Το πρώτο «μαύρο διαμάντι» από τη Βραζιλία έφερε το όνομα του Λεωνίδα της Σπάρτης

Sport-Retro.gr 24 Ιαν, 2018

Όταν σε μια πρόταση υπάρχουν οι λέξεις “Βραζιλία” και “ποδόσφαιρο”, στο μυαλό όλων έρχονται αβίαστα ονόματα, όπως Πελέ, Ρονάλντο, Ροναλντίνιο, Ζίκο, Ρομάριο, Σόκρατες και πολλά άλλα, όχι όμως Λεόνιντας.

Το Sport-Retro.gr, με αφορμή τη συμπλήρωση 14 χρόνων από τον θάνατό του, σας παρουσιάζει τον πρώτο σούπερ σταρ της “χώρας του καφέ”, με την καταλυτική επιρροή στην καθιέρωσή της ως υπερδύναμη του του αθλήματος.

Προπόνηση με… τζάμια και 81 γκολ σε 68 ματς!

Ο Λεόνιντας ντα Σίλβα γεννήθηκε στο Ρίο ντε Ζανέιρο στις 6 Σεπτεμβρίου 1913, ήτοι 25 χρόνια μετά την επίσημη κατάργηση της δουλείας στη Βραζιλία (σ.σ. το 1888).

Ο λευκός Πορτογάλος ναυτικός πατέρας του πέθανε όταν ο μετέπειτα θρύλος του αθλητισμού ήταν 12 ετών και η οικογένεια που εργαζόταν η μαύρη μητέρα του ως μαγείρισσα τον υιοθέτησε.

Τα όνειρα που είχαν γι’ αυτόν ήταν να γίνει δικηγόρος ή γιατρός, ενώ για ποδόσφαιρο ούτε λόγος μιας και αυτό δεν ήταν καν επαγγελματικό την εποχή εκείνη.

Βέβαια, ο μικρός Λεόνιντας είχε στο μυαλό του μόνο το παιχνίδι που αγαπούσε όσο τίποτα άλλο, εξ ου και οι πολλές κοπάνες από το σχολείο.

Προπόνηση στην παραλία και στα στενά σοκάκια του Ρίο παίζοντας ‘1-2′ με τους τοίχους, πάντα ξυπόλητος και με αυτοσχέδια μπάλα φτιαγμένη από κάλτσες.

Στην προσπάθεια να βελτιώσει την ευστοχία του σημάδευε τα τζάμια των σπιτιών και των μαγαζιών που συναντούσε, γι’ αυτό μια τοπική εταιρία που τα κατασκεύαζε του πρόσφερε την πρώτη του δουλειά!

Από τα 14 του άρχισε να παίζει σε ερασιτεχνικές και άσημες ομάδες, όμως, το τεράστιο ταλέντο του ανάγκασε τους δημοσιογράφους της εποχής να ασχοληθούν μαζί του.

Ο “μαύρος μάγος” είναι το πρώτο και άκρως χαρακτηριστικό παρατσούκλι που του έδωσαν, ενώ η παρθενική καταγεγραμμένη ομάδα του Λεόνιντας είναι η Σάο Κριστοβάο το 1929.

Αφορμή ήταν το μπαρ που είχε ανοίξει ο θετός πατέρας του στην ομώνυμη περιοχή και το οποίο επισκέπτονταν συχνά πυκνά οι ποδοσφαιριστές του συλλόγου.

Με τα χρώματα της Σάο Κριστοβάο έγραψε 21 συμμετοχές και σημείωσε 31 γκολ (!) με συνέπεια η Σίριο Λιμπάνες να σπεύσει να τον αποκτήσει την επόμενη χρονιά (1930) και εν τέλει να αποζημιώνεται με 50 γκολ σε 47 εμφανίσεις του!

Η κλήση στην εθνική και το εξωτερικό

Ύστερα από τις δυο εκπληκτικές χρονιές του, σε συνδυασμό με την πτώχευση της Σίριο, η Μπονσουκέσο Ρίο του προσέφερε το πρώτο του συμβόλαιο έναντι χρηματικής αμοιβής, γεγονός πρωτότυπο αφού όντας ανήλικος μέχρι τότε, είχε λάβει μόνο κάποια ζευγάρια παπούτσια και πουκάμισα.

Σε αυτήν παρέμεινε δύο χρονιές (1931-1932) και οι αριθμοί του για άλλη μια φορά ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακοί, καθώς σημείωσε 55 γκολ σε 51 συμμετοχές.

Σε αγώνα πλέι-οφ πρωταθλήματος του 1931 η ομάδα του αντιμετώπιζε τη Σάο Πάουλο, αλλά ο Λεόνιντας ήταν βέβαιος πως δεν θα έπαιζε, εξ ου και η απόφασή του να βγει για χορό και ξενύχτι.

Όταν ξύπνησε το πρωί βρήκε στον δρόμο κάποιους γνωστούς και αναλώθηκε σε παιχνίδι ποδοσφαίρου μαζί τους, ενώ αργότερα απόλαυσε μια σούπα χοιρινό με φασόλια.

Ακολούθως ο Λεόνιντας κατευθύνθηκε προς το γήπεδο για να παρακολουθήσει το ματς και τότε πληροφορήθηκε πως τελικά θα παίξει βασικός!

Παρά την ακατάλληλη κατάστασή του ο “μαύρος μάγος” ήταν καθοριστικός, σημείωσε 2 γκολ στο β’ ημίχρονο και βοήθησε τα μέγιστα στην εμφατική νίκη της ομάδας του με 3-0.

Αυτή η εμφάνιση του έδωσε την πρώτη πρόσκληση στην εθνική ομάδα της Βραζιλίας για το φιλικό ματς απέναντι στην κάτοχο του Παγκόσμιου Κυπέλλου, την επίσης λατινοαμερικανική Ουρουγουάη.

Εντούτοις, δεν κατέγραψε τότε την πρώτη συμμετοχή, αλλά έναν χρόνο αργότερα (1932), σε φιλική αναμέτρηση με τον ίδιο αντίπαλο στο Μοντεβιδέο.

Σαν έτοιμος από καιρό (και έχοντας σκοράρει ήδη τα πρώτα του 2 γκολ με τη φανέλα της εθνικής σε ανεπίσημο τεστ κόντρα στην ουγγρική Φερεντσβάρος με σκορ 2-2), μέσα σε ένα κατάμεστο στάδιο, ο Λεόνιντας έβαλε 2 γκολ σε μια αξιομνημόνευτη μέχρι σήμερα νίκη με 2-1 για τη νεανική “σελεσάο”.

Όπως είναι φυσικό, άπαντες εντυπωσιάστηκαν από το ταλέντο του, ενώ ακόμη και οι άνθρωποι της πανίσχυρης τότε Πενιαρόλ του Μοντεβιδέο έσπευσαν να του προσφέρουν συμβόλαιο.

Το έτος 1933 ο ασταμάτητος Βραζιλιάνος συνέχισε να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα από όλους και στα γήπεδα της Ουρουγουάης: Να πετυχαίνει πιο πολλά γκολ (28) από τις συμμετοχές του (25), παρά τον τραυματισμό στο γόνατο που ενδεχομένως να του στέρησε περισσότερα.

Επαναπατρισμός, τίτλοι και Παγκόσμιο Κύπελλο

Ύστερα από μια χρονιά στην Πενιαρόλ και με νέο παρατσούκλι στις βαλίτσες του, ο “άνθρωπος λάστιχο” επέστρεψε στα πάτρια εδάφη για λογαριασμό της Βάσκο ντα Γκάμα.

Για πρώτη φορά στην καριέρα του η αναλογία γκολ/συμμετοχές διαφοροποιήθηκε, καθώς σκόραρε 27 φορές ενώ αγωνίστηκε σε 29 ματς, βέβαια αυτά ήταν υπεραρκετά για να κατακτήσει η νέα του ομάδα το πολιτειακό πρωτάθλημα του Ρίο στο τέλος της χρονιάς.

Ο πρώτος τίτλος συνοδεύθηκε από τη συμμετοχή στο δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιστορίας, το οποίο πραγματοποιήθηκε στα ιταλικά γήπεδα το 1934.

Εν μέσω ασταθούς πολιτικής κατάστασης με έντονες διαμάχες στη Βραζιλία, η στελέχωση και προετοιμασία της εθνικής ομάδας δεν ήταν καθόλου καλή, δεδομένου ότι το ταξίδι με πλοίο μέχρι την ευρωπαϊκή χώρα διήρκησε 12 ημέρες κατά τις οποίες δεν επιτρεπόταν στους μαύρους ποδοσφαιριστές να συνυπάρχουν ή να προπονούνται με τους λευκούς.

Ο πρώτος αγώνας ήταν εναντίον της πολύ ισχυρής Ισπανίας στη Γένοβα και η ήττα-αποκλεισμός ήρθε ως φυσιολογικό επακόλουθο της όλης κατάστασης με σκορ 3-1.

Το άστρο του Λεόνιντας, όμως, είχε λάμψει για ακόμη μια φορά, αφού είχε σημειώσει το μοναδικό γκολ της ομάδας του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας.

Κατά τη διάρκεια της ίδιας χρονιάς, η Βραζιλία περιόδευσε στην Ευρώπη, δίνοντας 11 φιλικά ματς με διάφορες ομάδες και ο μουστακαλής επιθετικός σημείωσε 13 γκολ!

Το 1935 βρήκε τον Λεόνιντας σε νέα ομάδα, την Μποταφόγκο, με τη φανέλα της οποίας κατέκτησε εκ νέου το πρωτάθλημα του Ρίο, ενώ το 1936 έπιασε το πρώτο μεγάλο λιμάνι της καριέρας του.

Η λαοφιλέστατη Φλαμένγκο τον ενέταξε στο δυναμικό της και για πρώτη φορά το “μαύρο διαμάντι” παρέμεινε σε μια ομάδα περισσότερο από έναν χρόνο.

Συγκεκριμένα την υπηρέτησε για έξι χρόνια και κατά την προσφιλή του συνήθεια σε 149 συμμετοχές έβαλε 153 γκολ, τα οποία ουσιαστικά της χάρισαν το πρωτάθλημα του 1939.

Την προηγούμενη χρονιά, όμως, είχε γίνει η απόλυτη εκτίναξη και είχε καταγραφεί το σπουδαιότερο κεφάλαιο στην καριέρα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας.

Μοιραίο λάθος ή δικαιολογημένοι “ψίθυροι”;

Η άνοδος του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία της Γερμανίας και του Μπενίτο Μουσολίνι στην Ιταλία προετοίμαζαν την Ευρώπη για έναν δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέσα σε 20 χρόνια.

Ήδη η ποδοσφαιρική υπερδύναμη της εποχής Αυστρία είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη, αφού λίγους μήνες νωρίτερα ο Ναζιστής δικτάτορας την είχε προσαρτήσει στο Γ’ Ράιχ.

Η εν ενεργεία παγκόσμια πρωταθλήτρια ήταν η Ιταλία του έτερου δικτάτορα Μουσολίνι, ο οποίος επιθυμούσε διακαώς να διατηρήσει τα σκήπτρα για πολιτικούς κυρίως λόγους.

Το κλίμα στα γήπεδα της Γαλλίας ήταν εκρηκτικό, ενώ οι αποδοκιμασίες προς τους Ιταλούς ήταν εκκωφαντικές, καθώς κανείς δεν ήθελε να τους δει να επικρατούν ξανά.

Η ομάδα των Βραζιλιάνων με ηγέτη τον “μάγο” Λεόνιντας ήταν η τέλεια επιλογή για όλους. Ανανεωμένη και με πολύ καλύτερη στελέχωση πρόσφερε ένα ελκυστικό θέαμα με περίτεχνες ενέργειες και ντρίμπλες.

Αρχικά η “σελεσάο” κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη δυνατή Πολωνία στο Στρασβούργο, σε ένα γήπεδο λασπωμένο και βαρύ λόγω της κακοκαιρίας, όπου όμως, ο Λεόνιντας ήταν μαθημένος, αποφασισμένος και ασταμάτητος.

Στο α’ ημίχρονο η Βραζιλία προηγήθηκε 3-1, προτού ο αντίπαλος αντεπιτεθεί με μπροστάρη τον Ερνστ Βιλιμόφσκι, ο οποίος έβαλε τρία γκολ στο β’ ημίχρονο και το ματς οδηγήθηκε σε παράταση (σκορ 4-4).

Σε κάποιο σημείο του αγώνα ο Λεόνιντας έβγαλε τα παπούτσια του, τα πέταξε στον πάγκο και έπαιξε ξυπόλητος, αφού η λάσπη που είχε κολλήσει πάνω τους τα έκανε ασήκωτα, ωστόσο ο Σουηδός διαιτητής τον είδε και τον ανάγκασε να τα ξαναφορέσει.

Στην παράταση, ο ήρωας του αφιερώματος ολοκλήρωσε το χατ-τρικ και ο Βιλιμόφσκι το “καρέ” του, με συνέπεια η “σελεσάο” να επικρατήσει 6-5.

Οι σκόρερ: 18′, 93′, 104′ Λεόνιντας, 25′ Ρομέου, 44′, 71′ Περάσιο – 23′ πέν. Σέρφκε, 53′, 59′, 89′, 118′ Βιλιμόφσκι

Επόμενος αντίπαλος της παρέας του Λεόνιντας ήταν η φιναλίστ του προηγούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου, η ισχυρότατη Τσεχοσλοβακία, στο Μπορντό.

Σε έναν πάρα πολύ σκληρό αγώνα με 3 αποβολές συνολικά (2 για τη Βραζιλία) και 5 παίκτες να αποχωρούν τραυματίες, το γκολ του “μαύρου διαμαντιού” δεν αποδείχθηκε αρκετό για τη νίκη. Με τελικό σκορ 1-1 οι ομάδες έπρεπε να παίξουν δεύτερο ματς, αφού τότε δεν υπήρχε η διαδικασία των πέναλτι.

Δύο ημέρες αργότερα η Βραζιλία με 9 αλλαγές στη σύνθεσή της νίκησε 2-1 σε έναν σαφώς πιο ήρεμο αγώνα και πήρε την πρόκριση για τον ημιτελικό.

Ο πρωταγωνιστής του αφιερώματος σημείωσε το πρώτο γκολ και έφτασε τα 6 συνολικά στη διοργάνωση, δείχνοντας τα δόντια του στην κάτοχο του τίτλου Ιταλία, η οποία αποτελούσε το τελευταίο εμπόδιο πριν από τον τελικό.

Με μία ακατανόητη απόφαση, ο προπονητής Αντιμάρ Πιμέντα δεν άρχισε τον Λεόνιντας στην 11άδα μαζί με κάποιους άλλους βασικούς παίκτες, σε μία εποχή που δεν προβλέπονταν αλλαγές κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης.

Ο “υπεραισιόδοξος” κόουτς δήλωνε στον Τύπο ότι ήθελε να τους ξεκουράσει για τον τελικό, ωστόσο το αποτέλεσμα δεν δικαίωσε τις επιλογές του, αφού η Ιταλία επικράτησε 2-1, προτού λυγίσει και την Ουγγαρία στο ύστατο ματς.

Ο ίδιος ο Λεόνιντας, πάντως, φέρεται να δήλωσε με τη σειρά του ότι είχε αποκομίσει έναν μικροτραυματισμό στον επαναληπτικό με τους Τσεχοσλοβάκους.

Η υπόθεση γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη, καθώς οι φήμες της εποχής έλεγαν πως ο Μουσολίνι ήθελε πάση θυσία να διατηρήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο στην κατοχή της φασιστικής Ιταλίας και γι’ αυτό δωροδόκησε τους Βραζιλιάνους με χρήματα και υποσχέσεις περί μεταγραφής στο “καμπιονάτο”.

Η Ιστορία έδειξε πως κανείς από τους διεθνείς της “σελεσάο” δεν μετακινήθηκε στο ιταλικό πρωτάθλημα, ώσπου 20 χρόνια μετά το ματς, ο Νιγκίνιο υποστήριξε ότι ο Λεόνιντας είχε χρηματιστεί από τον Μουσολίνι για να μην αγωνιστεί.

Βέβαια, ύστερα από τη μήνυση που κατατέθηκε και ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων, ο ιταλικής καταγωγής επιθετικός αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη.

Αντίπαλος της Βραζιλίας στον μικρό τελικό ήταν η Σουηδία και πάλι στην πόλη του Μπορντό, όμως αυτή τη φορά ο Πιμένα δεν έκανε πειραματισμούς και με σκορ 4-2 (2 γκολ ο Λεόνιντας), η 3η θέση χρύσωσε το χάπι σε έναν βαθμό.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο είχε πλέον τελειώσει και με 8 γκολ σε 4 ματς, το “μαύρο διαμάντι” εξασφάλισε το “Χρυσό Παπούτσι” της FIFA σε ηλικία 28 ετών.

Ήταν πια, αναμφισβήτητα, ένας από τους καλύτερους επιθετικούς στον κόσμο, το όνομά του ταξίδεψε στα πέρατα της γης και τα σχόλια των Ευρωπαίων δημοσιογράφων ήταν διθυραμβικά.

Ενδεικτικά στη γαλλική “Paris Match” έγραφαν: “Eίτε στον αέρα είτε στο έδαφος αυτός ο “άνθρωπος λάστιχο” έχει ένα διαβολικό χάρισμα να υποδέχεται την μπάλα και να εξαπολύει κεραυνοβόλα, σουτ όταν κανείς δεν το περιμένει”.

Η υποδοχή που του επεφύλασσαν οι συμπατριώτες του μετά την επιστροφή από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας, ήταν ανάλογη ενός σούπερ σταρ.

Μεταγραφή-ρεκόρ

Πίσω στη Βραζιλία και σε συλλογικό επίπεδο, το “μαύρο διαμάντι” παρέμεινε στη Φλαμένγκο μέχρι το 1941, ώσπου ήρθε η πρόταση-ρεκόρ από τη Σάο Πάουλο, η οποία ήθελε να βάλει ένα τέλος στην κυριαρχία της Κορίνθιανς στο πολιτειακό πρωτάθλημα της περιφέρειας.

Οι φίλαθλοι της ομάδας έδειξαν τον ενθουσιασμό τους άμεσα, αφού η διάθεση των εισιτηρίων διαρκείας στο “Μορουμπί” αυξήθηκε κατά 8.000, ύστερα από την ανακοίνωση του 27χρονου επιθετικού.

Στην πρώτη του εμφάνιση στο γήπεδο 72.218 θεατές πλήρωσαν εισιτήριο για να τον δουν κι εκείνος συνολικά τους αποζημίωσε με το παραπάνω, καθώς σε 7 σεζόν και 211 εμφανίσεις σημείωσε 140 γκολ.

Όσο για τα πρωταθλήματα που ήταν και ο υπέρτατος στόχος, ο “μαύρος μάγος” έβαλε τη σφραγίδα του σε 5 εξ αυτών (1943, 1945, 1946, 1948, 1949).

Κάποιοι τραυματισμοί κυρίως στο γόνατο, όπως φυσικά και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν του επέτρεψαν να αγωνιστεί ξανά με τα χρώματα της εθνικής ομάδας.

Ο ίδιος, βέβαια, το 1949 κατηγόρησε δημόσια τον ομοσπονδιακό προπονητή Φλάβιο Κόστα πως μεροληπτούσε εις βάρος των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονταν στο πρωτάθλημα της περιφέρειας του Σάο Πάουλο.

Η ζωή μετά το ποδόσφαιρο

Ο Λεόνιντας ντα Σίλβα εγκατέλειψε τη δράση έναν χρόνο αργότερα, το 1950 σε ηλικία 37 χρονών, προκειμένου να ασχοληθεί με κτηματομεσιτικές επενδύσεις.

Εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα ως προπονητής στη Σάο Πάουλο, δοκίμασε την τύχη του ως ηθοποιός και ως ιδιωτικός ντετέκτιβ, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία σε τίποτα από τα παραπάνω.

Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο τον οδήγησε να εργαστεί στη γνωστή βραζιλιάνικη εφημερίδα “Ο Lance” και ως σχολιαστής αγώνων στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, ένα Μέσο που εξαπλώθηκε μετά το δικό του ποδοσφαιρικό τέλος, αδικώντας την υστεροφημία του ιδίως εκτός Βραζιλίας.

Ως ραδιοφωνικός σχολιαστής έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής και εργάστηκε ως το 1974, ώσπου οι ακροατές διαπίστωσαν πως είχε αρχίσει να ξεχνά γεγονότα.

Η διάγνωση ήταν νόσος Αλτσχάιμερ και τα επόμενα 30 χρόνια τα πέρασε σε κλινική στην περιοχή Κότια.

Τα έξοδα περίθαλψης και νοσηλείας όλα αυτά τα χρόνια είχε αναλάβει η διοίκηση της Σαο Πάουλο ως ελάχιστη ένδειξη εκτίμησης και σεβασμού προς τον σπουδαίο Λεόνιντας.

Στις 24 Ιανουαρίου 2004, το πρώτο “μαύρο διαμάντι” του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, ο άσος που… παγκοσμιοποίησε το ανάποδο ψαλίδι, ο πρώτος πραγματικός σούπερ σταρ της “χώρας του καφέ” άφησε την τελευταία του πνοή και κατέκτησε την αθανασία.

*******

Μικρά-μικρά με ξεχωριστή σημασία

Το 1941 και ενώ ήταν ήδη στην κορυφή ο Λεόνιντας κλείστηκε στη φυλακή για 8 μήνες, αφού στην προσπάθειά του να αποφύγει τη στράτευση πλαστογράφησε έγγραφο για να εξασφαλίσει απαλλαγή.

Η Βραζιλία ήταν η μοναδική χώρα της Λατινικής Αμερικής που συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1938, καθώς οι υπόλοιπες μποϊκόταραν τη διοργάνωση, διότι αυτή έπρεπε κανονικά να διεξαχθεί στην ήπειρό τους (σ.σ. η FIFA άλλαξε τον τόπο διεξαγωγής για να τιμήσει τον Ζιλ Ριμέ).

Τα στατιστικά που αφορούν στις επιδόσεις του με τα χρώματα της εθνικής ομάδας είναι επίσης εντυπωσιακά, αφού σημείωσε 21 γκολ σε 19 αναμετρήσεις και μαζί με τα ανεπίσημα ματς το κοντέρ έγραψε “37 στα 37”.

Σε μία αναμέτρηση στην έδρα της Αμέρικα, ο Λεόνιντας βγήκε εκτός εαυτού με τους φιλάθλους που χρησιμοποιούσαν ρατσιστικές εκφράσεις, εξ ου και η κίνησή του να τους δείξει τα γεννητικά του όργανα! Ο αγώνας διεκόπη για 20 λεπτά και ο παίκτης φυγαδεύθηκε με αστυνομική προστασία.

Είχε τη φήμη του playboy, ωστόσο αρραβωνιάστηκε μια φορά (1936), προτού χωρίσει επειδή ο πεθερός δεν τον ενέκρινε λόγω χρώματος.

Στο απόγειο της καριέρας του ήταν ο πιο διάσημος ποδοσφαιριστής της εποχής του για αυτό και ήταν ο πρώτος που ζήτησε πριμ υπογραφής συμβολαίου, δηλαδή δυο ζευγάρια παπούτσια και αρκετά πουκάμισα από κασμίρ.

Το παρατσούκλι “άνθρωπος λάστιχο” προήλθε από μια περιγραφή του στον Τύπο της εποχής, με τον δημοσιογράφο Τζέρι Γουάινσταιν να γράφει: “Είναι γρήγορος σαν κυνηγόσκυλο, σβέλτος σαν γάτα, δεν μοιάζει για άνθρωπος φτιαγμένος από σάρκα και οστά, μοιάζει ελαστικός λες και είναι από λάστιχο. Αεικίνητος,ακούραστος και άφοβος”.

Ο Λεόνιντας δεν εφηύρε αλλά ήταν ο πρώτος, αναγνωρισμένος, παίκτης που σημείωσε γκολ με ανάποδο ψαλίδι κι αυτός που το επιχειρούσε τόσο επιτυχημένα παρά τη μεγάλη συχνότητα.

Η αναγνωρισιμότητα και η φήμη του ήταν τέτοια που δύο πολύ μεγάλες εταιρίες (η μία πουλούσε τσιγάρα και η άλλη σοκολάτες) ζήτησαν και πλήρωσαν δικαιώματα στον Λεόνιντας για να κυκλοφορήσουν προϊόντα με την επωνυμία “μαύρο διαμάντι”.

Στη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του, η μηχανή αναζήτησης Google αφιέρωσε το Google Doodle της ημέρας στον τεράστιο αυτό ποδοσφαιριστή (τον απεικόνισε να κάνει ανάποδο ψαλίδι).

Ο Λεόνιντας στην αρχή της καριέρας του στην πρώτη ομάδα Σίριο Λιμπάνες έπαιζε και μπάσκετ, αφού βάσει νόμου, οι ομάδες του Ρίο έπρεπε να διατηρούν και άλλα αθλήματα πέραν του ποδοσφαίρου.

Αντί επιλόγου δείτε ΕΔΩ, ΕΔΩ, ΕΔΩ κι ΕΔΩ ένα ντοκιμαντέρ για τον Βραζιλιάνο θρύλο στα πορτογαλικά.