Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι γεμάτο ιστορίες που προκαλούν έκπληξη, απορίες, γέλιο…

To Sport-Retro.gr ετοίμασε ένα αφιέρωμα, χωρισμένο σε δύο μέρη, με σκόρπια περίεργα περιστατικά της διοργάνωσης.

Εν προκειμένω, θα διαβάσετε μερικές ιστορίες από το 1930 μέχρι το 1966, δηλαδή από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ουρουγουάης μέχρι εκείνο της Αγγλίας.

 

***

 

1) Ο Αλέξ Βιλαπλάν ήταν ο αρχηγός και ηγέτης της εθνικής ομάδας της Γαλλίας στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ουρουγουάης το 1930. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δικάστηκε και εκτελέστηκε με την κατηγορία της προδοσίας, καθώς συνεργαζόταν με τους Ναζί.

2) Οι ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες (Γαλλία, Βέλγιο, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία) ταξίδεψαν ακτοπλοϊκώς στη Νότια Αμερική και όπως είχε πει ο άνθρωπος που έβαλε το πρώτο γκολ της διοργάνωσης, ο Λουσιάν Λοράν: “Κάναμε κάτω τις βασικές μας ασκήσεις την προπόνησή μας στο κατάστρωμα. Ο κόουτς δεν μας μίλησε ποτέ για τακτική”.

3) Ποιος είπε ότι δεν καταγράφονται φαινόμενα χουλιγκανισμού σε μεγάλες διοργανώσεις; Στον τελικό του 1930 μεταξύ Ουρουγουάης και Αργεντινής, δεκάδες οπαδοί των φιλοξενούμενων βρέθηκαν να έχουν στην κατοχή τους όπλα και πυρομαχικά (!) σε σωματικούς ελέγχους που έκανε η Αστυνομία.

4) Ο Βέλγος διαιτητής του τελικού Τζόν Λάνγκενους έκανε ασφάλεια ζωής για τον εαυτό του και την οικογένειά του και απαίτησε να εξασφαλιστεί η μεταφορά του με ατμόπλοιο μία ώρα μετά την ολοκλήρωση του αγώνα.

5) Πριν από τη σέντρα υπήρξε διαφωνία μεταξύ των δύο ομάδων για την μπάλα που θα παιχτεί το ματς, ώσπου ο διαιτητής αποφάσισε να παιχτεί από ένα ημίχρονο με την καθεμία.

6) “Φέρτε μου το Κύπελλο”. Αυτή ήταν η ατάκα-προσταγή του δικτάτορα Μπενίτο Μουσολίνι προς το τεχνικό τιμ και τους παίκτες της εθνικής Ιταλίας, όταν ανακοινώθηκε πως η διοργάνωση του 1934 ανατέθηκε στην Ιταλία.

7) Τελικά η κατάκτηση έγινε πραγματικότητα αν και υπάρχουν αρκετές “σκιές”, όπως το γεγονός ότι ο Σουηδός διαιτητής Ιβάν Έκλιντ σφύριξε τον ημιτελικό των Ιταλών και τον τελικό της διοργάνωσης, ενώ στο ενδιάμεσο είχε δειπνήσει με τον Μουσολίνι.

8) Η Τσεχοσλοβακία παραμένει μέχρι σήμερα η μοναδική εθνική ομάδα που συγκροτήθηκε από παίκτες μόλις δύο συλλόγων: της Σλάβια και της Σπάρτα Πράγας.

9) Χατ-τρικ και “καρέ” σε ένα ματς γίνεται; Γίνεται! Σαν να μην έφτανε το εξωπραγματικό 6-5 στο Βραζιλία-Πολωνία, οι Λεονίντας και Ερνστ Βιλιμόφσκι έβαλαν τα επτά γκολ (τρία ο πρώτος, τέσσερα ο δεύτερος).

10) Ο Άλφρεντ Μπίκελ (Ελβετία) και ο Έρικ Νίλσον (Σουηδία) είναι οι μοναδικοί παίκτες που μετείχαν στη διοργάνωση τόσο πριν όσο και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (1938-1950).

11) Η Ινδία απέκτησε προσφάτως επαγγελματικό πρωτάθλημα, αλλά η πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα φορά που είχε κερδίσει εισιτήριο της τελικής φάσης καταγράφηκε το μακρινό 1950.

12) Ο μύθος λέει πως οι Ινδοί δεν δέχθηκαν να συμμετάσχουν στη διοργάνωση της Βραζιλίας, επειδή η FIFA τους απαγόρευσε να αγωνιστούν ξυπόλυτοι, πιθανότατα όμως, απλά θεωρούσαν πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν η σημαντικότερη διοργάνωση και ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν δικαιολογούσε ένα τέτοιο ταξίδι.

13) Το 1950 οι ΗΠΑ έκαναν μία τεράστια νίκη-έκπληξη επικρατώντας 1-0 της Αγγλίας. Τότε βγήκε ο αστικός μύθος που έλεγε ότι οι βρετανικές εφημερίδες δημοσίευσαν πως το σκορ ήταν… 10-0 ή 10-1 υπέρ των “τριών λιονταριών” επειδή πίστευαν ότι είχε γίνει τυπογραφικό λάθος.

14) Το 1954 οι ποδοσφαιριστές της εθνικής Ιταλίας πήραν στο κυνήγι τον διαιτητή Μάριο Βιάνα, καθώς τον θεώρησαν υπεύθυνο για την ήττα τους από την Ελβετία με 1-0.

15) Τομάτες, πέτρες και ύβρεις περιλάμβανε η υποδοχή της εθνικής Αργεντινής από χιλιάδες φιλάθλους στο αεροδρόμιο του Μπουένος Άιρες, όταν η αποστολή επέστρεψε από το Π.Κ της Χιλής το 1962. Αιτία φυσικά ο αποκλεισμός και, μάλιστα, με το ταπεινωτικό 6-1 από την Τσεχοσλοβακία.

16) Η διοργάνωση του 1962 είχε ανατεθεί στη Χιλή, αλλά ο φοβερός σεισμός που έπληξε τη χώρα είχε αφήσει πολλά θύματα και καταστροφές, με αποτέλεσμα η FIFA να το ξανασκεφτεί. «Δεν μας έχει μείνει τίποτα άλλο εκτός από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Μην μας το πάρετε και αυτό», ήταν τα λόγια του Χιλιανού παράγοντα Κάρλος Ντίτμπορν Πίντο προς τους αξιωματούχους της παγκόσμιας ομοσπονδίας.

17) Ο Κάρλος Ντίτμπορν Πίντο έπεισε τους αξιωματούχους της FIFA να μην αλλάξει ο τόπος διεξαγωγής του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όμως ο καημένος δεν πρόλαβε να χαρεί τη διοργάνωση, αφού πέθανε σε ηλικία 38 ετών μόλις έναν μήνα και δύο ημέρες πριν από τη σέντρα.

18) Η Βραζιλία στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου για δεύτερη σερί φορά το 1962 στη Χιλή, όμως ο εγχώριος Τύπος δεν ήταν ευχαριστημένος. Συγκεκριμένα, ασκούσε έντονη κριτική στον προπονητή Αϊμόρε Μορέιρα, καθώς το 4-3-3 που έστηνε την ομάδα θεωρείτο πολύ… συντηρητικό λόγω της ύπαρξης μόλις τριών επιθετικών!

19) Έξι ποδοσφαιριστές έχουν αγωνιστεί σε Παγκόσμιο Κύπελλο με διαφορετικές εθνικές ομάδες: o Λουίς Μόντι (Αργεντινή 1930-Ιταλία 1934), ο Φέρεντς Πούσκας (Ουγγαρία 1954-Ισπανία 1962), ο Χοσέ Σανταμαρία (Ουρουγουάη 1954-Ισπανία 1962), ο Ζοζέ Αλταφίνι (Βραζιλία 1958-Ιταλία 1962), ο Ρόμπερτ Προσινέτσκι (Γιουγκοσλαβία 1990-Κροατία 1998 & 2002), Ντέγιαν Στάνκοβιτς (Γιουγκοσλαβία 1998-Σερβία & Μαυροβούνιο 2006).

20) Ο Μπόμπι Τσάρλτον χάρισε στην Αγγλία τη νίκη επί της Πορτογαλίας στον ημιτελικό του 1966, αλλά κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών αρκετοί ήταν οι αντίπαλοι που τον συνεχάρησαν και του έσφιξαν το χέρι.