Ο Παύλος Γιαννακόπουλος ραίνει με λουλούδια τον Γιώργο Βαρδινογιάννη

20 Φεβρουαρίου 1996

Παύλος Γιαννακόπουλος: Ο κορυφαίος παράγοντας στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και ένας εκ των πιο τρανών επιχειρηματιών που γέννησε ο τόπος.

Κανένα βιογραφικό αφιέρωμα δεν μπορεί να αποτυπώσει πιστά το ποιόν του και τις αξίες που τον διακατείχαν, όπως το ήθος, η ευγένεια, η καλοσύνη, η σεμνότητα…

Οι προσωπικές ιστορίες και οι αναμνήσεις παικτών, προπονητών, δημοσιογράφων, λοιπών παραγόντων και απλών φιλάθλων βοηθούν περισσότερο τους νεότερους (και όχι μόνο) να αντιληφθούν την παραπάνω παράγραφο.

Ακόμη και τις φορές που έχασε την ψυχραιμία του (ήταν «θεός», αλλά θνητός), ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν είχε στο μυαλό του να βλάψει ή να προσβάλει κάποιον.

Από τη δεκαετία του 1940 που πήγαινε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας με τον πατέρα του Δημήτρη και τα αδέρφια του, μέχρι το 2012 που παρέδωσε τα ηνία της ΚΑΕ στον γιο του, ο εμβληματικός παράγοντας ανέβηκε σκαλί-σκαλί μέχρι την κορυφή της «πράσινης» ιεραρχίας στην αντίληψη του φίλαθλου κόσμου.

Πιστός στρατιώτης των ιδανικών που είχε στο μυαλό του ο ιδρυτής Γιώργος Καλαφάτης και σίγουρα ο πλέον «διάφανος», εν συγκρίσει με άλλους διοικητικούς ηγέτες του Παναθηναϊκού, ο Παύλος Γιαννακόπουλος δούλεψε σκληρά για να μετατρέψει σε κολοσσό τόσο τη ΒΙΑΝΕΞ όσο και το «τριφύλλι».

Όλα αυτά έχουν γραφτεί λεπτομερώς και θα υπενθυμίζονται συχνά-πυκνά στις εφημερίδες, τις ιστοσελίδες, τους ραδιοφωνικούς σταθμούς κ.τ.λ.

Το Sport-Retro.gr επιλέγει έναν διαφορετικό τρόπο, προκειμένου να τιμήσει τη μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου, ενός αυθεντικού Λάκωνα, ενός άξιου άνδρα, που υπηρέτησε το μότο Παναθηναϊκός: Ενιαίος και αδιαίρετος.

Όλοι γνωρίζουν ότι η αγορά των μετοχών της νεοσύστατης ΠΑΕ (καλοκαίρι 1979) από την οικογένεια Βαρδινογιάννη ήταν, επιεικώς, «σκιερή».

Ο Παύλος πικράθηκε, αλλά δεν σταμάτησε ποτέ να βρίσκεται κοντά στον Παναθηναϊκό με οποιονδήποτε τρόπο, ενώ το αποκορύφωμα ήταν το καλοκαίρι του 1987 να αναλάβει τον Ερασιτέχνη μαζί με τον αδερφό του Θανάση. Η συνέχεια είναι γνωστή…

Οι σχέσεις των αδερφών Γιαννακόπουλου με την οικογένεια Βαρδινογιάννη έδειχναν να βρίσκονται σε καλά επίπεδα προς τα μέσα της δεκαετίας του 1990, εξ ου και οι πολλές κοινές εμφανίσεις.

Σίγουρα αυτό το γεγονός έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη δυναμική που είχε συνολικά ο Παναθηναϊκός, όταν το ποδοσφαιρικό τμήμα κατακτούσε τίτλους και έφτανε μέχρι τους «4» του Champions League και το μπασκετικό ετοιμαζόταν να δημιουργήσει δυναστεία.

Στις 20 Φεβρουαρίου 1996, μία ημέρα πριν από την πρόκριση επί του Ολυμπιακού στο Final 4 του Κυπέλλου Ελλάδας με την τρομερή εμφάνιση του Ντομινίκ Γουίλκινς, τραβήχτηκε μια ιστορική φωτογραφία.

Παύλος Γιαννακόπουλος και Γιώργος Βαρδινογιάννης έδωσαν το «παρών» στον χορό της ΠΑΛΕΦΙΠ, σε μία βραδιά με πολύ κέφι, λουλουδοπόλεμο και τα… καθέκαστα.

Αμφότεροι μίλησαν από μικροφώνου στους παρευρισκόμενους φίλους του Παναθηναϊκού και, μεταξύ άλλων, είπαν: «Ευχαριστούμε τον κόσμο του Παναθηναϊκού για τη συμπαράσταση σε όλες τις ομάδες μας.

Εκείνο που μπορούμε να σας υποσχεθούμε είναι ότι θα κάνουμε κάθε προσπάθεια, ώστε να πάνε φέτος όλες οι ομάδες μας στον τελικό της Ρώμης στο ποδόσφαιρο και στο Final 4 του Παρισιού στο μπάσκετ».

Αργότερα, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης τραγούδησε με τον παλαίμαχο άσο Αχιλλέα Ασλανίδη το «Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη φτωχομάνα» και, σε μία συμβολική κίνηση, ο Παύλος Γιαννακόπουλος τον έλουσε με λουλούδια.

«Ένας και αδιαίρετος Παναθηναϊκός», ήταν η πιο συχνή φράση της βραδιάς από τους δύο ηγέτες του «πράσινου» οργανισμού…

Αυτός ήταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος: Η λέξη θεός μπαίνει πάντα σε εισαγωγικά, αλλά η φράση ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ γράφεται χωρίς εισαγωγικά και με κεφαλαία.