Έπειτα από το σόου του Ντένις Τσέρισεφ στην πρεμιέρα, η δεύτερη ημέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας επιφυλάσσει την πρώτη μονομαχία γιγάντων: Πορτογαλία-Ισπανία (21:00).
Αυτό θα είναι το όγδοο επίσημο ματς μεταξύ των δύο ιβηρικών ομάδων, ενώ αναφορικά με την τελική φάση της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης, μόλις η δεύτερη (σ.σ. το 2010 η “φούρια ρόχα” είχε επικρατήσει 1-0 στη φάση των “16”).
Η συγκεκριμένη μονομαχία έχει επαναληφθεί άλλες δύο φορές σε προκριματική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου και κοινός παρονομαστής όλων των αναμετρήσεων είναι ότι εύκολα ή δύσκολα η Ισπανία έπαιρνε το αποτέλεσμα που ήθελε.
Τα τελευταία χρόνια οποιαδήποτε συνάντηση των δύο ομάδων προμηνύει μια σκληρή κόντρα, αλλά κάποτε η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική.
Βλέπεις Mundial; Πας… Mind the Pub
Το 1934, εν όψει της διοργάνωσης του δευτέρου Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ιταλία, διενεργήθηκε προκριματική φάση για πρώτη φορά στα χρονικά.
Η κληρωτίδα έφερε αντιμέτωπες την Ισπανία και την Πορτογαλία, οι οποίες σε διπλά παιχνίδια θα διεκδικούσαν ένα εισιτήριο για την τελική φάση.
Το πρώτο ματς ήταν προγραμματισμένο να διεξαχθεί στις 11 Μαρτίου 1934 στη Μαδρίτη και συγκεκριμένα στο “Τσαμαρτίν”, την τότε έδρα της Ρεάλ Μαδρίτης.
Το τελικό 9-0 αποτελεί την πιο ευρεία νίκη της Ισπανίας σε προκριματική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου και, βέβαια, μαρτυρά τη χαοτική διαφορά δυναμικότητας.
Αν η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, τότε αυτή είναι η εξήγηση για τον λόγο που μέχρι σήμερα οι Πορτογάλοι μετρούν μόλις μία νίκη επί των γειτόνων τους σε μη φιλικά ματς: συγκεκριμένα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004.
Υπό το βλέμμα του προέδρου της δημοκρατίας Νιθέτο Αλκάλα-Θαμόρα, ο οποίος βρέθηκε στο “Τσαμαρτίν” εκείνο το απόγευμα, η Ισπανία άνοιξε νωρίς το σκορ με τον Εντουάρντο Γκονθάλεθ “Τσάτσο” και εν συνεχεία πήρε τη σκυτάλη με δύο γκολ (10′, 15′ πέν.) ο Ισίντρο Λάνγκαρα
Ο απελπισμένος Αντόνιο Ριμπέιρο ντος Ρέις αντικατέστησε τον βασικό τερματοφύλακα Μανουέλ Σοάρες μόλις στο 15′, αλλά τίποτα δεν ήταν ικανό να συγκρατήσει τους αφιονισμένους γηπεδούχους.
Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο Λάνγκαρα ολοκλήρωσε το χατ-τρικ του και στο τελευταίο μισάωρο του ματς ξέσπασε νέα… καταιγίδα, προς τέρψιν των περίπου 50.000 θεατών.
Δύο γκολ από τον Λουίς Ρεγκέιρο (68′, 76′), ένα από τον Μαρτί Βεντόλρα (75′) και άλλα δύο ξανά από τον Λάνγκαρα (77′ 86′) που σταμάτησε στα πέντε, διαμόρφωσαν το τελικό 9-0!
Από τα αξιοπερίεργα ήταν ότι η Πορτογαλία προχώρησε σε τρεις αλλαγές παικτών κατά τη διάρκεια του ματς (σ.σ. οι άλλες δύο στο 46′), σε μία εποχή που αυτό απαγορευόταν, αλλά ο αρχηγός της Ισπανίας, δηλαδή o θρυλικός Ρικάρντο Θαμόρα και ο Ολλανδός διαιτητής Ράφαελ φαν Πράαχ συναίνεσαν σχετικά.
Προφανώς η σχετική απόφαση να συνδέθηκε με το γεγονός ότι το γήπεδο ήταν… κατηφορικό για τους φιλοξενούμενους και πως η εικόνα του αγώνα δεν επρόκειτο να διαφοροποιηθεί ιδιαίτερα.
Όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, η ρεβάνς είχε μετατραπεί σε τυπική διαδικασία και η δεύτερη νίκη των Ισπανών με 2-1, αυτή τη φορά στο “Λουζ”, επισφράγισε απλά την πρόκρισή τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1934, όπου έφτασαν μέχρι την προημιτελική φάση.
Το 1950 το σκηνικό επαναλήφθηκε, αφού η “φούρια ρόχα” επιβλήθηκε 5-1 στην έδρα της και απέσπασε 2-2 στο… ταξίδι αναψυχής στην Πορτογαλία, αποκτώντας ένα από τα εισιτήρια για τη διοργάνωση της Βραζιλίας.
Οι συνθέσεις του ματς της 11ης Μαρτίου 1934:
IΣΠΑΝΙΑ (Αμαντέο Γκαρθία): Θαμόρα, Θαμπάλο, Φερνάντεθ, Θιλαουρέν, Μαρκουλέτα, Φέντε, Βαντόλρα, Ρεγκέιρο, Λάνγκαρα, Γκονθάλεθ, Γκοροστίθα.
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ (Ριμπέιρο ντος Ρέις): Σοάρες (15′ Αμάρο), Ζουράδο (46′ Σεράνο), Λόπες, Μσρτίνς, Μεσκίτα, Μουράο, Νόβα, Πίντο, Σίλβα (46′ Περέιρα), Μότα.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα