Ο Πιτίνο «κρύβεται» πίσω από τη μεταγραφή του Ντίνο Ράτζα στον Παναθηναϊκό

Για τον Παναθηναϊκό ο Ρικ Πιτίνο είχε «δουλέψει» πολύ πριν πιάσει επισήμως δουλειά. Είχε, με τον τρόπο του, μεσολαβήσει προκειμένου η ελληνική ομάδα να φέρει από το ΝΒΑ τον Ντίνο Ράτζα.

Με αφορμή το πρώτο ντέρμπι του με τον Ολυμπιακό, το Sport-Retro.gr «βουτάει» στο παρελθόν θυμίζοντας το τρίγωνο που δημιουργήθηκε το 1997 μεταξύ του Αμερικάνου προπονητή, της ελληνικής ομάδας και του Κροάτη σέντερ.

***

Στις 6 Μαΐου του 1997 ο Ρικ Πιτίνο δεν είχε συμπληρώσει ακόμη το 45ο έτος της ηλικίας του και είχε σκούρα, μαύρα μαλλιά. Ήταν η ημέρα που οι Σέλτικς οργάνωναν την press conferance του νέου προέδρου και προπονητή τους.

Ο Ρικ Πιτίνο, πρωταθλητής με το Κεντάκι του Τόνι Ντελκ και του Αντουάν Γουόκερ στο κολεγιακό πρωτάθλημα ένα χρόνο πριν (1996), είχε μόλις υπογράψει συμβόλαιο διάρκειας 10 ετών έναντι 50.000.000 δολαρίων!

Ήταν η ημέρα που -κατά τους (μετά Χριστόν) Αμερικανούς αναλυτές- η ιδιοκτησία των «Κελτών» έπαιρνε τη χειρότερη απόφαση όλων των εποχών. Τον είχαν προτιμήσει τόσο από τον Τσακ Ντέιλι, των προπονητή των «bad boys» του Ντιτρόιτ και της αυθεντικής Dream Team, όσο και από τον δικό τους Λάρι Μπερντ! Τον οποίο -κακώς- άφησαν στους Πέισερς.

Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στο ΝΒΑ

 

Το πλάνο του Πιτίνο δεν είχε Ράτζα

Ο σκληρός και απαιτητικός Πιτίνο βρήκε τους Σέλτικς στο ναδίρ. Με ρεκόρ 15-67 τη σεζόν 1996-97 και τη χειρότερη άμυνα (107.9 πόντοι) από τις τότε 29 ομάδες της λίγκας, είχαν τερματίσει 7οι στην Ατλάντικ Ντιβίζιον και φυσικά είχαν μείνει εκτός πλέι οφ.

Το ρόστερ δε ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων και ο πρώτος στόχος ήταν η επανεκκίνηση μέσα από την προσαρμογή σ’ ένα νέο αμυντικό μοντέλο και το «χτίσιμο» μιας ομάδας γύρω από τον σπουδαίο Αντουάν Γουόκερ, τον οποίο ο 45χρονος κόουτς ήξερε από τον Κεντάκι, σε συνδυασμό με άλλη μία επιλογή στο ντραφτ του 1998 (ήταν ο Πολ Πιρς).

Υπό αυτές τις συνθήκες ο Πιτίνο, που είχε το απόλυτο κουμάντο των επιλογών, έκρινε πως ο Ντίνο Ράτζα δεν χωρούσε πουθενά. Ο πολυτάλαντος Κροάτης ήταν ήδη τέσσερα χρόνια στη Βοστόνη και τον τέταρτο είχε παίξει μόνο σε 25 παιχνίδια, αντιμετωπίζοντας τραυματισμό από τη μία στον αστράγαλο και από την άλλη στο αριστερό γόνατο.

Μάλιστα τον Ιανουάριο του ’97 είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, χάνοντας το υπόλοιπο της περιόδου. Το «χοντρό» πρόβλημα ήταν ο πως ο Ράτζα είχε ζητήσει και είχε υπογράψει νέο συμβόλαιο, διάρκειας τριών ετών, το οποίο είχε ισχύ έως το καλοκαίρι του 2000. Μόνο μ’ ένα τρόπο ο Πιτίνο ήταν δυνατόν να «ξεφορτωθεί» χωρίς οικονομικές συνέπειες για την ομάδα του.

 

Το μέγα φιάσκο με τους Σίξερς

Στην αμερικανική διάλεκτο η μοναδική λύση ήταν η «ανταλλαγή». Ο Ράτζα έμαθε τα μαντάτα κι ένιωσε μεμιάς προδομένος. Σαν να ‘χε χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του. Ήταν κάτι που τον σημάδεψε και δεν το ξέχασε.

Το 2005, οκτώ χρόνια μετά, σε συνέντευξή του είχε θυμηθεί πως «πήγα στον Πιτίνο να μάθω αν ταιριάζω στα πλάνα του. Προφανώς και ήθελα να ξέρω τη γνώμη του για μένα. Λάτρευα που έπαιζα για τους Σέλτικς και ήθελα να μάθω αν υπάρχει μία πιθανότητα να με παραχωρήσει με ανταλλαγή, επειδή είχα ακούσει κάποιες φήμες.

Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στον Παναθηναϊκό

Ο Πιτίνο με κοίταξε ευθεία στα μάτια και μου είπε ‘Ντίνο, μην ανησυχείς. Πρόκειται να είσαι ένα σημαντικό κομμάτι της επίθεσής μας. Όταν εκτελούμε ένα σύστημα, η μπάλα θα περνάει από τα χέρια σου’. Έφυγα από τη συνάντηση νιώθοντας υπέροχα. Πέντε ημέρες μετά έμαθα ότι με παραχωρούν στη Φιλαντέλφια. Είτε ο Πιτίνο μού είπε ψέματα είτε κάτι άλλαξε σε λίγες μόνο μέρες».

Οι Σίξερς ήταν όντως η ομάδα που εκδήλωσε χειροπιαστό ενδιαφέρον για τον Κροάτη.

Μάλιστα ο Πιτίνο είχε διαλέξει ποιους παίκτες θα έπαιρνε ως αντάλλαγμα: τον σμολ φόργουορντ Κλάρενς Γουίδερσπουν και τον βετεράνο σέντερ Μάικλ Κέιτζ.

Ο Πιτίνο μόλις είχε «τελειώσει» την καριέρα του Ράτζα αφενός στους Μπόστον Σέλτικς αφετέρου στο ΝΒΑ.

Ήταν τόσο απογοητευμένος από τον τρόπο που του είχαν φεθεί που μέσω του μάνατζέρ του, Μαρκ Φλάισερ, ενημέρωσε ότι δεν σκοπεύει ν’ αποδεχθεί αυτήν την «ατίμωση». Ήταν τότε που απειλήθηκε με βαρύτατες κυρώσεις και αναγκάστηκε να υποκύψει. Ούτως ή άλλως ήταν υποχρεωμένος ν’ αποδεχθεί την απόφαση της ομάδας του και να συναινέσει.

Ουδέποτε παρόλα αυτά εντάχθηκε στους Σίξερς. Η δουλειά «χάλασε» στις ιατρικές εξετάσεις. Ο Ράτζα μετέβη στη Φιλαντέλφια για τον καθιερωμένο έλεγχο, προτού ολοκληρωθεί το διμερές «deal». Διαπιστώθηκε ωστόσο ότι το πρόβλημα στο γόνατο που τον ταλαιπώρησε όλη την προηγούμενη σεζόν δεν είχε εξαλειφθεί.

Τουναντίον ήταν πολύ πιο περίπλοκο απ’ όσο είχε διαφανεί και μια αρθροσκόπηση δεν ήταν δυνατόν να το αντιμετωπίσει. Κατά τους γιατρούς των Σίξερς, ο χόνδρος στο αριστερό γόνατο είχε διαλυθεί και ήταν αδύνατο ο Ράτζα ν’ ανταπεξέλθει έκτοτε στους απαιτητικούς ρυθμούς του ΝΒΑ.

«Δεν μπορεί να παίζει τέσσερα ματς σε μια εβδομάδα ούτε να προπονείται μετά από κάθε αγώνα», έλεγε η γνωμάτευση που δόθηκε από το ιατρικό σταφ στους επικεφαλής των Σίξερς, προτρέποντάς τους να μην υπογράψουν τον Ράτζα. Μοιραία η προφορική συμφωνία δεν αποτυπώθηκε στο χαρτί και ο παίκτης «επέστρεψε» στη Βοστόνη.

Αρχικά οι Σέλτικς αντέδρασαν με την αρνητική έκβαση της υπόθεσης, θεωρώντας πως οι Νετς, ως τρίτος πόλος, ενεπλάκησαν στην υπόθεση προκειμένου ν’ αποσπάσουν την υπογραφή του Κέιτζ, στους οποίους και κατέληξε.

Ο Πιτίνο μίλησε δημόσια γι’ αυτό, αλλά συνολικά προτιμήθηκε να μην κινηθεί μια νομική διαδικασία από την οποία μόνο φθορά θα προέκυπτε. Επιλέχθηκε αντιθέτως μια πιο διπλωματική στάση που ανάγκασε τους Σέλτικς ν’ αποδεχθούν την κατάσταση ως είχε και να μην κυνηγήσουν οτιδήποτε. Είχαν προφανώς καταλάβει πως είχαν «ηττηθεί» με οποιοδήποτε τρόπο.

 

Το ξεσκαρτάρισμα και ο Παναθηναϊκός

Τον Ράτζα πάντως στην ομάδα ο Πιτίνο δεν τον ήθελε και αυτό ήταν… δέσμευση. Είχε ήδη διώξει ό,τι περίσσευε από το περυσινό ρόστερ (Κόνλον, Χόκινς, Μπρικόφσκι, Ντρίγκερς, Χάμερ, Ζάμπο, Φοξ) και είχε υπογράψει τον σέντερ Τράβις Νάιτ.

Επίσης, είχε επιλέξει τον Τσόνσι Μπίλαπς (που παραχωρήθηκε λανθασμένα σε λίγους μήνες) μαζί με τον δικό του (από το Κεντάκι) Ρον Μέρσερ στο ντραφτ, συνθέτοντας κομμάτι-κομμάτι το παζλ. Ο Κροάτης δεν ήταν ένα εξ αυτών. Πόσο μάλλον ένας σέντερ με «γύαλινο» γόνατο.

Στην Ευρώπη έμαθαν τα καθέκαστα και η πρόταση του Παναθηναϊκού έπεσε σαν μάννα εξ ουρανού για όλους. Οι Σέλτικς, με μια λογική αποζημίωση, θα ξεφορτώνονταν ένα συμβόλαιο που δεν ήθελαν και δεν μπορούσαν να μεταβιβάσουν αλλού, ο Κροάτης θα εξασφάλιζε ένα συμβόλαιο 5-6.000.000 δολαρίων.

Η ελληνική ομάδα, από την πλευρά της, θα αποκτούσε τον ποιοτικότερο ίσως ψηλό που θα μπορούσε να φέρει, προκειμένου ν’ ανακτήσει τα πρωτεία στην Ευρώπη και να διακόψει την εντός των τειχών κυριαρχία του Ολυμπιακού που προερχόταν από το τριπλ κράουν.

Το «ντιλ» αποδείχθηκε συμφέρον για όλους. Ιδίως για τον Παναθηναϊκό που πέτυχε το στόχο του, με δύο πρωταθλήματα στην επεισοδιακή διετία του Ράτζα.

Ο Πιτίνο, χωρίς να είναι σε θέση να προβλέψει το μέλλον, είχε άθελά του ευνοήσει τη νυν ομάδα του 21 χρόνια πριν…  Ασχέτως αν από τους Σέλτικς έφυγε (από κάθε άποψη) αποτυχημένος και χωρίς πρόκριση στα πλέι οφ, προτού συμπληρωθούν 4 χρόνια – τον Ιανουάριο του 2001.