Ο Μάικ Γαλάκος στο Sport-Retro.gr για τα γενέθλια του Ολυμπιακού

Μάνος Ανδρουλάκης 10 Μαρ, 2018

Το όνομά του δεν συνδέθηκε μόνο με τον Ολυμπιακό, όμως αγαπήθηκε όσο λίγοι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα.

Ευγενέστατος, λαλίστατος, απλός… Ο Μάικ Γαλάκος ανήκει στους θρύλους του «Θρύλου», ασχέτως αν στην πορεία μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό.

Το Sport-Retro.gr επιθυμούσε να κάνει ένα καλό… δώρο στους υποστηρικτές του εορτάζοντος Ολυμπιακού (και τους υγιείς φιλάθλους).

Τι καλύτερο για τα 93α «ερυθρόλευκα» γενέθλια από μία συνέντευξη του Μάικ Γαλάκου, μιας διακριτικής και σεμνής φιγούρας των ελληνικών γηπέδων, που δεν σήκωσε μύτη παρά την τεράστια ποδοσφαιρική του αξία.

Διέθετε εκπληκτικό αριστερό πόδι και πολύ καλή αίσθηση του γκολ, ήταν τρομερός στις κεφαλιές, αγωνιζόταν εξίσου καλά τόσο ως σέντερ φορ όσο και ως αριστερός εξτρέμ, έπαιρνε υψηλό βαθμό στην τεχνική κατάρτιση, ιδίως στην επιτόπια ντρίμπλα…

*******

Από την 3η ομάδα της Bundesliga στον Ολυμπιακό

-Ποιο ματς σας έχει μείνει χαραγμένο στο μυαλό επί γερμανικού εδάφους;

«Γενικώς, με τη Φορτούνα κάναμε πολύ καλή πορεία. Παραλίγο να γίνουμε… ΑΕΛ, αφού τερματίσαμε στην 3η θέση, πάνω κι από τη σπουδαία Γκλάντμπαχ της εποχής, η οποία είχε παίκτες όπως ο Χάινκες, ο Νέτσερ… Αν δεν ήταν η αχτύπητη Μπάγερν των Μπεκενμπάουερ, Μπράιτνερ κ.τ.λ, θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε τον τίτλο.

Επιπλέον χαιρόμουν γιατί ήμουν ο πρώτος Έλληνας που υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο. Όσον αφορά στο ματς που θυμάμαι, εκείνη τη σεζόν (σ.σ. 1972-73) είχαμε προηγηθεί 2-0 στο Μόναχο, αλλά η Μπάγερν μας νίκησε 3-2.

Ήταν μια φοβερή χρονιά, σίγουρα μέσα στις 2-3 καλύτερες στην ιστορία της Φορτούνα Ντίσελντορφ. Εγώ θυμάμαι ήμουν ο πιο μικρός παίκτης της ομάδας».

-Πώς προέκυψε ο Ολυμπιακός;

«Είχαν έρθει για να με δουν ο Θεοδωρακάκης, ο Σκλαβούνος, ο Απέργης, ένας Μπέργκερ που ήταν κορυφαίος μάνατζερ… Υπήρχαν προτάσεις κι από άλλες ομάδες. Στο μεταξύ εγώ έπρεπε να υπηρετήσω είτε στον ελληνικό είτε στον γερμανικό στρατό. Οι γονείς μου και κυρίως η μητέρα μου με παρότρυναν να πάω στην Ελλάδα».

-Γιατί αφήσατε ένα τόσο προηγμένο πρωτάθλημα για να έρθετε στην Ελλάδα;

«Μου είχε κάνει πολύ δελεαστική πρόταση ο Νίκος Γουλανδρής. Μάλιστα, είχε έρθει ο ίδιος στο «Hilton». ‘Τον θέλουν όλοι, να μας πει το παιδί τι θέλει, ό,τι ζητήσετε…’, μας έλεγε. Ήταν φοβερός πρόεδρος, όπως και ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, ο οποίος είναι και κουμπάρος μας γιατί έχει βαφτίσει τον μεγάλο μου γιο, τον Γιάννη».

-Γνωρίσατε παλιούς άσους του Ολυμπιακού;

«Ναι βέβαια. Τον Θανάση Μπέμπη, τον Γιώργο Δαρίβα… Σπουδαίος άνθρωπος ο Δαρίβας και απ’ αυτά που μου έχουν πει πρέπει να ήταν και πολύ καλός παίκτης».

-Υπήρχαν διαφορές στις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού με εκείνες της Φορτούνα;

«Όχι. Ο Γουλανδρής είχε φροντίσει να φτιαχτούν καλές εγκαταστάσεις. Θυμάμαι ότι το γήπεδο του Ρέντη ήταν έτοιμο και φτιαχνόταν η εξέδρα».

«Ένιωθα σαν να κάνω σέρφινγκ!»

-Νίκος Γουλανδρής.

«Τι να λέμε τώρα… Με είχε σαν παιδί του, πήγαινα στο σπίτι του… Είχα πάρει δάνειο για να αποκτήσω σπίτι και ήμουν ο μοναδικός που το επέστρεψα. Ήταν ένας από τους λόγους που με εκτιμούσε πολύ. Κανείς δεν επέστρεφε δάνεια γιατί δεν τα ζητούσε. Εγώ το έκανα ίσως επειδή είχα άλλη νοοτροπία από το εξωτερικό. Γενικώς μοίραζε χρήματα ο συγχωρεμένος, ήταν πολύ χουβαρντάς».

-Είπατε «νοοτροπία από το εξωτερικό». Θα μας περιγράψετε κάποιο περιστατικό που βιώσατε την ελληνική νοοτροπία;

«Τι να πρωτοθυμηθώ; Έπαιζα με πρησμένο γόνατο, έτρωγα κλωτσιές, ήθελαν να παίζω με θλάση, με σπασίματα… Στην Τούμπα που πηγαίναμε με κλούβα στα αποδυτήρια… ‘Πού ήρθα τώρα;’, αναρωτιόμουν.

Μια φορά θυμάμαι ήμουν άρρωστος, μου έφτιαχνε σούπες η μάνα μου και τέτοια. Λέω του γιατρού ότι δεν μπορώ να ανέβω στη Θεσσαλονίκη, που παίζαμε με τον ΠΑΟΚ. Είχα 40 πυρετό. Εν τω μεταξύ, θα πηγαίναμε με το τρένο γιατί πάνω το αεροδρόμιο είχε πρόβλημα λόγω καιρικών συνθηκών. ‘Μετανάστες είμαστε;’, έλεγα στον γιατρό.

Τελικά με πήραν με το ζόρι. Μου λέει ο Θεοδωρακάκης ‘θα έρθεις, δεν έχεις τίποτα’. Είχε βρέξει πολύ, το παιχνίδι ήταν πολύ σκληρό, τότε έμαθα τι εστί Τούμπα. Εγώ εν τω μεταξύ δεν ήμουν πολύ γνωστός ακόμα. Παρά την αρρώστια μου έκανα καλό παιχνίδι και ο μακαρίτης ο Πετρόπουλος μου είπε ‘εσύ είσαι ο καλύτερος’.

Από τη λάσπη δεν ξεχώριζα τα ερυθρόλευκα. Έτρεμα από το κρύο. Ο Πετρόπουλος έδωσε εντολή να μου φέρουν καινούργια φανέλα. Κάποια στιγμή που βρισκόμουν ανάμεσα σε Πέλλιο, Γούναρη και Φουντουκίδη πέφτω κάτω στον βρεγμένο αγωνιστικό χώρο και μου ήρθε ένα… κύμα. Ένιωθα σαν να κάνω σέρφινγκ!»

«Θα χρειαστείς άλλα… γόνατα»

-Με ποιους κάνατε παρέα;

«Όλα τα παιδιά ήταν ένα κι ένα στον Ολυμπιακό. Ο κακός έφευγε μόνος του, που έλεγε και μια ψυχή. Και οι ξένοι ήταν σοβαρά παιδιά. Ποιον να πρωτοθυμηθώ; Δεν θέλω να αναφερθώ σε κάποιους, γιατί δεν είναι σωστό να ξεχάσω τους υπόλοιπους».

-Γιώργος Δεληκάρης.

«Ήμασταν αχώριστοι και μέναμε μαζί στο δωμάτιο. Καλοσυνάτος, ευγενικός, χαμηλών τόνων… Ταιριάζαμε πολύ. Τον είχα ζήσει καλά στον Ολυμπιακό και λιγότερο στον Παναθηναϊκό. Ξαφνικά είπε ‘σταματάω’. Δεν είπε τίποτα ούτε σε μένα ούτε σε κανέναν. ‘Όλοι ίδιοι είστε’, έλεγε. Ευτυχώς που βρέθηκε ο Κόκκαλης και τον βοήθησε να κάνει επέμβαση στην καρδιά στο Ωνάσειο».

-Στον Ολυμπιακό αντιμετωπίσατε και πολλά προβλήματα τραυματισμού.

«Δεχόμουν πολλά χτυπήματα. Πρηζόταν το πόδι μου και μου έλεγαν ‘δεν είναι θλάση, θα γίνεις καλά’. Είχε έρθει δύο φορές ο Σούγκερτ, ο Αυστριακός ορθοπεδικός, και μου έκανε παρακέντηση στα γόνατα με κορτιζόνη, γιατί ήθελαν να αγωνιστώ. ‘Αυτό δεν πρέπει να στο κάνω, θα χρειαστείς άλλα… γόνατα. Θα χαλάσει η άρθωση’, μου έλεγε ο Σούγκερτ».

-Τι θυμάστε από εκείνο το περίφημο ματς με την Άντερλεχτ και την εχθρική διαιτησία του Κάρολι Παλοτάι;

«Έβαζα γκολ και μου τα ακύρωνε! Κάποια στιγμή αργότερα μου είπαν ότι είχε ενοχληθεί γιατί δεν πήρε αυτά που του είχαν υποσχεθεί. Στο πρώτο ματς που χάσαμε 5-1 δεν είχα πάει γιατί υπηρετούσα τη θητεία μου. Ουσιαστικά από το 3-0 της ρεβάνς καθιερώθηκα στην ενδεκάδα. Αρχικά έπαιζα κι «εξάρι».

-Ήσασταν ο MVP του αγώνα με την ΑΕΚ στις 8 Φεβρουαρίου 1981 με 3 γκολ. Στα αποδυτήρια μάθατε για το συμβάν;

«Όχι, στο σπίτι μου στην Ομήρου, στη Νέα Σμύρνη. Έφυγα κατευθείαν για το Τζάνειο. Είχα πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά που έρχονταν στο γήπεδο. Τους έδινα εισιτήρια, τα οποία χρεωνόμουν κανονικά. Το ίδιο έκαναν και οι συμπαίκτες μου. Περνούσαν από το σπίτι, χτύπαγαν το κουδούνι, τους άνοιγε η κ. Βούλα, η μητέρα μου, τους έβαζε φαγητό, τους δίναμε εισιτήρια…».

Μάικ… Γκολάκος!

-Στο ματς με την Άντερλεχτ δεν χαρήκατε τα γκολ σας λόγω αποκλεισμού και, βέβαια, ούτε εκείνο με την ΑΕΚ θα ήταν εφικτό να σας χαροποιήσει εξαιτίας της τραγωδίας. Υπάρχει κάποιο άλλο που σας έμεινε χαραγμένο στη μνήμη, αλλά για καλό λόγο;

«Με την ομάδα του ΣΙΣΜ τον Νοέμβριο του 1974. Παίζαμε προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου κόντρα στη Γαλλία, η οποία είχε παιχταράδες. Τους νικήσαμε 4-1 στο Καραϊσκάκη κι εγώ έβαλα όλα τα γκολ!

Επίσης, θυμάμαι τον ημιτελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια το 1976. Είχα βάλει δύο γκολ, περάσαμε με 3-2 και μετά με αποκαλούσαν… Γκολάκο. Έπαιζα σέντερ φορ, αλλά όταν πήγα στον Παναθηναϊκό με έβαζαν αριστερά. Έβγαζα σέντρες στον Χαραλαμπίδη κι εκείνος σκόραρε πολύ εύκολα. ‘Θα σε κάνω εικόνισμα. Ίσα-ίσα που βάζω το κεφαλάκι μου’, μου έλεγε τότε».

-Όταν πήγατε στον Παναθηναϊκό αντιμετωπίσατε προβλήματα από φίλους του Ολυμπιακού;

«Όχι καθόλου. Πολλοί, μάλιστα, μου έχουν πει ότι έρχονταν μέχρι και στη Λεωφόρο για να με δουν. Παντού μου συμπεριφέρθηκαν ωραία. Και η οικογένεια Γουλανδρή και η οικογένεια Βαρδινογιάννη. Ο «καπετάνιος» μου έλεγε ‘παίξε για μένα Μάικ’. Και ο Νταϊφάς, βέβαια, ήταν σπουδαίος. Με φώναζε «Γερμανό». Δεν είχα το παραμικρό πρόβλημα. Όταν πήγα στο γήπεδο με την Ντόρτμουντ, πολλοί σηκώθηκαν και μου έλεγαν όμορφα πράγματα για το θέαμα, τις ντρίμπλες, τα 1-2 που έκανα κ.τ.λ.».

-Ο Ολυμπιακός του σήμερα;

«Τα τελευταία χρόνια έδωσε χρήματα, έφερε παίκτες και γενικώς είχε καλή ομάδα. Δεν μου αρέσουν αυτά που ακούγονται. Ό,τι και να ακούγεται, η ομάδα βάζει την μπάλα στα δίχτυα. Αν δεν έχεις ομάδα δεν γίνεται τίποτα».

*******

Ο Μάικ Γαλάκος φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού σε 184 ματς πρωταθλήματος και σημείωσε 64 γκολ, άλλα 19 προσέθεσε στο Κύπελλο, ενώ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις έβαλε 6 σε 11 συμμετοχές.

Από το 1973 μέχρι το 1981 κατέκτησε 4 πρωταθλήματα (1974, 1975, 1980, 1981) και 2 Κύπελλα (1975, 1981).