Γεννηθείς στη Γένοβα στις 29 Δεκεμβρίου 1970, ο Ενρίκο Κιέζα ήταν μία χαρακτηριστική φιγούρα της Serie A σε όλες τις ημέρες δόξας του calcio, τόσο στη δεκαετία του 1990, όσο και στις αρχές της νέας χιλιετίας.

Μια καριέρα που διήρκησε πάνω από 20 χρόνια, έπαιξε σε 10 διαφορετικούς συλλόγους, βρήκε δίχτυα με όλους και συνήθως είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Με μπόι στα 1.75μ. δεν ήταν ο ψηλότερος ή ο πιο προικισμένος σε επίπεδο φυσικών προσόντων, αλλά σίγουρα ήταν αποτελεσματικός σε αυτό που έκανε.

Ήταν φοβερά ταχύς, είχε δυνατό σουτ, ενώ παρά το γεγονός ότι δεν ήταν… σέντερ, τα κατάφερνε και στον αέρα όταν βρισκόταν εντός της αντίπαλης περιοχής.

Κάποτε περιγράφηκε από τον Φάμπιο Καπέλο ως «ολοκληρωμένος από κάθε άποψη επιθετικός» και «κάτι μεταξύ Τζάνι Ρίβα και Πάολο Ρόσι».

Αυτός ο έπαινος από έναν εκ των πιο επιτυχημένων προπονητών της Ιταλίας, υπογραμμίζει πόσο καλός παίκτης ήταν πραγματικά ο Ενρίκο Κιέζα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ SPORT-RETRO.GR ΣΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Από την άνοδο-ασανσέρ στην πτώση 

Πέρασε τα εφηβικά του χρόνια στην ερασιτεχνική ομάδα του Ποντεντέτσιμο, όπου σε ηλικία μόλις 18 ετών τράβηξε το βλέμμα της Σαμπντόρια, η οποία εν τέλει τον ενέταξε στο ρόστερ της.

Ο Κιέζα πάλεψε να ξεχωρίσει ανάμεσα στους σταρ που διέθετε τότε ο σύλλογος της Γένοβας, αλλά τελικά πραγματοποίησε μόνο μία εμφάνιση στο πρωτάθλημα, συγκεκριμένα στην ήττα με 1-0 από τη Ρόμα.

Η Serie A είχε αποδειχθεί πολύ μεγάλο άλμα που έγινε νωρίς από τον νεαρό άσο, επομένως την επόμενη σεζόν δέχθηκε να παίξει στη Serie C2 ως δανεικός για λογαριασμό της Τέραμο, με την οποία έβαλε 5 γκολ σε 31 συμμετοχές.

Ο Μάουρο Καμορανέσι ήταν η «αφανής» σημαία της Γιουβέντους

Η περίοδος 1991-92 τον βρήκε ξανά ως δανεικό στην Κιέτι της Serie C1, όπου σημείωσε 6 γκολ σε 24 αγώνες και απέδειξε ότι μπορούσε να διεκδικήσει άλλη μια ευκαιρία στη Σαμπντόρια.

Τελικά, με μόλις ένα γκολ σε 26 εμφανίσεις, ο Κιέζα απέτυχε ξανά να εντυπωσιάσει, με συνέπεια να… κατηφορίσει στη Serie B για λογαριασμό της Μόντενα, μια κίνηση που αποδείχθηκε καθοριστική.

Η περίοδος 1993-94 ήταν επιτυχημένη, καθώς ο Ιταλός σημείωσε 14 γκολ, ενώ η επόμενη (1994-95) κύλησε με τη φανέλα της Κρεμονέζε που αγωνιζόταν στη Serie A.

Τα 14 γκολ σε 34 συμμετοχές πρωταθλήματος… θορύβησαν τη Σαμπντόρια, η οποία σταμάτησε να στέλνει δανεικό τον Κιέζα και άρχισε να τον θεωρεί έτοιμο για δράση.

 

Εγχώρια και διεθνής καταξίωση

Στην επιστροφή του στη Σαμπντόρια, ο Ενρίκο Κιέζα απέκτησε έναν ιδανικό παρτενέρ στην επίθεση, τον Ρομπέρτο Μαντσίνι, και μέσω αυτής της συνεργασίας σημείωσε 22 γκολ σε 27 ματς πρωταθλήματος.

Η απόδοσή του 26χρονου Ιταλού δεν πέρασε απαρατήρητη και ένας από τους θαυμαστές του ήταν ο Κάρλο Αντσελότι, τότε προπονητής της Πάρμα.

Την εποχή εκείνη, οι «τζαλομπλού» διοικούνταν από την οικογένεια Τάντζι και ο πρόεδρος Καλίστο Τάντζι είχε εντάξει τον Κιέζα στη μεταγραφική του λίστα μαζί με τους Ερνάν Κρέσπο και Λιλιάν Τουράμ.

Η μέρα που αποθεώθηκε το αμυντικό ποδόσφαιρο χάρη στον Φάμπιο Καναβάρο

Οι Αντσελότι και Τάντζι έχτιζαν μια ομάδα με στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ένα project που αποδείχθηκε πολύ δελεαστικό για τον Κιέζα, ο οποίος εντάχθηκε στους «τζαλομπλού» το 1996.

Πέρασε τρία χρόνια στο «Ένιο Ταρντίνι», τα οποία ίσως αποτέλεσαν τα κορυφαία της καριέρας του, ενώ παράλληλα υπήρξε μέλος της καλύτερης φουρνιάς που παρουσίασε η Πάρμα μέχρι σήμερα.

Παράλληλα, είχε ήδη συμμετάσχει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αγγλίας το καλοκαίρι του 1996, ως μέλος της «σκουάντρα ατζούρα», προτού ταξιδέψει και στη Γαλλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998.

Συνολικά, ο Ενρίκο Κιέζα πραγματοποίησε 17 διεθνείς συμμετοχές από τις 29 Μαΐου 1996 μέχρι τις 24 Μαΐου 2001, ενώ σημείωσε και 7 γκολ, ένα εκ των οποίων κόντρα στην Τσεχία στο «Euro ’96».

Μορένο Τοριτσέλι: Ο «Τζεπέτο» με τη ζωή του… «Πινόκιο»

Στην πρώτη του χρονιά στο «Ένιο Ταρντίνι», o Ιταλός βοήθησε την Πάρμα να προκριθεί στο Champions League, αν και το πρωτάθλημα χάθηκε με μόλις 2 βαθμούς διαφορά από τη Γιουβέντους.

Δεν θα χρειαζόταν, πάντως, να περιμένει πολύ για να γευθεί την χαρά της κατάκτησης ενός τίτλου και, μάλιστα, ως αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας του Αλμπέρτο Μαλεζάνι.

Ο Κιέζα πραγματοποίησε μια θαυμάσια σεζόν το 1998-99, αφού μεταξύ άλλων μοιράστηκε (με τους Ντάρκο Κοβάτσεβιτς και Τόμας Κούλαβικ) την πρώτη θέση των σκόρερ του Κυπέλλου UEFA, σημειώνοντας 8 γκολ σε ισάριθμες συμμετοχές.

Το… κερασάκι στην τούρτα αποτέλεσε το τρίτο και τελευταίο γκολ στο 3-0 του τελικού του Κυπέλλου UEFA επί της Μαρσέιγ, τη βραδιά της 12ης Μαΐου στο «Λουζνίκι» της Μόσχας.

Επιπλέον, ο Ενρίκο Κιέζα γεύθηκε τη χαρά της κατάκτησης του Coppa Italia εκείνης της σεζόν και, πλέον, ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους επιθετικούς στην Ευρώπη.

Με Μπατιστούτα 

Η ευκαιρία να παίξει στη Φιορεντίνα μαζί με τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, έναν από τους καλύτερους σέντερ φορ του κόσμου εκείνη την εποχή, ήταν ένας καταλυτικός παράγοντας για τον Κιέζα.

Ομοίως με την Πάρμα, η ομάδα της Φλωρεντίας προσπαθούσε να επεκταθεί ως brand name, να βελτιωθεί και να προχωρήσει σε μια διεκδίκηση τίτλου.

Το σημαντικότερο, όμως, ήταν ότι ήθελε να διατηρήσει τον Μπατιστούτα στις τάξεις της και να προσθέσει δίπλα του έναν ευέλικτο δεύτερο φορ.

Η μεταγραφή του κόστισε 28.000.000.000 λιρέτες (σ.σ. περίπου 15.000.000 σημερινά ευρώ), αλλά στην αρχή η κατάσταση δεν ήταν ρόδινη στη Φιορεντίνα.

Από το ντεμπούτο του Κιέζα η συνύπαρξη με τον Μπατιστούτα αποδείχθηκε κακή, ενώ και η παρουσία του Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς στο ρόστερ τον δυσκόλευε στη διεκδίκηση μίας θέσης στη βασική ενδεκάδα.

Η μεταγραφή του Γρηγόρη Γεωργάτου στην Ίντερ

Το 2000 ο Αργεντινός σούπερ σταρ πωλήθηκε στη Ρόμα, μία μεταγραφή που μετέτρεψε τον Κιέζα σε μπροστάρη των «βιόλα» στην επίθεση, όπως μαρτυρά ο εντυπωσιακός αριθμός των 22 γκολ σε 30 αγώνες πρωταθλήματος και των 5 σε ισάριθμους Κυπέλλου, το οποίο κατακτήθηκε επί της πρώην Πάρμα στον διπλό τελικό.

Σε συνέντευξη που είχε δώσει εκείνη την εποχή στην ιταλική τηλεόραση ο άσος της Φιορεντίνα, είχε προκύψει μία στιγμή που εύλογα μπορεί να χαρακτηριστεί προφητική.

Ο πρωταγωνιστής της πορείας μέχρι το 6ο και τελευταίο μέχρι σήμερα Coppa Italia κρατούσε αγκαλιά τον γιο του και σημερινό ηγέτη της επίθεσης των «βιόλα» Φεντερίκο, ο οποίος τότε ήταν μόλις 3,5 ετών.

Ο μικρός Κιέζα, αφού ενημέρωσε ότι ο αγαπημένος του παίκτης εκτός του μπαμπά ήταν ο γκολκίπερ Φραντσέσκο Τόλντο, ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο «ποιος θα βάζει τα γκολ μαζί με τον μπαμπά σου τώρα που έφυγε ο Μπατιστούτα;» και απάντησε «εγώ!»

Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα το έχει ήδη κάνει πράξη, με άξιο συμπαραστάτη τον γιο ενός άλλου τρανού σταρ του παρελθόντος, τον Τζοβάνι Σιμεόνε.

https://www.youtube.com/watch?v=nRA9mBKRTQ8

Παρά την επιτυχημένη περίοδο στη Φλωρεντία, όπου συναντήθηκε ξανά με τον Ρομπέρτο Μαντσίνι (αυτή τη φορά τον είχε προπονητή), ο Κιέζα αναγκάστηκε να ψάξει εκ νέου για ομάδα λόγω της περιβόητης οικονομικής κατάρρευσης.

Τελικά, ο Ιταλός επιθετικός κατέληξε για λίγο στη Λάτσιο, όπου δεν κατάφερε να διακριθεί, προτού αποκτηθεί από τη Σιένα το καλοκαίρι του 2003, οδεύοντας πια στα 33 του.

 

«Siena Club… Ενρίκο Κιέζα» 

Σε εκείνο το σημείο της καριέρας του, με τις παραστάσεις που είχε κυρίως από Πάρμα και Φιορεντίνα, ο Κιέζα ήταν πλέον μια ατραξιόν, ένας πόλος έλξης για ολόκληρο τον σύλλογο.

Ο Κρίστιαν Πανούτσι ξεγέλασε τον θάνατο και διέπρεψε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο

Ο Ιταλός συνέχισε να τραντάζει τα δίχτυα και να βοηθά την ομάδα του να παραμένει στην κατηγορία, αλλά η τελευταία του σεζόν στην Τοσκάνη, το 2007-08, τον βρήκε σε ρηχά νερά, με μόλις 2 γκολ.

Φυσιολογικά, αποδεσμεύθηκε και λόγω προχωρημένης ποδοσφαιρικής ηλικίας, έπειτα από 32 γκολ σε 129 εμφανίσεις πρωταθλήματος και 2 σε 5 συμμετοχές στο Coppa Italia.

O Κιέζα αγαπήθηκε τόσο πολύ στην Τοσκάνη, με συνέπεια ένας σύλλογος υποστηρικτών της ομάδας να ονομαστεί «Siena Club Enrico Chiesa».

Τελείωσε την καριέρα του στην ερασιτεχνική Φιλίνε, την οποία βοήθησε να πανηγυρίσει την άνοδο στην 4η Κατηγορία, προτού αποχωρήσει από τη δράση.

Το λαμπρό ταξίδι του έληξε το 2010 σε ηλικία 40 ετών, στη συνέχεια δοκίμασε την προπονητική στην ομάδα που έκλεισε την καριέρα του, αλλά αυτό δεν κράτησε για πολύ.

Ο Ενρίκο Κιέζα έμεινε στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου ως ένας τρανός γκολτζής που υπήρξε μικρός ήρωας σε όλους σχεδόν τους συλλόγους που αγωνίστηκε.

Κατάφερε να βρει τον χώρο να λάμψει αρκετά ώστε να γίνει αντιληπτός, σε ένα πρωτάθλημα γεμάτο αστέρια παγκοσμίου βεληνεκούς, όπως ήταν η Serie A της εποχής εκείνης.

Τώρα το όνομα της οικογενείας βρίσκεται στα χέρια του Φεντερίκο, ο οποίος δείχνει να έχει κληρονομήσει στοιχεία από τον μπαμπά, δηλαδή να κάνει πράξη τη μονολεκτική δήλωση από τότε που ήταν 3,5 ετών…