Σπόρτινγκ 1963-1964: Ισοπέδωσε τον ΑΠΟΕΛ με 16-1, έκανε απίθανη ανατροπή με Γιουνάιτεντ και πήρε το Κυπελλούχων

Κώστας Μπράτσος 22 Νοέ, 2017

Η Σπόρτινγκ δεν ανήκει τυχαία στους Três Grandes του πορτογαλικού ποδοσφαίρου. Πρόκειται για μία ομάδα με δεκάδες τίτλους και διακρίσεις, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων 1963-1964, σε μία διοργάνωση που συμμετείχε και ο Ολυμπιακός.

Πρόκειται για μία άκρως ιδιαίτερη πορεία για τα “λιοντάρια”, που περιλαμβάνει τρεις αγώνες μπαράζ, μεταξύ των οποίων και στον τελικό, μία απίθανη ανατροπή απέναντι στη σπουδαία Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τον Τζορτζ Μπεστ να κάνει ντεμπούτο, τους Πορτογάλους να αλλάζουν προπονητή μεσούσης της περιόδου, να “τιμωρούν” την ομάδα που απέκλεισε τον Ολυμπιακό και φυσικά να σημειώνουν την πιο ευρεία νίκη στην ιστορία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, το περιβόητο 16-1 επί του ΑΠΟΕΛ.

Το Sport-Retro.gr θυμάται αυτήν την επιτυχία της Σπόρτινγκ, λίγο πριν αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στη Λισαβόνα.

Κυνήγησε τον Γκούτμαν, συμβιβάστηκε με Καρντόζο

Το καλοκαίρι του 1963 είναι αρκετά περίεργο για τον σύλλογο, ο οποίος διανύει ένα μεταβατικό στάδιο. Η ομάδα των “πέντε βιολιών” που μεγαλούργησε το ’30 και το ’40 ανήκει εδώ και καιρό στο παρελθόν, ωστόσο και η δεκαετία του ’50 είχε στεφθεί με πολλές επιτυχίες.

Μέρος τους και ο Ζούκα, ο οποίος πανηγύρισε κι αυτός τα πέντε πρωταθλήματα και το ένα κύπελλο σε αυτό το διάστημα, προτού αποσυρθεί το 1958.

Έχοντας συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με τον σύλλογο, ο γεννημένος στη Μοζαμβίκη μέσος ανέλαβε προπονητής στα τμήματα υποδομής λίγο αργότερα και το 1961 έγινε τεχνικός της πρώτης ομάδας.

Το “άστρο” της Σπόρτινγκ είχε αρχίσει να σβήνει, λόγω της ραγδαίας ανόδου της Μπενφίκα.

Οι “αετοί” άρχισαν να κατακτούν τίτλους εντός κι εκτός συνόρων και με πρωτεργάτες τον Εουσέμπιο και τον Μπέλα Γκούτμαν, αποτέλεσαν σημείο αναφοράς του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Ο Ζούκα, όμως, κατόρθωσε να οδηγήσει την Σπόρτινγκ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1961-1962 και του κυπέλλου το 1962-1963. Όταν η διοίκηση του συλλόγου είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει τον Γκούτμαν, ο οποίος είχε τσακωθεί με τη διοίκηση της Μπενφίκα μετά από την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1961-1962 και αποχώρησε, την άδραξε και γι’ αυτό έστειλε τον Ζούκα στις ακαδημίες.

Ο Ούγγρος τεχνικός, όμως, δεν πείστηκε να πάει και στην τρίτη μεγάλη ομάδα της χώρας (πριν από την Μπενφίκα, ήταν προπονητής της Πόρτο για μία σεζόν) και μετά από το πρωτάθλημα Ουρουγουάης που κατέκτησε με την Πενιαρόλ το 1962, προτίμησε να μείνει άνεργος, μέχρι να αναλάβει για λίγο την εθνική Αυστρίας το 1964.

Η Σπόρτινγκ έχασε τον μεγάλο στόχο, ακύρωσε τον πρώην προπονητή της και γι’ αυτό άρχισε να εξετάζει άλλες επιλογές. Κατέληξε στην περίπτωση ενός Βραζιλιάνου, που ήταν ο πρώτος προπονητής του Γκαρίντσα και είχε κατακτήσει τοπικά πρωταθλήματα στην πατρίδα του, αλλά δεν είχε φύγει ποτέ εκτός αυτής. Ο λόγος για τον Ζεντίλ Καρντόζο, ο οποίος ανέλαβε τα “ηνία” το καλοκαίρι του 1963.

Μαζί του από τη Βραζιλία έφερε τον Ρομπέρτο Μποκαρέλι Σίλβα ή εν συντομία Μπε, έναν 20χρονο επιθετικό, καθώς και τον Ντουρβάλ, επίσης επιθετικό. Κανείς τους δεν είχε σημαντική προσφορά στον σύλλογο, όχι τόσο όσο οι άλλες δύο μεταγραφές του καλοκαιριού, ο αριστερός εξτρέμ Λόουρο και ο αμυντικός Αλφρέντο.

Το πρώτο μπαράζ με Αταλάντα

Η αρχή στο Κύπελλο Κυπελλούχων πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1963 στο Μπέργκαμο, απέναντι στην Αταλάντα, για τον προκαταρκτικό γύρο του τουρνουά. Οι Ιταλοί βρήκαν δύο γκολ στο τελευταίο τέταρτο της συνάντησης, με τον Σαλβατόρε Καλβανέζε και τον Άντζελο Ντομενγκίνι, με συνέπεια να πάρουν μία νίκη που τους έφερνε προ της πρόκρισης.

Στη ρεβάνς έναν μήνα αργότερα, ο Ερνέστο Φιγκερέντο έβαλε μπροστά στο σκορ τους Πορτογάλους μόλις στο 6′, ωστόσο ο Κουρτ Κρίστενσεν ισοφάρισε στο 17′. Οι Ιταλοί χρειάστηκε να κάνουν αλλαγή τερματοφύλακα λόγω τραυματισμού του Πιερλουίτζι Πιτσαμπάλα και τα “λιοντάρια” έφτασαν στην ισοφάριση της διαφοράς τερμάτων του πρώτου αγώνα με τους Μασκαρένιας και Μπε με τέρματα στο 2ο ημίχρονο.

Από τη στιγμή που δεν ίσχυε ακόμα ο κανονισμός του εκτός έδρας τέρματος, το ζευγάρι οδηγήθηκε σε τρίτο παιχνίδι, το οποίο διεξήχθη στην ουδέτερη έδρα της Σαριά στη Βαρκελόνη.

Οι Ιταλοί προηγήθηκαν με τον Ενρίκο Νόβα στο 20′, όμως τρία λεπτά αργότερα ο Μασκαρένιας ισοφάρισε. Το 1-1 έμεινε μέχρι τέλους και χρειάστηκε η παράταση για να βρεθεί λύση. Λούσιο και Μασκαρένιας σημείωσαν από ένα τέρμα στον επιπλέον χρόνο κι η Σπόρτινγκ εξασφάλισε την επεισοδιακή πρόκριση στον 1ο γύρο.

Το 16-1 και τα δύο παιχνίδια στη Λισαβόνα

Η κλήρωση την έφερε αντιμέτωπη με τον ΑΠΟΕΛ, μία ομάδα που είχε αποκλείσει με συνολικό σκορ 7-0 (6-0, 1-0) τη νορβηγική Λιν στην προηγούμενη φάση.

Ο κυπριακός σύλλογος δεν είχε ακόμα τη σημερινή δυναμική και εξελίχθηκε σε “σάκο του μποξ” για τις ορέξεις των Πορτογάλων στον πρώτο αγώνα του ζευγαριού. Στις 13 Νοεμβρίου 1963 γράφτηκε ιστορία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, αφού η Σπόρτινγκ ισοπέδωσε με 16-1 τον ΑΠΟΕΛ.

Η διαφορά 15 τερμάτων παραμένει μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη που έχει εμφανιστεί ποτέ σε ευρωπαϊκή διοργάνωση και τα 16 γκολ της Σπόρτινγκ παραμένουν τα περισσότερα που έχουν σημειωθεί από μία ομάδα σε ένα παιχνίδι ευρωπαϊκής διοργάνωσης.

Η διαφορά δυναμικότητας ήταν μεγάλη, έστω κι αν στα πρώτα 24 λεπτά το σκορ ήταν… μόλις 3-1 για τους γηπεδούχους, που σημείωσαν δύο γκολ στα πρώτα επτά λεπτά, αλλά είδαν τον Σολή Ανδρέου να μειώνει για τους φιλοξενούμενους.

Το ημίχρονο έκλεισε με σκορ 6-1 για την Σπόρτινγκ, ωστόσο ο Μασκαρένιας ήταν ασταμάτητος και σημείωσε άλλα τρία γκολ στο 2ο ημίχρονο, όσα και ο Φιγκερέντο.

Η κατάρρευση των Κυπρίων οδήγησε σε αυτό το σκορ – “μαμούθ”, με τον Μασκαρένιας να σημειώνει συνολικά έξι τέρματα στην αναμέτρηση (5′, 20′, 27′, 57′, 84′, 88′), τον Φιγκερέντο να μένει στα τρία (67′, 72′, 76′), τους Φερνάντο Φερέιρα Πίντο (7′, 25′) και Αουγκούστο (64′, 81′) να σκοράρουν δις και τους Μάριο Λίνο (35′), Πέριντες (48′) και Λόουρο (36′) από μία φορά.

Η ρεβάνς μία εβδομάδα αργότερα είχε κάτι παραπάνω από διαδικαστικό χαρακτήρα, με τους Πορτογάλους να διπλασιάζουν τις νίκες τους. Το σκορ κυμάνθηκε σε χαμηλά επίπεδα, με το 2-0 να προέρχεται από τέρματα των Αουγκούστο και Μασκαρένιας.

Το αξιοσημείωτο της ρεβάνς είναι πως και αυτό το παιχνίδι διεξήχθη στην Πορτογαλία. Οι Κύπριοι δεν διέθεταν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν εξ αρχής το ταξίδι στην πορτογαλική πρωτεύουσα, γι’ αυτό η Σπόρτινγκ πρότεινε να χρηματοδοτήσει εκείνη το ταξίδι, αλλά η ρεβάνς να διεξαχθεί κι αυτή στο “Ζοζέ Αλβαλάδε” μία εβδομάδα αργότερα, έναντι 80.000 εσκούδος. Όπερ και εγένετο και μάλιστα με… γηπεδούχο τον ΑΠΟΕΛ, οι κερκίδες ήταν πιο γεμάτες (5.111 εισιτήρια στο 16-1, 8.534 εισιτήρια στο 2-0).

Συντριβή στο ντεμπούτο Μπεστ, κλοτσιά σε διαιτητή

Η σεζόν συνεχίζεται με εγχώριες υποχρεώσεις για τη Σπόρτινγκ, που δεν έχει πραγματοποιήσει καλό 1ο γύρο στο πρωτάθλημα και η διεκδίκηση του τίτλου έμοιαζε χαμένη. Τον Φεβρουάριο υποχρεώνεται σε τρεις σερί ισοπαλίες που δυσχαιρένουν τη θέση του Καρντόζο. Ακολουθεί η νίκη επί της Βαρζίμ, ωστόσο πολλά θα κρίνονταν στον αγώνα απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιεντ, στον πρώτο προημιτελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων.

Η ομάδα του Ματ Μπάσμπι είχε αρχίσει να βρίσκει τον δρόμο της προς την ανασυγκρότηση. Η τραγωδία του Μονάχου συνέχισε να επισκιάζει τα πάντα στο Μάντσεστερ, ωστόσο ποδοσφαιριστές όπως ο Μπόμπι Τσάρλτον, ο Ντένις Λο και ο Νόμπι Στάιλς κατάφεραν να επαναφέρουν σταδιακά τον σύλλογο στον δρόμο των επιτυχιών.

Από τον Σεπτέμβριο του 1963, είχαν μαζί τους και μία σημαντική βοήθεια στην πρώτη ομάδα, τον 17χρονο Τζορτζ Μπεστ, ο οποίος πραγματοποίησε το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του, στο παιχνίδι του “Ολντ Τράφορντ” απέναντι στην Σπόρτινγκ.

Ο αγώνας είχε καταστροφική εξέλιξη για τους Πορτογάλους, που βρέθηκαν να χάνουν με 0-3 πριν από τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα. Ο Λο άνοιξε το σκορ στο 22′, ο Τσάρλτον διπλασίασε τα τέρματα στο 39′ και ο Λο από τη βούλα του πέναλτι έκανε το 3-0 στο 58′. Μία απόφαση που αμφισβήτησαν έντονα οι φιλοξενούμενοι, όπως και το επόμενο πέναλτι που εκτέλεσε ο αρχηγός του αγγλικού συλλόγου, στο 73′, μετά από τη μείωση του σκορ από τον Οσβάλντο Σίλβα στο 69′.

Μάλιστα, εν μέσω διαμαρτυριών, ο Ολλανδός διαιτητής Γιόχαν Μάρτενς, κατήγγειλε ότι δέχθηκε κλοτσιά από παίκτη της Σπόρτινγκ, χωρίς να καταφέρει να ταυτοποιήσει τον δράστη, λόγω της παρουσίας τόσων προσώπων γύρω του.

Προσέλαβε έναν… αρχιτέκτονα για προπονητή

Η διοίκηση του συλλόγου αντιλήφθηκε ότι ο Καρντόζο δεν μπορούσε πλέον να καθοδηγήσει αυτήν την ομάδα και στράφηκαν στον… αρχιτέκτονα του “Ζοζέ Αλβαλάδε”.

Ο Ανσέλμο Φερνάντεζ δεν κατάφερε ποτέ να κάνει καριέρα ποδοσφαιριστή εξαιτίας προβλημάτων υγείας, ωστόσο στράφηκε στο ράγκμπι και τη διαιτησία του σπορ, ενώ παράλληλα έγινε αρχιτέκτονας. Το πρώτο μεγάλο έργο του ήταν το γήπεδο της Σπόρτινγκ, το οποίο έχτισε μαζί με τον Αντόνιο Αουγκούστο Σα ντα Κόστα το 1956.

Το 1962 είχε υπηρεσιακή θητεία ως προπονητής της ομάδας (τη δεκαετία του ’50 διετέλεσε και προπονητής στις ακαδημίες) και μετά από τον αγώνα στην Αγγλία, προσελήφθη ως τεχνικός γραμματέας της Σπόρτινγκ, με τον Καρντόζο να υποβιβάζεται σε γυμναστή.

Η εντός έδρας ισοπαλία 0-0 με την Ολιανένσε στον πρώτο αγώνα μετά από το “Ολντ Τράφορντ” αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το “ποτήρι”. Οι φίλαθλοι ζητούσαν την απομάκρυνση του Καρντόζο και την επιστροφή του Ζούκα.

Η διοίκηση τους έκανε το χατήρι κατά το ήμισυ, αφού έδιωξε τον Βραζιλιάνο και τη θέση του πήρε ο επί χρόνια βοηθός προπονητή της Πόρτο, Φρανσίσκο Ρεμπορέντο, σχηματίζοντας προπονητικό δίδυμο με τον Φερνάντεζ.

Ο Βραζιλιάνος κεντρικός αμυντικός Λούσιο επίσης εκδιώχθηκε από την ομάδα, αφού οι συμπαίκτες του θεωρούσαν ότι ήταν άκρως αδιάφορος στις αναμετρήσεις εκείνης της περιόδου.

Έχασαν 28 κιλά ιδρώτα, νίκησαν τη Γιουνάιτεντ

Η ρεβάνς της 18ης Μαρτίου αντιμετωπίστηκε ως τυπική διαδικασία από πλευράς “κόκκινων διαβόλων”. Δεν υπολόγιζαν στους δεκάδες χιλιάδες φίλους των “λιονταριών” και τον “ηλεκτρισμό” που μετέφεραν από τις κερκίδες του γηπέδου στους ποδοσφαιριστές, που τρεις ημέρες νωρίτερα είχαν αποσπάσει ισοπαλία 2-2 στο Derby Eterno με αντίπαλο την Μπενφίκα.

Το παιχνίδι άρχισε πρακτικά από τη βούλα του πέναλτι, αφού μόλις στο 3′ ο Σίλβα έστησε την μπάλα στα έντεκα μέτρα και άνοιξε το σκορ. Στο 12′ είχε κάνει ήδη το 2-0 και πλέον οι γηπεδούχοι έψαχναν ακόμα ένα τέρμα για να ισοφαρίσουν τη διαφορά του 1ου προημιτελικού.

Το βρήκαν με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου με τον Ζέο και πριν συμπληρωθεί ένα δεκάλεπτο, είχαν ανεβάσει τον δείκτη του σκορ στο 5-0, χάρη σε τέρματα των Ζοάο Μοράις και Σίλβα.

Η Γιουνάιτεντ είχε γίνει παιχνιδάκι στα νύχια των “λεόντων” και ο Λο παραδέχθηκε μετά από τον αγώνα ότι η ομάδα του δεν μπορούσε να κάνει τίποτα απέναντι σε μία τέτοια απόδοση.

Ο αστικός μύθος θέλει τους ποδοσφαιριστές της Σπόρτινγκ να έχυσαν 27,7 κιλά ιδρώτα στον αγωνιστικό χώρο, όσο οι 60.000 θεατές παραληρούσαν στις εξέδρες, κραυγάζοντας “πάνω τους, πάνω τους”.

Ο Φερνάντεζ αναίρεσε την εισήγησή του στη διοίκηση για πρόστιμο 2.000 εσκούδος σε κάθε ποδοσφαιριστή για την κακή εμφάνιση στους προηγούμενους αγώνες και αντ’ αυτού πρότεινε πριμ 20.000 εσκούδος για έκαστο, από τις εισπράξεις του αγώνα που υπολογίζονταν σε 1.000.000 εσκούδος.

Πήρε εκδίκηση για τον Ολυμπιακό

Επόμενος αντίπαλος τρεις εβδομάδες αργότερα, η Λιόν, η ομάδα που είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό στον 1ο γύρο, με νίκη 4-1 στο “Ζερλάν” και ήττα 1-2 στο Φάληρο. Ο Αργεντινός Νέστορ Κομπίν είχε σημειώσει χατ τρικ στον αγώνα της Γαλλίας και είχε μειώσει στο 90′ στη ρεβάνς, με συνέπεια να αποτελεί τον νο1 κίνδυνο για την άμυνα των Πορτογάλων.

Ο αγώνας στο Λιόν κύλησε… αναίμακτα, αφού καμία από τις δύο ομάδες δεν κατάφερε να σκοράρει. Στη ρεβάνς του “Ζοζέ Αλβαλάδε”, όμως, ο Κομπίν σημείωσε το 10ο τέρμα του στο τουρνουά και έδωσε προβάδισμα πρόκρισης στους φιλοξενούμενους από το 13ο λεπτό. Ο Ζέο με πέναλτι ισοφάρισε με την έναρξη του 2ου ημιχρόνου και το 1-1 διατηρήθηκε μέχρι τέλους.

Για ακόμα μία φορά, όπως και στον προκαταρκτικό γύρο, η Σπόρτινγκ ευνοήθηκε από την απουσία του κανονισμού για το εκτός έδρας τέρμα. Η πρόκριση στον τελικό της διοργάνωσης κρίθηκε σε τρίτο παιχνίδι, το οποίο διεξήχθη στο ουδέτερο “Μετροπολιτάνο”, έδρα της Ατλέτικο Μαδρίτης.

Ο Σίλβα “ντύθηκε” εκ νέου ήρωας της Σπόρτινγκ και με το τέρμα του στο 65′, χάρισε τη νίκη με 1-0 και συνάμα την “παρθενική” παρουσία της σε τελικό σημαντικής διεθνούς διοργάνωσης.

3-3 που δεν είδε κανείς

Απέναντί της υπήρχε η πρώτη εκπρόσωπος της Ανατολικής Ευρώπης που έφτανε σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Η ΜΤΚ δεν στελεχωνόταν από μέλη της “Χρυσής Ομάδας” της Ουγγαρίας πια, αφού μόνο ο 36χρονος δεξιός εξτρέμ Κάρολι Σάντορ είχε μείνει από τη δεκαετία του ’50 (ο Φέρεντς Κόβατς είχε κάνει απλά μία συμμετοχή το 1955).

Ο Ίστβαν Νάγκι ήταν ο ηγέτης στον χώρο της μεσαίας γραμμής και λίγο αργότερα θα πανηγύριζε με την εθνική Ουγγαρίας την 3η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1964, ενώ στον πάγκο υπήρχε ο Μπέλα Βόλεντικ, που είχε επιστρέψει στον σύλλογο προ μηνών και τον οδήγησε στον τελικό του τουρνουά.

Ο αγώνας διεξήχθη στις 13 Μαΐου στο “Χέιζελ” των Βρυξελλών, ωστόσο η προσέλευση ήταν απογοητευτική, αφού μόλις 3.208 άτομα ενδιαφέρθηκαν και πλήρωσαν εισιτήριο για να παρακολουθήσουν τον αγώνα μεταξύ δύο ουσιαστικά άγνωστων ομάδων στο διεθνές προσκήνιο.

Η αναμέτρηση ήταν συναρπαστική, περιελάμβανε δύο ανατροπές, αλλά δεν είχε… αποτέλεσμα.

Ο Σάντορ έδωσε προβάδισμα στους Ούγγρους στο 19′, Μασκαρένιας και Φιγκερέντο έκαναν την πρώτη ανατροπή με δύο γκολ μέσα σε οκτώ λεπτά (40′ – 48′), ο Ίστβαν Κούτι ισοφάρισε και ο Σάντορ έκανε το 3-2 για την ΜΤΚ, ωστόσο στο 81′ ο Φιγκερέντο είπε την τελευταία λέξη, ισοφαρίζοντας στο τελικό 3-3.

Ακόμα μία φορά στην οποία η Σπόρτινγκ οδηγήθηκε σε επιπλέον αγώνα, κάτι που την ανάγκασε ουσιαστικά να “θυσιάσει” τους δύο αγώνες της φάσης των 16 του εγχωρίου κυπέλλου με αντίπαλο τη Σετούμπαλ.

Νικητήριο γκολ από κόρνερ

Ο επαναληπτικός τελικός διεξήχθη δύο ημέρες αργότερα στην Αμβέρσα, όπου η υποστήριξη ήταν αρκετά μεγαλύτερη, αφού στις κερκίδες συγκεντρώθηκαν περίπου 14.000 θεατές.

Ο αριστερός μπακ Ιλάριο υπέστη κάταγμα κνήμης – περόνης στο Taça de Portugal και δεν αγωνίστηκε σε κανένα από τα δύο παιχνίδια, ενώ νοκ άουτ τέθηκε και ο Μπε μετά από τον πρώτο τελικό.

Ο Φερνάντεζ ενημέρωσε μία ημέρα πριν από τη ρεβάνς τον Μοράις ότι από την άμυνα θα μετατοπιζόταν στα εξτρέμ για να αναπληρώσει το κενό του Βραζιλιάνου συμπαίκτη του, με τον Φερνάντο Μέντες να οπισθοχωρεί στην άμυνα από τη μεσαία γραμμή και τον Πέριντες να μπαίνει στην ενδεκάδα για να αγωνιστεί στο κέντρο μαζί με τον Ζέο.

Ο τελευταίος και ο Ζοζέ Κάρλος είχαν τραυματιστεί κι αυτοί, ωστόσο ο μασέρ Μανουέλ Μαρκές έκανε… θαύματα και κατάφερε να τους καταστήσει ετοιμοπόλεμους.

Το μοναδικό πρόβλημα πλέον του Φερνάντεζ ήταν το αίτημα του Μοράις να εκτελεί τα κόρνερ απευθείας (κάτι που είχε πράξει και στο παρελθόν), ώστε να δεχθεί να αλλάξει θέση στο γήπεδο. Μετά από… στενό μαρκάρισμα, ο 29χρονος Πορτογάλος έπεισε τον προπονητή του και απλώς περίμενε την ευκαιρία. Αυτή ήρθε, στο 19ο λεπτό…

“Γύρισα προς στον πάγκο για να επιβεβαιώσω ότι θα το εκτελούσα εγώ. Ο προπονητής μου έγνεψε. Πήγα. Μάζεψα την μπάλα, της είπα κάποια φιλικά λόγια, της έδωσα ένα μικρό φιλί. Μετά, ένιωσα ελάχιστα το πόδι μου να την κλοτσάει και αμέσως αισθάνθηκα ότι θα ήταν γκολ.

Ο χρόνος έμοιαζε να σταματάει εκεί. Παρακολουθούσα την τροχιά της μπάλας, είδα τον Φιγκερέντο να τρέχει στο πρώτο δοκάρι και τον τερματοφύλακα πίσω του για να αποκρούσει την κεφαλιά, όμως η μοίρα ήταν προδιαγεγραμμένη. Η μπάλα προσπέρασε και τους δύο και κατέληξε στο δεύτερο δοκάρι”, διηγείται ο Μοράις.

Η ΜΤΚ δεν κατάφερε να αντιδράσει και η Σπόρτινγκ κράτησε το υπέρ της 1-0 μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα.

“Ήταν μία ολοκληρωτική ευφορία, ακόμη περισσότερο διότι ήταν το γκολ που μας έδωσε τη νίκη και μας επέτρεψε να σηκώσουμε το τρόπαιο. Δεν ήταν τυχερό γκολ. Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, έχω σημειώσει μερικά με αυτόν τον τρόπο”, συμπλήρωσε ο Μοράις, του οποίου το γκολ απέκτησε και ειδική ονομασία: “Cantinho do Morais”, που προέκυψε από ένα τραγούδι που γράφτηκε εκείνη την εποχή για να γιορτάσει το επίτευγμα.

Η μοναδική πορτογαλική ομάδα με Κυπελλούχων

Το πρωτάθλημα είχε ολοκληρωθεί πολύ πριν από τον τελικό, με την Σπόρτινγκ να τερματίζει στην 3η θέση με 34 βαθμούς (13 νίκες, 8 ισοπαλίες, 5 ήττες, 49-26 γκολ), 12 πίσω από την πρωταθλήτρια Μπενφίκα.

Στο πορτογαλικό κύπελλο, οι δύο αγώνες με τη Σετούμπαλ έληξαν ισόπαλοι στη φάση των 16 του θεσμού και όπως… συνήθιζε εκείνη την αγωνιστική περίοδο, η Σπόρτινγκ οδήγησε κι αυτό το ζευγάρι σε έξτρα αγώνα. Μία εβδομάδα μετά από τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, οι παίκτες είχαν ακόμα το μυαλό τους στους πανηγυρισμούς και ηττήθηκαν με 0-1 στην ουδέτερη Έβορα.

Κανείς, όμως, δεν μπορεί να στερήσει από την Σπόρτινγκ την επιτυχία της σεζόν 1963-1964. Μπορεί με τον καιρό να έμεινε πίσω τόσο από την Μπενφίκα, όσο και από την Πόρτο, ωστόσο έχει να υπερηφανεύεται κι εκείνη για ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Συγκεκριμένα, μόνο εκείνη, αφού καμία άλλη πορτογαλική ομάδα δεν έχει στην τροπαιοθήκη της ένα Κύπελλο Κυπελλούχων.