Παιχταράς και ατίθασος. Παρορμητικός αλλά και παρεξηγημένος. Ή απλά Πάολο Ντι Κάνιο. Το Σάββατο (16/12) συμπληρώνονται 17 χρόνια από ένα συγκλονιστικό fair play του, το οποίο συγκαταλέγεται στις κορυφαίες κινήσεις ευγενούς άμιλλας διαχρονικά.
Το Sport-Retro.gr εξιστορεί τη μοναδική ικανότητα του βετεράνου Ιταλού επιθετικού να μεταμορφώνεται από Δόκτωρ Τζέκιλ σε Μίστερ Χάιντ από τη μια στιγμή στην άλλη.
Δόκτωρ Τζέκιλ
Το ημερολόγιο έγραφε 16 Δεκεμβρίου 2000 και ο Πάολο ντι Κάνιο, ως ποδοσφαιριστής της Γουέστ Χαμ, αγωνιζόταν στο “Γκούντισον Παρκ” με αντίπαλο την Έβερτον.
Στο 75ο λεπτό ο Ντάνι Κανταμάρτερι είχε ανοίξει το σκορ για τα “ζαχαρωτά”, ενώ ο Φρεντερίκ Κανουτέ είχε ισοφαρίσει σε 1-1 για τα “σφυριά” στο 83′.
Πέντε λεπτά πριν από το τέλος του ματς, έγινε μια διεκδίκηση μεταξύ του Πολ Τζέραρντ και τον Κανουτέ. Ο τερματοφύλακας των γηπεδούχων απομάκρυνε την μπάλα προς τα πλάγια, αλλά όταν προσπάθησε να σηκωθεί για να ολοκληρώσει το… έργο του έπεσε κάτω σφαδάζοντας από τον πόνο.
Με ανυπεράσπιστη την εστία, ο Τρέβορ Σινκλέρ γύρισε την μπάλα στο ύψος του πέναλτι, όπου περίμενε ο Ντι Κάνιο, έτοιμος να γράψει το 1-2 και να “παγώσει” το “Γκούντισον Παρκ”.
Αμ δε. Ο απρόβλεπτος Ιταλός όχι μόνο δεν προσπάθησε να στοπάρει την μπάλα ή να σουτάρει, αλλά χωρίς δεύτερη σκέψη έπιασε την μπάλα, σταμάτησε το παιχνίδι και πήγε κοντά στον τερματοφύλακα της Έβερτον για να δει αν είναι καλά. Μια κίνηση που έκανε τους πάντες να σαστίσουν. Δεν το περίμενε κανείς και ειδικά από τον Ντι Κάνιο.
Μίστερ Χάιντ
Γιατί δεν το περίμεναν ειδικά από τον Ντι Κάνιο; Γιατί ο Ιταλός ήταν πολύ οξύθυμος και δεν συνήθιζε να επιδεικνύει συναδελφικότητα. Σε κάθε τσαμπουκά της ομάδας του ήταν παρών. Το πιο βαρύ περιστατικό έχει καταγραφεί απέναντι σε διαιτητή, τον δύσμοιρο Πολ Άλκοκ, ο οποίος… τόλμησε κάποτε να του δείξει κόκκινη κάρτα.
Αυτό συνέβη δύο χρόνια πριν, το 1998, σε έναν της Σέφιλντ Γουένσντεϊ με την Άρσεναλ. Ο Ιταλός είχε πάρει μέρος σε έναν καβγά, ο ρέφερι απέβαλε μόνο εκείνον και κατέληξε να κάνει… moonwalk με έξι βήματα προς τα πίσω, προτού σωριαστεί στο έδαφος, έπειτα από σπρώξιμο του παίκτη.
Αυτό φυσικά κόστισε στον Ντι Κάνιο ποινή αποκλεισμού 11 αγωνιστικών και τον έκανε persona non grata στον Τύπο, στην Αγγλία ακόμα και στην τότε ομάδα του, από την οποία αποχώρησε κακήν κακώς. Όπως δήλωσε αργότερα ο Ντι Κάνιο για ένα λάθος του αντιμετωπιζόταν σαν εγκληματίας.
Ξανά Δόκτωρ Τζέκιλ
Πίσω στο μεγαλειώδες του fair play, το οποίο σκόρπισε ντελίριο ενθουσιασμού στους 31.260 φιλάθλους του γηπέδου. Τον αποθέωναν όρθιοι όπως και σύσσωμος ο Τύπος της εποχής. Από εκεί που τον αντιμετώπιζε σαν εγκληματία προέβη σε πρωτοφανή αποθέωση.
H “Mirror” σημείωνε: «Της εισόδου του στο γήπεδο θα έπρεπε να προηγηθούν ήχοι από σάλπιγγες». Η “Daily Mail” υπερθεμάτιζε: «Είναι μια κλάση καλύτερος από όλους τους άλλους ξένους που αγωνίζονται στο πρωτάθλημά μας».
Η Sun κορύφωνε τα εγκώμια γράφοντας «Είναι ένας βιρτουόζος του οποίου οι εκτελέσεις μπορούν να συγκριθούν μόνο με τις πιο γνωστές άριες». Ένας Άγγλος δημοσιογράφος, μάλιστα, έριξε την ιδέα να πολιτογραφηθεί Άγγλος και να φορέσει τη φανέλα της εθνικής Αγγλίας. Για τέτοιο παροξυσμό μιλάμε.
Η πράξη, όμως, του Ντι Κάνιο έκανε και τον Τύπο της πατρίδας του να παραληρεί. Η «Gazzetta dello Sport» έγραψε χαρακτηριστικά: «Μεγάλος Ντι Κάνιο. Θυσίασε ένα γκολ για να βοηθήσει έναν αντίπαλο».
Η «Corriere dello Sport» ανέφερε: «Για την ευγενική χειρονομία ενός τζέντλεμαν πρώην παίκτη της Λάτσιο. Ολόκληρο το στάδιο σηκώθηκε και τον χειροκρότησε», ενώ η «Tuttosport» θεώρησε πως η ενέργεια του Ντι Κάνιο βελτίωσε κατά πολύ την εικόνα που έχουν οι Βρετανοί για το ιταλικό ποδόσφαιρο: «Ο κόσμος στην Αγγλία θα σέβεται περισσότερο τους Ιταλούς τώρα πια».
Ο Ντι Κάνιο αυτό το κύμα αγάπης το αντιμετώπισε με μετριοπάθεια, γιατί δεν είχε ξεχάσει και τον πόλεμο που είχε δεχθεί 2 χρόνια νωρίτερα από τις ίδιες εφημερίδες. “Απεκδυόμενος” τον μανδύα του ήρωα δήλωνε χαρακτηριστικά στη “Sun”: «Όχι, δεν είμαι άγιος, όπως ακριβώς δεν ήμουν δολοφόνος το 1998 όταν έκανα κάποιο λάθος με έναν διαιτητή. Είδα ότι ο γκολκίπερ ήταν πεσμένος στον αγωνιστικό χώρο και υπέφερε. Κατά τη διάρκεια των αγώνων οι αντίπαλοι είναι εχθροί μου. Όταν, όμως, τραυματίζονται είναι συνάδελφοί μου και πρέπει να τους βοηθήσω».
Σε άλλες δηλώσεις του με αφοπλιστική ειλικρίνεια τόνισε: «Είχα τον χρόνο να σκεφθώ. Εάν η φάση εξελισσόταν πολύ πιο γρήγορα, θα σούταρα και εκεί θα τελείωνε το θέμα. Μεταξύ του τραυματισμού του τερματοφύλακα και της στιγμής που έφθασε η μπάλα σε εμένα πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα, αρκετά για να με κάνουν να σκεφτώ ότι θα έπρεπε να σταματήσω το παιχνίδι. Ο δύστυχος ο τερματοφύλακας βρισκόταν στο έδαφος, υπέφερε και νομίζω ότι θα ήταν απάνθρωπο εγώ να στείλω την μπάλα στα δίχτυα».
Ακόμα και ο Ζεπ Μπλάτερ, τότε πρόεδρος της FIFA, του έστειλε επιστολή στο σπίτι του, προκειμένου να τον συγχαρεί για την ενέργειά του.
Ο Στιβ Λόμας, συμπαίκτης του Ντι Κάνιο στη Γουέστ Χαμ, ομολόγησε πως αρχικά η πράξη του Ιταλού τον μπέρδεψε: «Εκείνη τη στιγμή πήγα δίπλα του και τον ρώτησα τι στο διάολο έκανε. Μέχρι να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση χρειάζεται λίγος χρόνος. Πιστεύω, πάντως, πως η κίνησή του αυτή είναι ένα μοναδικό μνημείο αθλητικού πνεύματος. Το ποδόσφαιρο χρωστά πολλά στον Πάολο».
Ο τεχνικός της αντιπάλου ομάδας Γουόλτερ Σμιθ σχολίασε μετά το τέλος του αγώνα: «Πραγματικά πολύ αθλητική χειρονομία, ειδικά για κάποιον που έχει δεχθεί τόσο σκληρή κριτική κατά καιρούς και θα έπρεπε όλοι να τον χειροκροτήσουν».
Από την πλευρά του, ο προπονητής του Χάρι Ρέντναπ δήλωσε: “Είναι μία από τις καλύτερες στιγμές στον αθλητισμό αυτό που είδαμε σήμερα. Δεν ήξερα, βέβαια, αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω εκείνη τη στιγμή που έπιασε την μπάλα».
Ο Πολ Τζέραντ, ο τερματοφύλακας της Έβερτον, αρκετά χρόνια αργότερα σχολίασε την επίμαχη φάση στην επίσημη ιστοσελίδα της ομάδας, με αφορμή μια αναμέτρηση με τη Σάντερλαντ στην οποία διετέλεσε προπονητής αργότερα ο Ντι Κάνιο.
«Οι αναμνήσεις μου από εκείνο τον αγώνα, για να είμαι ειλικρινής, είναι αναμνήσεις αγωνίας. Προφανώς όλοι θυμούνται τον αγώνα για το τι έκανε ο Ντι Κάνιο και μόνο όταν βγήκα εκτός αγώνα και πήγα στο ιατρείο έμαθα ότι είχε πιάσει την μπάλα.
Ο Χάρι Ρέντναπ ήταν προπονητής τότε και δεν ήταν τόσο χαρούμενος μετά τον αγώνα. Το σκορ ήταν 1-1 λίγα λεπτά πριν από το τέλος και ένα γκολ θα είχε δώσει τη νίκη.
Νομίζω πως πολλοί έλεγαν ότι ο Ντι Κάνιο έπιασε την μπάλα γιατί η σέντρα πήγαινε πίσω του και θεωρούσε ότι δε θα μπορούσε να σκοράρει.
Σε κάθε περίπτωση ακόμα κι έτσι το ότι δεν προσπάθησε καν να σκοράρει με εμένα τραυματία στο έδαφος είναι μια τέλεια χειρονομία.
Μίλησα λίγο με τον Πάολο στον αγώνα του “Άπτον Παρκ” όταν του έδωσα εκ μέρους της Έβερτον ένα βραβείο fair play. Είχαμε μια γρήγορη συνομιλία και με ρώτησε πως ήμουν. Φάνηκε καλός τύπος. Δεν έχουμε βρεθεί πολύ από τότε, αλλά προφανώς εκτιμώ ό,τι έκανε εκείνη τη στιγμή για μένα και προφανώς για την ομάδα. Πολλοί άνθρωποι μου το έχουν αναφέρει κατά καιρούς από τότε γιατί είναι κάτι που σίγουρα δεν συμβαίνει συχνά στις μέρες μας», ήταν τα λόγια του Τζέραρντ.
Όλη αυτή η ιστορία κορυφώθηκε με το βραβείο «Fifa’s Fair Play» του 2001 στον Ντι Κάνιο, ο οποίος τιμήθηκε για μια «ξεχωριστή χειρονομία ευγενούς άμιλλας», όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.
Ξανά Μίστερ Χάιντ
Ο Ντι Κάνιο, επιστρέφοντας στην Ιταλία για τη Λάτσιο, στη διάρκεια ενός ντέρμπι με αντίπαλο τη Ρόμα προέβη σε έναν αμφιλεγόμενο χαιρετισμό προς το κοινό.
«Είμαι φασίστας, αλλά όχι ρατσιστής. Κάνω τον ρωμαϊκό χαιρετισμό για να χαιρετίσω τους κολλητούς μου και αυτούς που μοιράζονται τις ιδέες μου», είχε πει σε δηλώσεις του.
Η ιταλική Λίγκα τον τιμώρησε με αποκλεισμό μιας αγωνιστικής και πρόστιμο 10.000 ευρώ, ενώ ο Μπλάτερ, ο ίδιος άνθρωπος που τον είχε βραβεύει για το fair play του 2000, τον απείλησε με ισόβιο αποκλεισμό.
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, βέβαια, έσπευσε να τον υπερασπιστεί: «Ο Πάολο είναι καλό παιδί και λίγο επιδειξίας. Δεν ξέρει τη σημασία αυτής της χειρονομίας».
Φυσικά τη γνωρίζει. Στην αυτοβιογραφία του, ο Ντι Κάνιο δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για τον Μπενίτο Μουσολίνι, τον οποίο χαρακτήρισε «άνδρα με αρχές και ήθος, παρεξηγημένο από την Ιστορία. Είχε μια αίσθηση για την πατρίδα του που λίγοι Ιταλοί την αισθάνονται».
Ένα από τα πολλά τατουάζ που “στολίζουν” τα χέρια του γράφει μονολεκτικά «Dux», που σημαίνει Ντούτσε. Η Λάτσιο, η οποία ιδρύθηκε από Ιταλούς αξιωματικούς το 1900, ήταν η αγαπημένη ομάδα του Μουσολίνι.
«Ήταν ένας απλός χαιρετισμός προς τους συντρόφους μου», είπε ο Ντι Κάνιο, χρησιμοποιώντας τον όρο «camerati», των οπαδών δηλαδή του μουσολινικού κινήματος.
«Δεν είχε την έννοια του μίσους, ούτε ήθελα να υποκινήσω ρατσιστική βία. Εμείς οι φασίστες δεν είμαστε ρατσιστές», προσέθετε τότε ο Ιταλός.
Επανέλαβε τον χαιρετισμό αφού έγινε αλλαγή σε ένα παιχνίδι κόντρα στη Γιουβέντους, αλλά και κόντρα στη Λιβόρνο, η οποία είναι γνωστή για τους φιλάθλους αριστερής απόχρωσης.
Η Αλεσάντρα Μουσολίνι, εγγονή του Ιταλού δικτάτορα, έδειξε παροιμιώδη ενθουσιασμό: «Τι υπέροχος ρωμαϊκός χαιρετισμός. Με συγκίνησε βαθιά, θα του στείλω ευχαριστήριο τηλεγράφημα».
Οι φανατικοί οπαδοί της Λάτσιο, από την πλευρά τους, αντιμετωπίζουν τον Ντι Κάνιο ως είδωλο.
Αντί επιλόγου, μια ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία ενδεικτική του εκρηκτικού χαρακτήρα του Ιταλού είναι η σχέση… αγάπης με τον Τζιοβάνι Τραπατόνι.
Όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία του ο Ντι Κάνιο, κάποτε είχαν ένα θερμό επεισόδιο μετά από ένα φιλικό ματς μεταξύ της Γιουβέντους και της Παλέρμο (ο παίκτης έσπρωξε τον προπονητή).
Όταν λόγω της βράβευσής του ο Ντι Κάνιο βρισκόταν στην επικαιρότητα και άπαντες έπιναν νερό στο όνομά του, ο τότε ομοσπονδιακός τεχνικός των “ατζούρι” ρωτήθηκε αν υπάρχει περίπτωση να κληθεί στην εθνική.
Η απάντηση του Ιταλού κόουτς ήταν αφοπλιστική: «Ναι, φυσικά υπάρχει πιθανότητα. Αν πέσει επιδημία βουβωνικής πανώλης στην ομάδα, τότε ίσως».
Αυτός είναι ο Πάολο Ντι Κάνιο. Ο άνθρωπος που μπορεί να σε εκπλήξει ευχάριστα και δυσάρεστα. Να σε κάνει να τον θαυμάσεις και να τον αποδοκιμάσεις. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα σου περάσει απαρατήρητος. Είτε θα τον λατρεύεις είτε θα τον μισείς. Γι’ αυτό που έκανε, όμως, ακριβώς 17 χρόνια πριν, δεν μπορείς παρά να τον σέβεσαι…
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα