Για κάποιους, ο Μικέλε Παντοβάνο υπήρξε ποδοσφαιριστής της Γιουβέντους που κατέκτησε σχεδόν όλους τους διαθέσιμους τίτλους και μάλιστα με κομβική συμμετοχή.
Για άλλους, ο Μικέλε Παντοβάνο υπήρξε διεθνής Ιταλός επιθετικός σε μία εποχή που κάτι τέτοιο ήταν πολύ δύσκολο.
Για τη δικαιοσύνη, ο Μικέλε Παντοβάνο υπήρξε διακινητής ναρκωτικών και γι’ αυτό καταδικάστηκε σχεδόν σε εννέα χρόνια κάθειρξη.
Για τον ίδιο, ο Μικέλε Παντοβάνο υπήρξε θύμα των γνωριμιών του και πάντοτε ήταν αθώος. Αυτή είναι η ιστορία του…
Τα θέματα του Sport-Retro.gr για την Ιταλία
Μεγάλος στα «μικρά σαλόνια»
Γεννημένος στο Τορίνο στις 28 Αυγούστου 1966, άρχισε την καριέρα του σε ηλικία 19 ετών στη Serie C2 από την Άστι, ιστορική ομάδα του Πιεμόντε. Τον Οκτώβριο του 1986 πήρε μεταγραφή στην Κοζέντσα, όπου υπό τις οδηγίες του Τζιάνι ντι Μάρτζιο, πανηγύρισε έναν προβιβασμό από τη Serie C1 στη Serie B.
Μάλιστα, η ομάδα της Καλαβρίας έφτασε κοντά σε δεύτερη σερί άνοδο και στην παρουσία της για πρώτη φορά στη Serie A το 1988-1989, όμως μειονέκτησε στην τριπλή ισοβαθμία με Κρεμονέζε και Ρετζίνα, με συνέπεια μόνο η πρώτη να ανέβει κατηγορία.
Ο Παντοβάνο ήταν βασικός σε αυτήν την τετραετία στην Κοζέντσα και μπορεί να μην σημείωσε πολλά τέρματα, ωστόσο τα περισσότερα από τα 22 σε 103 συμμετοχές στο πρωτάθλημα είχαν περίσσια σημασία.
Ο μυστήριος θάνατος του φίλου του και το χασίς
Ένα τέτοιο γκολ σημειώθηκε στην εκτός έδρας ισοπαλία 1-1 με τη Μόντσα στις 12 Νοεμβρίου 1989. Έξι μέρες μετά, ο καλύτερος φίλος του Παντοβάνο στην ομάδα, ο 27χρονος μέσος Ντονάτο Μπεργκαμίνι, βρέθηκε νεκρός μέσα στο αμάξι του, σε αυτοκινητόδρομο της περιοχής.
Οι μαρτυρίες έκαναν λόγο για αυτοκτονία, υποστηρίζοντας ότι έπεσε στην πορεία ενός φορτηγού και παρασύρθηκε για 60 μέτρα, χάνοντας τη ζωή του. Η αστυνομία δέχθηκε αυτήν την εκδοχή, δεν διενεργήθηκε περαιτέρω έρευνα ούτε δικαστήριο, έστω κι αν η οικογένεια, οι συμπαίκτες και οι φίλαθλοι δεν το αποδέχθηκαν ποτέ. Από την πλευρά τους πίστευαν ότι ο Μπεργκαμίνι έπεσε θύμα δολοφονίας, αφού εξάλλου τα τραύματά του δεν ταίριαζαν με εκείνα ενός τροχαίου, όπως το περιέγραψαν οι μαρτυρίες.
Ο πατέρας του Μπεργκαμίνι, το 2001 δήλωνε στο βιβλίο «Il calciatore suicidato» του πρώην ποδοσφαιριστή της Μίλαν και της Ρόμα, Κάρλο Πετρίνι, που αφορά στην υπόθεση: «Ο Ντονάτο μου έδινε να πιστεύω ότι ο Παντοβάνο κάπνιζε χασίς. Μου είχε διηγηθεί ότι τον Παντοβάνο στην Κοζέντσα τον είχαν σταματήσει αστυνομικοί για ναρκωτικά, αλλά δεν θυμάμαι αν τον συνέλαβαν ή απλά τον σταμάτησαν.
Τον άφησαν επειδή παρενέβη η διοίκηση του συλλόγου, που κατάφερε να μην φτάσει η είδηση στις εφημερίδες. Είμαι πεπεισμένος ότι ο Παντοβάνο γνωρίζει πολλά πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν σχετικά με τον θάνατο του Ντονάτο, όμως δεν θέλει να τα πει, πιθανόν από φόβο».
Στις 19 Νοεμβρίου 1989, μία ημέρα μετά από τον θάνατο του Μπεργκαμίνι, η Κοζέντσα υποδέχθηκε τη Μεσίνα και νίκησε με 2-0. Σκόρερ του πρώτου τέρματος ο Παντοβάνο, ο οποίος φόρεσε τη φανέλα με το «8» που ανήκε στον Μπεργκαμίνι και αφιέρωσε το τέρμα στη μνήμη του.
Ντεμπούτο στη Serie A με Σιμεόνε, Λουτσέσκου
Το τέλος εκείνης της σεζόν τον βρήκε ξανά στη Serie B, αλλά η νέα χρονιά θα άλλαζε τα πάντα. Η Πίζα προβιβάστηκε ως 2η στη Serie A και έκανε ορισμένες σημαντικές μεταγραφικές κινήσεις, όπως η απόκτηση από την Αργεντινή του ήδη διεθνή Ντιέγκο Σιμεόνε και του Χοσέ Σαμότ, η αγορά του διεθνή Δανού Χένρικ Λάρσεν και η υπογραφή του Παντοβάνο.
Η σεζόν άρχισε με επτά βαθμούς από τους διαθέσιμους εννέα στις πρώτες τρεις αγωνιστικές, ωστόσο στη συνέχεια η ομάδα είχε πτωτική πορεία.
Ο πρόεδρος Ρομέο Ανκονετάνι αποφάσισε να ταράξει τα «νερά» τον Μάρτιο του 1991, όταν προσέλαβε έναν προπονητή με εξαιρετική πορεία στη Ρουμανία, τόσο για λογαριασμό της εθνικής ομάδας όσο και για την Ντινάμο Βουκουρεστίου τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Ο Μίρτσεα Λουτσέσκου έκανε ντεμπούτο στην καριέρα του εκτός πατρίδας με τη μικρή ομάδα της Τοσκάνης, αλλά ούτε αυτός κατάφερε να αποτρέψει τον υποβιβασμό.
Ο Παντοβάνο, με 11 γκολ σε 30 αγώνες, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας και η επίδοση αυτή του άνοιξε τον δρόμο για μία ακόμα πιο σημαντική πρόκληση.
Αντικατέστησε τον Μαραντόνα στη Νάπολι
Το καλοκαίρι του 1991, η Νάπολι έχασε τρεις από τους τέσσερις «πυλώνες» του πρωταθλήματος του 1990. Ο πρόεδρος Κοράντο Φερλάινο αντικατέστησε τον διευθυντή Λουτσιάνο Μότζι (επέστρεψε στην Τορίνο) με τον Τζιόρτζιο Περινέτι, τη θέση του Αλμπερτίνο Μπιγκόν στον πάγκο πήρε ο Κλάουντιο Ρανιέρι στην πρώτη μεγάλη προπονητική αποστολή του, ενώ το μεγάλο αστέρι της ομάδας, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος πιάστηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ της περσινής σεζόν, δεν βρισκόταν πλέον στην ομάδα.
Η Νάπολι άλλαζε σελίδα και χρειαζόταν έναν ποδοσφαιριστή για να καλύψει το κενό που άφηνε ο Αργεντινός στην επίθεση. Αυτός ήταν ο Παντοβάνο, η μοναδική μεταγραφή του καλοκαιριού στη γραμμή κρούσης (αποκτήθηκαν και οι αμυντικοί Λοράν Μπλαν και Μάσιμο Ταραντίνο, καθώς και ο μέσος Στεφάνο ντε Αγκοστίνι), ο οποίος πήρε αμέσως θέση στην ενδεκάδα, έστω κι αν ουσιαστικά τον ρόλο του Μαραντόνα στους αγώνες, έπαιζε ο Τζιανφράνκο Τζόλα.
Ο Παντοβάνο ολοκλήρωσε τη σεζόν με επτά τέρματα, ένα παραπάνω από τον Μπλαν, με τον Καρέκα να χρίζεται πρώτος σκόρερ του συλλόγου με 15 και τον Τζόλα να συνεπικουρεί με 11. Η Νάπολι τερμάτισε στην 4η θέση, τέσσερις θέσεις πιο ψηλά από την προηγούμενη σεζόν, ωστόσο εξακολούθησε να βρίσκεται σε περίοδο ανασύνταξης.
Έσωσε τη Ρετζιάνα και τον πήρε πίσω
Το καλοκαίρι του 1992, ο Παντοβάνο πήρε ξανά μεταγραφή, αυτήν τη φορά για την Τζένοα, όπου σε ίδιο αριθμό παιχνιδιών (27) σημείωσε δύο τέρματα περισσότερα (9). Τ
ο καλοκαίρι του 1993, η Ρετζιάνα κατέγραφε την «παρθενική» παρουσία της στη Serie A και εμπιστεύτηκε τον Παντοβάνο για την επίθεση, μαζί με τον Πάουλο Φούτρε, τον Κλάουντιο Ταφαρέλ και τον Λουίτζι ντι Αγκοστίνι.
Ο Παντοβάνο σημείωσε 10 γκολ, πάνω από το 1/3 των συνολικών της ομάδας, που σώθηκε την τελευταία αγωνιστική.
Η σωτηρία ήρθε σε αναπάντεχη νίκη με 1-0 επί της Μίλαν στη Λομβαρδία, παρότι η πρωταθλήτρια ομάδα του Φάμπιο Καπέλο δέχθηκε μόλις 15 γκολ εκείνη τη σεζόν. Η Ρετζιάνα τερμάτισε ισόβαθμη με την Ίντερ και η Πιατσέντζα υποβιβάστηκε με έναν βαθμό λιγότερο.
Η Τζένοα αγόρασε πίσω τον Παντοβάνο το καλοκαίρι του 1994 για 1.500.000.000 λιρέτες (πάνω από 1.000.000 ευρώ), ωστόσο η Ρετζιάνα χρειαζόταν τα τέρματά του και τον κάλεσε πίσω στη μεταγραφική περίοδο του Νοεμβρίου που υπήρχε στην Ιταλία εκείνη την εποχή.
Ο Παντοβάνο σημείωσε επτά γκολ σε 19 αγώνες, όμως αυτήν τη φορά δεν κατάφερε να γλιτώσει την ομάδα της Ρέτζιο Εμίλια από τον υποβιβασμό.
Αντικατέστησε και τον Μπάτζιο
Το καλοκαίρι του 1995 είχε έρθει η μεγάλη στιγμή για τον Παντοβάνο. Η Γιουβέντους είχε καταφέρει να εκθρονίσει τη Μίλαν και μετά από εννέα χρόνια να στεφθεί ξανά πρωταθλήτρια Ιταλίας.
Από το ρόστερ αποχώρησε ο Ρομπέρτο Μπάτζιο, που πήγε στους «ροσονέρι», με συνέπεια ο Μαρτσέλο Λίπι να καλύψει το κενό με τον Παντοβάνο.
Οι «μπιανκονέρι» κατέβαλαν 7.000.000 λιρέτες (περίπου 6.000.000 ευρώ) για να κάνουν δικό τους τον Ιταλό επιθετικό, ο οποίος ήταν ξεκάθαρο ότι θα βρισκόταν πίσω από τη μαγική τριπλέτα που σχημάτιζαν οι Αλεσάντρο ντελ Πιέρο, Τζιανλούκα Βιάλι και Φαμπρίτσιο Ραβανέλι. Μαζί με τον Τομάζο Ρόκι, όμως, ήταν οι μοναδικές εναλλακτικές επιλογές για την εμπροσθοφυλακή.
Η Γιουβέντους έπρεπε να ανταγωνιστεί σε τρία επίπεδα εκείνη τη σεζόν, αφού πέραν της υπεράσπισης των σκήπτρων σε πρωτάθλημα και κύπελλο, επέστρεφε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, αγωνιζόμενη για πρώτη φορά στο Champions League.
Μάλιστα, το πρώτο τέρμα της στη διοργάνωση σημείωσε ο Παντοβάνο, στην εκτός έδρας νίκη με 3-1 επί της Ντόρτμουντ, στη φάση των ομίλων.
Ο πρώτος τίτλος για τον Παντοβάνο ήρθε στις 17 Ιανουαρίου 1996, όταν η Γιουβέντους αντιμετώπισε την Πάρμα στο «Ντέλε Άλπι» για το Supercoppa. Ένα γκολ του Βιάλι ήταν αρκετό για τους «μπιανκονέρι» να πάρουν τη νίκη, με τον Παντοβάνο να μην αγωνίζεται.
Γκολ πρόκρισης κόντρα στη Ρεάλ
Αντιθέτως, η συμμετοχή του στο Champions League ήταν μεγάλη και σημαντική. Η Γιουβέντους αντιμετώπισε τη Ρεάλ στην προημιτελική φάση, χάνοντας 0-1 στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» από γκολ του Ραούλ στο 22′.
Στη ρεβάνς του Τορίνο, ο Ντελ Πιέρο ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο 16′ και ο Παντοβάνο, που αγωνίστηκε βασικός, έδωσε τη λύση με το γκολ της πρόκρισης χάρη σε κοντινό πλασέ στο 53′.
Στον πρώτο ημιτελικό, απέναντι στη Ναντ, ο Ραβανέλι πήρε τη θέση του Παντοβάνο στο βασικό σχήμα. Η γαλλική ομάδα νίκησε με 3-2 στο «Μποζουάρ», με τους Βιάλι και Πάουλο Σόουζα να δίνουν δύο φορές το προβάδισμα στους Ιταλούς, αλλά τους γηπεδούχους να καταφέρνουν να αντιδράσουν.
Στη ρεβάνς, ο Παντοβάνο επέστρεψε στην ενδεκάδα, με τους Βιάλι και Βλάντιμιρ Γιούγκοβιτς να κάνουν την ανατροπή και με 2-0 να δίνουν την πρόκριση στον τελικό.
Πρωταθλητής Ευρώπης με γκολ στα πέναλτι
Την ώρα που το πρωτάθλημα έμοιαζε χαμένο από τη Μίλαν και στο κύπελλο η Γιουβέντους είχε αποκλειστεί από τη μετέπειτα φιναλίστ Αταλάντα, το Champions League έμοιαζε ικανό να σώσει τη χρονιά.
Απέναντι στους «μπιανκονέρι» στον τελικό της Ρώμης βρέθηκε ο κάτοχος του τροπαίου, Άγιαξ, άρτι προκριθείς εις βάρος του Παναθηναϊκού σε εκείνους τους δύο ιστορικούς ημιτελικούς.
Ο Λίπι δεν ρίσκαρε, επέλεξε τη βασική επιθετική τριπλέτα και δικαιώθηκε μόλις στο 12′ από το τέρμα του Ραβανέλι. Ο Γιάρι Λίτμανεν ισοφάρισε πριν από τη λήξη του 1ου ημιχρόνου και το παιχνίδι πήρε «φωτιά».
Το γκολ δεν ερχόταν και στο 77′ ο Ραβανέλι έδωσε τη θέση του στον Παντοβάνο. Ούτε αυτός κατάφερε να βρει το νικητήριο τέρμα, με συνέπεια οι ομάδες να οδηγηθούν στην παράταση και μετά από ακόμα 30 «άγονα» λεπτά, στα πέναλτι.
Ο Παντοβάνο επελέγη να εκτελέσει το 3ο πέναλτι της ομάδας του. Οι Τσίρο Φεράρα και Τζιανλούκα Πεσότο σκόραραν πριν από εκείνον, ο Άντζελο Περούτσι είχε πιάσει το πέναλτι του Έντγκαρ Ντάβιντς και ο Παντοβάνο έπρεπε να διατηρήσει το προβάδισμα των «μπιανκονέρι».
Πήρε λίγα μέτρα φόρα και σούταρε με το αριστερό, επιλέγοντας την αριστερή πλευρά του Έντβιν φαν ντερ Σαρ. Ο γιγαντόσωμος Ολλανδός τερματοφύλακας έπεσε σωστά, ίσως να άγγιξε λίγο την μπάλα, όμως δεν κατάφερε να αποτρέψει το γκολ.
Στην εκτέλεση που ακολούθησε, ο Περούτσι έπιασε το πέναλτι και του Σόνι Σιλούι, με συνέπεια ο Γιούγκοβιτς να κάνει το 4-2 στη συνέχεια και να στέψει πρωταθλήτρια Ευρώπης της Γιουβέντους, για δεύτερη φορά στην ιστορία της.
Ντεμπούτο με εθνική και σοβαρός τραυματισμός
Η νέα σεζόν ήταν περίεργη για τον ρόλο του Παντοβάνο στην ομάδα. Βιάλι και Ραβανέλι αποχώρησαν από το ρόστερ, όμως ο δρόμος δεν άνοιξε αυτόματα για τη βασική ενδεκάδα, αφού αποκτήθηκαν οι Άλεν Μπόκσιτς, Κριστιάν Βιέρι και Νικόλα Αμορούζο. Μαζί τους αποκτήθηκε και ο Ζινεντίν Ζιντάν από την Μπορντό.
Ο Παντοβάνο άρχισε με ένα ελαφρύ προβάδισμα σε σχέση με τον συναγωνισμό, ήταν βασικός στην εκκίνηση της σεζόν, ωστόσο σιγά σιγά οι συμπαίκτες του άρχισαν να παίρνουν κι αυτοί παιχνίδια. Παρ’ όλα αυτά, τον Μάρτιο του 1997 ήρθε η απόλυτη καταξίωση.
Ο Τσέζαρε Μαλντίνι κάλεσε για πρώτη φορά τον Παντοβάνο στην εθνική Ιταλίας, για τα παιχνίδια των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1998 με αντίπαλο τη Μολδαβία και την Πολωνία.
Στις 29 Μαρτίου, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στο 68ο λεπτό, παίρνοντας τη θέση του Βιέρι που κι αυτός έκανε ντεμπούτο με το εθνόσημο, αλλά τον είχε προσπεράσει στην ιεραρχία. Η «σκουάντρα ατζούρα» νίκησε με 3-0 στην Τεργιέστη, με τον Παντοβάνο να μην σκοράρει.
Σε μία προπόνηση πριν από τον αγώνα με την Πολωνία, ο Παντοβάνο εκτέλεσε πέναλτι και στη συνέχεια γλίστρησε και τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο. Η σεζόν ολοκληρώθηκε πρόωρα γι’ αυτόν, με συνέπεια να μην αγωνιστεί ξανά μέχρι το τέλος της.
Ο Ιούνιος τον βρήκε πρωταθλητή Ιταλίας, κάτοχο του Super Cup Ευρώπης (όπου είχε σκοράρει στον εκτός έδρας θρίαμβο με 6-1 επί της Παρί Σεν Ζερμέν) και κάτοχο του Διηπειρωτικού (1-0 τη Ρίβερ Πλέιτ, έμεινε στον πάγκο).
Η Γιουβέντους έφτασε ξανά μέχρι τον τελικό Champions League, αλλά δεν κατάφερε να διατηρήσει τα «σκήπτρα», αφού ηττήθηκε από την Ντόρτμουντ.
Πήγε στις… ρεζέρβες της Κρίσταλ Πάλας
Η νέα σεζόν άρχισε με ακόμα ένα τρόπαιο, το Supercoppa, μετά από τη νίκη 3-0 επί της Βιτσέντζα. Στις πρώτες επτά αγωνιστικές της Serie A, όμως, έπαιξε μόλις μία φορά, για 71 λεπτά κόντρα στη Ρόμα, ενώ σε ακόμα δύο παιχνίδια κάθισε στον πάγκο (τις υπόλοιπες φορές έμεινε εκτός αποστολής).
Παρά τη φυγή των Μπόκσιτς και Βιέρι, η απόκτηση των Φιλίπο Ιντσάγκι και Ντανιέλ Φονσέκα έκανε ακόμα πιο δύσκολη την εύρεση χρόνου συμμετοχής στη Γιουβέντους, με συνέπεια τον Νοέμβριο να δρομολογηθούν εξελίξεις.
Με τη «γηραιά κυρία» να αποκτά και τον Μαρσέλο Σαλαγέτα στο εξτρά μεταγραφικό «παράθυρο», ο Παντοβάνο τέθηκε οριστικά εκτός πλάνων. Αντιθέτως, βρέθηκε στα πλάνα του προέδρου της Κρίσταλ Πάλας, Μαρκ Γκόλντμπεργκ, ο οποίος έψαχνε τρόπο για να διασώσει σε κάθε επίπεδο τον αγγλικό σύλλογο.
Η ομάδα είχε κακό ρόστερ, τεράστια οικονομικά προβλήματα και ένας υποβιβασμός θα οδηγούσε σε ολική διάλυση. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Γκόλντμπεργκ έδωσε 2.000.000 ευρώ στη Γιουβέντους για να πάρει τον Παντοβάνο τον Νοέμβριο του 1997, προσέφερε στον Ιταλό ένα τεράστιο για την εποχή συμβόλαιο και περίμενε ότι με τα τέρματά του, θα μπορούσε να αποφύγει το μοιραίο. Φευ…
Ο διεθνής επιθετικός παρουσιάστηκε σε πολύ κακή φυσική κατάσταση μετά από τον τραυματισμό του και ανήμπορος να σκοράρει στην Αγγλία. Συχνά έμοιαζε αδιάφορος στον αγωνιστικό χώρο και ποτέ δεν κατάφερε να συμμετάσχει σε περισσότερα από δύο σερί παιχνίδια, λόγω προβλημάτων με τραυματισμούς.
Μετά από δώδεκα συμμετοχές και μόλις ένα τέρμα κόντρα στη Λέστερ, ο προπονητής Στιβ Κόπελ αποφάσισε να τον υποβιβάσει στη δεύτερη ομάδα, κίνηση για την οποία ο Παντοβάνο δεν αντέδρασε καν.
Πήγε την Κρίσταλ Πάλας στα δικαστήρια
Το τέλος της σεζόν τον βρήκε στη «μαύρη» λίστα, με συνέπεια να πωληθεί στη γαλλική Μες. Ούτε εκεί κατάφερε να στεριώσει, αφού υπέστη νέο σοβαρό τραυματισμό που τον κράτησε εκτός δράσης για μήνες. Μέχρι το καλοκαίρι του 2000, μετρούσε τέσσερα γκολ σε εννέα εμφανίσεις στο πρωτάθλημα με τους Γάλλους.
Δεν ξέχασε, πάντως, τους προηγούμενους εργοδότες του. Η Κρίσταλ Πάλας υποβιβάστηκε μετά από το τέλος της σεζόν 1997-1998 και πέρασε σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης. Το 2000 ο Παντοβάνο εμφανίστηκε σε δικαστήριο της Αγγλίας, διεκδικώντας μισθούς περίπου 1.500.000 ευρώ που δεν είχε λάβει από τον σύλλογο, βάζοντας ακόμα ένα «καρφί» στο φέρετρό του.
Η τελευταία χρονιά του στο άθλημα ως παίκτης ήταν το 2000-2001, όταν επέστρεψε στη Serie C1 για μία χρονιά με την Κόμο, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα της κατηγορίας, για να κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία 35 ετών.
Δεν έφυγε από τον χώρο, όμως, αφού το 2002 ανέλαβε διευθυντικό πόστο στη Ρετζιάνα και το 2005 τον ίδιο ρόλο στην Τορίνο, μέχρι να εξαγοράσει τον σύλλογο ο Ουρμπάνο Κάιρο. Από τον Φεβρουάριο του 2006 μέχρι τον Μάιο του ίδιου έτους διετέλεσε αθλητικός διευθυντής της Αλεσάντρια και στη συνέχεια ήρθε η πανωλεθρία…
«Προμήθευε με ναρκωτικά τη Γιουβέντους»
Στις 10 Μαΐου 2006 συνελήφθη ως μέρος της έρευνας της εισαγγελίας του Τορίνο για υπόθεση διακίνησης ινδικής κάνναβης. Ο Παντοβάνο κατηγορήθηκε ότι κατείχε εξέχων ρόλο στη συμμορία που διακινούσε τεράστιες ποσότητες του ναρκωτικού από το Μαρόκο, μέσω Ισπανίας.
Οι έρευνες οδήγησαν στην κατάσχεση 2,3 τόνων ινδικής κάνναβης και στη σύλληψη 33 ατόμων. Πλην του Παντοβάνο, στην υπόθεση ενεπλάκησαν ακόμα δύο ποδοσφαιριστές, ο Βιάλι (ο οποίος στη συνέχεια απαλλάχθηκε) και ο Νικόλα Καρίκολα.
Το 2010 κι ενώ ανέμενε τις δικαστικές αποφάσεις επέστρεψε στον κόσμο του ποδοσφαίρου, αναλαμβάνοντας ρόλο συμβούλου αγοράς στην Προ Πάτρια. Όμως, στις 15 Ιουνίου του ίδιου έτους, παραιτήθηκε.
Στις 28 Οκτωβρίου 2011, ο εισαγγελέας Αντόνιο Ρινάουντο πρότεινε την επιβολή ποινής κάθειρξης 24 ετών στον Παντοβάνο και στις 12 Δεκεμβρίου το δικαστήριο τον καταδίκασε σε οκτώ χρόνια και οκτώ μήνες.
Την ημέρα της ετυμηγορίας, Αλφρέντο Ιουλιάνο, πατέρας του άλλοτε αμυντικού της Γιουβέντους και συμπαίκτη του Παντοβάνο, Μαρκ Ιουλιάνο, ανήρτησε μία δηκτική τοποθέτηση στα social media, υποστηρίζοντας ότι ο Παντοβάνο προμήθευε με ναρκωτικά τον γιο του και τον Τζόναθαν Μπακίνι μεταξύ άλλων παικτών της ομάδας.
«Είναι ένας καρκίνος που πρέπει να εξολοθρευτεί, ένας νόθος που υποκρίνεται από παιδί. Ο Θεός του έδωσε την ευκαιρία μιας νέας ζωής, όμως δεν την άρπαξε. Η οικογένειά μας, εξαιτίας του, στιγματίστηκε για πάντα», σχολίασε, εξαιτίας της εμπλοκής και του γιου του σε υπόθεση ναρκωτικών.
«Στο ποδόσφαιρο, ο πιο καθαρός έχει ψώρα»
Ο Παντοβάνο συνελήφθη στο σπίτι του στο Τορίνο, διατηρώντας φιλική σχέση με τον 39χρονο Λούκα Μοζόλε, ο οποίος θεωρείτο ο επικεφαλής της διακίνησης χασίς στην Ιταλία. Αυτή η φιλία φαίνεται πως έπαιξε κομβικό ρόλο στην προσωπική καταστροφή του.
«Έμεινα μόνος. Κατέκτησα το Champions League, τώρα ούτε οι φίλοι μου δεν με βοηθούν», δήλωνε τον Μάιο του 2017 σε συνέντευξή του στη «Repubblica». «Σπάνια σκέφτομαι εκείνες τις νύχτες του 1996. Δεν τις σκέφτομαι επειδή η ζωή μου τα πήρε όλα, μεταξύ αυτών και τις καλύτερες αναμνήσεις. Όμως θα ξαναέκανα τα πάντα, έστω κι αν είμαι αφελής και γνώρισα πολλά αρπακτικά».
«Με κατηγόρησαν για χρηματοδότηση κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών, όμως το μόνο που έκανα ήταν να δανείσω 40.000 ευρώ σε έναν παιδικό φίλο μου, ο οποίος ήταν όντως εγκληματίας, αλλά παρέμενε φίλος μου. Μου είπε ότι τα χρειαζόταν για ένα χρέος, σκέφτηκα πως ίσως αγόρασε ένα άλογο.
Περίμενα την ετυμηγορία για 11 χρόνια μετά από την πρωτόδικη απόφαση. Πέρασα τρεις μήνες φυλακή, οκτώ μήνες κατ’ οίκον περιορισμό και πέντε μήνες που έπρεπε να εμφανίζομαι στο αστυνομικό τμήμα. Περίμενα 67 ημέρες στο κελί μου για ανάκριση. Και όλα αυτά συνέβησαν σε έναν αθώο».
Όλος ο κόσμος του ποδοσφαίρου, πλέον του έχει γυρίσει την πλάτη: «Κάλεσα τους συμπαίκτες μου από εκείνη την εποχή, έναν προς έναν. Μεταξύ αυτών κάποιοι σήμερα είναι προπονητές ή έχουν σημαίνουσα γνώμη και με τους οποίους ήμασταν σαν αδέρφια.
Είτε δεν απαντούν είτε αργούν να απαντήσουν και λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αν και αρκεί μόνο μια κουβέντα τους (σ.σ. για να βρει δουλειά). Ήμουν διευθυντής ή αθλητικός διευθυντής στη Ρετζιάνα, στην Τζένοα, στην Τορίνο, στην Αλεσάντρια, αυτό είναι το επάγγελμά μου».
Καταλήγοντας, ο άνεργος και περιθωριοποιημένος Παντοβάνο λέει: «Στα χωμάτινα γήπεδα (σ.σ. της φυλακής), οι ομάδες σχηματίζονταν από εμένα και τον Μπόνι, τον συγκρατούμενό μου. Τελειώναμε τον αγώνα πάντα εξουθενωμένοι, αλλά ικανοποιημένοι.
Με την μπάλα στα πόδια, ορισμένοι Μαροκινοί δεν ήταν κακοί. Στη φυλακή γνώρισα άντρες άξιους του ονόματός τους, ενώ στο ποδόσφαιρο, ο πιο καθαρός έχει ψώρα…».
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα