Η μεταπήδηση παικτών από τον έναν «αιώνιο» αντίπαλο στον άλλον σε οποιοδήποτε άθλημα αποτελεί πάντα κεντρικό θέμα συζήτησης.

Ακόμα κι αν πλέον οι εποχές έχουν αλλάξει και ο συμβιβασμός με την ιδέα του άκρατου επαγγελματισμού έχει ωριμάσει στα μυαλά φιλάθλων και οπαδών, πάντα όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, υπάρχει μία αίσθηση προδοσίας αν είσαι από την πλευρά που «χάνει» και, αντίστοιχα, υπεροχής αν είσαι από αυτήν που «κερδίζει»

Πόσο μάλλον αν μιλάμε για ποδόσφαιρο, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και παίκτη που έχει σημαντική αξία, είναι αρχηγός, καθώς και αγαπημένο παιδί της εξέδρας.

Το Sport-Retro.gr θυμάται μία από τις πιο επεισοδιακές μετακινήσεις παίκτη στην Α’ Εθνική, εκείνη του Στράτου Αποστολάκη από του Ρέντη στην Παιανία, αλλά και την πρώτη του επιστροφή ως αντίπαλος στο μέχρι πρότινος «σπίτι» του σαν σήμερα (19 Οκτωβρίου) το 1990.

 

Αρχηγός λόγω… Μίχου

«Είμαι Ολυμπιακάκιας από τότε που πήγε στον Πειραιά ο Μίχος». Με αυτή τη δήλωση είχε προλογίσει και υπερθεματίσει ο Στράτος Αποστολάκης την επιλογή του να μεταγραφεί στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1985, ενθουσιάζοντας ακόμη περισσότερο τους οπαδούς της ομάδας.

Ο Στράτος Αποστολάκης είχε αποτελέσει «μήλον της έριδος» εκείνο το καλοκαίρι μεταξύ των δύο «αιωνίων», αλλά τελικά επέλεξε… λιμάνι.

Το «τριφύλλι» φιλοδοξούσε να τον παραχωρήσει δανεικό στον ΟΦΗ, μία εξέλιξη που όπως είχε δηλώσει δεν ήθελε σε καμία περίπτωση, ενώ παράλληλα, τόνιζε πως έχει ανάγκη να βρίσκεται σε ένα νοικοκυρεμένο σωματείο όπως ο Ολυμπιακός.

Πέντε χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 1990, ο Αποστολάκης ήταν πια αρχηγός της ομάδας του Πειραιά και την προηγούμενη σεζόν είχε πανηγυρίσει το Κύπελλο Ελλάδος κόντρα στον ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ.

Παναθηναϊκός-ΑΕΚ 1-0: O «τελικός του Μπάκα»

Ο Ολυμπιακός άρχιζε τη σεζόν με τον Όλεγκ Μπλαχίν στον πάγκο, αλλά και εν μέσω διοικητικών αναταραχών, καθώς οι «πληγές» που είχε αφήσει το σκάνδαλο Κοσκωτά σε όλα τα επίπεδα ήταν ακόμα φανερές.

Στον προεδρικό θώκο καθόταν ο Αργύρης Σαλιαρέλης, αποκαλούμενος και «βασιλιάς των ρουμπινιών», ο οποίος ήταν επίσης κατηγορούμενος για το σκάνδαλο και είχε αποφυλακιστεί λίγους μήνες νωρίτερα.

Μία από τις κινήσεις που είχε κάνει ο αμφιλεγόμενος επιχειρηματίας ήταν να ανανεώσει το συμβόλαιο του Αποστολάκη με την ομάδα.

 

Η αρπαγή και η κουτάλα της Ευρώπης

Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, όμως, που επιθυμούσε διακαώς την απόκτηση του διεθνούς αμυντικού, δεν υπολόγιζε από αυτά – τουναντίον του προσέφερε καλύτερο συμβόλαιο.

Ο Αποστολάκης δεν μπορούσε να δεχθεί την πρόταση, καθώς δεσμευόταν ήδη με τον Ολυμπιακό, αλλά πείστηκε μετά από διαβεβαιώσεις του «καπετάνιου» πως υπάρχει ένα νομικό παράθυρο που καλύπτει μία τέτοια περίπτωση.

Η απόφαση του παίκτη οφειλόταν ίσως και στο γεγονός ότι παρά τα 28.000.000 δραχμές που είχε λάβει προκαταβολικά για να ανανεώσει το συμβόλαιό του (σ.σ. τα επέστρεψε τον Ιανουάριο του 1991), έβλεπε ότι η διοικητική κατάσταση στον Ολυμπιακό δεν του εξασφάλιζε ούτε το υπόλοιπο των οφειλομένων του ούτε ότι η ομάδα είχε μέλλον αγωνιστικά.

Ο αθλητικός δικαστής, όμως, είχε αντίθετη άποψη, ακύρωσε τη μεταγραφή και επέβαλε, μάλιστα, εννιάμηνη τιμωρία αποκλεισμού στον παίκτη, με αποτέλεσμα ο Βαρδινογιάννης να δηλώσει: «Θα κριθούν και οι κρίνοντες». 

Με εντολή του ασκήθηκε έφεση στην απόφαση, η οποία ανατράπηκε στις 27 Ιουλίου 1990 και ο νέος αθλητικός δικαστής έκρινε άκυρο το προσύμφωνο με τον Ολυμπιακό.

Κοινώς, έδωσε το δικαίωμα στον Αποστολάκη να αγωνιστεί άμεσα στον Παναθηναϊκό, καθώς θεωρήθηκε κανονική μεταγραφή με τη σύμφωνη γνώμη της ομάδας του Πειραιά!

Η οργή των οπαδών του Ολυμπιακού ήταν μεγάλη, καθώς μετά τους Γιώργο Δεληκάρη, Μάικ Γαλάκο, Γιάννη Κυράστα, Νίκο Βαμβακούλα και Νίκο Σαργκάνη, έβλεπαν άλλο ένα αγαπημένο τους παιδί να παίρνει τον δρόμο για τον «αιώνιο» αντίπαλο, ενώ παράλληλα ο «καπετάνιος» πετύχαινε άλλη μία ιστορική «κλοπή» στα χρόνια της παντοδυναμίας του.

Σαν να μην έφτανε αυτό ήρθε και η δήλωση του Αποστολάκη ως κερασάκι στην τούρτα: «Ήρθα στον Παναθηναϊκό για να φάω την Ευρώπη με την κουτάλα, όχι με το κουταλάκι».

Ο Αγρινιώτης μπακ έριξε περισσότερο λάδι στη φωτιά, ενώ δεν παρέλειψε να ενημερώσει πως από μικρός υποστήριζε τους «πράσινους».

Ο Αργύρης Σαλιαρέλης προσπαθούσε να καθησυχάσει τους οργισμένους οπαδούς του Ολυμπιακού, οι οποίοι στην πρώτη προπόνηση έμαθαν ότι και ο Λάγιος Ντέταρι θα αποτελούσε παρελθόν, καθώς υπέγραψε στην Μπολόνια έναντι 50.000.000 δραχμών, με συνέπεια ο πρόεδρος να παραδεχθεί αργότερα πως «το ταμείον είναι μείον».

Με τους φίλους των «ερυθρολεύκων» να βάλλουν κατά πάντων και να εμφανίζονται έτοιμοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους με κάθε τρόπο, οι φορείς και η διοργανώτρια αρχή παίρνουν την απόφαση να ματαιώσουν το Super Cup μεταξύ των δύο «αιωνίων», υπό τον φόβο επεισοδίων.

Παναθηναϊκοί και Ολυμπιακοί σύμμαχοι στην καταστροφή της Λεωφόρου. Ο Μιχάλης Βουτσαράς στο Sport-Retro.gr

 

Πολεμικό κλίμα και στρατιωτικά μέτρα

Ελπίδα όλων ήταν ότι κάποια στιγμή η οργή θα ξεθύμαινε και όλοι απεύχονταν να μην ξεσπάσει στο αποκορύφωμά της, αλλά η κληρωτίδα είχε άλλα σχέδια, αφού έβγαλε ντέρμπι αιωνίων την 5η αγωνιστική και, μάλιστα, στο Στάδιο Καραϊσκάκη.

Το 100ό ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός θα σημαδευόταν από την επιστροφή του Στράτου Αποστολάκη στο Φάληρο ως «εχθρού».

Το ματς ήταν προγραμματισμένο για το Σάββατο 20 Οκτωβρίου, αλλά προκειμένου να υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότερα μέτρα ασφαλείας και διαθέσιμοι αστυνομικοί, μετατέθηκε για την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου.

Σε μία προσπάθεια να δικαιολογηθεί αυτή η απόφαση χωρίς η πολιτεία να δείξει αδύναμη, προβλήθηκε ως αιτία το επερχόμενο ματς του Ολυμπιακού με τη Σαμπντόρια για το Κύπελλο Κυπελλούχων την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου.

Η κατάσταση μύριζε μπαρούτι ολόκληρη την εβδομάδα, με τις αντεγκλήσεις μεταξύ οπαδών των δύο ομάδων να δίνουν και να παίρνουν.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Φίλαθλος» οι οπαδοί του Ολυμπιακού τόνιζαν ότι περιμένουν πως και πως τον Αποστολάκη, ενώ προειδοποιούσαν ανοιχτά αυτούς του Παναθηναϊκού να μην κατέβουν στο Φάληρο, καθώς δεν τους ένοιαζε ακόμα κι αν κάποιος έφευγε από το γήπεδο νεκρός…

Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, από την πλευρά τους, είχαν στα χέρια τους 9.000 εισιτήρια για τον αγώνα και ανακοίνωσαν πως θα κατέβαιναν στο Φάληρο με πορεία από την οδό Πειραιώς.

Αδιαφορούσαν για τυχόν μπλόκο των οπαδών του Ολυμπιακού, αλλά και για τους περίπου 2.500 αστυνομικούς που αναμενόταν να κάνουν φρούριο το γήπεδο, βάση του σχεδίου «Βία» που είχε εκπονηθεί από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ειδικά για την περίσταση.

Διαλαλούσαν, μάλιστα, πως θα πάρουν και «αιχμαλώτους», κατά την αποχώρησή τους από το Στάδιο Καραϊσκάκη, όπως μπορείτε να δείτε αριστερά στο απόκομμα της εφημερίδας.

 

Το ντέρμπι της οργής

Την ημέρα του αγώνα οι εξέδρες γέμισαν αρκετές ώρες πριν από τη σέντρα και όλοι περίμεναν τον «Ιούδα» Στράτο Αποστολάκη να πατήσει το χορτάρι με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Εκτός γηπέδου, αλλά και στην κερκίδα, τα επεισόδια ήταν πολύ μικρής έκτασης, απόρροια και της επιστροφής 2.800 «πράσινων» εισιτηρίων που η ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν διέθεσε σε οπαδούς της, προκειμένου να μην μικρύνουν οι αποστάσεις ασφαλείας.

Η ιστορία της Ριζούπολης

Στον αγωνιστικό χώρο οι άνδρες των ΜΑΤ δημιούργησαν ανθρώπινο τείχος, προκειμένου να εισέλθει ο εμφανώς τρακαρισμένος Αποστολάκης, ενώ η ένταση στις εξέδρες κορυφώθηκε με υβριστικά συνθήματα και φωνές όταν έγινε αντιληπτή η παρουσία του Γιώργου Βαρδινογιάννη.

Η αναμέτρηση από ποδοσφαιρικής άποψης αποτέλεσε ένα από τα χειρότερα ντέρμπι όλων των εποχών, καθώς τελείωσε με ένα στείρο και άνοστο 0-0.

Υβριστικά συνθήματα και γιουχαΐσματα συνόδευαν κάθε επαφή του Αποστολάκη με την μπάλα, ενώ δεχόταν βροχή κερμάτων και πλαστικών μπουκαλιών, όποτε επιχειρούσε να εκτελέσει κάποιο πλάγιο για την ομάδα του.

Μοναδικό σημείο που ξεσήκωσε τους «ερυθρόλευκους» οπαδούς σαν γκολ θα έλεγε κανείς, ήταν ένα «κλάδεμα» του Τάσο Μητρόπουλου, ο οποίος φάνηκε ότι προσπάθησε να κόψει το… περπάτημα στον μέχρι πρότινος αρχηγό του Ολυμπιακού.

Αυτή η απαράδεκτη ενέργεια συνέβη παρά το γεγονός ότι ο «Ράμπο» πριν από το ματς είχε πει: «Ο Στράτος είναι φίλος και συμπαίκτης στην Εθνική, δεν έχει δώσει δικαίωμα σε κανέναν και δεν θα προκαλέσει την εξέδρα. Να μην τον πειράξει κανείς».

Ύστερα από τη λήξη του αγώνα, ο ίδιος δήλωνε «ήταν απλά ένα παιχνίδι, με τον Στράτο είμαστε φίλοι», την ώρα που οι υπάλληλοι του γηπέδου μάζευαν κέρματα από τον αγωνιστικό χώρο και ο Αποστολάκης αποχωρούσε εμφανώς επηρεασμένος και τόνιζε: «Λύγισα όταν άκουσα να βρίζουν τη μάνα μου».

Λίγο αργότερα ο Αγρινιώτης άσος που εξελίχθηκε σε «σημαία» της νέας του ομάδας σχολίασε: «Δεν έκανα τίποτε άλλο απ’ το να κοιτάξω το συμφέρον μου. Οι εφημερίδες με παρουσίαζαν σαν έναν τιποτένιο, σαν έναν χυδαίο, σαν ένα σκουλήκι».

Ήταν ένα ντέρμπι που έμεινε στην Ιστορία περισσότερο για όσα έγιναν τις ημέρες πριν από τη σέντρα του, καθώς και για την εικόνα του Στράτου Αποστολάκη με την πράσινη φανέλα μέσα στο Στάδιο Καραϊσκάκη.

Μία φανέλα την οποία τίμησε δεόντως και που μαζί της έζησε μεγάλες στιγμές, σε μία -μακρά- περίοδο που οι «ερυθρόλευκοι» βούλιαζαν στην εσωστρέφεια μέχρι να έρθει η ανάκαμψή τους το 1996.

Ένα highlight της μετέπειτα κυριαρχίας του Ολυμπιακού περιελάμβανε την «εκδίκηση» προς το πρόσωπο του Στράτου Αποστολάκη, ο οποίος βρισκόταν ως υπηρεσιακός στον πάγκο του «τριφυλλιού» σε εκείνο το αλησμόνητο ματς Κυπέλλου της 21ης Μαρτίου 2001 στο «Α. Νικολαΐδης» που έληξε με το εμφατικό 1-4.