέναλτι του Ντένις Μπέργκαμπ της επέτρεψε να περάσει στον τελικό, ενώ απείχε μόλις 3 λεπτά από την απώλεια του Champions League κόντρα στην Μπάγερν.
Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες έδωσαν ακόμα πιο θρυλική διάσταση στο μυθικό τρεμπλ εκείνης της χρονιάς. Οι «κόκκινοι διάβολοι», ωστόσο, ήθελαν να επιτύχουν την τεράστια πρόκληση και να γίνουν η πρώτη αγγλική ομάδα που θα κατακτήσει την Premier League, το FA Cup και το Champions League την ίδια χρονιά, ένα ρεκόρ που κρατάει μέχρι σήμερα.
Τα ονόματα των Γκιγκς, Σόλσκιερ, Σέριγχαμ, Γιορκ, Κόουλ, Μπέκαμ, Κιν, Σμάιχελ και των υπολοίπων, θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στην ιστορία και στη συλλογική συνείδηση.
Σε αντίθεση με τον συμπαίκτη τους Νικ Κάλκιν, ο οποίος πάντως κατέχει ένα ρεκόρ που κανένας από τους σύγχρονους άσους δεν προβλέπεται να καταρρίψει.
Νο2 ο Κάλκιν
Ο τερματοφύλακας Κάλκιν και βρισκόταν ήδη στον σύλλογο για σχεδόν τέσσερα χρόνια, όταν το Κύπελλο με τα… μεγάλα αυτιά υψώθηκε περήφανα στο «Καμπ Νόου» εκείνο το ζεστό ισπανικό βράδυ τον Μάιο του 1999.
Είχε αποκτηθεί από τη Γιορκ στα 17 του χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 1995, και κόστισε 100.000 λίρες, επένδυση σημαντική για την εποχή. Αρχικά έπαιζε με τις «ρεζέρβες», αλλά με τη δουλειά του έγινε τρίτος και ξεκίνησε να συμπεριλαμβάνεται στις αποστολές της πρώτης ομάδας. Κατόρθωσε μάλιστα να πάρει χρόνο συμμετοχής, ένα ημίχρονο έστω και ανεπίσημα, μετά από διετία παρουσίας στον σύλλογο.
Ο Πέτερ Σμάιχελ είχε ήδη παίξει τα πρώτα 45 λεπτά εναντίον της νορβηγικής Μπραν, κατά τη διάρκεια της περιοδείας στη Σκανδιναβία στην αρχή της σεζόν 1997-98 και ο Κάλκιν συνέχισε την καλή δουλειά του, αφού κράτησε ανέπαφη την εστία για το τελικό 4-0.
Η έλλειψη χρόνου συμμετοχής όσο βρισκόταν στο Μάντσεστερ θα μπορούσε να τον έχει κλονίσει, όμως ο νεαρός ήταν φτιαγμένος από σκληρό υλικό. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι για να αντέξει τη φανέλα της Γιουνάιτεντ.
Αυτή ήταν η Γιουνάιτεντ. Σημάδι αδυναμίας; Η πόρτα εξόδου ήταν ανοικτή. Εξάλλου, αν παρατούσε μια πιθανή καριέρα στο «θέατρο των ονείρων» σε εκείνο το σημείο, θα συνιστούσε επαγγελματική αυτοκτονία. Ήταν ακόμα μόλις 19 ετών και αργά ή γρήγορα, συνεχίζοντας τη σκληρή δουλειά, θα έρχονταν και οι ευκαιρίες που αναζητούσε.
Η απόφαση του Σμάιχελ να μετακινηθεί σε νέα λημέρια στο τέλος της θρυλικής σεζόν του τρεμπλ θα αποδειχθεί καθοριστική, παρά το γεγονός ότι ο Φέργκιουσον είχε υπογράψει τον Μαρκ Μπόσνιτς από την Άστον Βίλα ως ελεύθερο για αντικαταστάτη του.
Στην πρώτη θητεία του στη Γιουνάιτεντ (1989-91), ο Αυστραλός είχε κάνει 3 εμφανίσεις και υπερηφανεύεται για το γεγονός ότι είναι ο μοναδικός παίκτης που ο σερ Άλεξ υπέγραψε δύο φορές, καθώς επανήλθε οκτώ χρόνια μετά το τέλος της πρώτης θητείας του.
Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Φέργκιουσον στην αυτοβιογραφία του το 2013, τον χαρακτήρισε ως οικτρό επαγγελματία.
Σε κάθε περίπτωση ο Μπόσνιτς αντιμετώπισε πρόβλημα τραυματισμού στην αρχή της χρονιάς, γεγονός που έδωσε στον Κάλκιν τη θέση του αναπληρωματικού τερματοφύλακα πίσω από τον Ράιμοντ φαν ντερ Xάου.
Μετά από χρόνια αναμονής είχε μπροστά του μια πραγματική ευκαιρία για να φτάσει πιο κοντά στο όνειρό του να αγωνιστεί και, γιατί όχι, να καθιερωθεί στη Γιουνάιτεντ.
Αν και θα χρειαζόταν κάποιο τραυματισμό του Φαν ντερ Χάου για να πραγματοποιήσει το όνειρό του, ο Κάλκιν έπρεπε να περιμένει στωικά την ευκαιρία του και να είναι έτοιμος όταν του ζητηθεί. Εν τέλει δεν χρειάστηκε να περιμένει για πολύ, αφού μόλις 4 ματς αργότερα έμελλε να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του. Ή μήπως όχι;
Έπεσαν κορμιά (και ο Φαν ντερ Χάου)
Η Γιουνάιτεντ είχε ήδη «έρθει» ισόπαλη με την Έβερτον στην πρεμιέρα, ενώ στη συνέχεια νίκησε τόσο τη Σέφιλντ Γουένσντεϊ, όσο και τη Λιντς εντός έδρας, προτού μεταβεί στο «Χάιμπουρι» στις 22 Αυγούστου 1999 για να παίξει με την Άρσεναλ.
Οι «κανονιέρηδες» ακολουθούσαν κατά πόδας τους «κόκκινους διαβόλους» καθ’ όλη τη διάρκεια της προηγούμενης σεζόν και αγνοούσαν την εντός έδρας ήττα από την Boxing Day του 1997.
Το ματς είχε διαφημιστεί ως ο «πρώτος διαδραστικός αγώνας» από το Sky Sports, το οποίο υποσχόταν νέες κάμερες, καλύτερες λήψεις και βελτιωμένες τηλεοπτικές παροχές για όσους δεν είχαν τη δυνατότητα να δώσουν το «παρών».
Οι Ρόι Κιν, Πατρίκ Βιειρά βρίσκονταν στο χορτάρι και παρά το γεγονός ότι δεν επρόκειτο για το περίφημο ντέρμπι που ο Ιρλανδός κυνήγησε τον Γάλλο στα αποδυτήρια, υπήρχε τρομερή ένταση.
Μία ένταση που κράτησε τους 38,147 θεατές (καλύτερη προσέλευση σεζόν για τους «κανονιέρηδες» εκείνη τη σεζόν) σε εγρήγορση. Οι φίλαθλοι της Άρσεναλ απογοητεύθηκαν από το αποτέλεσμα, αλλά όχι από το εισιτήριο που πλήρωσαν.
Ο Φρέντι Λιούνγκμπεργκ έδωσε στους γηπεδούχους το προβάδισμα στο ημίχρονο, με το δεύτερο γκολ του για λογαριασμό της Άρσεναλ. Το πρώτο είχε σημειωθεί και πάλι κόντρα στη Γιουνάιτεντ, στην προηγούμενη αναμέτρηση μεταξύ των δύο ομάδων.
Ο Kιν έφερε το ματς στα ίσα στο 59ο λεπτό και τότε δεν έλειψαν οι αψιμαχίες του με τον Βιεϊρά (σε μία από αυτές ο ένας κόλλησε το κεφάλι του στον άλλο).
Ο διαιτητής Γκρέιαμ Πολ έσπευσε γρήγορα για να σβήσει την ένταση που ξέσπασε αμέσως μετά, όταν ο Γάλλος κόλλησε το κεφάλι του με τον Γιαπ Σταμ και ο τελευταίος τον έπιασε από τον λαιμό. Είναι απορίας άξιο πως διαιτητής δεν έδειξε ούτε κίτρινη γι’ αυτές τις κοκορομαχίες. Μάλλον τις είχε ξεχάσει σπίτι, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.
Η Γιουνάιτεντ πήρε το προβάδισμα 2 λεπτά πριν από το τέλος. Ο Κιν ήταν αυτός που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Άλεξ Μάνινγκερ, ο οποίος αγωνίστηκε εκείνη την ημέρα γιατί ο Ντέιβιντ Σίμαν δεν ήταν διαθέσιμος.
Καθώς ο αγώνας κινείτο σε τεντωμένο σχοινί στο 94ο λεπτό του, ο Σταμ υπέπεσε σε φάουλ πάνω στον Ρέι Πάρλουρ, με αποτέλεσμα η Άρσεναλ να αποκτήσει μια τελευταία ευκαιρία για να διαφυλάξει το αήττητο ρεκόρ που έτρεχε. Με όλους τους παίκτες να προωθούνται, ο Ντένις Μπέργκαμπ έφερε με εξαιρετικό φάουλ την μπάλα στην περιοχή.
Ο Μάθιου Άπσον πήρε την κεφαλιά, αλλά ο Φαν ντερ Χάου κατάφερε να αποκρούσει με το ένα χέρι και να σταματήσει την μπάλα προτού περάσει τη γραμμή.
Τότε εμφανίστηκε ο Μάρτιν Κίον, ο οποίος έπεσε με τρομερή φόρα πάνω στον Ολλανδό τερματοφύλακα και βρήκε δίχτυα με προβολή.
Μόλις το γόνατο του αμυντικού της Άρσεναλ βρήκε τον Φαν ντερ Χάου, ήταν πασιφανές ότι ο τελευταίος δεν θα μπορούσε να συνεχίσει.
Το πανδαιμόνιο στο στάδιο λόγω της ισοφάρισης μετατράπηκε σε… νεκρική σιγή, καθώς οι φίλαθλοι σύντομα αντιλήφθηκαν ότι το γκολ ακυρώθηκε και είχε υποδειχθεί φάουλ υπέρ του τερματοφύλακα της Γιουνάιτεντ που σφάδαζε από τον πόνο.
Είχε έρθει η ώρα του Νικ Κάλκιν. Ο Φέργκιουσον έκανε γρήγορα νόημα στον πιτσιρικά να σηκωθεί γιατί θα έπρεπε να μπει γρήγορα μέσα. Το ιατρικό επιτελείο είχε καταστήσει σαφές ότι ο Φαν ντερ Χάου δεν μπορούσε να συνεχίσει.
Ο Ολλανδός τερματοφύλακας αποχώρησε με φορείο πολύ ζαλισμένος και ο τραυματισμός του φαινόταν αρκετά σοβαρός, πρόβλεψη που ευτυχώς δεν επαληθεύθηκε. Όπως και να ‘χει, μετά από τέσσερα χρόνια αναμονής, έφτασε τελικά η ώρα του Νικ Κάλκιν.
Δύο δευτερόλεπτα δημοσιότητας
Οι τηλεοπτικές κάμερες που κάλυπταν το παιχνίδι δείχνουν τον παίκτη με το Νο31 να περιμένει νευρικά το νεύμα για να εισέλθει στον αγωνιστικό χώρο.
Χωρίς καν υποτυπώδη προθέρμανση ή σπριντ πίσω από τη γραμμή, ο τερματοφύλακας μπήκε στο γήπεδο για τη μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας του. Το ρολόι ήδη σημάδευε 100 λεπτά από την έναρξη του αγώνα.
Τρέχοντας μέσα στο γήπεδο και κάνοντας νοήματα στους συμπαίκτες του να προωθηθούν, ο Κάλκιν πίστευε ότι θα προστεθεί ο χρόνος που πέρασε μέχρι να αντικαταστήσει τον Φαν ντερ Χάου.
Από τη στιγμή που η παράβαση είχε συμβεί εντός μικρής περιοχής, το ματς έπρεπε να συνεχιστεί σαν να είχε βγει η μπάλα άουτ, δηλαδή με ελεύθερο.
Ο πιτσιρικάς κλώτσησε την μπάλα με σκοπό να βρει έναν συμπαίκτη, ωστόσο η σφυρίχτρα του διαιτητή θα του αρνιόταν ακόμα και αυτό. Μόλις ο Κάλκιν ακούμπησε την μπάλα, ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη.
Ένα ντεμπούτο που έχει αναγνωριστεί ως ένα δευτερόλεπτο ήταν στην πραγματικότητα, ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Η μπάλα βρισκόταν ακόμα στην άνοδο όταν ο διαιτητής της αναμέτρησης σφύριξε τη λήξη.
Χρειάστηκε περίπου δύο δευτερόλεπτα από τη στιγμή που πήρε φόρα μέχρι να εκτελέσει το ελεύθερο, όμως επί της ουσίας εκείνο το… διάστημα δεν παιζόταν ποδόσφαιρο.
Αποχώρησε από το χορτάρι με τα χέρια ψηλά πανηγυρίζοντας και κανείς, ούτε ο ίδιος προφανώς, δεν περίμενε ότι αυτή θα ήταν όχι μόνο η πρώτη, αλλά ταυτόχρονα και η τελευταία φορά που θα αγωνιζόταν στην Premier League. Κι όμως αυτή ήταν η πικρή πραγματικότητα.
Ο Κάλκιν δεν αγωνίστηκε ξανά στην Premier League, επομένως η καριέρα του σε αυτή άρχισε και τελείωσε σε μία στιγμή. Ή, αν θέλετε, σε δύο.
Ο Φαν ντερ Χάου επέστρεψε λίγες ημέρες αργότερα, ενώ ο Φέργκιουσον είχε ήδη εξασφαλίσει από την επόμενη αγωνιστική τις υπηρεσίες και του Μάσιμο Ταΐμπι (σ.σ. ο γνωστός και ως «τυφλός Ιταλός» για τις παροιμιώδεις γκάφες του).
Με τον Μπόσνιτς, τον Φαν ντερ Χάου και, εσχάτως, τον Ταΐμπι μπροστά του, ο Κάλκιν δεν είχε ελπίδες να αγωνιστεί, με αποτέλεσμα να φύγει ως δανεικός σε Χαλ, Μπρίστολ και Λίβινγκστον.
Ακολούθησε η μετακίνηση στην ΚΠΡ, όπου έκανε 22 εμφανίσεις σε τρία χρόνια, προτού ένας μακροχρόνιος τραυματισμός στο γόνατο τον αναγκάσει να συνταξιοδοτηθεί από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην ηλικία των, μόλις, 26 ετών.
Επανήλθε σε ερασιτεχνικό επίπεδο το 2010 για λογαριασμό της Ράντκλιφ Μπόρο, εν συνεχεία της Πρέσκοτ Κέιμπλς και τέλος της FC Γιουνάιτεντ. Μάλιστα, εκτός από το αρνητικό ρεκόρ των 2 δευτερολέπτων στην Premier, ο Κάλκιν έγραψε Ιστορία για το γεγονός ότι έγινε ο πρώτος παίκτης που αγωνίστηκε σε Μάντσεστερ και FC Γιουνάιτεντ.
Σίγουρα ο χρόνος που πέρασε στους «κόκκινους διαβόλους» δεν ήταν όπως τον είχε ονειρευτεί. Για την ακρίβεια δεν είχε καμία σχέση με τις φιλοδοξίες του. Εντούτοις, κατάφερε να αφήσει το στίγμα του. Έστω και με παράδοξο τρόπο…
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα