Ο Φερούτσιο Ματσόλα κατηγόρησε την Grande Inter του Ελένιο Ερέρα για ντόπινγκ και δικαιώθηκε

Κώστας Μπράτσος 1 Φεβ, 2018

Τζιουλιάνο Σάρτι, Ταρσίτσιο Μπούρνιτς, Τζιατσίντο Φακέτι, Τζιανφράνκο Μπεντίν, Αριστίντε Γκουαρνέρι, Αρμάντο Πίκι, Μάριο Κόρζο, Ζαΐρ, Σάντρο Ματσόλα, Άντζελο Ντομενγκίνι, Λουίς Σουάρεθ και φυσικά Ελένιο Ερέρα. Πρόεδρος ο Άντζελο Μοράτι, διευθυντής ο Ιτάλο Αλόντι.

Τα κεντρικά πρόσωπα πίσω από την κυρίαρχη Ίντερ μεταξύ 1962 και 1966, την Grande Inter που κατέκτησε τα πάντα: τρία πρωταθλήματα Ιταλίας, δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών, δύο Διηπειρωτικά. Επτά τίτλοι που γαλούχησαν την ιστορία του συλλόγου, που συνέθεσαν την ταυτότητά του.

Μόνο που ένας παίκτης εκείνης της ομάδας, ο Φερούτσιο Ματσόλα, μικρός αδερφός του Σάντρο και γιος του Βαλεντίνο της μεγάλης Τορίνο του ’40, είχε διαφορετική άποψη, αφού θεωρεί ότι τα επτά τρόπαια “σφυρηλατήθηκαν” από ένα φλιτζάνι καφέ: τον “καφέ του Ερέρα”, ο οποίος περιείχε μέσα δισκία άγνωστης προέλευσης και σύστασης…

Σαν σήμερα, την 1η Φεβρουαρίου 1945, γεννήθηκε ο πιο μικρός και άγνωστος από τους τρεις Ματσόλα, ο οποίος, όμως, ίσως είχε τα πιο ενδιαφέροντα να πει. Και τα είπε τόσο στην αυτοβιογραφία του, όσο και σε μία ιστορική συνέντευξη του 2005, αλλά και στο δικαστήριο, όπου δικαιώθηκε για τις υπόνοιες που άφησε περί συστηματικού ντόπινγκ στην Ίντερ του ’60.

Ο καρκίνος “θέρισε” τους βετεράνους της

Οι μισοί ποδοσφαιριστές από εκείνη την ομάδα είναι νεκροί από καρκίνο και διάφορες σοβαρές ασθένεις. Ο αρχηγός Πίκι, από τα μεγαλύτερα λίμπερο του ποδοσφαίρου, πέθανε μόλις στα 36 του από καρκίνο στη σπονδυλική στήλη. Ο αριστερός μπακ Φακέτι, ο κορυφαίος στην Ιταλία μέχρι την εμφάνιση του Πάολο Μαλντίνι, “έφυγε” το 2006 από καρκίνο στο πάγκρεας, ως πρόεδρος της Ίντερ. Ο αναπληρωματικός μέσος Κάρλος Τανίν πέθανε το 2000 από οστεοσάρκωμα.

Άλλοι ποδοσφαιριστές, της δεύτερης ομάδας εκείνης της Ίντερ, είχαν παρόμοιο “τέλος”. Ο Μαρτσέλο Τζιούστι πέθανε το 1999 από καρκίνο στον εγκέφαλο, ο Μάουρο Μπιτσίκλι το 2001 από καρκίνο του ήπατος, ο Φερντινάντο Μινιούσι το 2002 από κίρρωση του ήπατος μετά από ηπατίτιδα C, ο Τζιουζέπε Λονγκόνι το 2006 από χρόνια αγγειοπάθεια και ο Ενέα Μαζιέρο το 2009 από όγκο.

**Δεξιά ο Φερούτσιο Ματσόλα, αριστερά ο μεγάλος αδερφός του και το αστέρι της Ίντερ, Σάντρο Ματσόλα**

Δεν πρόκειται για περιπτώσεις υπερηλίκων και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η λέξη “καρκίνος” αποτελεί συνδετικό κρίκο. Ειδικά εάν προστεθούν τα όσα αποκαλύπτει ο Ματσόλα στο βιβλίο του “Il terzo incomodo. Le pesanti verità di Ferruccio Mazzola”, όπου υποστηρίζει ότι οι παίκτες της δεύτερης ομάδας “αντιμετωπίζονταν ως πειραματόζωα” από τον “μάγο”, όπως ήταν το προσωνύμιο του Ερέρα.

Η συνέντευξη του Ματσόλα (ο οποίος έχει μόνο μία επίσημη συμμετοχή με την πρώτη ομάδα, ωστόσο ήταν εκεί για κάποια χρόνια) στην “Espresso” τον Μάιο του 2005, μερικούς μήνες μετά από την έκδοση του βιβλίου, ήρθε να απαντήσει σε πολλά ερωτήματα και να “γεννήσει” ακόμα περισσότερα. Μία συνέντευξη γεμάτη σοκαριστικές αποκαλύψεις για την Grande Inter, η οποία τον οδήγησε στο δικαστήριο μετά από μήνυση.

Η συγκλονιστική συνέντευξη

“Δεν ζήτησα εγώ αυτή τη διαδικασία. Με τράβηξαν μέσα. Αλλά τώρα, όλα πρέπει να βγουν στη φόρα”.

Σε τι αναφέρεσαι;
“Ήμουν κι εγώ στην Ίντερ, ακόμα κι αν έπαιξα λίγο ως βασικός. Είδα από πρώτο χέρι τις πρακτικές στις οποίες υποβάλλονταν οι ποδοσφαιριστές. Είδα τον προπονητή, Ελένιο Ερέρα, που έδινε δισκία για να μπουν κάτω από τη γλώσσα. Πειραματίζονταν με αυτά στις ρεζέρβες, όπου συχνά ήμουν κι εγώ, και μετά τα έδιναν στους βασικούς. Κάποιοι τα έπαιρναν, κάποιοι τα έφτυναν μυστικά. Ο αδερφός μου, Σάντρο, μου είπε ‘εάν δεν θέλεις να τα κατεβάσεις, πήγαινε στο μπάνιο και πέταξέ τα’. Αυτό έκαναν πολλοί. Όμως, μια μέρα, ο Ερέρα αντιλήφθηκε ότι τα φτύναμε και άρχισε να τα λιώνει στον καφέ. Από εκείνη τη μέρα, ‘ο καφές’ του Ερέρα έγινε συνήθεια στην Ίντερ”.

Τι υπήρχε σε εκείνα τα δισκία;
“Δεν γνωρίζω μετά βεβαιότητας, όμως πιστεύω ότι υπήρχαν αμφεταμίνες. Μια φορά, μετά από εκείνον τον καφέ, υπήρχε ένα Κόμο – Ίντερ το 1967. Ήμουν τρεις ημέρες και τρεις νύχτες σε μία κατάσταση ολικής ψυχεδέλειας, σαν επιληπτικός. Σήμερα όλοι το αρνούνται, απίστευτο. Ακόμα κι ο Σάντρο…”.

Ο αδερφός σου;
“Ναι. Ο Σάντρο κι εγώ, από τότε που αποφάσισα να δημοσιοποιήσω αυτήν την ιστορία, δεν μιλάμε πλέον. Λέει ότι τα βρόμικα ρούχα πλένονται εντός οικογένειας. Εγώ, αντιθέτως, πιστεύω ότι είναι σωστό να λες αυτά τα πράγματα, και για τους συμπαίκτες μου εκείνη την εποχή, που αρρώστησαν και έφυγαν από τη ζωή. Πολλοί, πάρα πολλοί”.

Σε ποιους αναφέρεσαι;
“Ο πρώτος ήταν ο Αρμάντο Πίκι, ο αρχηγός εκείνης της ομάδας, ο οποίος πέθανε στα 36 του από όγκο στη σπονδυλική στήλη. Μετά ήταν η σειρά του Μαρτσέλο Τζιούστι, που έπαιξε στις ρεζέρβες και “έφυγε” από καρκίνο του εγκεφάλου στα τέλη του ’90. Ο Κάρλο Τανίν, που δεν αρνήθηκε ποτέ τα δισκία επειδή δεν ήταν μεγάλης κλάσης και ήθελε να επιμηκύνει την καριέρα του, τρέχοντας σαν μικρό παιδί, πέθανε από οστεοσάρκωμα το 2000. Ο Μάουρο Μπιτσίκλι ‘έφυγε’ το 2001 από όγκο στο ήπαρ. Ο Φερντινάντο Μινιούσι, ο τερματοφύλακας των ρεζερβών, πέθανε το 2002 από κίρρωση του ήπατος, η οποία μετεξελίχθηκε από ηπατίτιδα C. Ο Ενέα Μαζιέρο, στην Ίντερ από το 1955 μέχρι το 1964, κάνει χημειοθεραπεία. Ο Πίνο Λονγκόνι, ο οποίος πέρασε από τα τμήματα υποδομής της Ίντερ πριν φύγει για τη Φιορεντίνα, έχει αγγειοπάθεια και βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι, χωρίς ελπίδα ανάρρωσης”.

Εκτός του Πίκι και ίσως του Τανίν, οι υπόλοιποι είναι λιγότερο γνωστοί σε σχέση με τους σπουδαίους πρωταθλητές…
“Επειδή οι ρεζέρβες έπαιρναν περισσότερα από αυτά τα λευκά δισκία. Σας το είπα, οι παγκίτες γίναμε πειραματόζωα. Μίλησα γι’ αυτό πρώτη φορά πριν από μερικούς μήνες, στην αυτοβιογραφία μου, η οποία οδήγησε στη δίκη στη Ρώμη”.

Γιατί;
“Επειδή μετά από την κυκλοφορία του βιβλίου αυτού, έλαβα τη μηνυτήρια αναφορά, με την υπογραφή του Φακέτι, με την ιδιότητά του ως πρόεδρος της Ίντερ. Θέλουν να πάμε μπροστά σε δικαστή; Ωραία! Στις 19 Νοεμβρίου θα γίνει η δεύτερη ακροαματική διαδικασία και θα καλέσουμε όλους τους ποδοσφαιριστές εκείνης της ομάδας, δηλαδή εκείνους που είναι ακόμα εν ζωή, να έρθουν στην αίθουσα και να καταθέσουν. Θέλω να δω αν κάτω από όρκο θα έχουν το κουράγιο να μην πουν την αλήθεια”.

Ο Φακέτι δεν είναι φίλος σου;
“Ναι, αλλά ας ξεχάσουμε τον Φακέτι, δεν θέλω να πω τίποτα για εκείνον. Θα είναι πολύ βαριά πράγματα”.

Θεωρείς ότι από αυτήν την κουβέντα θα προκύψει διαφορετική εικόνα της Ίντερ που κέρδιζε τα πάντα εκείνα τα χρόνια;
“Δεν ξέρω, δεν με ενδιαφέρει. Εάν ήθελα πραγματικά να κάνω κακό στην Ίντερ, σε εκείνο το βιβλίο θα έγραφα και πολλά άλλα πράγματα. Θα μιλούσα για χειραγωγημένα παιχνίδια και για εξαγορασμένους διαιτητές, ειδικά στα κύπελλα (σ.σ. εννοεί τα ευρωπαϊκά). Αντιθέτως, το άφησα”.

Μα ήταν μόνο η Ίντερ που ντοπαριζόταν εκείνα τα χρόνια;
“Φυσικά και όχι. Ήμουν και στη Φιορεντίνα και στη Λάτσιο, άρα μπορώ να μιλήσω απευθείας και γι’ αυτές τις εμπειρίες. Στη Φλορεντία, το πρωί του Σαββάτου περνούσε είτε ο μασέρ είτε ο γιατρός της πόλης και μας έκαναν ενέσεις, τις ίδιες για τις οποίες μιλούσε η σύζυγος του Μπρούνο Μπεατρίτσε*. Ήμουν στο δωμάτιο με τον Τζιανκάρλο ντε Σίστι (σ.σ. ποδοσφαιριστής της Φιορεντίνα) και τις κάναμε μαζί. Δεν ήταν υποχρεωτικές, ωστόσο όποιος δεν έκανε, δυσκολευόταν να παίξει. Από εκείνη την ομάδα, μέχρι στιγμής γνωρίζουμε, εκτός από τον Μπρούνο Μπεατρίτσε, έχουν πεθάνει ο Ούγκο Φεράντε (από καρδιακή προσβολή το 2003) και ο Νέλο Σαλτούτι (από καρκίνωμα το 2004). Άλλοι αντιμετωπίζουν σοβαρές ασθένειες, όπως ο Μίμο Κάζο, ο Μάσιμο Ματολίνι, ο ίδιος ο Ντε Σίστι…”.

Ο Ντε Σίστι αρνείται ότι ντοπαρίστηκε…
“Ο ‘τρυποκάρυδος’ (σ.σ. όπως ήταν το παρατσούκλι του) στην τηλεόραση λέει ένα πράγμα, όταν είμαστε έξω μαζί και καπνίζουμε ένα τσιγάρο, λέει άλλο πράγμα”.

Και στη Λάτσιο;
“Εκεί μας έδιναν Villescon, ένα φάρμακο που σε έκανε να μην νιώθεις την κόπωση. Έφτανε κατευθείαν από το φαρμακείο. Ουσίες που σε κάνουν να πηγαίνεις σαν τρένο”.

Άλλες ομάδες;
“Όταν ο Ερέρα πέρασε από τη Ρόμα, έφερε τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποιούσε στην Ίντερ. Από τι πράγμα θεωρείς ότι πέθανε ο μέσος Τζιουλιάνο Τάκολα, στα 26 του (σ.σ. στα 24), μετά από τον εκτός έδρας αγώνα με την Κάλιαρι το 1969;”.

**Ο Ελένιο Ερέρα δίνει οδηγίες στον Τζιατσίντο Φακέτι**

Κατά τη γνώμη σου, γιατί ακόμα και τώρα κανείς δεν θέλει να μιλήσει; Τώρα που είστε όλοι άντρες 60 ετών…
“Εκείνοι που βρίσκονται ακόμα στο ποδόσφαιρο δεν θέλουν να εκθέσουν τους εαυτούς τους, φοβούνται ότι θα αποκοπούν από το κύκλωμα. Είναι όλοι δεμένοι στο σύστημα, δεν θέλουν να χάσουν τα προνόμιά τους, να βγαίνουν στην τηλεόραση και τέτοια πράγματα. Πάρτε για παράδειγμα τον αδερφό μου, που η Ίντερ τον μεταχειρίστηκε πολύ άσχημα και του πήρε ακόμα και το τιμητικό εισιτήριο διαρκείας για το Σαν Σίρο, αλλά εκείνος έχει τον ίδιο φόβο να αντιμετωπίσει τους ιθύνοντες των ‘νερατζούρι’ και μιλάει πάντα με καλά λόγια στην τηλεόραση. Ο Μαριολίνο Κόρζο, ο οποίος είχε σοβαρά καρδιακά προβλήματα από εκείνα τα δισκία, βγαίνει και λέει ότι δεν με γνωρίζει καν. Ακόμα κι ο Αντόνιο Ανχελίλο (σ.σ. επιθετικός της ομάδας από το 1957 μέχρι το 1961), που ήταν πολύ άσχημα λόγω καρδιάς, δεν θέλει να πει τίποτα. Ξέρετε, ακόμα εργάζεται ως σκάουτ στην Ίντερ. Για να μιλήσουν για εκείνα τα χρόνια υπάρχουν μόνο οι συγγενείς εκείνων που ‘έφυγαν’, όπως η Γκαμπριέλα Μπεατρίτσε ή ο Αλέσιο Σαλτούτι, ο γιος του Νέλο. Και με αυτούς, χάρη στον δικηγόρο της κυρίας Μπεατρίτσε, Όντο Λομπάρντο, τώρα αποκαλύφθηκε ένα σύνολο θυμάτων του ποδοσφαιρικού ντόπινγκ”.

Σίγουρα, εάν ένας σπουδαίος πρωταθλητής όπως ο αδερφός σου ήταν στο δικό σας πλευρό, η μάχη σας θα ήταν πολύ καλύτερη…
“Για να το πούμε πιο απλά, ο Σάντρο δεν έχει τις… μπάλες για να κάνει κάτι τέτοιο”.

Και σήμερα, σύμφωνα με σένα, υπάρχει ντόπινγκ ακόμα;
“Ναι, ειδικά στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, όπου δεν υπάρχουν έλεγχοι. Εκεί σε βομβαρδίζουν σαν ζώο. Εκείνο που με στενοχωρεί περισσότερο, όμως, είναι τα παιδιά…”.

Τα παιδιά;
“Τώρα άρχισαν να δίνουν χάπια και σκευάσματα σε παιδιά, αρχίζοντας από ηλικίες 14 και 15 ετών. Εργάζομαι με μία ομάδα της Μποργκεσιάνα, στη Ρώμη, όπου παίζει κι ο γιος μου, Μικέλε, και λέω πάντα στα παιδιά να προσέχουν ακόμα και το ζεστό τσάι τους, εάν δεν ξέρουν τι έχει μέσα. Έχω κάνει και μια κατάθεση ήδη σε δικαστήριο ανηλίκων στο Μιλάνο, όπου καταφτάνουν δεκάδες καταγγελίες από πατέρες και μητέρες τα παιδιά των οποίων πήραν κάποιες παράξενες ουσίες, με τις οποίες έτρεχαν σαν τρελά στο γήπεδο και μετά κοιμούνταν στο θρανίο την επόμενη μέρα, στο σχολείο. Γι’ αυτούς τα βγάζω στη φόρα όλα αυτά”.

(* Ο Μπρούνο Μπεατρίτσε υπήρξε μέσος της Ίντερ και της Φιορεντίνα μεταξύ άλλων και με τους “βιόλα” κατέκτησε το κύπελλο του 1974-1975. Το 1985 διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία και πέθανε δύο χρόνια αργότερα. Το 2005, ο εισαγγελέας της Φλορεντίας, μετά από αίτημα της χήρας του ποδοσφαιριστή, Γκαμπριέλα Μπερναρντίνι, άρχισε έρευνα για τα αίτια θανάτου, η οποία αργότερα επεκτάθηκε και για άλλες περιπτώσεις, αναζητώντας συσχετισμό με το ντόπινγκ.

Αναζητήθηκε εάν με την εμφάνιση της λευχαιμίας σχετίζεται ενδεχόμενη χρήση απαγορευμένων ουσιών κατά τη διάρκεια της καριέρας του, υπόθεση που ενισχύθηκε, σύμφωνα με τον δικηγόρο της χήρας, από τους θανάτους ορισμένων συμπαικτών του Μπεατρίτσε στη Φιορεντίνα. Η έρευνα ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2008 και στις 2 Ιανουαρίου η υπόθεση πέρασε στο αρχείο με παραγραφή.)

Η Ίντερ έχασε τη δίκη, αλλά δεν πλήρωνε

Το περιεχόμενο του βιβλίου και η αποκαλυπτική συνέντευξη στην “Espresso” οδήγησε τον Ματσόλα στα δικαστήρια. Απέναντί του η Ίντερ, ένας οργανισμός που λίγο αργότερα θα ευθυνόταν σε μεγάλο μέρος για την αποκάλυψη του Calciopoli και το γκρέμισμα του συστήματος που υπήρχε στο ιταλικό ποδόσφαιρο.

Ο πρώην συμπαίκτης του Ματσόλα στην Ίντερ, ο Φακέτι, υπέβαλε τη μήνυση κατόπιν εντολής του ιδιοκτήτη της ομάδας, Μάσιμο Μοράτι, ο οποίος θεωρούσε ότι πλην της Ίντερ, η υπόθεση αυτή προσέβαλλε και τη μνήμη του νεκρού πατέρα του, Άντζελο, ιδιοκτήτη των “νερατζούρι” εκείνης της εποχής.

Οι αξιώσεις του συλλόγου ήταν 1.500.000 ευρώ αποζημίωση για συκοφαντία από τον ίδιο τον Ματσόλα, αλλά και από τον εκδοτικό οίκο “Bradipolibri” με έδρα το Τορίνο. Την υπόθεση ανέλαβε η εισαγγελία της Ρώμης, ωστόσο παρά τη μήνυση, επί τέσσερα χρόνια η Ίντερ δεν παρείχε κάποιο στοιχείο που να ενισχύει τη θέση της. Τον Νοέμβριο του 2008 άρχισε η δίκη, η οποία ολοκληρώθηκε με νικητή τον Ματσόλα.

Η δικαστής Ροζάρια Ρικιάρντι εξήγησε στην ετυμηγορία της ότι το βιβλίο “αποτελείται κυρίως από μία σειρά ιστοριών που βίωσε από πρώτο χέρι ο κ. Ματσόλα, ως πρωταγωνιστής, κατά τη διάρκεια της καριέρας του, καθώς και από μία σειρά μαρτυριών πολλών πρώην ποδοσφαιριστών. Μέσω ξεκάθαρης και πλήρους αφήγησης, απουσία κακόβουλων ή προσβλητικών εκφράσεων, ο συγγραφέας ζωγραφίζει μία γενική και ιστορική εικόνα του ποδοσφαίρου της εποχής”.

Η Ίντερ όχι απλά δεν δικαιώθηκε στην υπόθεση, αλλά κλήθηκε να πληρώσει τα έξοδα της δίκης, περίπου 5.000 ευρώ. “Έξοδα τα οποία για έναν χρόνο δεν είχαν καταβληθεί, είτε σε μένα είτε στον συνάδελφό μου στη Ρώμη”, υποστήριξε ο δικηγόρος του Ματσόλα και του εκδοτικού οίκου, Αλμπέρτο Φότζια. “Κάποια στιγμή, τον Οκτώβριο του 2009, ενεργοποίησα εντολή συντηρητική κατάσχεσης από το Σαν Σίρο για να πάρω τα χρήματα που μου οφείλονταν. Όταν η Ίντερ ενημερώθηκε για την εντολή, αμέσως επικοινώνησε μαζί μου για να πληρώσει πριν από το τέλος της προθεσμίας”.

Η διπλή… κωλοτούμπα του αδερφού του

Ο Φερούτσιο Ματσόλα νίκησε την Ίντερ στα δικαστήρια, ωστόσο είχε ακόμα μεγάλο δρόμο να διαβεί σε αυτήν την υπόθεση. Ήδη, πριν καλά καλά αρχίσει η ακροαματική διαδικασία για τη δίκη, ο Φακέτι είχε “φύγει” από τη ζωή από καρκίνο, ρίχνοντας περισσότερο νερό στον “μύλο” των υποψιών.

Στις 7 Μαρτίου 2015, ο Σάντρο Ματσόλα παραχώρησε μία μεγάλη συνέντευξη στην “Corriere dello Sport”. Μέσα από αυτήν, έκανε στροφή 180 μοιρών και ταυτίστηκε με τον αδερφό του, επιβεβαιώνοντας ότι οι σχέσεις τους είχαν εξομαλυνθεί το τελευταίο διάστημα.

“Ο αδερφός μου είχε δίκιο, τα πράγματα είναι αληθή και τον τελευταίο καιρό τα βρήκαμε μετά από διάφορες παρεξηγήσεις. Κάποια στιγμή άρχισα να έχω έντονες ζαλάδες στον αγωνιστικό χώρο. Πήγα στον γιατρό που μου έκανε όλες τις εξετάσεις και τις αναλύσεις και μου είπε ότι πρέπει να σταματήσω, ότι έχω σοβαρό πρόβλημα”.

“Ο γιατρός μου είπε ότι πρέπει να μείνω εκτός για τουλάχιστον έξι μήνες. Ο Ερέρα δεν ήθελε κάτι τέτοιο. Από που προήλθαν όλα αυτά; Δεν γνωρίζω. Αλλά ξέρω ότι πριν από τα παιχνίδια, υπήρχε πάντα καφές. Δεν ξέρω τι υπήρχε μέσα. Θυμάμαι ότι ο συμπαίκτης μου, ο Χορστ Σιμάνιακ, με ρώτησε εάν παίρνω simpamina (σ.σ. φαρμακευτικό σκεύασμα που κυκλοφορούσε στο εμπόριο μέχρι το 1972, το χημικό όνομα του οποίου ήταν β-φαινυλισοπροπυλαμίνη, ήτοι αμφεταμίνη, που αυξάνει τους παλμούς, τον μεταβολισμό, την καύση θερμίδων, την ευφορία και την εγρήγορση). Δεν ήξερα τι ήταν, αλλά κάτι δεν μου πήγαινε καλά, κάτι περίεργο υπήρχε”.

Τέσσερις ημέρες αργότερα, πάντως, μιλώντας στα μικρόφωνα του “Top Calcio 24”, ο Σάντρο Ματσόλα έκανε ένα βήμα πίσω κι έγινε πιο… διαλλακτικός: “Πριν από τη γενιά μας, οι παίκτες χρησιμοποιούσαν και τότε τον καφέ και έμεινε και σε εμάς. Δεν πιστεύω ότι ήταν κάτι σημαντικό. Εάν ξέρεις να παίζεις, ο καφές δεν επηρεάζει πολύ”.

“Για τους νεκρούς ποδοσφαιριστές έχω να πω ότι ήρθαν από άλλες ομάδες και προσωπικά δεν γνωρίζω τίποτα”.

Στη συνέχεια, διέψευσε ότι υπήρχαν ουσίες στον “καφέ του Ερέρα”, υποστηρίζοντας ότι είχε κάνει ανάλυση σε εργαστήριο: “Πήγα τον καφέ στον γιατρό μου κι εκείνος άρχισε να γελάει, επειδή σύμφωνα με την ανάλυση δεν υπήρχε τίποτα περίεργο. Δεν ξέρω σε τι χρησίμευαν τα δισκία, αλλά για μένα ήταν ένα ψυχολογικό πράγμα: ήμασταν πεπεισμένοι ότι θα τα πάμε καλά και πιθανόν να αισθανόμασταν καλύτερα. Το ντόπινγκ υπήρχε και πριν και συνεχίστηκε με τα χρόνια στο ποδόσφαιρο”.

Όσο για τα όσα έγραψε ο αδερφός του στο βιβλίο περί ντόπινγκ, τόνισε: “Υπάρχει μία δόση αλήθειας σε όσα έγραψε ο αδερφός μου, αλλά ούτε εκείνος γνωρίζει ακριβώς τι υπήρχε μέσα στον καφέ. Εγώ ήμουν ο μοναδικός που τον ανέλυσα. Οι ζαλάδες που είχα στο γήπεδο μπορούν να οφείλονται σε πολλά πράγματα”.

“Χρειαζόταν τα χρήματα”

Ο μοναδικός Ισπανός κάτοχος της “Χρυσής Μπάλας”, ο Σουάρεθ, ήταν ακόμα πιο επιθετικός προς τον Φερούτσιο Ματσόλα στην ίδια συχνότητα: “Δεν θα ήθελα τα τρόπαιά μας να αποδοθούν στον καφέ. Ήδη έχω πει τα πάντα από εκείνη τη στιγμή: ο Φερούτσιο Ματσόλα δεν συμμετείχε ποτέ σε επίσημα παιχνίδια, άρα δεν μπορεί να γνωρίζει τι συνέβαινε στα αποδυτήρια. Δεν είχα ποτέ ενοχλήσεις οποιουδήποτε τύπου και περνούσα πάντα τους ελέγχους ντόπινγκ. Δημοσιοποίησε αυτά τα πράγματα μόνο μετά από τριάντα χρόνια, σε μία συγκεκριμένη στιγμή, κατά την οποία χρειαζόταν χρήματα”.

Ο Φερούτσιο Ματσόλα από το 1981 μέχρι το 1995 ασχολήθηκε με την προπονητική, έχοντας ως αποκορύφωμα θητείες σε Σιένα, Βενέτσια και Περούτζια, χωρίς επιτυχίες. Στις 7 Μαΐου του 2013, σε ηλικία 68 ετών, άφησε την τελευταία πνοή. Όπως περιγράφουν τα ιταλικά ΜΜΕ, “έδωσε μακρά μάχη με σοβαρή ασθένεια”…