Αποτελεί τον πιο επιτυχημένο Έλληνα αθλητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες και έναν εκ των 4-5 κορυφαίων αρσιβαριστών της Ιστορίας.
Το «λιοντάρι της Χιμάρας», ο «Μίδας» (αναγραμματισμός του επιθέτου του), ο κάτοχος επτά χρυσών μεταλλίων σε top επιπέδου διοργανώσεις.
Στις 21 Αυγούστου 2004, ο Πύρρος Δήμας δεν ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου, αλλά βίωσε την υπέρτατη ανταμοιβή με αφορμή όσα προσέφερε «για την Ελλάδα».
To Sport-Retro.gr γυρίζει τον χρόνο 14 χρόνια πίσω, τότε που ο σημαιοφόρος της «γαλανόλευκης» αποστολής στη διοργάνωση της Αθήνας αποχωρούσε χορτασμένος και δοξασμένος από τη δράση.
«Σπίτι του… Πύρρου»
Ο κάτοχος του χρυσού μεταλλίου στις τρεις προηγούμενες διοργανώσεις (σε 82.5, 83 και 85 κιλά αντίστοιχα, δηλαδή ελαφρών βαρέων βαρών) έλαβε μέρος στην κατηγορία των 85κ., συνοδευόμενος από τον 21χρονο Γιώργο Μαρκούλα.
Το «κύκνειο άσμα» του Πύρρου Δήμα δόθηκε στο κλειστό γυμναστήριο της Νίκαιας, αποκαλούμενο και «Σπίτι της Άρσης Βαρών», στις 21 Αυγούστου 2004.
VIDEO: Η συγκλονιστική μάχη του Βαλέριου Λεωνίδη με τον Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου
Πύρρος, Κάχι, Βαλέριος, «κάτσε κάτω απ’ την μπάρα». Η Ελλάδα παγκόσμια πρωταθλήτρια της άρσης βαρών
Στην πρώτη του απόπειρα στο αρασέ σήκωσε 170κ., ενώ στη συνέχεια χρειάστηκε δύο προσπάθειες για να φέρει πάνω από το κεφάλι του τα 175.
Ο Αντρέι Ριμπάκου από τη Λευκορωσία και ο Γκιόργκι Ασανίτζε από τη Γεωργία είχαν τον πρώτο λόγο για τη νίκη, αφού σήκωσαν 180. και 177.5. αντίστοιχα, τη στιγμή που ο Μαρκούλας βρισκόταν χαμηλότερα στα 167.5.
Έπειτα, ο Πύρρος άρχισε καλά στο ζετέ με 202.5, όμως δεν σήκωσε ούτε τα 205 στη δεύτερη προσπάθεια ούτε τα 207.5 στην τρίτη, η οποία θα τον έφερνε σε θέση οδηγού αναφορικά με τη μάχη της 1ης θέσης.
Το λαβωμένο γόνατο, ο πονεμένος καρπός και οι ελάχιστες προπονήσεις τον εμπόδισαν να κατακτήσει το τέταρτο χρυσό μετάλλιο, όμως και το χάλκινο δεν μείωνε την τεράστια αξία του κορυφαίου Έλληνα αρσιβαρίστα.
Προτίμησε να ρισκάρει την 3η θέση, σε μία ύστατη προσπάθεια να καταλάβει την 1η στη διαφορά σωματικού βάρους, όπως είχε κάνει το 2000 στο Σίδνεϊ απέναντι στον… Ασανίτζε και τον Μαρκ Χούστερ (Γερμανία).
Ο Χρήστος Ιακώβου δέχθηκε να τον δηλώσει στα 207.5, του μήνυσε το περίφημο «κάτσε κάτω απ’ την μπάρα», εν συνεχεία του φώναξε «ίσια», ωστόσο η μπάρα τον λύγισε για πρώτη φορά σε τόσο κομβικό σημείο στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο Ασανίτζε κατέκτησε το χρυσό με 382.5 στο σύνολο και ο Ριμπάκου, ο οποίος είχε σηκώσει 380 στο β’ γκρουπ το ίδιο πρωινό, ειδοποιήθηκε να επανέλθει στο γυμναστήριο για να παραλάβει το ασημένιο μετάλλιο.
Ο Πύρρος σήκωσε συνολικά 377.5 και πίσω του στην 4η θέση βρέθηκε ο Γιώργος Μαρκούλας που στην τελευταία του προσπάθεια αποπειράθηκε, ανεπιτυχώς, να πετύχει την υπέρβαση στα 212.5 του ζετέ, τα οποία θα του χάριζαν το ασημένιο μετάλλια.
«Πύρρος-Πύρρος» και… «Σαμπάνης-Σαμπάνης»
Την παραμονή του τελευταίου αγώνα της καριέρας του Πύρρου Δήμα, το ελληνικό κοινό ενημερώθηκε με ανοικτό το στόμα ότι ο Λεωνίδας Σαμπάνης βρέθηκε με διπλάσια τεστοστερόνη στον οργανισμό του.
Συνεπώς, οι περίπου 5.000 θεατές φώναξαν ρυθμικά «Σαμπάνης-Σαμπάνης», αφενός μεν για να στείλουν μήνυμα στήριξης, αφετέρου δε για να εμψυχώσουν το «λιοντάρι της Χιμάρας».
Φυσικά, η ιαχή «Πύρρος-Πύρρος» ακούστηκε ουκ ολίγες φορές από το κοινό, το οποίο τον χειροκρότησε θερμά, όταν μετά την τελευταία του προσπάθεια έβγαλε τα παπούτσια του για να ρίξει τους τίτλους τέλους αυτής της τεράστιας καριέρας.
Τα δύο από τα τέσσερα παιδιά του (σ.σ. το τρίτο ήταν 2 ετών και το τέταρτο αγέννητο), με τη βοήθεια των συγγενών, είχαν αναρτήσει πανό που έγραφε «μπαμπά σ’ αγαπάμε».
Παράλληλα, φορούσαν μπλουζάκια με τον αριθμό 4, όσα δηλαδή ήταν και τα ολυμπιακά μετάλλια που κατέκτησε από το 1992 μέχρι το 2004.
«Ήταν ο τελευταίος αγώνας στην καριέρα μου. Αποχαιρετώ την άρση βαρών με ψηλά το κεφάλι και τώρα θα χαρώ την οικογένειά μου.
Μαζί με τον Γιώργο Μαρκούλα τα παίξαμε όλα για όλα για να φτάσουμε όσο πιο ψηλά ήταν δυνατόν. Θα ήταν ωραία να βρισκόμασταν κι οι δυο στο βάθρο, όμως δεν πειράζει.
Δεν είναι το μετάλλιο το σημαντικό. Δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω τον κόσμο. Αυτό που μου χάρισε είναι εκπληκτικό.
Έβγαλα τα παπούτσια μου γιατί ήταν ο τελευταίος μου αγώνας. Ο κόσμος μού έδωσε μεγάλη δύναμη. Αυτό που μου προσέφερε δεν το αλλάζω με όλα τα μετάλλια του κόσμου.
Για να συμμετάσχω στους Αγώνες έκανα επτά χειρουργεία και για να πάω στο Πεκίνο θα χρειαστεί να κάνω άλλα τόσα. Ένιωσα μεγάλη συγκίνηση», δήλωσε το τιμώμενο πρόσωπο.
Τι ήταν αυτό που προσέφερε ο κόσμος στον Πύρρο; Η απάντηση από το 3:50 μέχρι το 8:10 του video.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα