Derby d’Italia: Η μονομαχία μεταξύ της Γιουβέντους και της Ίντερ, όπως τη χαρακτήρισε ο Ιταλός αθλητικογράφος Τζάνι Μπρέρα το 1967.
Μία κόντρα που έφτασε μέχρι τα έδρανα του Κοινοβουλίου της γειτονικής χώρας (τον Απρίλιο του 1998).
Εξάλλου, το Πιεμόντε με πρωτεύουσα το Τορίνο και η Λομβαρδία με πρωτεύουσα το Μιλάνο διοικούνταν κυρίως από πολιτικές παρατάξεις διαφορετικών αποχρώσεων.
Από τη δεκαετία του 1930 άρχισαν να ξεχωρίζουν η Γιουβέντους και η Αμπροζιάνα-Ίντερ, η οποία σταδιακά κράτησε μόνο το Ίντερ λόγω της επιθυμίας του φασιστικού καθεστώτος.
H Μπολόνια κατέκτησε 6 πρωταθλήματα από το 1925 μέχρι το 1941, ωστόσο όλα έδειχναν ότι οι «μπιανκονέρι» και οι «νερατζούρι» θα κυριαρχήσουν εντός των τειχών.
Η «Quinquennio d’oro», δηλαδή η «Χρυσή Πενταετία» της Γιουβέντους στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1930, καθώς και τα 3 πρωταθλήματα της Ίντερ, φανέρωναν ποια είναι τα αφεντικά του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Βέβαια, στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 1950 μπήκε στον χορό και η Μίλαν, η οποία από το 1907 μέχρι το 1951 δεν είχε κατακτήσει ούτε ένα πρωτάθλημα!
Εισβολή και τιμωρία
Τα χρόνια κυλούσαν, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ολοκληρωθεί και δειλά-δειλά άρχισαν να διοργανώνονται τουρνουά πανευρωπαϊκής εμβέλειας (Κύπελλο Πρωταθλητριών, Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, Κύπελλο Κυπελλούχων, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα).
Η δεκαετία του 1960 βρήκε την Ίντερ να έρχεται σε συμφωνία με τον εμβληματικό και, συνάμα, αμφιλεγόμενο Ελένιο Ερέρα, τη στιγμή που η Γιουβέντους πορευόταν με τον Mr. Panini, τον αξέχαστο Κάρλο Παρόλα.
Η σεζόν 1960-61 κυλούσε ιδανικά για την ομάδα του Μιλάνου: Πέντε γκολ στο Μπέργκαμο, έξι στο Ούντινε, πέντε στη Βιτσέντσα, νίκη 3-1 επί των «μπιανκονέρι» στο «Σαν Σίρο» και άτυπος τίτλος πρωταθλήτριας χειμώνα.
Τα αφιερώματα του Sport-Retro.gr στην Ιταλία
Από το +4 επί της Γιουβέντους όμως, η Ίντερ γνώρισε τέσσερις διαδοχικές ήττες το διάστημα Μαρτίου-Απριλίου, με συνέπεια το μεταξύ τους ντέρμπι στις 16 Απριλίου 1961 να μετατραπεί σε «ο θάνατός σου, η ζωή μου».
«Οι φίλαθλοι κάθονταν πολύ κοντά ο ένας με τον άλλον, ωστόσο δεν υπήρχε πραγματικός κίνδυνος» υποστήριζε ο στόπερ των «νερατζούρι» Αρίστιντε Γκουαρνέρι.
Στο 31ο λεπτό, όμως, ο Ετζίντιο Μορμπέλο της Ίντερ χτυπήθηκε από ένα αντικείμενο, αρκετοί οπαδοί εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και ο Γενοβέζος διαιτητής Κάρλο Γκαμπαρότα αποφάσισε να διακόψει την αναμέτρηση του Τορίνου.
Η διοργανώτρια αρχή έκρινε, φυσικά, υπαίτια τη Γιουβέντους για όσα συνέβησαν και στις 24 Απριλίου χάρισε τους 2 βαθμούς της νίκης στην Ίντερ (σ.σ. τότε το σύστημα βαθμολόγησης ήταν 2-1-0).
Ανατροπή λόγω Ανιέλι
Τότε, η Γιουβέντους άσκησε έφεση κατά της απόφασης που την ήθελε να χάνει στα χαρτιά το ντέρμπι με την Ίντερ.
Το κίνητρο ήταν τεράστιο, αφού αν οι «μπιανκονέρι» δεν δικαιώνονταν, θα εξακολουθούσαν να μοιράζονται την κορυφή με τους «νερατζούρι».
Η επιρροή, όμως, του Ουμπέρτο Ανιέλι, ο οποίος ήταν ταυτόχρονα πρόεδρος της Γιουβέντους και της ιταλικής διοργανώτριας αρχής, έπαιξε τον ρόλο της.
Η Ίντερ χάλασε τα εγκαίνια του «Σαν Σίρο» που έχτισε η Pirelli για τη Μίλαν το 1926
Η «γηραιά κυρία» δικαιώθηκε και αυτό σήμαινε αφενός μεν ότι το ντέρμπι θα επαναλαμβανόταν, αφετέρου δε ότι θα βρισκόταν στο +2 από την Ίντερ.
Η ομάδα του Ερέρα εξακολουθούσε να έχει μαθηματικές ελπίδες, δεδομένου ότι μεσολαβούσε το ματς της 34ης αγωνιστικής με την αδιάφορη Κατάνια στο σημερινό «Άντζελο Μασιμίνο».
Στο αντίστοιχο παιχνίδι του α’ γύρου στο Μιλάνο, η Ίντερ είχε επιβληθεί 5-0 χάρη στο γκολ του Μορμπέλo (13’) και τα τέσσερα αυτογκόλ των αντιπάλων!
Φράνκο Τζαβάρα (30’, 42’), Έλιο Γκράνι (69’), Μάριο Κόρτι (81’) παραβίασαν την εστία της ομάδας τους και ο Ερέρα δήλωσε μετά τη λήξη: «Νικήσαμε έναν αντίπαλο που αποτελείτο από… ταχυδρόμους».
«Clamoroso al Cibali!»
Στις 4 Ιουνίου 1961, η Ίντερ παρατάχθηκε στο «Τσίμπαλι» (σ.σ. έτσι ονομαζόταν τότε το σημερινό «Άντζελο Μασιμίνο), με στόχο να νικήσει ξανά τους «ταχυδρόμους» του Ερέρα.
«Έτσι όπως παίξαμε ίσως να είχε δίκιο, τέσσερα αυτογκόλ ήταν πάρα πολλά. Αλλά κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον και ορκιστήκαμε ότι θα πάρουμε εκδίκηση» είπε αργότερα ο αρχηγός των γηπεδούχων Μέμο Πρένα.
Ο Φερούτσιο Ματσόλα κατηγόρησε την Grande Inter του Ελένιο Ερέρα για ντόπινγκ και δικαιώθηκε
Ο κάκιστος αγωνιστικός χώρος έπαιξε τον ρόλο του και όπως έγραψε η «Gazzetta dello Sport»: «Το τερέν είχε μια αόριστη παρουσία χορταριού».
O Μάριο Καστελάτσι άνοιξε το σκορ για την Κατάνια στο 25’ με δυνατό σουτ και η εκδίκηση είχε πια αρχίσει να εκτυλίσσεται, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που οι φιλοξενούμενοι αδυνατούσαν να απειλήσουν.
Αντίθετα, οι γηπεδούχοι κυριάρχησαν ακόμη περισσότερο στο β’ ημίχρονο, είχαν δύο δοκάρια, με τον Πρένα και τον Καστελάτσι, ο οποίος ξαναβρήκε δίχτυα, αλλά ο διαιτητής Μπρούνο ντε Μάρκι ακύρωσε λανθασμένα το γκολ.
Τελικά με τη συμπλήρωση 70 λεπτών αγώνα ο Αργεντινός επιθετικός Σαλβαντόρ Καλβανέζε, ήτοι ο μοναδικός ξένος της Κατάνια, έγραψε το πολυπόθητο 2-0.
Ο θρύλος λέει ότι εκείνη τη στιγμή ο εμβληματικός δημοσιογράφος Σάντρο Τσότι που μετέδιδε το ματς, ξεστόμισε τη φράση «Clamoroso al Cibali!»
Clamoroso σημαίνει σούσουρο, χαμός, πανδαιμόνιο… Αυτό που προκαλεί μεγάλη έκπληξη, αυτό που συντελείται πέρα από κάθε προσδοκία. Έκτοτε η φράση «clamoroso al Cibali» χρησιμοποιείται από Ιταλούς δημοσιογράφους ή φιλάθλους σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
«Viva la Juventus»
Μάταιη αποδείχθηκε κάθε προσπάθεια της Ίντερ για θετικό αποτέλεσμα απέναντι στην 8η ομάδα της βαθμολογίας (μεταξύ άλλων, είχε δοκάρι με τον Μορμπέλο).
Το παιχνίδι ξέφυγε, ο Κοστάντσο Μπαλέρι χτύπησε τον Φράνκο Τζαβάρα, ο οποίος ανταπέδωσε με γροθιά στο πρόσωπο και αμφότεροι αποβλήθηκαν.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο Τζαβάρα υπέστη αντίστοιχη τιμωρία και στο Κατάνια-Ίντερ της επόμενης σεζόν, με αποτέλεσμα σε 4 ματς με τους «νερατζούρι» να καταγράψει 2 αυτογκόλ και 2 αποβολές!
Στο μεταξύ, οι «μπιανκονέρι» αρκούνταν στην εντός έδρας ισοπαλία (1-1) με την Μπάρι, ένα αποτέλεσμα που τους έφερνε στο +3 και τους χάριζε το πρωτάθλημα.
«Viva la Juventus» φώναζαν οι οπαδοί της Κατάνια για να πικάρουν την Ίντερ και, κυρίως, τον Ερέρα που είχε μιλήσει τόσο υποτιμητικά για τους παίκτες μετά το 5-0 του α’ γύρου.
Οι ιστορίες αγγίζουν τα όρια του θρύλου: Οι Άλβαρο Μπιαγκίνι, Σαλβαντόρ Καλβανέζε και Αμίλκαρε Φερέτι έπαιξαν «κορόιδο» με «θύμα» τους τον ζαλισμένο Τζατσίντο Φακέτι, ο Καλβανέζε έκανε μία επέμβαση με τα… οπίσθια μπροστά ακριβώς από τον πάγκο της Ίντερ, ο Τζιόρτζιο Μιτσελότι υποστήριξε ότι ο Φακέτι μπέρδεψε τα αποδυτήρια μετά τη λήξη…
Η ουσία ήταν ότι η Ίντερ είχε πια χάσει και μαθηματικά τον τίτλο από τη Γιουβέντους, με συνέπεια το μεταξύ τους ντέρμπι να μετατραπεί σε τυπική διαδικασία.
Τότε, οι «νερατζούρι» αποφάσισαν να διακωμωδήσουν το άθλημα, εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την έφεση που έκαναν οι «μπιανκονέρι» και έγινε δεκτή στις 3 Ιουνίου, δηλαδή την παραμονή της τελευταίας αγωνιστικής.
Totonero, το πρώτο σκάνδαλο που συγκλόνισε την Ιταλία
Γιουβέντους-Ίντερ 9-1 για τον Ομάρ Σίβορι
Ο λόγος περνά στον Αρίστιντε Γκουαρνέρι: «Η απόφαση αυτή μας έφερε 2 πόντους κάτω από τη Γιουβέντους. Το μάθαμε στην Κατάνια. Παίξαμε με καταρρακωμένο ηθικό και χάσαμε 2-0. Αισθανθήκαμε αδικημένοι».
Ο πρόεδρος Άντζελο Μοράτι συνομίλησε με τον Ελένιο Ερέρα και μαζί πήραν μία πρωτοφανή απόφαση: Τη 10η Ιουνίου οι βασικοί θα παρέμεναν στο Μιλάνο και στο «Κομουνάλε» θα έπαιζε η ομάδα που συμμετείχε στο πρωτάθλημα «Μαρτίνο» (σ.σ. νεαροί 18-19 ετών ή τραυματίες που χρειάζονταν παιχνίδια για να βρουν ρυθμό).
Ανάμεσά στους πρωτάρηδες που θα λάμβαναν μέρος σε αυτό το ντέρμπι-παρωδία ήταν και ο 18χρονος Σάντρο Ματσόλα, ο οποίος ενημερώθηκε σχετικά από τον προπονητή του στη β’ ομάδα Τζουζέπε Μεάτσα, μόλις 4 ημέρες πριν από τη σέντρα.
Το πρόβλημα ήταν ότι ανήμερα του αγώνα ο Ματσόλα έπρεπε να δώσει τρία διαγωνίσματα, προκειμένου να ολοκληρώσει τις εξετάσεις του.
«Στο σπίτι μου είπαν ότι οι σπουδές προηγούνται του ποδοσφαίρου και πως δεν θα πάω στο Τορίνο. Ικέτευσα και έκλαψα, αλλά μάταια. Ευτυχώς o διευθυντής πείστηκε να δώσω τα διαγωνίσματα νωρίς το πρωί. Ένα επαγγελματικό αυτοκίνητο με περίμενε μπροστά στο σχολείο για να με πάει στο Τορίνο, όπου έφτασα την τελευταία στιγμή» θυμάται.
Το εμβληματικό λογότυπο της Panini είναι ο Ιταλός άσος Κάρλο Παρόλα
Με προπονητή τον Κάρλο Παρόλα, τεχνικό διευθυντή τον Γκούναρ Γκρεν και παίκτες, όπως τον Ομάρ Σίβορι, τον Τζαμπιέρο Μπονιπέρτι, τον Τζον Τσαρλς, τον Μπενίτο Σάρτι, τον Κάρλο Ματρέλ, τον Σέρτζιο Τσερβάτο, τον Ουμπέρτο Κολόμπο, τον Μπρούνο Μόρα ή τον Μπρούνο Νικολέ, η Γιουβέντους ετοιμαζόταν για φιέστα.
Οι «μπιανκονέρι» δεν είχαν σκοπό να διαλύσουν τους νεαρούς αντιπάλους, όμως, σύμφωνα με τον Μπονιπέρτι, ο Σίβορι είχε αντίθετη άποψη επειδή διεκδικούσε τη «Χρυσή Μπάλα», την οποία εν τέλει κατέκτησε.
Το ματς άρχισε και ο Σίβορι δεν είχε σταματημό, καθώς βρήκε δίχτυα 6 φορές (σ.σ. ισοφάρισε το σχετικό ρεκόρ του Σίλβιο Πιόλα που κρατούσε από τις 29 Οκτωβρίου 1933) – συγκεκριμένα στο 11’, το 12’, το 17’, το 54’, το 67’ και το 90’.
«Ο Μορόζι μάρκαρε τον Σίβορι και πριν από το παιχνίδι ονειρευόταν ότι θα του έκανε δύσκολη τη ζωή. Τελικά, μου ομολόγησε απελπισμένος ότι θα ήταν πολύ δύσκολη για εκείνον η επιστροφή στο σπίτι» είπε ο Ματσόλα.
Ο Φραντσέσκο Ριεφόλο έβαλε αυτογκόλ στο 52’, ο Νικολέ (64’) και ο Μόρα (79’) συμπλήρωσαν τα γκολ των νικητών, ενώ ο Ματσόλα γεύθηκε τη χαρά της παραβίασης της εστίας των «μπιανκονέρι» στο 78’ με πέναλτι.
Για «μεγάλο πρωτάθλημα που είχε άθλιο τέλος» έκανε λόγο η «Gazzetta Sportiva» της 11ης Ιουνίου, τη στιγμή που ο Μπονιπέρτι έπαιρνε μία δύσκολη απόφαση.
Λίγες ημέρες πριν από τα 33α της γενέθλια, η εμβληματική αυτή προσωπικότητα της Γιουβέντους που σε εκείνο το ματς φόρεσε τη φανέλα με τον ασυνήθιστο αριθμό 4, έδινε τα παπούτσια της στον φροντιστή και έλεγε: «Κράτα τα, Κρόβα, δεν τα χρειάζομαι άλλο. Σήμερα τελείωσα με το ποδόσφαιρο».
Για την ιστορία την επόμενη σεζόν η ομάδα του Τορίνου τέθηκε αντιμέτωπη με τον Παναθηναϊκό, στο πλαίσιο του 1ου γύρου του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και τον απέκλεισε δύσκολα.
ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ: Ματρέλ, Έμολι, Σάρτι, Μπονιπέρτι, Τσερβάτο, Κολόμπο, Μόρα, Τσαρλς, Νικολέ, Σίβορι, Στακίνι.
ΙΝΤΕΡ: Ανιμπάλε, Ριεφόλο, Τακίνι, Μορόζι, Μασότο, Νταλμάζο, Μανίνι, Ματσόλα, Φουζάρι, Γκουλιελμόνι, Γκέλι.
Ποδόσφαιρο
Πορτοκαλί και άλλα