Η συμπλήρωση 100 ασίστ διά χειρός Νικ Καλάθη στα πρώτα 11 παιχνίδια του Παναθηναϊκού στην τρέχουσα Euroleague λειτουργεί ως έναυσμα για ένα ταξίδι στον χρόνο. Στη φάση που ο ομογενής πόιντ γκαρντ κατέγραφε την πρώτη τελική πάσα της αδάμαστης πορείας του στη διοργάνωση.
***
Ας αρχίσουμε με παραδοχή: ο Νικ Καλάθης είναι μακράν του δεύτερου ο κορυφαίος πασέρ στα 29 χρόνια ζωής της Euroleague. Οι αριθμοί το επιβεβαιώνουν περίτρανα.
Δεν είναι ο πρώτος σε απόλυτο αριθμό πασών που κατέληξαν να γίνουν σκορ (είτε με βολή είτε με εντός πεδιάς προσπάθεια), μια κορυφή που έχει πατήσει ήδη ο εν ενεργεία Βασίλης Σπανούλης. Εντούτοις, ο άσος του Παναθηναϊκού είναι ο πόιντ γκαρντ με την καλύτερη αναλογία ασίστ/συμμετοχές, παρουσιάζοντας διάρκεια και συνέπεια.
Στο παιχνίδι της Πέμπτης με την Μπασκόνια ο ομογενής πλέι μέικερ άγγιξε το διψήφιο αριθμό μοιράζοντας 9. Μ’ αυτές έφτασε τις 100 στρογγυλά κατά την τρέχουσα σεζόν και τις 1.105 στο σύνολο, αριθμός ασύλληπτος αναλογιζόμενοι πως έχει αγωνιστεί σε λιγότερα από 200 παιχνίδια – όλα με την ελληνική ομάδα.
Μέχρι εδώ οι συμμετοχές του Νικ είναι 194 και ο μέσος όρος ασίστ του 5.70 ανά ματς. Η αναγωγή δε σε 40λεπτο τον εκτοξεύει μεμιάς στις 8.7!
Βέβαια αντικείμενο του κειμένου τούτου δεν είναι τα μαθηματικά. Είναι ο ίδιος ο Καλάθης και η θεάρεστη ικανότητά του να μοιράζει τις μπάλες για έτοιμα καλάθια. Θα θυμηθείς πάμπολλες στιγμές που σ’ άφησε με το στόμα ανοικτό, χάρη στη μοναδικότητα της κάθε στιγμής, παλεύοντας να καταλάβεις τι είχε προηγηθεί έως ότου η μπάλα καταλήξει στο αντίπαλο καλάθι.
Ο γεννημένος στις ΗΠΑ πόιντ γκαρντ ήρθε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2009 ως παιδί του Φλόριντα, υπό τον Μπίλι Ντόνοβαν, προκειμένου ως Νο45 στο draft (με Νο1 τον Μπλέικ Γκρίφιν, Νο3 τον Τζέιμς Χάρντεν και Νο7 τον Στέφεν Κάρι) να μάθει, να «ψηθεί» και να εξελιχθεί ως προσωπικότητα.
Το ΝΒΑ ούτως ή άλλως θα τον περίμενε. Διαλείμματα έκανε, αλλά επί της ουσίας ο Καλάθης ρίζωσε στην Αθήνα, αποτελώντας πλέον μία από τις πιο χαρισματικές φιγούρες της ιστορίας του «τριφυλλιού».
Τότε βέβαια δεν μιλούσε ελληνικά, καταλάβαινε ελάχιστα και όφειλε να προσαρμοστεί σε μια συνθήκη που τον ήθελε πίσω από τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον Βασίλη Σπανούλη και τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους.
Ήταν απλώς ένας ταλαντούχος περιφερειακός και τίποτα παραπάνω για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος προτιμούσε πάντα εκείνους που ακολουθώντας τις κατευθύνσεις τους μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά τους.
Ο Καλάθης, με μαλλί ακόμα – όχι πλούσιο βέβαια, έπρεπε να μάθει πρώτα και να πείσει ότι αξίζει. Ο Παναθηναϊκός ήταν ο πρωταθλητής Ευρώπης και χώρος για πειράματα μ’ έναν ρούκι δεν υπήρχε πολύς.
Στο Μιλάνο όμως, πρεμιέρα της νέας ευρω-χρονιάς απέναντι στην Αρμάνι του Μπούκι, θα έπρεπε να πάρει περισσότερο χρόνο απ’ όσο υπολόγιζε ο «Ζοτς», διότι έλειπε ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους από την περιφέρεια (και οι Μπατίστ-Τσαρτσαρής από τη φροντ λάιν).
Ο μικρός μπήκε με θράσος στην έναρξη της δεύτερης περιόδου γιατί έπρεπε να ξεκουραστεί ο Σπανούλης. Μετά από 2 λεπτά είχε ήδη δύο προσπάθειες και τους πρώτους πόντους της καριέρας του. Η συλλογή των ασίστ άρχισε στο φινάλε της τρίτης. Οι «πράσινοι» είχαν γυρίσει από το -7 (44-37) και ο Καλάθης επέστρεψε στο 27′ με το σκορ στο 48-44.
Έπαιζε κυρίως ως δυάρι, διότι με τον Διαμαντίδη στην ίδια πεντάδα δεν θα μπορούσε ν’ απαιτήσει την μπάλα στα χέρια. Παρόλα αυτά ήταν ο ίδιος που πάσαρε, μετά από διείσδυση αριστερού διαδρόμου, στον αμαρκάριστο αρχηγό του προκειμένου να ευστοχήσει για τρεις στη λήξη του δεκαλέπτου. Ήταν η στιγμή που έγραφε την πρώτη από τις επόμενες 1.104 που θ’ ακολουθούσαν.
Το ντεμπούτο του μάλιστα συνδυάστηκε με νίκη, 75-67, μολονότι ο ίδιος περιορίστηκε στους 5 πόντους και στη μία και μοναδική τελική πάσα του.
Συνολικά τη χρονιά εκείνη ο νυν ηγέτης του Παναθηναϊκού την τέλειωσε με 24 ασίστ, μετρώντας 6 σε αγώνα με τη γερμανική Όλντενμπουργκ, και μέσο όρο 1.7 ανά 13’43” που παρέμενε στο παρκέ. Ρούκι ήταν, μετρούσε τις δυνάμεις του.
H πρώτη ασίστ του Νικ Καλάθη στο 1:15 με 1:20 του video:
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα