Πριν από μερικές ημέρες, συγκεκριμένα στις 12/4/2019, «έφυγε» από τη ζωή ο Τόμι Σμιθ, ο οποίος μόλις είχε γιορτάσει τα 74α γενέθλιά του.
Μέσω της στήλης «Replay», ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος παραθέτει πληροφορίες για τον σπουδαίο άσο της πιο επιτυχημένης Λίβερπουλ όλων των εποχών.
***
«Μιλάμε για μια προσωπικότητα φοβερή. Αγωνιζόταν σε μια εποχή που οι αρχηγοί ήταν πρώτα απ’ όλα ηγέτες. Σκληρός και αποφασιστικός στις μονομαχίες, αλλά όχι «βρώμικος».
Ήξερε να παίζει με την μπάλα, γι’ αυτό την κατέβαζε είτε ως κεντρικός είτε ως ακραίος, βοηθώντας τους χαφ. Επίσης, σούταρε με δύναμη και εκτελούσε εκπληκτικά πέναλτι.
Ήταν ο πρώτος αρχηγός που σήκωσε ευρωπαϊκό τρόπαιο για τη Λίβερπουλ τη σεζόν 1972-73, συγκεκριμένα το Κύπελλο UEFA κόντρα στην Γκλάντμπαχ. Μάλιστα, τότε οι «κόκκινοι» είχαν κατακτήσει και το πρωτάθλημα, επομένως είχαν γίνει η πρώτη αγγλική ομάδα που πέτυχε αυτού του είδους το… νταμπλ.
Ο Τόμι Σμιθ σκόραρε με κεφαλιά στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1977 κόντρα στην Γκλάντμπαχ. Ήταν το πιο κρίσιμο γκολ γιατί διαμόρφωσε το 2-1 (σ.σ. 3-1 το τελικό σκορ).
Ήταν ο αρχηγός του Μπιλ Σάνκλι. Ερχόταν συχνά σε κόντρα μαζί του γιατί διαφωνούσαν σε επιλογές που αφορούσαν την ενδεκάδα. Ο Σάνκλι, όμως, τον συμπαθούσε πολύ, ακριβώς επειδή του άρεσαν οι παίκτες με διαφορετική άποψη.
Προς το τέλος του 1974, λίγο πριν φύγει ο Σάνκλι, έδωσε την αρχηγία στον Έμλιν Χιουζ και τότε δεν έλειψε ο έντονος καβγάς μεταξύ των δύο παικτών. Ο Μπομπ Πέισλι διατήρησε αρχηγό τον Χιουζ.
Ο Σμιθ αντί να γκρινιάξει, έσκυψε το κεφάλι, συνέχισε να προσπαθεί, ξανάγινε βασικός και έπαιξε μέχρι το 1978.
Μετά το τέλος της καριέρας του έγραφε επί σειρά ετών στη «Liverpool Echo». Επέκρινε πολύ τον Γκρέιαμ Σούνες, τον Ζεράρ Ουγιέ, καθώς Ράφα Μπενίτεθ αργότερα.
Τον είχα γνωρίσει το 1995 στα δημοσιογραφικά του «Άνφιλντ» και τα λέγαμε συχνά-πυκνά μέχρι το 2009. Πολύ έντονη προσωπικότητα. Δεν του άρεσε που έπαιζαν τόσοι πολλοί ξένοι στη Λίβερπουλ και στις υπόλοιπες αγγλικές ομάδες».