Έφτασε 40 χρονών για να αποσυρθεί και αν ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον δεν έβρισκε τον Νταβίδ ντε Χέα ενδεχομένως να τον κρατούσε μέχρι τα… 55.

Ο Έντβιν φαν ντερ Σαρ έφτασε στην κορυφή, γύρισε στα χαμηλά και μέχρι το 2011 έκανε… δεύτερη καριέρα – θαρρείς πως τα μεγαλεία της δεκαετίας του 1990 συνέβησαν σε κάποια άλλη ζωή!

Τη Δευτέρα (29/10) ο κορυφαίος Ολλανδός γκολκίπερ όλων των εποχών και ένας εκ των καλύτερων της Ιστορίας έγινε 48 ετών και το Sport-Retro.gr θυμάται τη ζωή του κάτω από τα γκολπόστ.

 

Η τελευταία χρυσή φουρνιά του «Αίαντα»

O Έντβιν φαν ντερ Σαρ γεννήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 1970 στην πόλη Φούρχαουτ της Ολλανδίας και άρχισε την καριέρα του το 1980 από τις ακαδημίες της Φoρχόλτε, ενός άσημου συλλόγου που έδρευε στην περιοχή.

Το 1985 μετακόμισε στη Νούρντβαϊκ, ερασιτεχνική ομάδα της 6ης κατηγορίας, όπου τον εντόπισε ο Άγιαξ και κινήθηκε με εντολή του Λουίς (σ.σ. Λουί κανονικά) φαν Χάαλ για την απόκτησή του.

Όταν έγινε η μετακίνηση που του άλλαξε τη ζωή, ο Φαν ντερ Σαρ δεν ήταν ούτε 20 ετών και μετά την ένταξή του στον «Αίαντα» ξεκίνησε να παίρνει συμμετοχές στη β’ ομάδα του συλλόγου.

Ο Φαν Χάαλ του έδωσε την ευκαιρία να δείξει τι αξίζει κι εκείνος δεν την άφησε να πάει χαμένη, αρχής γενομένης από τις 23 Απριλίου 1991 κόντρα στη Σπάρτα Ρότερνταμ στη νίκη με 1-0.

«Πήγα στον Άγιαξ στα τέλη του 1989, ενώ δεν είχα ακόμα αποφοιτήσει από το σχολείο. Μου έδωσαν την ευκαιρία να είμαι ο δεύτερος τερματοφύλακας και τελικά μετά από λίγο ήμουν μέρος μιας κατάστασης που είχα δει μόνο στα όνειρά μου.

Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν τόσο προετοιμασμένος όπως ήταν ας πούμε ο Πάτρικ Κλάιφερτ ή ο Κλάρενς Σέεντορφ. Αυτοί ήταν στην ομάδα από 12-13 χρονών και είχαν γαλουχηθεί ανάλογα, εγώ έπρεπε να δουλέψω και ψυχολογικά για να φτάσω στο επίπεδό τους και να νιώσω σαν στο σπίτι μου», δήλωσε αργότερα ο Φαν ντερ Σαρ.

Από τα μέσα της σεζόν 1992-93 έγινε βασικός και αναντικατάστατος στον Άγιαξ, καθώς ο επί 8 χρόνια βασικός τερματοφύλακας Στάνλεϊ Μένζο έχασε τη θέση του μετά από τραγική εμφάνιση κόντρα στην Οσέρ για το Κύπελλο UEFA.

Με τον Άγιαξ έζησε μεγάλες στιγμές, καθώς υπήρξε μέλος της τελευταίας πραγματικά σπουδαίας γενιάς, η οποία περιείχε παίκτες, όπως ο Έντγκαρ Ντάβιντς, ο Πάτρικ Κλάιφερτ, ο Μαρκ Όφερμαρς, ο Κλάρενς Σέεντορφ, τα αδέρφια Ντε Μπουρ, αλλά και ξένοι όπως ο Γιάρι Λίτμανεν.

Στα 9 χρόνια που έπαιξε με τη φανέλα του «Αίαντα» κατέκτησε ένα Κύπελλο UEFA (1992) και ένα Champions League το 1995, όταν κατέκτησε επίσης τόσο το Ευρωπαϊκό Super Cup όσο το Διηπειρωτικό Κύπελλο.

Παράλληλα, άλλη μία φορά ήταν φιναλίστ της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, εν έτει 1996, όταν η ομάδα του έχασε στα πέναλτι από τη Γιουβέντους.

«Θυμάμαι ότι στον τελικό το 1995 περίμενα η Μίλαν να μας πιέσει αφόρητα, αλλά τελικά δεν έκανα και πολλά σε εκείνο το ματς. Είχαμε μία πολύ καλή και νεανική ομάδα, σκοράραμε στο τέλος και πήραμε το τρόπαιο. Ήταν φανταστικά», δήλωσε αργότερα ο Ολλανδός γκολκίπερ.

Τα «μωρά» του Άγιαξ νίκησαν τους «Κροίσους» της Μίλαν

Στην πρόσθεση μπαίνουν φυσικά και 4 πρωταθλήματα Ολλανδίας, 3 Κύπελλα και άλλα 3 Super Cup, ενώ το 1995 ανακηρύχθηκε καλύτερος τερματοφύλακας την Ευρώπης – ίσως η κορυφαία ατομική διάκριση από τις 25 συνολικά που έλαβε στην καριέρα του.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στον Άγιαξ σημείωσε επίσης και το μοναδικό γκολ της καριέρας του (με πέναλτι) στο ματς κόντρα στη Βάλβαϊκ για το πρωτάθλημα στις 3 Μαΐου 1998.

https://www.youtube.com/watch?v=1U6sqtxvmFE

O «αγαπημένος» των Ελλήνων

Μία φοβερή παράδοση που δημιούργησε επίσης για τον «Ice Rabbit», όπως τον αποκαλούσαν στην Ολλανδία, ήταν αυτή του «αγαπημένου» των ελληνικών ομάδων.

Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από το γεγονός πως ο Έντβιν φαν ντερ Σαρ ήταν ο τερματοφύλακας που δέχτηκε το πρώτο γκολ ελληνικής ομάδας στους ομίλους του Champions League (από τον Τόνι Σαβέφσκι της ΑΕΚ το 1994), ενώ έχει δεχτεί και άλλα τρία, όχι μόνο σημαντικά αλλά και πανέμορφα γκολ.

Η εκτέλεση του Κριστόφ Βαζέχα, ο οποίος πάγωσε το Άμστερνταμ στον ημιτελικό το 1996, το γυριστό σουτ του Αλέκου Αλεξανδρή που έδωσε νίκη-ώθηση στον Ολυμπιακό στη φάση των ομίλων το 1998, αλλά και το απευθείας φάουλ του Πάουλο Σόουζα στον «τελικό» του ομίλου το 2000 που έδωσε το έναυσμα για τον θρίαμβο του Παναθηναϊκού και την πρόκριση εις βάρος της Γιουβέντους.

Η νύχτα που ο Βαζέχα «πάγωσε το Άμστερνταμ». Σπάνιες μαρτυρίες και photos του Χρήστου Σωτηρακόπουλου

Στο τελευταίο ματς, μάλιστα, ο Ολλανδός τερματοφύλακας αποβλήθηκε, καθώς ανέτρεψε τον Νίκο Λυμπερόπουλο, ο οποίος λίγες στιγμές νωρίτερα είχε μετατρέψει σε… ποδοσφαιρικό πόστερ τον Τσίρο Φεράρα, και παραχώρησε το πέναλτι που έβαλε ξανά το «τριφύλλι» μπροστά στο σκορ.

 

Ο κατάλληλος αντικαταστάτης

Το καλοκαίρι του 1999, σε ηλικία 29 χρονών πια, ο Έντβιν φαν ντερ Σαρ ή «Edwin Crazy» θεωρείτο και ήταν ένας από τους καλύτερους γκολκίπερ στον κόσμο.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον ήθελε για αντικαταστάτη του Πίτερ Σμάιχελ, ο οποίος μόλις είχε αποχωρήσει, αλλά η πρόταση της Γιουβέντους περί διαδοχής του Άντζελο Περούτσι αφενός μεν έγινε μία μέρα νωρίτερα, αφετέρου δε ήταν ιδιαίτερα συμφέρουσα, αφού το ποσό της μεταγραφής άγγιξε τα 5.000.000 λιρέτες.

Ο πρώτος μη Ιταλός που υπερασπίστηκε την εστία των «μπιανκονέρι» κατέκτησε μόνο το Κύπελλο Intertoto του 1999, αλλά δέχθηκε μόλις 47 γκολ στα δύο χρόνια παραμονής του και κατέγραψε πολύ καλές εμφανίσεις.

Εντούτοις, η πρώτη σεζόν τελείωσε με το σοκ της ήττας από την Περούτζια την τελευταία αγωνιστική, η οποία στέρησε το πρωτάθλημα από τη Γιουβέντους προς τέρψιν της Λάτσιο.

Την επόμενη περίοδο δε, η «γηραιά κυρία» τερμάτισε εκ νέου δεύτερη, δύο μόλις βαθμούς πίσω από τη Ρόμα.

Το καλοκαίρι του 2001 ο Φαν ντερ Σαρ αποφάσισε να αποχωρήσει, επειδή η Γιουβέντους είχε μόλις δαπανήσει 32.500.000 λιρέτες, προκειμένου να αποκτήσει από την Πάρμα τον νεαρό και ελπιδοφόρο Τζανλουίτζι Μπουφόν, ο οποίος προοριζόταν για βασικός.

Φαμπιάν Μπαρτέζ: «Κλόουν» την Τετάρτη, την Κυριακή «Θεός»

Ως πιθανοί προορισμοί ακούγονταν η Άρσεναλ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, καθώς ο Φαν ντερ Σαρ ήθελε να παίξει οπωσδήποτε στην Αγγλία, όμως, επίσημη πρόταση δεν ήρθε ποτέ.

Συνεπώς, ο Ολλανδός χωρίς να περιμένει το τέλος της μεταγραφικής περιόδου εντάχθηκε στη Φούλαμ, η οποία ξόδεψε 7.000.000 λίρες για να τον αποκτήσει και να πραγματοποιήσει την τεράστια μεταγραφική έκπληξη.

Από τα ψηλά στα χαμηλά με δική του επιλογή

Ήταν μία κατάληξη που δεν περίμενε κανείς, ενώ ο ίδιος ο Φαν ντερ Σαρ χρόνια αργότερα δήλωσε: «Αν είχα πρόταση από τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον ή τον Αρσέν Βενγκέρ, δεν θα πήγαινα στη Φούλαμ.

Όλοι έλεγαν ότι έκλεινα την πόρτα στο υψηλό επίπεδο με αυτήν την επιλογή, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου, μου έλεγαν ότι παραμένω κορυφαίος τερματοφύλακας και ότι βιάστηκα να αποφασίσω, αλλά τελικά μου έκανε καλό. Μερικές φορές χρειάζεσαι ένα διάλειμμα από τη συνεχή πίεση του υψηλού επιπέδου».

Και προσέθετε: «Η πρόταση της Γιουνάιτεντ μπορεί να άργησε παραπάνω απ’ όσο περίμενα, αλλά ο σερ Άλεξ μου έχει πει πως δεν μετάνιωσε που δεν με πήρε νωρίτερα και νομίζω ότι κι εγώ έτσι νιώθω. Εξάλλου είχα ακόμα την εθνική ομάδα και δεν ξέχασα πως είναι να παίζεις κάπου που υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις».

Ο Φαν νερ Σαρ ήταν μέλος της εθνικής Ολλανδίας από το 1994, αν και στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ το ίδιο καλοκαίρι δεν είχε πάρει ούτε λεπτό συμμετοχής λόγω Εντ ντε Χούι.

Εν τέλει, πραγματοποίησε το επίσημο ντεμπούτο του στις 7 Ιουνίου 1995 κόντρα στη Λευκορωσία και από το 1996 μέχρι το 2008 ήταν το αδιαμφισβήτητο Νο1 των «οράνιε».

Ολλανδία 1974-1978: Η καλύτερη ομάδα που δεν κέρδισε τίποτα

Η μοίρα, βέβαια, του έπαιξε περίεργο παιχνίδι, καθώς στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1996 και του 2000, αλλά και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 βίωσε ισάριθμους αποκλεισμούς στη διαδικασία των πέναλτι (σ.σ. το είχε βιώσει και στον τελικό του Champions League το 1996), με αποτέλεσμα να μην έχει καταφέρει να μετατραπεί ούτε μία φορά σε ήρωας της ομάδας του.

Μετά τη μη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, όταν η Ολλανδία έπεσε θύμα έκπληξης στα προκριματικά, μιας και τερμάτισε πίσω από Πορτογαλία και Ιρλανδία, ήρθε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004 και η μεγάλη του στιγμή.

«Κολώνα» της Ολλανδίας

Στον προημιτελικό με τη Σουηδία απέκρουσε το πέναλτι του Όλοφ Μέλμπεργκ, χάρισε στην ομάδα του την πρόκριση και πανηγύρισε με τον γιο του Γιόε στον αγωνιστικό χώρο, σε μία συγκινητική στιγμή.

Ο Φαν ντερ Σαρ ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της εθνικής Ολλανδίας τόσο στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006 όσο και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008, όπου ψηφίστηκε και στην κορυφαία 22άδα παικτών της διοργάνωσης.

Αποσύρθηκε από τη δράση αμέσως μετά το τουρνουά (σ.σ. αποκλεισμός από τη Ρωσία με 3-1 στα προημιτελικά), ως ο παίκτης με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Τελικά οι τραυματισμοί των Μάρτεν Στεκέλενμπουρχ και Χενκ Τίμερ ανάγκασαν τον Μπερτ φαν Μάρβαϊκ να καλέσει ξανά τον βετεράνο γκολκίπερ στην ομάδα για δύο παιχνίδια της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2010.

Ο Φαν ντερ Σαρ δέχτηκε και κράτησε το μηδέν στις νίκες απέναντι σε Ισλανδία και Νορβηγία, ενώ έφτασε παράλληλα τις 130 διεθνείς συμμετοχές, προτού αποσυρθεί οριστικά (δεύτερος πλέον στη λίστα πίσω μόνο από τον Γουέσλι Σνάιντερ).

Πίσω στη συλλογική του καριέρα, όμως, με τη Φούλαμ κατέκτησε άλλο ένα Κύπελλο Intertoto το 2002 και το διάστημα που έμεινε στην ομάδα κατέγραψε συνολικά 147 συμμετοχές.

Ειρωνικά, το ντεμπούτο του στην Premier League, το έκανε κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στις 18 Αυγούστου 2001 στην ήττα με 3-2 στο «Ολντ Τράφορντ», ενώ σε μία από τις πολλές καταπληκτικές εμφανίσεις που έκανε με τους «κότατζερς» απέκρουσε δύο πέναλτι του Χουάν Πάμπλο Άνχελ της Άστον Βίλα.

 

Κάνε αίτηση για… να βάλεις γκολ

Αυτή ήταν μία από τις εμφανίσεις της τελευταίας του σεζόν, καθώς λίγο μετά ήρθε η πολυπόθητη επιστροφή στο κορυφαίο επίπεδο μέσω της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Στις 10 Ιουνίου 2005 ο Έντβιν φαν ντερ Σαρ παρουσιάστηκε από τους «κόκκινους διαβόλους», οι οποίοι είχαν δαπανήσει μόλις 2.000.000 λίρες, αλλά ο ίδιος πλησίαζε αισίως τα 35.

Την πρώτη του χρονιά κατέκτησε το League Cup, ενώ από την επόμενη (σ.σ. με εξαίρεση το 2010) στεφόταν πρωταθλητής μέχρι το 2011, όταν και αποσύρθηκε από τη δράση λίγο πριν από τα 41!

Χαρακτηριστικές στιγμές του στην ομάδα ήταν η απόκρουση του πέναλτι του Ντάριους Βασέλ στο ντέρμπι με τη Μάντσεστερ Σίτι στις 5 Μαΐου 2007, το οποίο κράτησε τη νίκη με 1-0 για τους «κόκκινους διαβόλους».

Αυτό το αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την ισοπαλία ανάμεσα σε Τσέλσι και Άρσεναλ την επόμενη μέρα στο «Έμιρεϊτς», χάρισε το πρωτάθλημα στη Γιουνάιτεντ.

Τρεις μήνες αργότερα, στον τελικό του Charity Shield κόντρα στην κυπελλούχο Τσέλσι, ο βετεράνος Ολλανδός απέκρουσε τρία συνεχόμενα πέναλτι μετά το 1-1 σε κανονική διάρκεια/παράταση και κατέκτησε άλλον έναν τίτλο, με τον καλύτερο τρόπο για έναν τερματοφύλακα.

Η σεζόν 2008-09 ήταν ίσως η καλύτερή του στους «κόκκινους διαβόλους», καθώς συνοδεύθηκε από διαδοχικά ρεκόρ μη παραβίασης της εστίας τους.

Αρχικά στις 29 Ιανουαρίου 2009, στη νίκη με 5-0 κόντρα στη Γουέστ Μπρομ, ο Φαν ντερ Σαρ συμπλήρωσε 11 ματς χωρίς να δεχτεί γκολ (1.032 λεπτά) και κατέρριψε το ρεκόρ του Πετρ Τσεχ όσον αφορά στην Premier League.

Στο επόμενο ματς τα λεπτά χωρίς να δεχτεί γκολ έγιναν 1.103, με συνέπεια να σπάσει το ρεκόρ του Στιβ Ντεθ της Ρέντινγκ που αφορούσε γενικώς την Α’ Κατηγορία της Αγγλίας και κρατούσε από το 1979.

Στις 8 Φεβρουαρίου 2009 και τη νίκη κόντρα στη Γουέστ Χαμ το ρεκόρ ανέβηκε στα 1.212 λεπτά και έγινε πλέον βρετανικό, καθώς καταρρίφθηκε το προηγούμενο των 1.155 που δεν είχε δεχτεί γκολ ο Μπόμπι Κλαρκ της Αμπερντίν το 1971.

Στις 18 Φεβρουαρίου τα λεπτά… αναβαθμίστηκαν σε 1.302 και το ρεκόρ πια αποτελεί παγκόσμια υπόθεση όσον αφορά στο παθητικό μέσα σε μία σεζόν, καθώς καταρρίφθηκε το προηγούμενο, των 1.289 του Χοσέ Μαρία Μπουλιούμπασιτς που είχε επιτευχθεί στο πρωτάθλημα της Χιλής εν έτει 2005.

Τελικά μετά από 14 ματς και 9 λεπτά (1.311 λεπτά σύνολο), ο Πίτερ Λόβενκρατς της Νιούκαστλ σκόραρε κατά της Γιουνάιτεντ και του Φαν ντερ Σαρ στις 4 Μαρτίου.

Συνολικά εκείνη τη χρονιά κράτησε την εστία του απαραβίαστη 21 φορές, συνέβαλε τα μέγιστα για μία ακόμα κατάκτηση πρωταθλήματος και δίκαια βραβεύτηκε ως ο καλύτερος τερματοφύλακας της χρονιάς.

Ήταν τα νιάτα δυο φορές…

Η κορυφαία, πάντως, στιγμή του «Jolly Green Giant» (σ.σ. αυτό το παρατσούκλι του κόλλησε επί των ημερών του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) καταγράφηκε το 2008.

Στον δραματικό τελικό του Champions League στη Μόσχα κόντρα στην Τσέλσι, ο Έντβιν φαν ντερ Σαρ απέκρουσε στη διαδικασία των πέναλτι την εκτέλεση του Νικολά Ανελκά, εξιλέωσε τον Κριστιάνο Ρονάλντο που είχε αστοχήσει νωρίτερα και χάρισε στην ομάδα του το τρόπαιο μετά από 9 χρόνια.

«Όταν άρχισα την καριέρα μου στον Άγιαξ κατέκτησα δύο ευρωπαϊκούς τελικούς σε πολύ νεαρή ηλικία, ενώ λίγο αργότερα έζησα ως φιναλίστ κι άλλον έναν. Τότε νόμιζα πως είναι πιο εύκολο απ’ ότι φαίνεται, αλλά ξαφνικά όλα χάνονται.

Πέρασαν 13 χρόνια για να μου δοθεί ξανά η ευκαιρία να παίξω σε έναν τελικό και τότε σκέφτηκα «θεέ μου πως περνούν έτσι τα χρόνια;» Τελικά την επόμενη χρονιά ήμουν πάλι εκεί κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Θα ήταν ωραία να έχουμε κάνει το back-to-back, αλλά και πάλι είμαι ευχαριστημένος για όσα έζησα», δήλωσε χρόνια αργότερα ο Ολλανδός.

Σε γενικές γραμμές ο Φαν ντερ Σαρ διένυσε περίοδο δεύτερης νεότητας στο Μάντσεστερ και θύμισε διά παντός σε όλους ότι ανήκει στους καλύτερους γκολκίπερ του κόσμου.

Παράλληλα μπήκε για τα καλά στις καρδιές των φιλάθλων της ομάδας, αλλά και του σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο οποίος τον χαρακτήρισε ως τον καλύτερο τερματοφύλακα που έπαιξε ποτέ για τη Γιουνάιτεντ μετά τον Σμάιχελ.

Ο Φαν ντερ Σαρ από το 2009 άρχισε να έχει προβλήματα τραυματισμών, ωστόσο κάθε φορά επέστρεφε πιο δυνατός, ενώ και η ομάδα του έδειχνε εμπιστοσύνη αλλά και κατανόηση σε δύσκολες στιγμές όπως τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς.

Τότε, η σύζυγός του Αν-Μαρί φαν Κέστερεν υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία και παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα στο νοσοκομείο.

Η Γιουνάιτεντ του έδωσε άδεια επ’ αόριστον και όταν πια η σύζυγός του είχε ξεπεράσει τον κίνδυνο, ο Ολλανδός επέστρεψε στο Μάντσεστερ, αρχής γενομένης από το 3-0 επί της Μπέρνλι στις 16 Ιανουαρίου 2010 και τελικά το 2011 αποσύρθηκε ως κάτοχος της Premier.

Αποτελεί τον γηραιότερο πρωταθλητή στην ιστορία της Premier (40 ετών+205 ημερών), ενώ στο τελευταίο του παιχνίδι στο πρωτάθλημα, στη νίκη με 4-2 επί της Μπλάκπουλ στις 22 Μαΐου 2011, φόρεσε το περιβραχιόνιο της ομάδας.

Ντέιβιντ Σίμαν: Ένας ακομπλεξάριστος άσος, ένας βαθύτατα ανθρωπιστής

Από το 2008, μάλιστα, ήταν και ο γηραιότερος τερματοφύλακας που είχε κατακτήσει το Champions League σε ηλικία 37 ετών και 205 ημερών.

Ο Φαν ντερ Σαρ έκλεισε την καριέρα του στον τελικό του Champions League της 28ης Μαΐου 2011, όταν η Γιουνάιτεντ έχασε 3-1 από την Μπαρτσελόνα στο Λονδίνο.

 

Επιστροφή στην αρχή μέσω του τέλους

«Περίμενα να μείνω στη Γιουνάιτεντ για δύο χρόνια και τελικά έμεινα για έξι. Ήταν πραγματικά υπέροχα. Όσοι μας βλέπουν από την τηλεόραση νομίζουν πως κάνουμε φοβερή ζωή, αλλά η αλήθεια είναι ότι χάνουμε αρκετά πράγματα. Δεν είμαι αχάριστος, όμως πιστεύω ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή για να απολαύσω.

Από οικονομικής άποψης είμαι μια χαρά και θέλω να έχω πλέον χρόνο με την οικογένειά μου και να κάνω ότι άλλο με ευχαριστεί. Από πλευράς φυσικής κατάστασης πάντως νιώθω ακόμα μια χαρά απλά προτιμώ να αποχωρήσω παίζοντας στο υψηλότερο επίπεδο», δήλωσε τότε ο Έντβιν φαν ντερ Σαρ.

Στις 3 Αυγούστου 2011 ο Άγιαξ διοργάνωσε φιλικό παρουσία κορυφαίων αστέρων, αλλά και σύσσωμες τις φουρνιές των «τρομερών μωρών» του Λουίς φαν Χάαλ (1995) και της Ολλανδίας του 1998, προκειμένου να τιμήσει τον εξαίρετο τερματοφύλακα, ο οποίος σήμερα είναι CEO του «Αίαντα» και έχει δηλώσει πως στόχος του είναι να δει την ομάδα να ξαναζεί μεγάλες στιγμές.

Πάντως έτοιμος για ποδόσφαιρο βρίσκεται ανά πάσα στιγμή, ενώ δεν ξεχνάει και από πού άρχισε. Πώς αλλιώς εξηγείται δηλαδή ότι το 2016 επέστρεψε για ένα μόλις ματς στα γήπεδα, προκειμένου να βοηθήσει, τη Νούρντβαϊκ, η οποία είχε ξεμείνει από τερματοφύλακα λόγω τραυματισμών;

Ο Φαν ντερ Σαρ υπερασπίστηκε την εστία της ομάδας που τον ανέδειξε κόντρα στους Ντε Γόνταν Μπόις, για ματς της ταπεινής 6ης Κατηγορίας.

Παρά τα 45 του χρόνια, μάλιστα, απέκρουσε πέναλτι και κράτησε τον βαθμό της ισοπαλίας (1-1), αποδεικνύοντας ότι η μπάλα δεν ξεχνιέται και ότι ο ποδοσφαιρικός εγωισμός ενός μεγάλου άσου δεν πεθαίνει ποτέ.

https://www.youtube.com/watch?v=a4qJqBMrslY